Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(cytat, str. 9) Zarządzający cudzymi papierami wartościowymi oferują swym klientom następujące dodatkowe usługi: - linie kredytowe na zakup papierów wartościowych na rynku wtórnym: dźwignia finansowa do 300% środków własnych, zabezpieczenie w postaci blokady aktywów na rachunku inwestycyjnym, okres kredytowania zazwyczaj do 1 roku z możliwością przedłużenia umowy; w niektórych przypadkach formułowane są oferty specjalne, np. kredyty adresowane do posiadaczy akcji pracowniczych czy też posiadaczy akcji innych spółek niedopuszczonych do publicznego obrotu, - rekomendacje: standardowoinwestorzy otrzymują następujące wskazówki dotyczące poszczgólnych akcji: kupuj (dotyczy prognozy dużego wzrostu ceny papieru wartościowego), akumuluj (lekki wzrost ceny papieru wartościowego, zaleca się zakup wyłącznie przy spadkach ceny), trzymaj (oczekuje się zmiany ceny na poziomie zmiany wartości indeksu, przy braku przewidywań raptownego spadku cany danego papieru), redukuj (oczekiwany spacek ceny papieru, zaleca się jego sprzedaż, ale po osiągnięciu założonego poziomu ceny), sprzedawaj (oczekiwana jest gwałtowna obniżka ceny papieru wartościowego), - raporty analityczne, wyjaśniające wahania cen akcji określonych spółek oraz zachowania inwestorów na rynku, a także wycenę akcji.
(cytat, str. 19) W ramach badań empirycznych zbadano związki, jakie zachodzą w rzeczywistości, prowadząc do zmienności form instytucjonalnych rowoju rynków finansowych. W wyniku tych badań stwierdzono, że: - warunkiem rozwoju gospodarczego jest koniecznośc takiego przekształcania się form instytucjonalnych rynków finansowych, aby były one dostosowane do zmian dokonujących się w ich otoczeniu, - instytucjonalne ramy rynków finansowychkształtują bieżące zachowania podmiotów gospodarczych, wpływają na zmianę ich postępowania, ograniczają ryzyko przeprowadzonych transakcji i zmniejszają koszty, - tradycyjne banki, jako instytucje zaufania publicznego, przyjmujące depozyty i udzielające kredytów, są zastępowane przez wyspecjalizowane instytucje finansowe i parabankowe, - wymuszone przez konkurencję i rozwój rynków kapitałowych zmiany w tradycyjnych bankach przejawiają się w powstaniu nowych form instytucjonalnych funkcjonowania banków komercyjnych, nazywanych bankami uniwersalnymi, konglomeratami finansowymi, grupami kapitałowymi i holdingami, deregulacja, globalizacja rynków finansowych i ich umiędzynarodowienie oraz rozwój telekomunikacji, umożliwiając bezpośredni dostęp podmiotom gospodarującym do pożądanych produktów, prowadzą do upodabniania się ich podstawowych form instytucjonalnych.
(cytat, str. 22 - 23) W zachodzniej literaturze prezentuje się następującą systematyzację potrzeb skłaniających konsumentów do korzystania z usług finansowych: - potrzeby związane z dostępnością gotówki, - potrzeby związane z zabezpieczeniem posiadanego majątku, - potrzeby związane z przesyłaniem pieniędzy, potrzeby związane z opóźnieniem zapłaty, - potrzeby związane z doradztwem finansowym.
(cytat, str. 26) Oszczędzanie jako warunek zrównoważonego wzrostu gospodarczego interesuje ekonomistów z wielu powodów, ale przede wszystkim ze względu na to, że jest to proces prowadzący do powstania majątku i tworzenia kapitału. Po pierwsze, oszczędności jako kategoria ekonomiczna stanowią podstawowe żródło akumulacji kapitału w każdej gospodarce ( niska krańcowa skłonność do oszczędzania jest hamulcem tworzenia kapitału i jego wykorzystania w procesie wzrostu gospodarczego). Po drugie, wzrost oszczędności stanowi warunek poprawy relacji kapitał-praca, a tym samym prowadzi do wzrostu wydajności pracy. Po trzecie, wzrost oszczędności krajowych zwiększa suwerenność ekonomiczną, powodując wykorzystanie krajowego kapitału w gospodarce. Po czwarte wreszcie, wzrost oszczędności tworzy warunki do utrzymania międzypokoleniowej sprawiedliwości, zapewniając w przyszłości wyższy poziom konsumpcji na każdym etapie życia.
(cytat, str. 29) Depozyty terminowe odzwierciedlają oszczędności (związane z motywem przezornościowym i spekulacyjnym), wynikające z czasowej rezygnacji z konsumpcji bądź z inwestycji bieżących na rzecz konsumpcji, bądź inwestycji przyszłych. Dla funkcjonowania rynku depozytowego (złotowego) istotne jest zaufanie do stabilności pieniądza krajowego. Należy przypomnieć, że w końcu lat 80. XX wieku funkcjonował dwuwalutowy system pieniężny. Oprócz pieniądza krajowego dość powszechnym średkiem płatniczym były waluty obce, a szczególnie stały się one pieniężną formą gromadzenia majątku.
(cytat, str. 29) Depozyty terminowe odzwierciedlają oszczędności (związane z motywem przezornościowym i spekulacyjnym), wynikające z czasowej rezygnacji z konsumpcji bądź z inwestycji bieżących na rzecz konsumpcji, bądź inwestycji przyszłych. Dla funkcjonowania rynku depozytowego (złotowego) istotne jest zaufanie do stabilności pieniądza krajowego. Należy przypomnieć, że w końcu lat 80. XX wieku funkcjonował dwuwalutowy system pieniężny. Oprócz pieniądza krajowego dość powszechnym średkiem płatniczym były waluty obce, a szczególnie stały się one pieniężną formą gromadzenia majątku.
(cytat, str. 29) Depozyty na żądanie charakteryzują się dwoma podstawowymi cechami: zdeponowane fundusze nabywcze są wykorzystywane do regulowania płatności bieżących oraz są one relatywnie niżej oprocentowane. Z charakteru agregatu M1 wynikają funkcje, jakie pieniądz pełni w gospodarce. Zapotrzebowanie na płynne fundusze nabywcze wiąże się z koniecznością posiadania zasobów pieniężnych, niezbędnych do zaspokojenia potrzeb konsumpcyjnych gospodarstw domowych. W teorii ekonomii wskazuje się na motyw transakcyjny, przezornościowy i portfelowy (spekulacyjny) utrzymania zasobów pieniężnych przez podmioty sfery realnej. Wielkość zasobów transakcyjnych pozostaje pod wpływem czynników technicznych, tj. częśtotliwości dokonywanych wypłat, różnicy między okresem otrzymania dochodów i okresem ich wydatkowania, zastosowanymi formami dokonywania płatności.
(cytat, str. 48 - 49) Najbardziej krytyczne oceny funkcjonowania kredytu konsumpcyjnego można znależć w pracy N.R. Danieliana, opublikowanej w 1929 r., jeszcze przed kryzysem. W wyniku przeprowadzonych badań wskazał on na destabilizacyjny wpływ kredytu konsumpcyjnego na wielkość wahań koniunktury, ponieważ: - w okresie boomu gospodarczego, w wyniku wzrostu wydatków finansowych z kredytu, producenci otrzymują zafałszowaną informację o popycie na dobra i usługi konsumpcyjne, - natomiast w okresie recesji maleje popyt konsumpcyjny na skutek spadku dochodów osobistych oraz obciążenia dochodów spłatami zadłużenia.
(cytat, str. 49) Po kryzysie finansowym lat 30. funkcjonowanie rynku kredytowego zostało poddane wyjątkowo krytycznej analizie. Wskazano na kredyt konsumpcyjny jako na istotny czynnik wpływający na wywołanie kryzysu gospodarczego, ponieważ: - kredyt może wywołać załamanie koniunktury; jeśli w długim okresie wydatki przekraczają dochody, to nadchodzimoment poważnych ograniczeń w wydatkach i załamanie koniunktury, - kredyt utrudnia wyjście z recesji; konieczny dla poprawy koniunktury wzrost dochodów osobistych jest neutralizowany przez ciążące na nim spłaty wysokiego zadłużenia z okresu wzrostu gospodarczego, - kredyt utrwala cykl koniunkturalny; w okresie boomu gospodarczego jeszcze go dynamizuje, w okresie recesji - pogłębia.
(cytat, str. 68) Do dochodów bezpośrednich banku, jakie osiąga on z tytułu wydawania i sprzedaży karty bankowej, należą m.in.: - opłata za wydanie karty płatniczej, - opłata za użytkowanie kart płatniczych, - opłata za wydanie kart dodatkowych, - opłata i marża od transakcji dokonywanych za pomocą kart płatniczych, - prowizja z tytułu wymiany walut w rozliczeniach międzynarodowych, - oprocentowanie płatności odłożonych.
(cytat, str. 82) Próby likwidacji banków spółdzielczych w ich dotychczasowej postaci (nie tylko efektywnośc, lecz także misja) były i są dokonywane za pomocą różnych rozwiązań: - po pierwsze, próba włączenia banków spółdzielczych do BGŻ, który nie doprowadził do podziału swojej działalności na apeksową i komercyjną, co groziło obciążeniem banków spółdzielczych niedokapitalizowaniem tego banku, a w perspektywie przejęciem go wraz z bankami spółdzielczymi przez inwestora zagranicznego, - po drugie, wprowadzenie tzw. progów kapitałowych niezgodnie z II dyrektywą UE, wbrew stanowisku Komitetu do spraw integracji, co miało doprowadzić do likwidacji 80% banków spółdzielczych, oderwania ich od społeczności lokalnych i przekształcenia w małe banki komercyjne, - po trzecie, wmożliwienie większym bankom spółdzielczym dostępu do kredytowania w całym kraju, co może doprowadzić do oderwania się od społeczności lokalnych i spowodować powolne odchodzenie od społecznego, spółdzielczego charakteru i przekształcenie się w małe banki komercyjne, przy utracie podstawowego elementu dle przetrwania banków spółdzielczych (asymetrii informacji), - po czwarte, likwidacja samodzielności banków spółdzielczych przez wprowadzenie tzw. konsolidacji finansowej, co przekształciłoby banki spółdzielcze w okienka banków zrzeszających; łączyłoby się to, jak stwierdził J. Kulawik, z jazdą na gapę - działalność bez odpowiedzialności, z oderwaniem się od potrzeb społeczności lokalnej.
(cytat, str. 83) Banki spółdzielcze są potrzebne polskiej gospodarce. Wynika to z kilku istotnych przesłanek: 1. W praktyce i literaturze przeważa opinia, że globalizacja, która prowadzi do zwiększenia dostępu do rynków finansowych świata i konsolidacji wielu banków typu global players nie oznacza konieczności likwidacji banków niszowych, regionalnych, samorządowych. Określona dyferencja jest potrzebna gospodarce narodowej. Wynika to z koncepcji, że w przyszłości bankowość będzie dzieliła się na tzw. bankowość konsorcjalną (przede wszystkim usługi bankowości inwestycyjnej) i detaliczną, a funkcje tej ostatniej mogą wykonywać także banki niszowe, regionalne. 2. Struktura bankowości w Polsce nie odpowiada potrzebom gospodarki narodowej. Faktycznie brak małych jednostek bankowych powoduje, że małe przedsiębiorstwa nie są obsługiwane przez system bankowy. Z przeprowadzonych ostatnio badań Fundacji Case wynika, że tylko 27% małych firm miało do czynienia z jakimkolwiek kredytem bankowym, gdy 40% pożyczyło pieniądze na działalnośc gospodarczą od rodziny i znajomych. 3. Właścicielem banków w Polsce jest kapitał zagraniczny, który jest nastawiony na szybki zysk. Działalność tych banków charakteryzuje się: - brakiem zainteresowania rozwojem sieci bankowej, rozszerzeniem wachlarza produktów, - faktycznym ograniczeniem działalności, co wyraża się m.in. w licznych redukcjach personelu, - brakiem zainteresowania w kredytowaniu małych i średnich przedsiębiorstw, - dawaniu priorytetu firmom powiązanym kapitałowo z interesami banku matki, - brak zainteresowania rozwojem regionu; celem działania banków jest gromadzenie depozytów i ich transfer zgodnie z polityką danego banku, - działanie w formie określonegomonopolu, który nie reaguje na impulsy banku centralnego.
(cytat, str. 86) Bankiem, który nie może w pełni włączyć się w rozwój regionu, jest bank spółdzielczy, o ile pozostanie bankiem niszowym. Może on zapewnić: - kompleksową obsługę samorządów (także obsługę emisji obligacji wspólnie z bankiem zrzeszającym), - przygotowanie odpowiednich pakietów produktów dla rolników oraz małych i średnich przedsiębiorstw, - lepsze rozpoznanie potrzeb środowiska lokalnego, co pozwoli na bardziej elastyczne podejście do kredytobiorców, - doradztwo finansowe.
(cytat, str. 128) Ryzyko kredytowe dotyczy praktycznie każdego kredytu czy kredytobiorcy, niemniej jednak w obszarze małych firm ma ono swoją specyfikę, a zatem banki w ocenie wniosków kredytowych stosują bardziej ostrożne podejście do tego typu klientów. Specyficzne elementy ryzyka kredytowania małych i średnich firm wynikają z następujących przesłanek: - niedostatecznego zakresu informacji ekonomiczno-finansowej dostarczanej bankom, - niewielkich kapitałów własnych oraz problemów z rentownością i bieżącą płynnością finansową, - wysokich wskaźników śmiertelności małych firm, - spekulacyjnego charakteru dużej części firm oraz skłonności do ryzykownych działań i przedsięwzięć, - niedostatków sfery zarządzania, - słabego zabezpieczenia kredytowego oferowanego bankom.
(cytat, str. 181) Wszystkie decyzje kredytow mają dwa aspekty: - aspekt komercyjny, związany z promocją i sprzedażą, mający na celu rozwój działalności i zdobycie najlepszych klientów z punktu widzenia efektywności; ryzyko kredytowe jest elementem działania pionu kredytowego, wpływa na dochodowośc oddziału, - aspekt ryzyka kredytowego, skoncentrowany tylko na jakości portfela kredytowego; istotą działalności kredytowej banku jest poprawa jakości tego portfela, co następuje przez ciągłą oberwację i analizę i ma na celu zapobieganie powstawaniu złych kredytów.
(cytat, str. 210) Modelowanie portfela kredytowego powinno wspierać i wskazywać kierunki rozwoju działalności banku. Celem budowy portfela jest jego optymalizacja: maksymalizacja zysku, minimalizacja ryzyka czy ustalenie wysokości akcji kredytowej. Te trzy podstawowe zadania zostały przedstawione w celu uzyskania prostych metod budowy portfela kredytowego. Budując portfel spośród różnych możliwości kredytowania bank - jak już wcześniej stwierdzono - powinien wybrać: - przy danym poziomie ryzyka, te kredyty, które mają wyższą oczekiwaną stopę zwrotu, - przy danej topie zwrotu, te, które charakteryzują się niższym ryzykiem, - zarówno te, które charakteryzują się wyższą oczekiwaną stopą zwrotu, jak i niższym ryzykiem.
(cytat, str. 221) Ocena efektywności udzielanych kredytów dla MSP może być rozpatrywana z różnej perspektywy. Za najistotniejsze z nich można uznać: - perspektywę społeczną - czy finansowanie małych i średnich przedsiębiorstw pozwala na zwiększenie liczby miejsc pracy i dobrobytu, - perspektywę prawną - czy działalność banków polegająca na finansowaniu małych i średnich przedsiębiorstw pozwala na zwiększenie majątku właścicieli banku.
(cytat, str. 255) Działalność innowacyjną przedsiębiorstw należy traktować jako zasadniczy czynnik postępu ekonomicznego i cywilizacyjnego, który sprzyja rozwojowi, utrzymaniu dobrej pozycji na rynku i wzrostowi efektywności działania. W teorii zarządzania działalnością gospodarczą przez pojęcie innowacji rozumie się: - wprowadzenie do produkcji nowych wyrobów lub też doskonalenie już istniejących, - wprowadzenie nowego lub doskonalenie dotychczasowego procesu produkcyjnego, - otwarcie nowego rynku, - zastosowanie nowych surowców i półfabrykatów, - wprowadzenie nowej organizacji produkcji.
(cytat, str. 256) W praktycznych rozwiązaniach za inwestycję dotyczącą innowacji technologicznej uważa się takie przesięwzięcie, które: - umożliwia wytworzenie nowych lub znacząco ulepszonych wurobów i usług, w tym nowoczesnych metod dostarczania produktów, - prowadzi do powstania nowego lub znacząco ulepszonego produktu lub wdrożenia technologii pojawiającej się pierwszy raz w kraju, - jest zgodne z kierunkami uznanymi za priorytetowe na podstawie obserwacji trendów rozwoju technologii.