Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(parafraza, str. ) Myślenie wertykalne -Wybiera -Orientuje się na to, co jest poprawne -Następne musi wynikać bezpośrednio z poprzedniego -Koncentruje się na trafności -Posuwa się w najbardziej spodziewanym kierunku
Myślenie lateralne -Zmienia -Orientuje się na to, co jest inne -Wykonuje świadome skoki -Z zadowoleniem przyjmuje przypadkowe ingerencje -Bada najmniej prawdopodobne
(cytat, str. 13) Przyjrzyjmy się teraz pracy umysłu. Zakładam, że są trzy metafunkcje: analizowanie, syntezowanie i wyobrażanie oraz ocenianie. (Przedrostek "meta" oznacza po prostu bardziej wszechstronne, górujące nad innymi funkcje lub zdolności umysłu). We wszystkich stosowanych formach efektywnego myślenia - podczas podejmowania decyzji, rozwiązywania problemów oraz myślenia twórczego lub innowacyjnego - te trzy metafunkcje są w użyciu.
(cytat, str. 14) Słowo "analizować" pochodzi od greckiego słowa analysis oznaczającego rozbiór kompletnych całości na ich części składowe. () Myślenie analityczne jest ściśle powiązane z rozumowaniem logicznym, krok po kroku.
(cytat, str. 15) W logicznym myśleniu konieczne są dwa podstawowe elementy: dedukcja i indukcja. "Dedukcja" oznacza dosłownie odejmowanie lub wyprowadzanie. Jest to proces wyciągania wniosków z tego, co wiadomo lub co się zakłada. Ujmując rzecz precyzyjniej, jest to proces wnioskowania na temat szczegółu na podstawie ogółu. () "Indukcja" polega na działaniu dokładnie odwrotnym. Jest to proces wyciągania wniosków lub weryfikowania praw ogólnych i zasad na podstawie obserwacji poszczególnych przypadków. Indukcja jest rdzeniem "metody naukowej".
(cytat, str. 16) "Syntezowanie" oznacza składanie lub gromadzenie rzeczy z zamiarem utworzenia z nich jednej całości. Jest to proces odwrotny do analizowania.
(cytat, str. 17) "Krytyka" (od greckiego słowa kritikos znaczącego "sędzia") jest formą oceny. Każde ocenianie zawiera zarówno element obiektywny (poza tobą), jak i subiektywny. Wszyscy rodzimy się ze zdolnością oceny. Co cenimy - nasz system wartości - zależy w znacznym stopniu od naszego środowiska oraz jego kultury.
(cytat, str. 17) Natura jest holystyczna. Słynny Afrykańczyk, marszałek polny Jan Smuts, który był także zapalonym naukowcem, ukuł pojęcie holizmu dla określenia procesu tworzenia całości poprzez organizowanie lub grupowanie pojedynczych części. Według Smutsa, zasadnicze części składowe natury to te nieredukowalne całości. Próba rozkładania ich na części powoduje utratę ich podstawowych holystycznych właściwości. Twój umysł ma wymiar holystyczny. Potrafi myśleć holystycznie - w kategoriach całości - jak również analitycznie (rozkładając całości na części).
(cytat, str. 19) Zasada umysłu głębokiego Jak powszechnie wiadomo, wszyscy mamy umysł podświadomy i nieświadomy. O wiele mniejsza jest jednak nasza wiedza na temat tego, jak istotną rolę odgrywają te da wymiary - nazywam je umysłem głębokim - w naszym procesie myślenia. Możesz analizować, syntezować i oceniać w trakcie snu lub kiedy twoja świadomość jest zajęta czymś zupełnie innym. Umysł głęboki odgrywa bardzo istotną rolę w odkryciach naukowych, jak również w sztuce twórczej. Jest także źródłem intuicji - tego trudnego do przecenienia szóstego zmysłu.
(cytat, str. 22) Definiowanie celu Musisz mieć jasność, dokąd dokładnie - lub przynajmniej na tyle dokładnie, na ile jesteś w stanie to określić - zmierzasz. W przeciwnym razie cały proces podejmowania decyzji ginie w mglistych domysłach.
(parafraza, str. 23) Klasyczne podejście do podejmowania decyzji: -Etap pierwszy - definiowanie celu -Etap drugi - zbieranie odpowiednich informacji -Etap trzeci - generowanie możliwych wariantów -Etap czwarty - podejmowanie decyzji -Wdrażanie i ocena
(cytat, str. 27) By móc dostrzec wszystkie możliwe warianty, musisz szeroko otworzyć umysł i to jest właśnie miejsce dla myślenia twórczego. Wówczas jednak konieczne jest uruchomienie twoich zdolności dokonywania oceny, abyś mógł rozpoznać realne warianty rozwiązań. Realne, czyli możliwe do przeprowadzenia. Jeśli jakieś rozwiązanie jest realne, to znaczy, że istnieje znaczne prawdopodobieństwo, że sprawdzi się w praktyce i pozwoli ci osiągnąć zamierzony cel.
(cytat, str. 29 - 30) Stając przed koniecznością wyboru w bardziej skomplikowanych sytuacjach decyzje podejmuje się poprzez: -Sporządzanie listy wad i zalet -Rozważenie ewentualnych konsekwencji każdego z możliwych wyborów -Odniesienie każdej z rozważanych możliwości do stawianych sobie celów lub zamierzeń -Ocenę podejmowanego ryzyka w stosunku do spodziewanych korzyści.
(cytat, str. 29) Najważniejszą czynnością przygotowawczą jest ustanowienie kryteriów selekcji. Warto podzielić je na grupy, zgodnie z hierarchią twoich priorytetów. Każda ewentualność, która nie należy do kategorii KONIECZNE, powinna być w pierwszym etapie selekcji odrzucona. Kiedy jednak potrzeby podstawowe zostaną zaspokojone, przychodzi czas na rozważenie opcji wysoce POŻÄ„DANYCH oraz uzupełniających ich wariantów MOŻLIWYCH.
(cytat, str. 30) Umiejętność kalkulowania ryzyka to jedna z bardziej istotnych umiejętności. Kalkulowanie brzmi niezwykle matematycznie i nietrudno dziś o książki, mające w tytule "podejmowanie decyzji", które oferują mnóstwo "teorii prawdopodobieństwa" oraz metod statystycznych, pozwalających rzekomo całkowicie wyeliminować ryzyko z procesu decyzyjnego. Czasami tego rodzaju kalkulacje mogą być w czymś pomocne, generalnie jednak zastosowanie matematyki w tej dziedzinie jest bardzo ograniczone. O wiele istotniejszą rolę odgrywa tu doświadczenie.
(cytat, str. 31 - 32) Ryzyko jest jednym z aspektów rozważania realnych możliwości poprzez ich ewentualne konsekwencje. Konsekwencje mogą być dwojakiego rodzaju: jawne oraz ukryte. Konsekwencje jawne to te, które z reguły możesz przewidzieć, podejmując określoną decyzję.(...) Konsekwencje ukryte nie są nawet w porównywalnym stopniu tak prawdopodobne ani nawet możliwe i najbardziej rozumnemu człowiekowi można darować, że nie przewidział druzgocących efektów skomplikowanego łańcucha zdarzeń, spowodowanych podjęciem danej decyzji.(...) Oczywiście pojawienie się jawnych konsekwencji pociąga za sobą konieczność podejmowania kolejnych decyzji i rozwiązywania następnych problemów. Każde rozwiązanie jest jednocześnie zarodkiem nowego problemu.
(cytat, str. 33 - 34) Zawsze warto ustalić położenie Punktu Krytycznego Trasy (PKT). Termin, pochodzący z terminologii lotniczej, oznacza punkt, z którego nie ma już możliwości bezpiecznego powrotu do miejsca startu. () W szerszym sensie PKT oznacza punkt, w którym odwrót lub zmiana zdania pociąga za sobą o wiele większe koszty - w różnych walutach - niż kontynuowanie działań zgodnie z podjętą decyzją, która okazała się nie najszczęśliwsza. W przypadku większości decyzji istnieje bardzo długo pewien margines swobody, zanim dojdzie się do punktu krytycznego: można jeszcze zmienić zdanie.
(cytat, str. 33) Decyzja pochodzi od łacińskiego słowa decisio oznaczającego "przecinać". Jest spokrewniona znaczeniowe z takimi wyrazami, jak "nożyczki" i "nacięcie". W podejmowaniu decyzji "cięcie" dotyczy procesu myślenia. Teraz przechodzisz do fazy następnej - działania.
(cytat, str. 38 - 39) Tak więc problemy jako przeszkody lub trudności w drodze do celu są zawsze wtórne wobec efektów podjęcia decyzji. Decyzje stwarzają problemy. Jednym ze sposobów ich rozwiązania - lub raczej usunięcia sygnału problemu z umysłu - jest zmiana podjętej decyzji lub przynajmniej planu.
(parafraza, str. 42) Trzy poziomy kompetencji w ocenie podjątej decyzji: -Świadomość istnienia problemu lub potrzeby decyzji - aktualnej lub potencjalnej. -Rozumienie, w jakim miejscu ty sam oraz zespół znajdujecie się w odniesieniu do danego problemu lub decyzji. -Umiejętność zadawania właściwych pytań właściwym osobom we właściwym czasie i zdolność oceny prawdziwości odpowiedzi.
(cytat, str. 43) Problemy doraźne typu przeszkody w drodze do celu stanowią 80 procent wszystkich problemów, przed jakimi stają menedżerowie. Trzeba jednak mieć także świadomość problemów systemowych, które stanowią pozostałe 20 procent. System to całość złożona z integralnych części. Może ona być ograniczona, mechaniczna, a może być także procesem. Problem systemowy to generalnie odstępstwo od normy. () Im większa różnica między normą (tym, jak system powinien działać) a rzeczywistości (tym, co faktycznie się dzieje), tym większy powstaje problem.