Encyklopedia Zarządzania :: Produkt turystyczny a ekonomia do��wiadcze��
Przeglądanie katalogu (kliknij)
Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(cytat, str. 12) Doświadczenie rodzi się głównie w procesie konsumpcji. Jeśli wiąże się z konsumpcją towarów, nie jest bezpośrednio związane z procesem produkcji, jest od niego doskonale oddzielone. W przypadku usług, wskutek jednoczesności ich produkcji i konsumpcji, doświadczenia nierozerwalnie łączą się z tymi procesami, będąc źródłem satysfakcji klienta. Doświadczenia, jako "zespolone" z usługami, tworzą z nimi dodatkową wartość. Takie podejście do tworzenia wartości dodanej wymaga nowego modelu pracy, w którym pracownicy muszą być świadomi konieczności kreowania pozytywnych doświadczeń konsumenta.
(cytat, str. 15) Podstawowe atrybuty poszczególnych form produktów to: naturalność w przypadku surowców; standaryzacja w towarach; akceptacja klienta w odniesieniu do usług (ang. customised services); osobisty charakter (indywidualność) doświadczeń.
(cytat, str. 17) Aktywne uczestnictwo sprawia, że konsument sam kształtuje swoje doświadczenie w rezultacie zaangażowania się w proces tworzenia. Właściwym przykładem będą aktywności sportowe, w których uczestnik, ćwicząc rekreacyjnie lub wyczynowo (np. grając w tenisa, pływając, jeżdżąc na nartach itp.), angażuje się w tworzenie własnych doznań. Pasywne uczestnictwo nie angażuje w tworzenie doświadczeń na tyle głęboko, aby móc na nie wpływać, np. widz oglądając mecz piłki nożnej (na żywo w telewizji), mimo emocji, nie jest w stanie zmienić przebiegu gry, a więc nie może kreować doświadczeń własnych, graczy i kibiców. Z tymi dwoma rodzajami uczestnictwa (konsumpcji) wiążą się dwie kolejne "twarze" doświadczeń - rodzaje kontaktu z otoczeniem: absorbcja i immersja. Absorbcja to chłonięcie doświadczeń przez umysł i duszę. Oglądając mecz, przyswajamy informację o przebiegu gry i jej wyniku, a doświadczenia z niej "wchodzą" niejako do naszej świadomości. Immersja towarzyszy nam w aktywnym zachowaniu w procesie kreowania doświadczeń. Będąc np. nauczycielem w szkole, nie można zajmować pozycji pasywnej wobec uczniów, ponieważ przeczyłoby to zasadom etyki nauczycielskiej. Reagując odpowiednio na zachowania wychowanków, nauczyciel odgrywa podstawową rolę w tym "niezwykłym teatrze", kreując doświadczenia własne, innych nauczycieli i uczniów.
(cytat, str. 20) Dwudziesty pierwszy wiek nie tylko umocnił przekonanie wśród teoretyków i polityków o konieczności przestrzegania zasad zrównoważonego rozwoju, ale i przyniósł wiele nowych wyzwań. Należą do nich m.in.:
konieczność prowadzenia interdyscyplinarnych i ponadnarodowych, ciągłych badań naukowych i rynkowych w przedmiocie turystyki;
rozszerzanie i umacnianie związków międzysektorowych;
kształtowanie proaktywnych postaw i zachowań menadżerskich;
budowanie wspólnej, ogólnoeuropejskiej i/lub ogólnoświatowej bazy danych o turystyce i turystach;
kształtowanie właściwych postaw etycznych wśród turystów i przedsiębiorców sektora turystycznego;
niwelowanie różnic w dostępności produktów turystycznych dla różnych grup rozwarstwionych dochodowo społeczeństw.
(cytat, str. 24 - 25) Ilościowy przyrost atrakcji kulturowych oraz przemieszczanie się środka ciężkości z kultury wysokiej na kulturę masową wywołują potrzebę "rewizji" popytu na usługi świadczone przez sektor kultury i turystyki. Można zauważyć wiele zależności zachodzących między poszczególnymi zjawiskami na rynku tych usług. Należą do nich m.in.:
wzrost poziomu wykształcenia społeczeństw,
wzrost liczby osób prowadzących jednoosobowo gospodarstwo domowe,
wzrost dochodów dyspozycyjnych,
przyrost ilości czasu wolnego,
wzrost liczby krótkich wyjazdów urlopowych,
wzrost liczby osób w wieku powyżej 55 lat,
pogłębiające się zróżnicowanie kulturowe wielu społeczeństw, m.in. na podłożu etnicznym,
utrzymujące się bezrobocie w wielu krajach europejskich,
stratyfikacja ekonomiczna społeczeństw, w tym polskiego, ograniczająca popyt na usługi turystyczne,
zmiana oczekiwań konsumentów zmierzające w kierunku indywidualizacji usług i doświadczeń (odczuć) pokonsumpcyjnych,
wzrost liczby prywatnych samochodów,
rozwój europejskiej sieci szybkich pociągów dalekobieżnych,
ekspansja tanich linii lotniczych,
rozwój mediów,
rozwój programów telewizyjnych,
rozwój i wzrost znaczenia polityki kulturalnej w wielkich miastach,
komercjalizacja usług czasu wolnego,
powstanie i rozwój nowych międzynarodowych instytucji organizujących wymianę kulturalną,
powstanie sieci instytucji kulturalnych rozwijających współpracę na poziomie europejskim.
globalizacja,
rozwój kultury ludzi młodych (youth culture).
Słowa kluczowe:turystyka, kultura, rozwój Komentarze i źródła pierwotne: Fache W. 2001, Divergences and convergences in European Trends relevant for Leisure, Culture and Tourism, Ghent University, Ghent
(cytat, str. 24) Wśród uwarunkowań rozwoju turystyki o charakterze politycznym do najważniejszych na obecnym etapie należą m.in.:
obawy przed terroryzmem,
polityka Unii Europejskiej stymulująca rozwój turystyki,
polityka zrównoważonego rozwoju przyjęta przez poszczególne regiony świata i (lub) państwa,
polityka wyrównywania różnic strukturalnych między regionami,
powstanie nowych rynków turystycznych oraz nowych obszarów generujących popyt turystyczny po wejściu nowych państw do Unii Europejskiej,
Schengen - wzrost europejskiego ruchu turystycznego,
(cytat, str. 34) Podejmując zadanie przeprowadzenia analizy konkurencyjności sektora turystyki na tle innych sektorów, należy poddać ocenie co najmniej następujące problemy:
organizację turystyki w Polsce i system zarządzania tą sferą,
jakość świadczonych usług,
innowacyjność w tworzeniu produktu turystycznego,
udział zatrudnienia w sektorze turystycznym w stosunku do zatrudnienia ogółem w gospodarce,
udział sektora turystycznego w tworzeniu dochodu narodowego,
(cytat, str. 35) Mimo uznania regionalnych i narodowych różnic leżących u podstawy wyodrębniania się turystyki kulturowej, można uznać za dominujące (zarówno w naszym kraju, jak i w Europie) następujące jej formy: 1) zwiedzanie miejsc zabytkowych; 2) zwiedzanie ekspozycji sztuki: galerii, muzeów; 3) uczestnictwo w przedsięwzięciach kulturalnych: spektaklach, festiwalach, koncertach, przedstawieniach; 4) poznawanie tradycji, obyczajów społeczności, w której przebywają turyści.
(cytat, str. 37) Jednym z możliwych sposobów doskonalenia jakości i wdrażania innowacyjności w turystyce jest partnerstwo publiczno-prywatne, rozumiane jako nowa forma zarządzania procesami społeczno-gospodarczymi, oparta na wzajemnym zrozumieniu i wspieraniu się kapitału prywatnego i publicznego. Jakość w turystyce może być bowiem udoskonalona tylko w przypadku zgodnej realizacji wspólnie wytyczonych celów z zapewnieniem wieloaspektowego spojrzenia na sposoby ich osiągnięcia i znalezienia wspólnie wdrażanych środków (w tym finansowych). Tylko współdziałanie może zapewnić przewagę konkurencyjną rynku usług turystycznych regionu w stosunku do innych sektorów z jednej strony oraz rynku europejskiego - z drugiej.
(parafraza, str. 41) Do najważniejszych stymulatorów podróży zalicza się:
chęć ucieczki od codzienności,
relaks,
gry, zabawy (rozrywkę),
umocnienie więzi rodzinnych,
podwyższenie prestiżu,
nawiązanie/umocnienie więzi społecznych,
poszukiwanie kontaktów seksualnych,
możliwości edukacyjne,
chęć samorealizacji,
realizację marzeń,
zakupy.
Słowa kluczowe:motywacja, turystyka Komentarze i źródła pierwotne: Ryan Ch. 2003, Recreational Tourism. Demand and Impacts, Channel View Books.
(cytat, str. 42) Kultura w szerokim ujęciu stymuluje popyt na produkty turystyczne głównie dzięki zdolnościom kreowania nowych emocji, doznań i doświadczeń. Jej dostępność dla społeczeństwa zwiększa się poprzez wkomponowywanie w ofertę turystyczną wydarzeń kulturalnych, przyczyniając się tym samym do wzbogacenia przeżyć turysty, zwiększając jego satysfakcję i utrwalając pozytywne doznania.
(cytat, str. 42 - 43) Kultura jako integralna część życia społeczno-gospodarczego odgrywa szczególną rolę w interakcji człowiek-turystyka. Zarówno ta materialna, jak i niematerialna uczestniczy w sposób twórczy w procesie inicjowania i tworzenia produktów turystycznych oraz konsumpcji doświadczeń. Z menadżerskiego punktu widzenia istotne jest więc, aby sferę turystyki i kultury postrzegać kompleksowo i zarządzać nimi jak jednym systemem. Systemowe podejście zapewnia łączną produkcję, wymianę i konsumpcję czterech rodzajów oferty: surowców, towarów, usług i doświadczeń. Im pełniej turysta wykorzysta te cztery komponenty - zgodnie ze swoimi potrzebami i wcześniejszymi oczekiwaniami - tym większe ma szanse na zwiększenie własnej satysfakcji z uczestnictwa w kulturze i turystyce.
(cytat, str. 43) Wybór formy spędzania czasu wolnego (aktywnie lub pasywnie) najczęściej jest powodowany również (obok innych czynników) emocjami. Te emocje nie tylko są cechą osobowości potencjalnego turysty, ale często rezultatem oddziaływania marketingowego. Emocje stają się więc zarówno początkiem procesu decyzyjnego, jak i jego rezultatem, gdy są wytworzone w procesie konsumpcji danego dobra materialnego czy usługi. Emocje mogą motywować turystę do konsumpcji w przyszłości, jeśli są pozytywne w odniesieniu do konsumpcji obecnej.
(cytat, str. 45) Kultura i sztuka jako specyficzne sfery zarządzania marketingowego wymagają odrębnej filozofii marketingowej, która byłaby w stanie nie tylko zaktywizować uczestnictwo w kulturze, ale również - a może przede wszystkim - wyzwolić oczekiwane i nieoczekiwane doznania, tkwiące w niewyrażonych potrzebach ludzkich. Oznacza to, że marketing w sferze kultury i sztuki wpływa na indywidualny sposób interpretacji odbieranych przez turystę (widza, zwiedzającego) atrakcji i może kreować zróżnicowane doświadczenia jako odbiorca nawet tych samych obiektów kultury czy dzieł sztuki.
(cytat, str. 47) Marketing wymaga zaangażowania finansowego jako warunku powodzenia akcji. Jednakże marketing w kulturze musi również uwzględniać konceptualne różnice między wymianą towarów z jednej strony oraz usług i doświadczeń z drugiej. Ta nowa filozofia powinna rozpoznawać ludzkie emocje jako fundamentalny komponent procesu kreowania indywidualnych, społecznych i ekonomicznych wartości w ramach przeszłych, obecnych i przyszłych doświadczeń konsumentów. Menadżerowie muszą więc analizować satysfakcję klientów i ich doświadczenia jako efekt wpływów dwojakiego charakteru: obiektywnego otoczenia oraz indywidualnych postaw konsumentów i ich percepcji.
(cytat, str. 50 - 51) Badania marketingowe to systematyczny, celowy i obiektywny proces działania - zbierania, przetwarzania i przechowywania oraz prezentacji informacji na potrzeby podejmowania decyzji marketingowej. Proces ten obejmuje kompleks działań, w tym analizowanie informacji o rynku i zachowaniu się konsumentów oraz innych odbiorców, a także o środkach taktyki i strategii marketingowej oraz rezultatach ich stosowania. Należą do nich głównie badania reklamy produktu, rynku i sprzedaży. Badania marketingowe to - proces (czyli kilka elementów i faz, które mają charakter powtarzalny). Wymóg systematycznego prowadzenia badań marketingowych oznacza, że powinny być one dobrze zorganizowane i zaplanowane jako integralna część systemu informacji marketingowej w podmiocie (systematyczne - gdyż rynek jest pojęciem dynamicznym i cały czas się zmienia). Celowość badań wskazuje, że dane są gromadzone do rozwiązania konkretnego problemu, do podjęcia konkretnej decyzji. Istotną cechą badań marketingowych jest ich obiektywny charakter, co oznacza, że w badaniach stosuje się ogólnie przyjęte standardy i zasady obiektywności, wykorzystując metody naukowe do gromadzenia, analizy i interpretacji danych.
(cytat, str. 60) Poszukując syntetycznego wyrazu wizerunku miejsca, można przyjąć, iż na proces jego budowania i umacniania składają się następujące - komplementarne względem siebie - komponenty:
walory turystyczne,
sposób zarządzania nimi,
kreatywne podejście do oferty (modyfikacja produktów, wprowadzanie nowych),
(cytat, str. 66) Produkt turystyczny może obejmować dobra materialne, usługi, dobra związane z usługami (najczęściej jako względem nich komplementarne), a także całą wiązkę wartości niematerialnych (doznań, odczuć, emocji) będących rezultatem zarówno uczestniczenia w samym wyjeździe, jak i związanych z obcowaniem z bliskim i dalszym otoczeniem imprezy turystycznej.
(parafraza, str. 68) Produkt poszerzony regionu zawiera dodatkowe świadczenia w stosunku do jego funkcji wynikających z walorów, dostępności i stanu zagospodarowania turystycznego. Tworzyć go mogą wszelkiego typu imprezy i przedsięwzięcia (events), dzięki którym zwiększa się satysfakcja turysty. W warstwę rozszerzenia produktu turystycznego regionu mogą wchodzić nie tylko wydarzenia i imprezy odbywające się na danym obszarze, lecz również te, w których uczestnictwo umożliwił lub zorganizował świadczeniodawca. Istota produktu potencjalnego w ujęciu obszaru turystycznego polega na takim zestawie produktów materialnych, świadczeń i doznań, które mogłyby w przyszłości dodatkowo wzbogacić produkt turystyczny i tym samym przyciągnąć nowych nabywców tych atrakcji; turystów mogą również motywować do ponownych wyjazdów na dany obszar zapowiedzi nowych elementów imprez lub całkowicie odmiennie zorganizowanych pobytów, które nie tylko wzbudzają ciekawość, ale i sprawią, że osiągną oni więcej satysfakcji. Produkt psychologiczny stanowi wszystko to, co pozostanie w świadomości klienta od momentu pierwszego kontaktu z produktem, aż do zakończenia jego konsumpcji. Przedsiębiorstwa turystyczne powinny więc dążyć do tego, aby turysta był w pełni usatysfakcjonowany z dokonanego wyboru, przez co zwiększy się prawdopodobieństwo utrzymania klienta w firmie oraz pozytywnego rozgłosu wśród ewentualnych przyszłych odbiorców.