Dach Z., Szopa B. (red.), Podstawy makroekonomii, Polskie Towarzystwo Ekonomiczne, Kraków 2004, ISBN: 83-908535-7-4

Cytaty i parafrazy (0 - 20 z 130)

• Zasadniczym celem makroekonomii jest poszukiwanie czynników warunkujących:
  - wysoki poziom oraz tempo wzrostu produkcji i konsumpcji,
  - wysoki poziom zatrudnienia i niską stopę bezrobocia,
  - stabilność cen w warunkach wolnego rynku,
  - równowagę bilansu obrotów bieżących z zagranicą i stabilność kursu walutowego.
  ( , s. 13)

• W literaturze przedmiotu bardzo często rachunek ten definiuje się jako rachunkowość społeczną, którą już w XVII w. prekursor szkoły klasycznej Wiliam Petty (1623-1687) próbował sprecyzować i wyznaczyć sposoby pomiaru poszczególnych jej składników. Od czasu podziału ekonomicznego gospodarki światowej na dwa przeciwstawne ustroje społeczno-ekonomiczne tj. realnego socjalizmu i kapitalistycznego sposobu gospodarowania, funkcjonowały dwa systemy rachunkowości społecznej:
  - System Produkcji Materialnej (MPS),
  - System Rachunków Narodowych (SNA).
  ( , s. 14)

• Produkt narodowy brutto (PNB) (gross national product - GNP) stanowi wartość wszystkich dóbr i usług wytworzonych przez jednostki gospodarujące danego kraju w ciągu określonego czasu (zazwyczaj roku kalendarzowego) i to niezależnie od terytorium ich funkcjonowania. Kategorię tę można obliczać trzema sposobami:
  - jako sumę wartości produkcji,
  - od strony wydatków,
  - od strony dochodów.
  ( , s. 16)

• Obliczanie produktu narodowego brutto od strony wydatków polega na dodaniu do siebie prywatnych wydatków konsumpcyjnych, prywatnych wydatków inwestycyjnych, wydatków państwa na zakup dóbr i usług oraz eksportu netto (eksport minus import).
  ( , s. 17)

• Dochód narodowy (DN) stanowi wartość dochodów pierwotnych wszystkich sektorów własności (wszystkich sektorów instytucjonalnych), co oznacza, że jest on równy sumie wynagrodzeń właścicieli czynników produkcji (zysków, dochodów z pracy, wynagrodzeń, procentów, rent, dywidend).
  ( , s. 18)

• PNB może występować w dwóch wariantach: PNB w cenach rynkowych i w cenach czynników produkcji.
  ( , s. 18)

• Produkt krajowy brutto (PKB) to wartość wszystkich wyprodukowanych dóbr i usług w danym kraju w ciągu roku, czyli jest to suma:
  C + I + G + X - Z
  Inaczej rzecz ujmując, aby obliczyć PKB, należy od PNB odjąć dochody netto z tytułu własności lub pracy za granicą.
  ( , s. 18)

• PKB oblicza się w następujący sposób: od produkcji globalnej odejmuje się zużycie pośrednie (wartość zużytych materiałów netto, surowców, energii, gazów technicznych i usług obcych, koszty podróży oraz inne koszty, takie jak reklamy, wynajmu itd.) i w ten sposób otrzymujemy wartość dodaną brutto, którą następnie pomniejszamy o dotacje do produktów i powiększamy o podatki pośrednie.
  ( , s. 19)

• Za główne czynniki wzrostu gospodarczego uważa się wzrost zatrudnienia i wydajności pracy. Są to czynniki bezpośrednio wpływające na dochód narodowy.
  ( , s. 20)

• Płynność to częstotliwość zmiany miejsca pracy, natomiast mobilność siły roboczej to zdolność przemieszczania się zasobów pracy w przestrzeni ekonomicznej, geograficznej czy zawodowej.
  ( , s. 21)

• Akumulacja kapitału to przeznaczenie części zysków przedsiębiorców (właścicieli) na powiększanie kapitału trwałego i obrotowego w celu odtwarzania oraz powiększania produkcji. Zawiera również takie pozycje, jak produkcja w toku, zapasy i rezerwy państwowe. Fundusz ten stanowi źródło inwestycji.
  ( , s. 24)

• Z punktu widzenia dochodów dochód narodowy przechodzi przez trzy fazy podziału:
  - pierwotną
  - wtórną
  - ostateczną
  ( , s. 24)

• Mierniki analityczne to specjalnie tworzone zestawy mierników, z których każda z osobna charakteryzuje jakąś dziedzinę działalności lub funkcjonowania danego państwa.
  ( , s. 27)

• Najbardziej popularna definicja bilansu płatniczego określa go jako syntetyczny rejestr (zestawienie) wszystkich transakcji ekonomicznych między rezydentami (fizycznymi i prawnymi) krajowymi i rezydentami pozostałych państw w określonym czasie.
  ( , s. 28)

• Pojęcie transakcje ekonomiczne obejmuje wszelkie formy wymiany wartości, co oznacza, że oprócz wymiany dóbr, usług, środków pieniężnych i innych aktywów, występują transfery jednostronne, nie wymagające pieniędzy itp.
  ( , s. 29)

• Deficyt bilansu płatniczego zmusza rząd albo do zmniejszenia rezerw oficjalnych lub zwiększania (powstania) zadłużenia wobec zagranicy.
  ( , s. 30)

• W modelu klasycznym istnieje dychotomia (niezależność od siebie) między sektorem realnym a pieniężnym, co oznacza, że na długookresowy wzrost gospodarczy nie mają wpływu czynniki pieniężne (są neutralne), a tylko realne: akumulacja kapitału, wzrost liczby ludności, postęp techniczny.
  ( , s. 33)

• Keynes stoi na stanowisku, że podstawowe wielkości makroekonomiczne powiązane są związkami, które można nazwać przyczynowo-skutkowymi.
  ( , s. 35)

• Fundamentem syntezy neoklasycznej był skonstruowany przez J. Hicksa model IS-LM (omówiony w rozdz. 6), dzięki któremu próbowano interpretować tezy Keynesa w kategoriach szczególnego przypadku teorii neoklasycznej.
  ( , s. 41)

• Z istnieniem równowagi na rynku pracy wiąże się tzw. naturalna stopa bezrobocia rozumiana jako poziom bezrobocia warunkujący równowagę między poszukującymi pracę i liczbą ofert pracy, przy danych stawkach płacy realnej.
  ( , s. 45)