Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
Wyszukiwarka pełnotekstowa (kliknij)
Kozuń-Cieślak G. (red.), Światowy rynek kapitału,
Difin, Warszawa 2012, ISBN: 978-83-7641-547-5
Jako rozwinięcie teorii H-O-S stworzono trzy twierdzenia: - twierdzenie A. P. Lernera i P. A. Samuelsona, - twierdzenie M. F. W. Stolpera i P. A Samuelsona, - twierdzenie T. M. Rybczyńskiego.
( , s. 18)
Komentarze i źródła pierwotne: Twierdzenia szerzej opisano na podanej stronie.
Trzonem teorii H-O-S jest zasada obfitości zasobów. Zgodnie z nią, każdy kraj powinien eksportować towary, których wewnętrzna produkcja wymaga bardziej intensywnego zastosowania relatywnie obfitszego i przez to tańszego czynnika produkcji, a jednocześnie importować towary wymagające bardziej intensywnego zastosowania relatywnie mniej obfitego i w związku z tym droższego czynnika produkcji.
( , s. 18)
Badania nad rozwinięciem teorii H-O-S rozwijano w czterech sferach, które K. Springer ujęła następująco: a) ilościowe związki między handlem międzynarodowym towarami i międzynarodowymi przepływami kapitału, b) wpływ handlu międzynarodowego i międzynarodowych przepływów kapitału na kształtowanie się cen towarów i homogenicznych czynników wytwórczych, c) wpływ handlu międzynarodowego i międzynarodowych przepływów kapitału na efektywność gospodarowania w ramach w pełni zintegrowanej i wolnorynkowej gospodarki światowej, d) wpływ handlu międzynarodowego i międzynarodowych przepływów kapitału na poziom dobrobytu w ramach poszczególnych gospodarek narodowych w zintegrowanej gospodarce światowej.
( , s. 22-23)
W teorii handlu i szerzej rozumianej wymiany międzyregionalnej i międzynarodowej korzyści ze skali produkcji i zbytu, nazywane dalej w skrócie korzyściami skali, ujmuje się na różne sposoby. Ogólnie biorąc wyróżnia się następujące ich rodzaje: - stałe, malejące i rosnące, - statyczne i dynamiczne, - wewnętrzne i zewnętrzne, - zewnętrzne sensu stricto oraz wewnętrzne typu dochodowego.
( , s. 28)
Zgodnie z T. Scitovskim, zewnętrzne korzyści skali można podzielić na korzyści sensu stricto (w oryginale - pure) oraz korzyści typu pieniężno- dochodowego (w oryginale peciunary)
( , s. 29)
Na gruncie ściśle teoretycznym w odniesieniu do handlu można wyróżnić cztery rodzaje źródeł przewagi: - stopień zaawansowania technologicznego, - wykorzystanie przewag pod względem wyposażenia w podstawowe czynniki wytwórcze, - wykorzystywanie przez podstawowe podmioty gospodarcze różniących się preferencji lokalnych i zagranicznych podmiotów gospodarczych, - osiąganie przez podstawowe krajowe podmioty gospodarcze różnych rodzajów korzyści skali w sferze produkcji i zbytu.
( , s. 30-31)
Komentarze i źródła pierwotne: Zagadnienie szerzej omówione na podanych stronach.
Wśród teorii dotyczących przepływu kapitału pożyczkowego podstawową role odgrywa tzw. teoria inwestycji portfolio, którą w nawiązaniu do rozważań neoklasyków rozwinęło kilku znanych ekonomistów (m. in. H. P. Gray, G. C. Hufbauer i J. H. Dunning). Zgodnie z tą teorią podstawową przesłanką podejmowani zagranicznych inwestycji typu portfelowego jest chęć osiągnięcia przez właścicieli kapitału i przedsiębiorstw wyższej stopy zysku.
( , s. 32)
J. Tobin, H. M. Morkowitz i F. Heidhues stwierdzają, że indywidualni przedsiębiorcy dążą do maksymalizacji stopy zysku przy danym stopniu ryzyka i są skłonni bardziej ryzykować, jeśli takie postępowanie przynosi im wyższe zyski.
( , s. 32-33)
Rodzaje inwestycji zagranicznych: - zorientowane na surowce naturalne, - zorientowane na poszukiwanie rynków zbytu, - zorientowane na poprawę efektywności, - zorientowane na poszukiwanie zasobów strategicznych.
( , s. 34)
Komentarze i źródła pierwotne: Poszczególne rodzaje inwestycji opisano szerzej na podanej stronie.
J. H. Dinning i R. Nerula wyróżnili pięć etapów rozwoju gospodarczego i zagranicznych inwestycji bezpośrednich: - bark lub minimalny napływ ZIB do danego kraju, - wzrost napływu ZIB, - absolutny i względny spadek rozmiarów ZIB w kraju je goszczącym, - absolutny i względny wzrost rozmiarów kapitału, - wyrównywanie się względnych rozmiarów ZIB.
( , s. 34-35)
Komentarze i źródła pierwotne: Etapy te opisano szerzej na podanych stronach.
Podstawowa teoretyczna zależność i zarazem współzależność między handlem międzynarodowym i międzynarodowymi przepływami kapitału jest następująca: w warunkach wolnego rynku i handlu wymiana międzynarodowa towarów i usług oraz międzynarodowe przepływy kapitału mogą być substytucyjne względem siebie lub tez komplementarne; wtedy to, decydujące znaczenie ma kształtowanie się dynamicznie ujmowanych przewag względnych (komparatywnych) przy rozwijaniu odpowiednich transakcji międzynarodowych.
( , s. 37)
Rynek finansowy to rynek, na którym zawierane są transakcje, polegające na zamianie pieniądza na mniej płynny, ale dochodowy instrument finansowy (kontrakt pomiędzy dwoma stronami regulujący zależność finansową, w jakiej obie strony pozostają), o charakterze wierzycielskim lub własnościowym będący w ogólnym rozumieniu źródłem finansowania działalności gospodarczej.
( , s. 43)
Dobrze rozwinięty rynek finansowy jest warunkiem sprawnego funkcjonowania gospodarki, spełnia bowiem trzy zasadnicze funkcje, którymi są: - mobilizacja kapitału, - alokacja kapitału, - wycena kapitału i ryzyka.
( , s. 44)
Komentarze i źródła pierwotne: Na podanej stronie opisano szerzej każdą z funkcji.
Wyróżnić można cztery grupy czynników sprzyjających procesom globalizacyjnym, w śród których liberalizację krajowych rynków finansowych oraz rozwój nowoczesnych technologii informatycznych i telekomunikacyjnych uważa się za najważniejsze czynniki leżące u podłoża globalizacji rynków finansowych: - rozwój transportu, informatyki i telekomunikacji, - liberalizacja międzynarodowych stosunków gospodarczych, - rozwój kompatybilnej infrastruktury biznesu, - korzystne warunki psychologiczne i ideologiczne w dobie kryzysu i upadku realnego socjalizmu.
( , s. 45)
Komentarze i źródła pierwotne: Na podanej stronie opisano szerzej każdy z tych czynników.
Międzynarodowe instytucje finansowe, ze względu na zasięg oddziaływania, obejmują: - instytucje o zasięgu światowym, - instytucje o zasięgu regionalnym.
( , s. 51)
Międzynarodowy rynek obligacji można podzielić na trzy szerokie grupy długoterminowych instrumentów dłużnych obejmujących: - euroobligacje - będąc denominowane w określonej walucie, są jednocześnie emitowane na rynkach kapitałowych w różnych krajach, innych niż kraj pochodzenia tej waluty, - obligacje zagraniczne - emitowane są przez zagranicznych pożyczkobiorców na rynkach kapitałowych krajów, w których walucie emisja jest denominowana. Największymi rynkami obligacji zagranicznych są rynki w Zurichu, Londynie, Nowym Yorku, Amsterdamie, Tokio i Frankfurcie, - obligacje globalne to obligacje emitowane równocześnie na eurorynku i rynku obligacji zagranicznych.
( , s. 52)
Zagraniczne inwestycje bezpośrednie - są to inwestycje dokonane w kraju innym niż kraj pochodzenia inwestora.
( , s. 53)
Banki jako podmioty wyspecjalizowane w rozdysponowywaniu akumulacji mogą w istotny sposób wpłynąć an wielkość i strukturę przepływów kapitału w skali międzynarodowej. Podstawowe metody przepływu kapitału między bankami tworzą: - kredyty kupieckie w formie: kredytów rewolwingowych, jednostkowych kredytów transakcyjnych i linii kredytowych, - kredyty finansowe - są one przeznaczone e formie pieniężnej przez banki jednego kraju bankom innego kraju, bez formalnego wiązania postawionych do dyspozycji środków z koniecznością zakupu towarów lub usług w kraju pożyczkodawcy.
( , s. 53)
Inwestycje w postaci fuzji i przejęć - następują najczęściej poprzez nabycie kontrolnego pakietu akcji przez jeden podmiot w drugim (przejęcie), lub wspólną decyzję obu podmiotów o połączeniu (fuzja).
( , s. 54)
Inwestycje typy greenfield, gdy inwestor zagraniczny buduje od podstaw zakład w kraju goszczącym.
( , s. 54)