Ronki-Chmielowiec W. (red.), Zarządzanie ryzykiem w ubezpieczeniach, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, Wrocław 2000, ISBN: 83-7011-466-6

Cytaty i parafrazy (0 - 20 z 36)

• Idea ubezpieczeń powstała w wyniku dążenia do ograniczenia lub wyłączenia zdarzeń losowych występujących w postaci niszczącego oddziaływania sił przyrody lub będących skutkiem działalności ludzi.
  ( , s. 11)

• Ryzyko obiektywne określone jest jako względne odchylenie straty rzeczywistej do oczekiwanej straty. Stąd miarą ryzyka obiektywnego mogą być miary rozproszenia oraz przede wszystkim współczynnik zmienności znany ze statystyki. Miarą może być również maksymalne prawdopodobieństwo odchylenia rezultatu rzeczywistego od wielkości zakładanej.
  ( , s. 15)

• Ryzyko subiektywne jest określane jako niepewność oparta na osobistych uwarunkowaniach psychologicznych lub nastroju duchowym. Zatem ryzyko subiektywne jest indywidualną oceną szansy wystąpienia określonego rezultatu.
  ( , s. 15)

• Inaczej mówiąc, ryzyko można podzielić na to, które występuje niezależnie od czasu, oraz na to, które jest funkcją czasu. Pierwsza grupa to ryzyko statyczne, które występuje niezależnie od zmian związanych z postępem ekonomicznym, technologicznym i cywilizacyjnym. Składają się na nią wszelkiego rodzaju żywioły przyrodnicze oraz starzenie się materiałów i środowiska geologicznego. Druga grupa to ryzyko dynamiczne związane ściśle ze zmianami ekonomicznymi, organizacyjnymi i technologicznymi.
  ( , s. 18)

• Zarządzanie ryzykiem jest naukowym podejściem do obchodzenia się z czystymi ryzykami poprzez odgadywanie (uprzedzanie) możliwych przypadkowych strat poprzez projektowanie i wprowadzanie procedur, które minimalizują występowanie straty lub rekompensują finansowo straty, jeśli one się zdarzą.
  ( , s. 19)

• W procesie zarządzania ryzykiem ubezpieczeniowym można wyróżnić następujące etapy:
  - identyfikacja ryzyka ubezpieczeniowego,
  - ocena i pomiar ryzyka ubezpieczeniowego,
  - transfer ryzyka i ubezpieczenie,
  - kontrola ryzyka ubezpieczeniowego.
  ( , s. 26)

• Wraz z rozwojem techniki w przemyśle występują coraz częściej tzw. High-Risk-Technologies, tzn. technologie wysokiego ryzyka. Przy obecnie stosowanych skomplikowanych schematach technologicznych, w przypadku awarii oddziałują one nie tylko na jednostkę gospodarczą, w której funkcjonują, ale także na otoczenie.
  ( , s. 39)

• Stwierdzić można, iż w funkcjonowaniu jednostek gospodarczych ryzyko określa się jako iloczyn dwóch wielkości:
  - wysokości szkody S,
  - częstotliwości występowania szkody lub prawdopodobieństwa wystąpienia szkody P.
  ( , s. 41)

• Postęp technologiczny, mimo swoich ewidentnych zalet, doprowadził do znacznego wzrostu występujących rodzajów ryzyka przemysłowego. Wypadki takie jak w Mexico City, Bophalu albo na Three Mile Island pokazały możliwe zagrożenia dla społeczeństwa i systemu ekologicznego.
  ( , s. 53)

• Celem operacyjnego zarządzania ryzykiem jest przeniesienie szczegółów strategii zarządzania ryzykiem do sfery praktyk.
  ( , s. 55)

• Finansowanie eksportu może przyjmować dwojaką postać: kredytu dla dostawcy lub kredytu dla nabywcy. Kredyt dla dostawcy jest kredytem bankowym udzielanym dostawcy, który z kolei udziela odbiorcy zagranicznemu kredytu w formie odroczonej zapłaty.
  ( , s. 61)

• W zagadnieniach aktuarialnych niezmiernie ważnym problemem jest określenie wysokości składki (ang. premium). Jest to sprawa ważna z punktu widzenia zarówno ubezpieczyciela, jak i klienta firmy ubezpieczeniowej czy reasekuranta.
  ( , s. 93)

• Ryzyko oznacza możliwość osiągnięcia wartości końcowej kapitału różniącej się od spodziewanej wartości.
  ( , s. 118)

• Instytucje ubezpieczeniowe prowadzące działalność ubezpieczeniową i reasekuracyjną z uwagi na swój charakter najwyższego zaufania społecznego muszą szczególnie wyróżniać się dużym bezpieczeństwem i niezawodnością funkcjonowania.
  ( , s. 148)

• Minimalny kapitał gwarancyjny jest ustalony rozporządzeniem ministra finansów. Minimalna wysokość kapitału gwarancyjnego dla ubezpieczyciela, który prowadzi działalność w formie spółki akcyjnej, a także w formie towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, zależy od działów i grup, w jakich prowadzona jest działalność ubezpieczeniowa.
  ( , s. 151)

• Ryzyko firmy ubezpieczeniowej związane jest przede wszystkim z jej bankructwem.
  ( , s. 158)

• Podstawowym zadaniem każdego zakładu ubezpieczeniowego jest dążenie do uniknięcia bankructwa. Cel ten można osiągnąć przez przestrzeganie następujących zasad:
  - dbanie o równowagę finansową,
  - dokonywanie dokładnej oceny ryzyka ubezpieczeniowego,
  - kontrolowanie dynamiki zbioru składki,
  - ustalenie udziału własnego w reasekuracji na podstawie oceny ryzyka ubezpieczeniowego.
  ( , s. 163)

• Ryzyko ubezpieczyciela wiąże się przede wszystkim z całością operacji ubezpieczeniowych, reasekuracyjnych, a przede wszystkim operacji finansowych prowadzonych przez zakład ubezpieczeń.
  ( , s. 164)

• Działalność lokacyjna ubezpieczyciela ma ogromne znaczenie w jego całej działalności, gdyż pozwala ubezpieczać ogromne ryzyko i zapewnia stały dochód, zwiększając posiadane kapitały ubezpieczyciela.
  ( , s. 171)

• Ryzyko oznacza możliwość zrealizowania dochodu różniącego się od spodziewanego dochodu.
  ( , s. 174)