Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(parafraza, str. 12) Rynek formalny tym różni sie od nieformalnego, że jego uczestnicy: 1. zawierają stosunki wymienne w określonym miejscu i czasie, 2. są ograniczani w swoim postępowaniu regulaminem danej instytucji rynkowej.
(cytat, str. 13) Rynek finansowy jest ośrodkiem transakcji kupna i sprzedaży instrumentów finansowych, wywołujących metamorfozę aktywów finansowych stron kontraktów i powodujących między nimi stosowną wymianę strumieni pieniężnych.
(parafraza, str. 13) Na ryku finansowym instrumenty finansowe są jednocześnie i aktywami i pasywami. Jako składniki majątku finansowego są - dla ich posiadaczy - aktywami. Dla emitentów oznaczają zaciąganie zobowiązań i dlatego zawsze są odnotowywane w ich pasywach.
(cytat, str. 14) W powszechnie utrwalonym podejściu, lecz już anachronicznym z uwagi na rosnącą złożoność rynku finansowego, wyróżnia się jego trzy segmenty: 1. rynek pieniężny, 2. rynek kapitałowy, 3. rynek walutowy.
(cytat, str. 17) Rynek pieniężny jest w strategii banków komercyjnych najważniejszym polem efektywnego zarzązania płynnością finansową. Wypada jednak zauważyć, ze wraz ze stopniowym przełamaniem strukturalnej nadpłynności panującej na rynku pieniężnym, polsskie banki zaczynają, w coraz większym stopniu, wykorzystywać ten rynek do kształtowania rentowności.
(cytat, str. 17) Rynek pieniężny jest zasadniczym terytorium działalności interwencyjnej banku centralnego. Dotyczy to zwłaszcza operacji otwartego rynku , które należy traktować jako najbardziej elastyczne narzędzia regulacji rynku pieniężnego.
(cytat, str. 21) Dzięki rynkowi finansowemu zostają stworzone, a dalej podlegają stałej weryfikacji, podstawowe parametry decyzyjne -stopy procentowe, kursy walutowe, kursy papierów wartościowych. Tylko te parametry mogą tworzyć prawdziwe koordynaty systemu funkcjonowania podmiotów gospodarczych. Teoria ekonomii i praktyka gospodarcza podpowiadają przy tym, że systemu takich koordynatów nie można zadekretować.
(cytat, str. 26) System trwałych więzi kapitałowych. Nabywcy udziałów są umotywowani nokreślonymi relacjami w stosunku do emitentów, cenią sobie prawo głosu i silnie akcentują potrzebę długookresowej wyceny akcji.
(cytat, str. 26) System o mobilnym kapitale. Nabywcy udziałów traktują je przede wszystkim jako formę lokaty kapitałowej na dalszym planie stawiając przywiązane do akcji prawa natury niemajątkowej (np. prawo głosu). Są więc skłonni do częstych zmian w portfelach inwestycyjnych i w związku z tym przywiązują dużą wagę do krótkookresowej wyceny walorów.
(cytat, str. 28) W systemie zorganizowanym na wzór modelu kontynentalnego: 1. krótkookresowe i długookresowe potrzeby kapitałowe przedsiębiorstw są zaspokojane przez zaciągnięcie kredytów, 2. banki stają się podstawowymi instytucjami monitorującymi wypłacalność przedsiębiorstw i przez związki kapitałowe z przedsiębiorstwami sektora niefinansowego wywierają presję na ich efektywność.
(cytat, str. 31) Giełda papierów wartościowych ma podwójną naturę: 1. jest rynkiem punktowym, zapewniającym znacząca koncentrację w miejscu oraz w czasie podaży papierów we wtórnym obrocie i popytu na nie, 2. jest instytucją rynku kapitałowego, albo inaczej instytucjonalną jego formą.
(cytat, str. 31) Giełda papierów wartościowych jest rozumiana jako regularne, odbywające się w określonym miejscu i czasie oraz podporządkowane określonym normom i zasadom spotkania osób pragnących zawrzeć umowę kupna-sprzedaży papierów wartosciowych, jak też osób pośredniczących w zawieraniu transakcji, których przedmiot stanowią zamienne papiery wartościowe, przy czym ceny tych transakcji są ustalane na podstawie układu podazy i popytu, a następnie podawane do informacji publicznej.
(parafraza, str. 32 - 34) Giełda pełni zasadniczo funkcje. 1. Funkcja mobilizowania kapitału - rozpatrywaną przez pryzmat oczekiwań i korzysci inwestorów, 2. Funkcja handlowa - prozpatrywaną przez zawieranie transakcji kupna i sprzedaży papierów wartosciowych, 3. Funkcja selekcyjna lub regulacyjna - reguluje i kontroluje procesy gospodarcze, 4. Funkcja rozprzestrzeniania prywatnej własności - realizowane jest to w ścisłej więzi z rynkiem emisji. 5. Funkcja informacyjna - giełdy umożliwiają odczytywanie obrazu koniunktury i pzewidywanie prawdopodobnego przebiegu procesów gopodarczych.
(cytat, str. 36) Trzy kategorie papierów wartościowych: 1. akcje i obligacje, jak również inne papiery wartościowe wyemitowane na podstawie właściwych przepisów, 2. zbywalne pawa majątkowe wynikające z papierów wartościowych, o których mowa wyżej, 3. inne niż wyżej wymienione prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny papierów wartościowych, które możemy określić jako aktywa bazowe (ustawodawca używa w oryginale prawa pochodne).
(cytat, str. 37) Derywat jest instrumentem finansowym zbudowanym na podstawie cech konstrukcyjnych określonego aktywu bazowego, który swoją wartością rynkową determinuje wartość derywatu.
(cytat, str. 39) Akcje mają podwójną naturę. Z punktu widzenia właściciela, akcja jest papierem wartościowym stwierdzającym jego udział w kapitale spółki akcyjnej i ucieleśniającym określone prawa (nabyte w zamian za wkład w kapitał spółki). Dla spółki akcja jest odpowiednikiem części jej kapitału, stanowiącego podstawę jej działalności i materialnej odpowiedzialności za podejmowanie zobowiązania.
(cytat, str. 39) W prawie handlowym termin akcja jest używany w trojakim znaczeniu: 1. jako część ułamkowa przysługująca akcjonariuszowi w kapitale akcyjnym, 2. jako legitymacja ogółu praw i obowiązków akcjonariusza w stosunku do spółki, 3. jako papier wartościowy emitowany przez spółkę.
(cytat, str. 40) Obligacja jest dokumentem, w którym jego wystawca (emitent) potwierdza zaciągnięcie pożyczki w określonej kwocie, zobowiązując się jednocześnie do zwrotu tej kwoty właścicielowi obligacji w ustalonym z góry terminie, a także do zapłaty odsetek określonych w momencie wypuszczenia obligacji na rynek i liczonych w stosunku do nominalnej kwoty pożyczki.
(cytat, str. 51) Innowacja finansowa to instrument, w którym skostniałe elementy konwencjonalnych produktów rynku finansowego (nieindeksowanych obligacji czy akcji) zostały zamienione przez nowe i elastyczne elementy, dzięki czemu zyskają one nowe zastosowania i wysoką płynność na rynku kapitałowym lub walutowym.