Cytaty i parafrazy (0 - 20 z 26)

• (cytat, str. 9) Opcje na akcje jako finansowe instrumenty pochodne
  Opcja na akcje (opcja akcji, opcja akcyjna) jest kontraktem dającym jej właścicielowi (nabywcy) prawo kupna od wystawcy (sprzedawcy) lub prawo sprzedania mu ustalonej liczby danego rodzaju akcji w określonym czasie po pewnej, uzgodnionej cenie. Warunki kontraktu mogą przewidywać, że rozliczenie opcji w formie rzeczywistej transakcji kupna/sprzedaży akcji zostanie zastąpione przez wypłatę przez wystawcę opcji kwoty obliczonej na podstawie dodatniej różnicy rynkowej ceny akcji i ceny umownej (dla opcji dających właścicielowi prawo kupna) albo dodatniej różnicy ceny umownej i rynkowej ceny akcji (dla opcji dających właścicielowi prawo sprzedaży).
  Kontrakt daje właścicielowi opcji prawo jej realizacji, które co oczywiste, nie jest zobowiązaniem bezwarunkowym. Z prawa realizacji opcji jej nabywca może więc nie skorzystać, co jest określane jako odrzucenie opcji. Dzieje się tak, jeżeli właściciel opcji realizację transakcji uzna za nieopłacalną.
  Nabywca opcji płaci cenę zakupu, zwaną premią. W dominującej części przypadków jest ona płacona z góry. czyli w momencie zawierania kontraktu. Nie jest ona zwracana nabywcy nawet wtedy, gdy opcja zostanie odrzucona.
  
Słowa kluczowe: opcja, opcja na akcje

• (cytat, str. 10) Opcje na akcje należą do finansowych instrumentów pochodnych (ang. financial derivative instruments), określanych również czasem jako pochodne papiery wartościowe (ang. derivative securities). W Polsce wobec instru-mentów pochodnych wykorzystywane są także, zaczerpnięte z języków angielskiego i niemieckiego, rzadziej - derywatywy. Pochodne instrumenty finansowe to takie instrumenty, których wartość zależy od wartości innych, będących podstawą, zmiennych finansowych. Zmienne bazowe mogą być bardzo różne. Do podstawowych należą „klasyczne papiery wartościowe notowane na rynku publicznym.
  
Słowa kluczowe: opcja na akcje

• (cytat, str. 10) Na giełdach przeważają opcje, które można zrealizować w dowolnym dniu, nie późniejszym od daty wygaśnięcia Są to opcje amerykańskie. Natomiast opcje europejskie mogą być wykorzystane tylko w jednym, z góry określonym terminie. Oprócz tych dwóch podstawowych rodzajów na rynkach, głównie pozagiełdowych. występuje szereg tzw. opcji egzotycznych. Cechuje je bardziej złożony schemat określania wypłat niż dla opcji kupna czy sprzedaży, amerykańskich lub europejskich.
  
Słowa kluczowe: opcja na akcje

• (cytat, str. 11) Instrument pochodny może być definiowany jako dwustronna umowa lub wymiana płatności, których wartość pochodzi, jak na to wskazuje nazwa, od wartości zasadniczych aktywów, stawki lub wskaźnika. Istotne zawężenie takiej definicji jest zawarte w Międzynarodowym Standardzie Rachunkowości 39 (MSR 39) oraz w polskich regulacjach opartych o ten standard. Dodano w nich warunek, że instrument pochodny nie wymaga żadnej inwestycji początkowej lub inwestycja początkowa jest niewielka w porównaniu z innymi, podobnymi rodzajami umów, niebędącymi instrumentami pochodnymi. Wobec braku precyzyjnego określenia, do jakich granic ewentualna, początkowa inwestycja jest „niewielka - w niniejszej książce taki warunek nie będzie uwzględniony. Należy podkreślić, że jego przyjęcie stworzyłoby szczególny problem w klasyfikacji opcji. Otóż cena części opcji, czyli początkowa kwota inwestycji, na pewno nie może być określona jako „niewielka. Nie byłyby to więc instrumenty pochodne, podczas gdy opcje tańsze zostałyby do instrumentów pochodnych zaliczone.
  
Słowa kluczowe: instrument pochodny, instrument finansowy

• (cytat, str. 12) Zgodnie z najszerszym ujęciem transakcje terminowe występują wówczas, gdy między datą ich zawarcia i datą realizacji z góry określoną występuje pewien świadomie wydłużony okres. Wielu autorów zarówno polskich, jak i zagranicznych utożsamia tak ujmowane finansowe transakcje terminowe bezpośrednio lub pośrednio, w formie opisowej, z finansowymi instrumentami pochodnymi. Wykazanie zasadności takiego poglądu wymaga uwzględnienia podstawowych cech obu wymienionych grup instrumentów. Po pierwsze, rozliczenie derywatów zawsze następuje w przyszłości, nie ma charakteru transakcji natychmiastowej. Tak więc, wszystkie instrumenty pochodne są instrumentami terminowymi. Po drugie, zarówno wartość, jak i wypłaty związane z finansową transakcją terminową, której warunki precyzują wszystkie zasadnicze parametry rozliczenia, zależą od początkowego poziomu oraz późniejszych zmian rynkowych cen przedmiotu transakcji. Występuje tu więc zależność od instrumentu bazowego będąca podstawą
  
Słowa kluczowe: transakcja giełdowa, transakcje terminowe

• (cytat, str. 14) Obrót derywatami może być prowadzony na rynku publicznym (regulowanym szczegółowymi przepisami) lub na rynku prywatnym (nie poddanyn tak szczegółowym regulacjom). Chociaż początki rozwoju wiążą się z tyn drugim, to w latach 80. i na początku lat 90. XX wieku kluczową rolę odgrywał rynek publiczny. W jego ramach ukształtowały się dwa główne obszary - giełdy oraz mniej istotny, publiczny, regulowany rynek pozagiełdowy. Obecnie na świecie zasadniczą rolę, mierzoną wartością obrotu instrumentami pochodnymi, pełni rynek niepubliczny, czyli prywaty (ang. over-the-counter — OTC). Dzieje się tak przede wszystkim dzięki derywatom procentowym będącym przedmiotem transakcji głównie na ryn kach tworzonych przez banki. Znacznie mniejszą rolę pełnią walutowe instrumenty pochodne. Rynek publiczny odgrywa natomiast nadal wiodąc rolę w sferze instrumentów pochodnych opartych o akcje i ich indeks).
  
Słowa kluczowe: derywatywy kredytowe

• (cytat, str. 16) Symetryczny, standaryzowany kontrakt terminowy (futures) jest „prawnie wiążącą umową, zwykle zawieraną na giełdzie futures, o zakupie lub sprzedaży towaru lub instrumentu finansowego w określonym momencie w przyszłości. Notowanie na giełdach (lub rynkach zorganizowanych na podobieństwo giełd) i standaryzacja (dotycząca ilości instrumentów bazowych, terminu i innych parametrów) mają zapewnić płynność obrotu oraz pozwalają na określanie cen rynkowych. Powodują jednak jednocześnie, że kontrakty terminowe futures mogą nie odpowiadać potrzebom danego podmiotu, zwłaszcza, gdy chce on zabezpieczyć pozycję kasową lub przyszłą przed nadmiernym ryzykiem. Derywaty te służą w wysokim stopniu, chociaż oczywiście nie wyłącznie, celom spekulacyjnym.
  Dążenie do wysokiego poziomu obrotów każdym ze standardowych, finansowych kontraktów futures oraz bariery prawne (zwłaszcza w USA) były przyczynami ograniczenia zakresu instrumentów bazowych do niektórych walut, depozytów, obligacji, średnioterminowych skryptów dłużnych (ang. notes) i bonów skarbowych oraz indeksów ekonomicznych, a zwłaszcza giełdowych indeksów akcji. Kontrakty terminowe futures aż do ostatnich lat XX wieku nie były oparte bezpośrednio o akcje, nawet największych spółek Zasadnicza zmiana nastąpiła kilka lat temu. Kontrakty terminowe futures opiewające na akcje wprowadzono początkowo na kilku mniejszych rankach (szwedzki OM, austriacki OTOB, Giełda Papierów Wartościowych w Budapeszcie), a następnie na kolejnych (zwłaszcza London Stock Exchange, także warszawska Giełda Papierów Wartościowych). Nowe dery¬waty okazały się sukcesem. Obecnie akcje można już zaliczyć do podstawowych instrumentów bazowych kontraktów terminowych futures.
  
Słowa kluczowe: kontrakt futures

• (cytat, str. 16) Symetryczny, niestandaryzowany kontrakt {forward) jest terminową umową o rzeczywistą dostawę przedmiotu transakcji lub jednorazowe rozliczenie pieniężne różnicy między ceną umowną a rzeczywistą. Instrumenty pochodne tego typu są przedmiotem obrotu na rynku prywatnym (niepublicznym) między instytucjami finansowymi lub instytucjami finansowymi, a ich klientami. Warunki każdego kontraktu forward są efektem indywidualnych ustaleń stron. Należy jednak wskazać, że oferty instytucji finansowych wobec znacznej części klientów zawierają daleko idące elementy standardowe.
  
Słowa kluczowe: kontrakt forward

• (parafraza, str. 16 - 17) W krajach o rozwiniętej gospodarce rynkowej giełdowy obrót opcjami na akcje poprzedził rozpoczęcie transakcji kontraktami futures na akcje. Tym-czasem w Polsce stało się inaczej. Na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie kontrakty terminowe futures na akcje wprowadzono do obrotu przed opcjami na akcje. Proces rozwoju rynku pochodnych nie przebiegał w ten sposób w żadnym z krajów, z którymi można dokonywać porównań. Trudno więc odpowiedzieć na pytanie, czy obecność kontraktów terminowych futures na akcje nie odbije się negatywnie na rozwoju rynku opcji na akcje. Z drugiej strony - polscy inwestorzy uzyskali jednak szereg dodatkowych możliwości inwestycyjnych, opartych o połączenie tych dwóch rodzajów derywatów. Jak można sądzić w wielu złożonych strategiach kontrakty terminowe futures będą mogły zastąpić pozycję zajmowaną na rynku akcji.
  
Słowa kluczowe: kontrakt forward

• (parafraza, str. 34) Cechy opcji na akcje
  Podstawowe parametry opcji na akcje to:
  - akcje spółki (instrument bazowy), których dotyczy opcja,
  - liczba akcji, na którą opiewa opcja,
  - typ opcji: prawo do do nabycia (opcja kupna — ang. call) albo zbycia (opcja sprzedaży — ang. put) akcji bazowych,
  - rodzaj ze względu na czas prawa opcji: opcja europejska, która może być
  wykorzystana tylko w określonym momencie, albo opcja amerykańska, ważna do określonej daty,
  - cena wykonania (realizacji, bazowa),
  - data ważności (wygaśnięcia, zapadalności, dla opcji rodzaju europejskie¬go określana także jako data realizacji lub data wykonania33),
  - premia opcji (alternatywnie: premia opcyjna). czyli cena opcji,
  
Słowa kluczowe: opcja finansowa, opcja, opcja na akcje

• (cytat, str. 42) Hedging na rynku akcji, którego przykład podano wcześniej, może być prowadzony zarówno przy wykorzystaniu opcji opiewających na udziały poszczególnych spółek, jak i opcji indeksowych. Pomimo wzrostu znaczenia tej drugiej grupy instrumentów należy podkreślić, że mają one na tle opcji na akcje pewne istotne wady. Przede wszystkim opcje opiewające na akcje łatwiej dostosować do rzeczywistej struktury portfela inwestora. Jest to szczególnie istotne dla indywidualnych uczestników rynku, ale także dla licznych instytucji lokacyjnych. Kryzys giełdowy z października 1987 r. pokazał, że strategie oparte na wykorzystaniu opcji indeksowych, w tym bardzo popularny beta-hedging, nie są w stanie w pełni zastąpić opcji sprzedaży akcji. Problem ten występuje ze szczególną siłą w okresie załamania na giełdzie (a przecież właśnie wtedy hedging jest najbardziej potrzebny), ale jest także istotny w okresie gwałtownej hossy.
  Zabezpieczenie portfela posiadanych akcji oparte jest przede wszystkim o zakup opcji sprzedaży. W razie spadku cen opcje mogą zostać wykorzystane lub odsprzedane. Pełną ochronę zapewnia kupno opcji sprzedaży po cenie lub w cenie w ilości odpowiadającej posiadanym akcjom. W praktyce często nabywane są tanie opcje nie w cenie,* Wprawdzie zabezpieczenie może być wówczas w pełni wykorzystane tylko przy znacznym spadku kursów, ale jego koszt jest znacznie mniejszy.
  W hedgingu rzadziej od opcji sprzedaży wykorzystywane są nabyte opcje kupna, zabezpieczające krótkie pozycje akcyjne. W styczniu 1998 r. weszła w życie nowa ustawa „Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, dopuszczająca krótką sprzedaż akcji. Po kilku latach transakcje krótkiej sprzedaży zaczęły odgrywać pewną rolę na polskim rynku. Oznacza to, że także ta forma hedgingu, związana z opcjami kupna, może zostać wykorzystana przez inwestorów. {
  Należy podkreślić, że możliwość zabezpieczenia portfela posiadanych akcji przed spadkiem cen dzięki wykorzystaniu opcji oznaczała przełom jakościowy zarówno w teorii, jak i praktyce inwestowania. Stosowane uprzednio metody, oparte o analizę portfela inwestycyjnego, były o wiele mniej skuteczne i nie pozwalały na obronę przed skutkami załamania na giełdzie. Dzięki opcjom na akcje stało się to możliwe.
  Rzeczywisty zakres wykorzystania opcji w hedgingu zależy od celu i metod zarządzania ryzykiem przyjętych przez inwestora. Należy wskazać na odgrywający zasadniczą rolę fakt, że na giełdowym rynku akcji, w odróżnieniu od rynków walutowych oraz stóp procentowych, zabezpieczenie dzięki instrumentom niesymetrycznym (opcjom) jest o wiele bardziej efektywne niż przy pomocy kontraktów symetrycznych (futures).
  
Słowa kluczowe: hedging

• (cytat, str. 46) Obecnie wykorzystywane są dwie różne, podstawowe definicje ryzyka. Pierwsza, tradycyjna, a zarazem zbliżona do potocznego sensu tej kategorii, ujmuje ryzyko jako zagrożenie niekorzystnym zdarzeniem, a w przypadku działalności gospodarczej — możliwością poniesienia straty. Dla oceny skali ryzyka, oprócz prawdopodobieństwa poniesienia straty, istotny jest także jej możliwy poziom, a w praktyce — związany z tym rozkład prawdopodobieństwa. Draga a zarazem szersza definicja ryzyka określa je jako możliwość ukształtowania się danego zjawiska na poziomie odbiegającym od stanu przewidywanego, oczekiwanego lub pożądanego. Taka. definicja, z jednej strony, zasadniczo ułatwia wykorzystanie narzędzi współczesnej statystyki do pomiaru i analizy ryzyka. Jednak, z drugiej strony, jest ona sprzeczna z potocznym rozumieniem ryzyka, gdyż mało jest osób, które na przykład szansę uzyskania bardzo korzystnych rezultatów, wyższych od przeciętnych dla danego rodzaju inwestycji, określą jako ryzyko. Stwarza to liczne problemy praktyczne i nierzadko prowadzi do sprzeczności. Między innymi w publikacjach ekonomicznych często najpierw podawana jest szersza definicja ryzyka, a następnie kategoria ta jest stosowana w tradycyjnym znaczeniu, to jest jako ryzyko poniesienia straty.
  
Słowa kluczowe: ryzyko, ryzyko spekulacyjne, ryzyko giedowe

• (parafraza, str. 56) Główne giełdy opcji na akcje.
  Wiodącą rolę w giełdowym obrocie opcjami na akcje odgrywają Stany Zjednoczone Ameryki. Na początku XXI wieku na 6 giełdach (CBOE, AMEX, Pacific Stock Exchange — PSE, PHLX, NYSE oraz niedawno uruchomiona International Securities Exchange — ISE) prowadzono handel opcjami na akcje ponad 500 spółek. Należy podkreślić, że o ile opcje kupna na parkiecie giełdowym były notowane od początku, czyli od 1973 r., o tyle pierwsze opcje sprzedaży pojawiły się dopiero po ponad 4 latach — w czerwcu 1977 r. Moment ten uznaje się za zamknięcie pionierskiego okresu rozwój u rynku opcji na akcje w USA. W tym okresie ukształtowały się standardy przejęte następnie, bezpośrednio lub po dostosowaniu do uwarunkowań lokalnych, przez większość giełdowo zorganizowanych rynków na świecie.
  
Słowa kluczowe: giełda

• (cytat, str. 70) System deopozytów zabezpieczających, jak zaznaczono wcześniej, jest zbudowany dwuszczeblowo. Codziennie, po zakończeniu obrotu, izba rozrachunkowa określa pozycje poszczególnych członków i ich zmiany. Proces ten jest oparty na cenach zamknięcia i określany jako „ocena na tle rynku (ang. mark-to-market). Pozwala to na wyznaczenie depozytów (ang clearing margins), jakie powinny być zdeponowane przez poszczególnych członków izby rozrachunkowej, oraz określenie o ile one wzrosły lub spadły w porównaniu z poprzednim rozliczeniem. Niedobory muszą być przez członków izby natychmiast uzupełnione, natomiast nadwyżki mogą zostać wycofane. Izba może także zażądać natychmiastowego, dodatkowego, uzupełniającego depozytu w trakcie dnia giełdowego61. Należy podkreślić, że tylko w stosunku do depozytów zabezpieczających wnoszonych przez członków izby obowiązują ściśle zasady wyznaczania określone przez izbę rozrachunkową.
  
Słowa kluczowe: depozyt papierów wartościowych, Depozyty

• (cytat, str. 78 - 79) Kontrakt opcyjny
  Giełdowu kontrakt opcyjny, którego przedmiotem są akcje, jest kontraktem wystandaryzowanym. Standaryzacja obejmuje przede wszystkim:
  
• rodzaj opcji (amerykański albo europejski),
  
• wielkość kontraktu (czyli liczbę akcji, na którą opiewa opcja),
  
• terminy wygasania opcji,
  
• ceny realizacji (bazowe, wykonania) opcji,
  
• czas od wykonania do rozliczenia opcji,
  
• sposoby reakcji na istotne zdarzenia dotyczące akcji.
  Na przeważającej części giełd przedmiotem obrotu są opcje na akcje rodzaju amerykańskiego, chociaż sporadycznie zdarzają (Tokio Stock Exchange, Osaka Securities Exchange) lub zdarzały się wyjątki (duński FUTOP, sło-wacka BOB). Opcje rodzaju europejskiego mogą uzupełniać opcje rodzaju amerykańskiego, które odgrywają podstawową rolę na danej giełdzie. Taka jest, na przykład, struktura opcji na akcje na paryskim MONEP (opcje o typowym terminie wygasania — amerykańskie, opcje długoterminowe — europejskie).
  
Słowa kluczowe: Kontrakty inwestycyjne, kontrakty terminowe

• (parafraza, str. 90 - 91) Czynniki wpływające na premie opcji
  Główne czynniki kształtujące poziom ceny (premii) opcji na akcje to:
  
• bieżący poziom rynkowej ceny akcji,
  
• poziom ceny wykonania (realizacji, bazowej) opcji,
  
• czas do wygaśnięcia opcji,
  
• zmienność cen akcji, 9 stopa procentowa,
  - oczekiwane dywidendy (precyzyjnie: przyznane prawa do dywidendy) w okresie ważności opcji.
  Dwa pierwsze czynniki — ceny rynkowa akcji i wykonania opcji — należy analizować łącznie, gdyż podstawową rolę odgrywają nie tyle ich poziomy, ale wzajemna relacja Zwiększenie różnicy pomiędzy cenami: rynkowa akcji i wykonania opcji powoduje wzrost premii opcji kupna i spadek premii opcji sprzedaży. Przy danej cenie bazowej opcji identyczny efekt daje wzrost ceny kasowej akcji. Pochodną tej zależności są najprostsze techniki spekulacji na wzrost kursu akcji polegające na nabyciu opcji kupna lub, przy założeniu, że wzrost kursu będzie niewielki, wystawieniu opcji sprzedaży. Spadek różnicy pomiędzy cenami: rynkową akcji i realizacji opcji powoduje obniżkę premii opcji kupna i wzrost premii opcji sprzedaży. Tak więc zakładając spadek kursu akcji w przyszłości można zająć pozycję spekulacyjną poprzez nabycie opcji sprzedaży lub, gdy oczekiwany spadek ma być niewielki, wystawienie opcji kupna. Z podanej zależności wynika także, że im niższa jest cena bazowa opcji, tym droższe są opcje kupna i tańsze opcje sprzedaży, Z kolei, im wyższa cena bazowa opcji tym tańsze są opcje kupna i droższe — opcje sprzedaży.
  
Słowa kluczowe: premia, opcja

• (cytat, str. 103 - 104) Podstawowe metody wyceny
  Najbardziej znanym i najczęściej stosowanym modelem wyceny opcji na akcje jest model Blacka-Scholesa. Dużą rolę odgrywają także jego rozwinięcia oraz model dwumianowy (dwudzielny, drzewa dwumianowego, ang. binomial model).
  Od ponad 100 lat problem wyceny opcji był analizowany, niestety początkowo bez. powodzenia, przez wielu badaczy, Podstawową przyczyną porażek były próby obliczania premii na podstawie możliwego zarobku spekulacyjnie nastawionego nabywcy opcji. Fisher Black i Myron Scholes wykorzystali inne podejście. Potraktowali opcje na akcje rodzaju europejskiego jako instrument finansowy, którego wystawca zabezpiecza swoją pozycję poprzez nabycie (w przypadku wystawiania opcji kupna) albo krótką sprzedaż (w przypadku wystawiania opcji sprzedaży) odpowiedniej liczby akcji. Odpowiednio skonstruowany portfel arbitrażowy powinien wystawcy zapewnić dochód równy stopie procentowej wolnej od ryzyka kredytowego. Podobne założenia były wcześniej wykorzystywane do wyceny symetrycznych instrumentów pochodnych. Jednak zastosowanie ich do wyceny opcji wymagało dodatkowego uwzględnienia dorobku teorii procesów probabilistycznych, a uzyskane wzory nie są tak proste jak w przypadku kontraktów terminowych forward oraz kontraktów terminowych futures.
  
Słowa kluczowe: wycena
Komentarze i źródła pierwotne: wzory na stronie 104

• (parafraza, str. 126 - 127) Najprostsze techniki spekulacji na wzrost cen akcji
  Znaczna część uczestników rynku opcji na akcje stosuje najprostsze techniki gry na wzrost lub spadek cen akcji bazowych.
  Podstawowe metody spekulacji
  
  Gra na wzrost cen akcji może polegać przede wszystkim na:
  
• nabyciu opcji kupna,
  
• wystawieniu opcji sprzedaży,
  
• podprowadzaniu opcji kupna, będącym rozwiniętą formą spekulacji pole-gającej na nabywaniu opcji kupna.
  Nabycie opcji kupna jest najczęściej stosowaną, a zarazem mającą najdłuższe tradycje, techniką gry na giełdowym rynku opcji na akcje. Inwestor oczekujący wzrostu kursów akcji może, zamiast zakupu akcji (lub kupna kontraktów terminowych futures), zdecydować się na nabycie opcji kupna. Gdy wzrost notowań akcji rzeczywiście nastąpi to, zwłaszcza wtedy, gdy będzie to wzrost znaczny, podrożeją także opcje. Inwestor będzie mógł wówczas:
  — sprzedać opcje; różnica premii otrzymanej przy odsprzedaży i zapłaconej wcześniej za opcje będzie stanowić dochód inwestora,
  — zrealizować opcje, jeżeli będą one w cenie (ang. in-the-money), czyli gdy rynkowa cena akcji będzie wyższa od ceny realizacji (wykonania, bazo¬wej) opcji; inwestor osiągnie dochód, jeżeli różnica rynkowej ceny akcji i ceny bazowej będzie wyższa od zapłaconej premii (przypadającej na jedną akcję), czyli wówczas, gdy rynkowa cena akcji będzie wyższa od sumy ceny bazowej i przypadającej na 1 akcję premii (ilustruje to wykres 1).
  
Słowa kluczowe: spekulacja
Komentarze i źródła pierwotne: wykres na stronie 127

• (cytat, str. 143) Gra na różnicę pionową oraz różnicę poziomą
  Inwestorzy stosujący na rynku opcji proste techniki spekulacji narażeni są na wysokie ryzyko. Nabywcy opcji mogą stracić cały zainwestowany kapitał, gdy zmiany cen akcji nie będą korzystne i kupione opcje zostaną odrzucone. Jednak szczególnie dużo ryzykują wystawcy niezabezpieczonych opcji. Ich potencjalne straty, zwłaszcza w przypadku opcji kupna, nie są niczym ograniczone.
  Konieczność redukcji ryzyka rynkowego spowodowała, że opracowano szereg złożonych metod spekulacji opcjami, określanych jako strategie spekulacji rozpiętościowej (lub. od nazwy w jęz. angielskim, metody spreadowe). Spośród nich najczęściej wykorzystywane są:
  1) gra na różnicę pionową, czyli spread pionowy (ang. vertical spread),
  2) gra na różnicę poziomą, określana też jako gra na różnicę czasu, gra na kalendarz lub spread poziomy (ang. horizontal spread, calendar spread).
  Gra na różnicę pionową (spread pionowy) polega na jednoczesnym nabyciu i wystawieniu opcji tego samego typu (albo opcji kupna albo opcji sprzedaży)
  
Słowa kluczowe: spekulacja

• (cytat, str. 160) Kombinacje — straddle i strangle
  Straddle (stelaż; stosowane jest też polskie, dosłowne tłumaczenie: „siadanie okrakiem, ale trudno określenie to uznać za właściwe) jest metodą spekulacji o ograniczonym ryzyku opartą o równą liczbę opcji obu typów (opcji kupna oraz opcji sprzedaży), o identycznych: cenie bazowej i terminie wygaśnięcia. W ramach tej metody możliwe są dwie odmienne techniki:
  — nabycie straddle,
  — sprzedaż (wystawienie) straddle.
  Nabycie straddle (ang. long straddle) polega na równoczesnym zakupie jednakowej liczby opcji kupna i opcji sprzedaży opiewających na akcje danej spółki, przy czym wszystkie opcje cechują jednakowa cena bazowa oraz identyczny termin wygaśnięcia. Najczęściej nabywane są opcje po cenie. Nabycie straddle wykorzystywane jest przez inwestorów którzy zakładają, że notowania akcji mogą się w najbliższym czasie lub w ciągu kilku miesięcy znacznie zmienić, ale nie wiedzą, jaki będzie kierunek tych zmian. Zwłaszcza w okresie przedłużającej się hossy (dynamicznego wzrostu cen na giełdzie akcji) można oczekiwać zarówno kontynuacji trendu wzrostowego, jak i gwałtownego załamania notowań, przy czym bardzo trudno ocenić, który z tych scenariuszy jest bardziej prawdopodobny. Także w okresie, gdy na giełdzie ceny akcji są stabilne (tzw. trend horyzontalny) często wykorzystywane jest nabycie staddle. Zastosowaniu tej techniki sprzyjają wówczas względnie niskie premie opcyjne (wynikające ze stosunkowo niskiej zmienności uwzględnianej w kalkulacjach).
  
Słowa kluczowe: spekulacja