Kozuń-Cieślak G. (red.), Światowy rynek kapitału, Difin, Warszawa 2012, ISBN: 978-83-7641-547-5

Cytaty i parafrazy (0 - 20 z 48)

• Jako rozwinięcie teorii H-O-S stworzono trzy twierdzenia:
  - twierdzenie A. P. Lernera i P. A. Samuelsona,
  - twierdzenie M. F. W. Stolpera i P. A Samuelsona,
  - twierdzenie T. M. Rybczyńskiego.
  ( , s. 18)
Komentarze i źródła pierwotne: Twierdzenia szerzej opisano na podanej stronie.

• Trzonem teorii H-O-S jest zasada obfitości zasobów. Zgodnie z nią, każdy kraj powinien eksportować towary, których wewnętrzna produkcja wymaga bardziej intensywnego zastosowania relatywnie obfitszego i przez to tańszego czynnika produkcji, a jednocześnie importować towary wymagające bardziej intensywnego zastosowania relatywnie mniej obfitego i w związku z tym droższego czynnika produkcji.
  ( , s. 18)

• Badania nad rozwinięciem teorii H-O-S rozwijano w czterech sferach, które K. Springer ujęła następująco:
  a) ilościowe związki między handlem międzynarodowym towarami i międzynarodowymi przepływami kapitału,
  b) wpływ handlu międzynarodowego i międzynarodowych przepływów kapitału na kształtowanie się cen towarów i homogenicznych czynników wytwórczych,
  c) wpływ handlu międzynarodowego i międzynarodowych przepływów kapitału na efektywność gospodarowania w ramach w pełni zintegrowanej i wolnorynkowej gospodarki światowej,
  d) wpływ handlu międzynarodowego i międzynarodowych przepływów kapitału na poziom dobrobytu w ramach poszczególnych gospodarek narodowych w zintegrowanej gospodarce światowej.
  ( , s. 22-23)

• W teorii handlu i szerzej rozumianej wymiany międzyregionalnej i międzynarodowej korzyści ze skali produkcji i zbytu, nazywane dalej w skrócie korzyściami skali, ujmuje się na różne sposoby. Ogólnie biorąc wyróżnia się następujące ich rodzaje:
  - stałe, malejące i rosnące,
  - statyczne i dynamiczne,
  - wewnętrzne i zewnętrzne,
  - zewnętrzne sensu stricto oraz wewnętrzne typu dochodowego.
  ( , s. 28)

• Zgodnie z T. Scitovskim, zewnętrzne korzyści skali można podzielić na korzyści sensu stricto (w oryginale - pure) oraz korzyści typu pieniężno- dochodowego (w oryginale peciunary)
  ( , s. 29)

• Na gruncie ściśle teoretycznym w odniesieniu do handlu można wyróżnić cztery rodzaje źródeł przewagi:
  - stopień zaawansowania technologicznego,
  - wykorzystanie przewag pod względem wyposażenia w podstawowe czynniki wytwórcze,
  - wykorzystywanie przez podstawowe podmioty gospodarcze różniących się preferencji lokalnych i zagranicznych podmiotów gospodarczych,
  - osiąganie przez podstawowe krajowe podmioty gospodarcze różnych rodzajów korzyści skali w sferze produkcji i zbytu.
  ( , s. 30-31)
Komentarze i źródła pierwotne: Zagadnienie szerzej omówione na podanych stronach.

• Wśród teorii dotyczących przepływu kapitału pożyczkowego podstawową role odgrywa tzw. teoria inwestycji portfolio, którą w nawiązaniu do rozważań neoklasyków rozwinęło kilku znanych ekonomistów (m. in. H. P. Gray, G. C. Hufbauer i J. H. Dunning). Zgodnie z tą teorią podstawową przesłanką podejmowani zagranicznych inwestycji typu portfelowego jest chęć osiągnięcia przez właścicieli kapitału i przedsiębiorstw wyższej stopy zysku.
  ( , s. 32)

• J. Tobin, H. M. Morkowitz i F. Heidhues stwierdzają, że indywidualni przedsiębiorcy dążą do maksymalizacji stopy zysku przy danym stopniu ryzyka i są skłonni bardziej ryzykować, jeśli takie postępowanie przynosi im wyższe zyski.
  ( , s. 32-33)

• Rodzaje inwestycji zagranicznych:
  - zorientowane na surowce naturalne,
  - zorientowane na poszukiwanie rynków zbytu,
  - zorientowane na poprawę efektywności,
  - zorientowane na poszukiwanie zasobów strategicznych.
  ( , s. 34)
Komentarze i źródła pierwotne: Poszczególne rodzaje inwestycji opisano szerzej na podanej stronie.

• J. H. Dinning i R. Nerula wyróżnili pięć etapów rozwoju gospodarczego i zagranicznych inwestycji bezpośrednich:
  - bark lub minimalny napływ ZIB do danego kraju,
  - wzrost napływu ZIB,
  - absolutny i względny spadek rozmiarów ZIB w kraju je goszczącym,
  - absolutny i względny wzrost rozmiarów kapitału,
  - wyrównywanie się względnych rozmiarów ZIB.
  ( , s. 34-35)
Komentarze i źródła pierwotne: Etapy te opisano szerzej na podanych stronach.

• Podstawowa teoretyczna zależność i zarazem współzależność między handlem międzynarodowym i międzynarodowymi przepływami kapitału jest następująca: w warunkach wolnego rynku i handlu wymiana międzynarodowa towarów i usług oraz międzynarodowe przepływy kapitału mogą być substytucyjne względem siebie lub tez komplementarne; wtedy to, decydujące znaczenie ma kształtowanie się dynamicznie ujmowanych przewag względnych (komparatywnych) przy rozwijaniu odpowiednich transakcji międzynarodowych.
  ( , s. 37)

• Rynek finansowy to rynek, na którym zawierane są transakcje, polegające na zamianie pieniądza na mniej płynny, ale dochodowy instrument finansowy (kontrakt pomiędzy dwoma stronami regulujący zależność finansową, w jakiej obie strony pozostają), o charakterze wierzycielskim lub własnościowym będący w ogólnym rozumieniu źródłem finansowania działalności gospodarczej.
  ( , s. 43)

• Dobrze rozwinięty rynek finansowy jest warunkiem sprawnego funkcjonowania gospodarki, spełnia bowiem trzy zasadnicze funkcje, którymi są:
  - mobilizacja kapitału,
  - alokacja kapitału,
  - wycena kapitału i ryzyka.
  ( , s. 44)
Komentarze i źródła pierwotne: Na podanej stronie opisano szerzej każdą z funkcji.

• Wyróżnić można cztery grupy czynników sprzyjających procesom globalizacyjnym, w śród których liberalizację krajowych rynków finansowych oraz rozwój nowoczesnych technologii informatycznych i telekomunikacyjnych uważa się za najważniejsze czynniki leżące u podłoża globalizacji rynków finansowych:
  - rozwój transportu, informatyki i telekomunikacji,
  - liberalizacja międzynarodowych stosunków gospodarczych,
  - rozwój kompatybilnej infrastruktury biznesu,
  - korzystne warunki psychologiczne i ideologiczne w dobie kryzysu i upadku realnego socjalizmu.
  ( , s. 45)
Komentarze i źródła pierwotne: Na podanej stronie opisano szerzej każdy z tych czynników.

• Międzynarodowe instytucje finansowe, ze względu na zasięg oddziaływania, obejmują:
  - instytucje o zasięgu światowym,
  - instytucje o zasięgu regionalnym.
  ( , s. 51)

• Międzynarodowy rynek obligacji można podzielić na trzy szerokie grupy długoterminowych instrumentów dłużnych obejmujących:
  - euroobligacje - będąc denominowane w określonej walucie, są jednocześnie emitowane na rynkach kapitałowych w różnych krajach, innych niż kraj pochodzenia tej waluty,
  - obligacje zagraniczne - emitowane są przez zagranicznych pożyczkobiorców na rynkach kapitałowych krajów, w których walucie emisja jest denominowana. Największymi rynkami obligacji zagranicznych są rynki w Zurichu, Londynie, Nowym Yorku, Amsterdamie, Tokio i Frankfurcie,
  - obligacje globalne to obligacje emitowane równocześnie na eurorynku i rynku obligacji zagranicznych.
  ( , s. 52)

• Zagraniczne inwestycje bezpośrednie - są to inwestycje dokonane w kraju innym niż kraj pochodzenia inwestora.
  ( , s. 53)

• Banki jako podmioty wyspecjalizowane w rozdysponowywaniu akumulacji mogą w istotny sposób wpłynąć an wielkość i strukturę przepływów kapitału w skali międzynarodowej. Podstawowe metody przepływu kapitału między bankami tworzą:
  - kredyty kupieckie w formie: kredytów rewolwingowych, jednostkowych kredytów transakcyjnych i linii kredytowych,
  - kredyty finansowe - są one przeznaczone e formie pieniężnej przez banki jednego kraju bankom innego kraju, bez formalnego wiązania postawionych do dyspozycji środków z koniecznością zakupu towarów lub usług w kraju pożyczkodawcy.
  ( , s. 53)

• Inwestycje w postaci fuzji i przejęć - następują najczęściej poprzez nabycie kontrolnego pakietu akcji przez jeden podmiot w drugim (przejęcie), lub wspólną decyzję obu podmiotów o połączeniu (fuzja).
  ( , s. 54)

• Inwestycje typy greenfield, gdy inwestor zagraniczny buduje od podstaw zakład w kraju goszczącym.
  ( , s. 54)