Bogdanienko J., Piotrowski W., Zarzadzanie. Tradycja i nowoczesność, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2013, ISBN: 978-83-208-2079-9

Cytaty i parafrazy (0 - 20 z 31)

• Według P.F. Duckera zarządzanie:
  1. Dotyczy przede wszystkim ludzi,
  2. Jest głęboko zakorzenione w kulturze,
  3. Musi być zorientowane na wspólne cele i wartości,
  4. Musi prowadzić do wzrostu i rozwoju oraz umiejętności odpowiadania na zmiany, dzięki uczeniu się,
  5. Wymaga stworzenia odpowiedniej struktury i efektywnej komunikacji społecznej dla wzajemnego porozumienia i indywidualnej odpowiedzialności,
  6. Wymaga konkretnych wskaźników realizacji misji,
  7. Musi być zorientowane na zadowalanie klienta
  ( , s. 13)
Komentarze i źródła pierwotne: P. F. Drucker, Myśli przewodnie Druckera, MT Biznes, Warszawa 2002, s. 16.
W rozdziale napisanym przez Włodzimierza Piotrowskiego.

• Zarządzanie realizowane jest wewnątrz i na zewnątrz organizacji oraz w układach międzyorganizacyjnych, na wszystkich szczeblach – od kierownictwa naczelnego, do kierujących pracownikami wykonawczymi, realizowane jest poprzez różne funkcje i w odniesieniu do różnych dziedzin funkcjonowania organizacji.
  ( , s. 14)
Komentarze i źródła pierwotne: W rozdziale napisanym przez Włodzimierza Piotrowskiego.

• Naukowe zarządzanie zrodziło się z potrzeby praktyki i stanowiło częściowe rozwiązanie niektórych problemów organizacji i zarządzania, jakie pojawiły się na przełomie XIX i XX w. pod wpływem rewolucji przemysłowej.
  ( , s. 14)
Komentarze i źródła pierwotne: W rozdziale napisanym przez Włodzimierza Piotrowskiego.

• Interesariuszami organizacji są znaczące osoby, grupy interesów (nacisku), koalicje, organizacje, mające własne interesy związane z funkcjonowaniem konkretnej organizacji i mogące wpłynąć na nią.
  ( , s. 14)
Komentarze i źródła pierwotne: W rozdziale napisanym przez Włodzimierza Piotrowskiego.

• Zarządzanie jest działaniem, które w rozumieniu prakseologicznym powinno być zgodne z formułą trzech „E”: efektywne ( inaczej skuteczne, prowadzące do skutku zamierzonego jako cel), ekonomiczne (prowadzące do jak najwłaściwszego stosunku szeroko rozumianego wyniku użytecznego do szeroko rozumianych kosztów) i etyczne.
  ( , s. 14)
Komentarze i źródła pierwotne: W. Gasparski, Wykłady z etyki biznesu, WSPiZ im. Leona Koźmińskiego, Warszawa 2004, s.92 i nast.
W rozdziale napisanym przez Włodzimierza Piotrowskiego.

• (…) projektując i realizując strategię organizacji, należy określać konkretne cele, mierniki ich realizacji, standardy i działania w perspektywach: 1) finansowej, 2)rynku/klienta, 3) procesów wewnętrznych, 4) rozwoju organizacji poprzez rozwój jej pracowników. Proces ich ustalania dokonuje się poprzez społeczne uzgodnienia w skomplikowanych grach społecznych.
  ( , s. 22)
Komentarze i źródła pierwotne: W rozdziale napisanym przez Włodzimierza Piotrowskiego.

• Zarządzanie to zestaw działań ( obejmujący planowanie i podejmowanie decyzji, organizowanie, przewodzenie tj. kierowanie ludźmi i kontrolowanie) skierowanych na zasoby organizacji ( ludzkie, finansowe, rzeczowe i informacyjne) i wykonywanych z zamiarem osiągnięcia celów organizacji w sposób sprawny i skuteczny.
  ( , s. 23)
Komentarze i źródła pierwotne: R.W. Griffin,Podstawy zarządzania organizacjami, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 1996, s.38
W rozdziale napisanym przez Jerzego Bogdanienko.

• Według Micklethwait’a i Wooldridge’a teoria zarządzania ma cztery wady:
  
• Jest niezdolna do samokrytycyzmu,
  
• Stosowana terminologia zazwyczaj bardziej gmatwa sprawy niż uczy,
  
• Rzadko wznosi się ponad zasady zdrowego rozsądku,
  
• Jest ulotna i pełna sprzeczności, niedopuszczalnych w innych, bardziej wymagających dyscyplinach.
  ( , s. 25)
Komentarze i źródła pierwotne: J. Micklethwait, A. Wooldridge, Szamani zarządzania, Zysk i S-ka, Poznań 2000, s.19-20.
W rozdziale napisanym przez Jerzego Bogdanienko.

• Według Cz. Sikorskiego przywództwo jest szczególną formą zarządzania, która może być realizowana jedynie w relacjach międzyludzkich. Istotnym warunkiem przywództwa jest bowiem emocjonalny charakter stosunków między przełożonymi a podwładnymi, co wiąże się z cechą nieco tajemniczą, jaką jest charyzma, gdyż to przede wszystkim osoby posiadające tę właściwość mają łatwość tworzenia i egzekwowania swojego autorytetu. Łatwość ta wynika z umiejętności wytwarzania u podwładnych pozytywnych uczuć przez odwołanie się do wartości, które są dla nich ważne.
  ( , s. 28)
Komentarze i źródła pierwotne: Cz. Sikorski, Błogosławiony zmierzch przywództwa, „Master of Business Administration”,nr 4, 1999.
W rozdziale napisanym przez Jerzego Bogdanienko.

• Globalizacja to dążenie przedsiębiorstw do korzystania z globalnej skali działania, co realizują lokując różne etapy i fazy procesów w różnych częściach świata. Specjalizacja wyraża się w dążeniu do koncentracji na kluczowej działalności, co jest odpowiedzią na stosowaną wcześniej dywersyfikację, czyli różnicowanie działalności, które rodziło wiele problemów organizacyjnych.
  ( , s. 29)
Komentarze i źródła pierwotne: W rozdziale napisanym przez Jerzego Bogdanienko.

• Przez wiele ostatnich lat w teorii ekonomii dominował tzw. konsensus waszyngtoński, który był swoistym zbiorem zleceń, mającym prowadzić do najbardziej racjonalnej i efektywnej polityki gospodarczej. Wyrastał on nie tylko z naukowych dociekań wielu ekonomistów, ale także realnych tendencji, występujących w procesie globalizacji. Te mega trendy w gospodarce światowej to przede wszystkim: deregulacja, liberalizacja, prywatyzacja i integracja.
  ( , s. 51)
Komentarze i źródła pierwotne: W rozdziale napisanym przez Alojzego Z. Nowaka.

• Deregulacja to działania prawne, organizacyjne i regulacyjne, prowadzące do ograniczania wpływu i kontroli państwa i jego instytucji na życie gospodarcze orz sferę publiczną. W praktyce deregulacja prowadzi do zwiększenia roli rynku w działalności gospodarczej, a więc także do maksymalizacji zysku jako jej podstawowego celu. Deregulacja w istotnej mierze uruchamia proces przenoszenia decyzji gospodarczych z poziomu państwa, rządu, władz lokalnych na szczebel niższy, przede wszystkim firm, korporacji i instytucji międzynarodowych.
  ( , s. 51)
Komentarze i źródła pierwotne: W rozdziale napisanym przez Alojzego Z. Nowaka.

• Europejski Bank Centralny jest najważniejszą instytucją euro strefy, a jego zasadniczym celem jest ustalenie polityki pieniężnej i stabilność cen.
  ( , s. 55)
Komentarze i źródła pierwotne: W rozdziale napisanym przez Alojzego Z. Nowaka.

• Według Wickham’a przedsiębiorcy realizują pięć podstawowych funkcji:
  1. Tworzenie kombinacji czynników ekonomicznych,
  2. Zapewnienie efektywności rynków,
  3. Akceptacja ryzyka,
  4. Maksymalizacja korzyści inwestorów,
  5. Przetwarzanie informacji rynkowych,
  ( , s. 62)
Komentarze i źródła pierwotne: P.A. Wickham, Strategic entrepreneurship, Prentice Hall-Financial Times, London 2004, s. 12-15.
W rozdziale napisanym przez Beatę Glinkę.

• Za mikroprzedsiębiorcę uważa się przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych nieprzekraczających równowartości w złotych 2 mln euro lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 mln euro. W przypadku małego przedsiębiorcy progi te wynoszą odpowiednio – 50 pracowników, 10 mln, 10 mln.; średniego – 250 pracowników, 50 mln, 43 mln.
  ( , s. 63-64)
Komentarze i źródła pierwotne: W rozdziale napisanym przez Beatę Glinkę.

• Szymczak definiuje przedsiębiorczość jako: zdolność do tego, żeby być przedsiębiorczym; posiadanie ducha inicjatywy; obrotność, rzutkość, zaradność.
  ( , s. 63)
Komentarze i źródła pierwotne: M. Szymczak, red., Słownik języka polskiego, t.II, PWN, Warszawa 1988, s. 968.
W rozdziale napisanym przez Beatę Glinkę.

• Przedsiębiorczość garażowa, czyli taki rodzaj działań przedsiębiorczych, które oparte są na innowacyjnym pomyśle i wielkim zaangażowaniu przedsiębiorców, którzy nie mając na wstępie dużych zasobów ( często zaczynając w garażu), dynamicznie rozwijają swoje przedsiębiorstwa.
  ( , s. 65)
Komentarze i źródła pierwotne: W rozdziale napisanym przez Beatę Glinkę.

• Jednym z najpopularniejszych modeli procesu przedsiębiorczego jest model J. Timmonsa (1999), który składa się z trzech podstawowych elementów: szansy, zespołu i zasobów. Przetrwanie i sukces przedsięwzięcia zależą od równowagi i wzajemnego dopasowania między tymi elementami. Proces inicjuje identyfikacja przez przedsiębiorcę szansy na rynku, następnie w celu realizacji dostrzeżonej szansy przedsiębiorca tworzy zespół oraz pozyskuje niezbędne zasoby.
  ( , s. 70)
Komentarze i źródła pierwotne: J. Timmons, New venture creation. Entrepreneurship for the 21st Century, 5th ed., Irwin/McGraw-Hill, New York 1999.
W rozdziale napisanym przez Beatę Glinkę.

• Organizacje o ustalonym, trwałym statusie, utworzone i funkcjonujące w ramach konkretnego porządku prawnego nazywa się instytucjami.
  ( , s. 84)
Komentarze i źródła pierwotne: W rozdziale napisanym przez Stanisława Piątka.

• Proces instytucjonalizacji organizacji składa się z kilku etapów. Jego początkiem są czynniki społeczne lub gospodarcze skłaniające ludzi do zbiorowego realizowania przyjętych celów i poszukiwania dla niego odpowiednich form. Stworzenie tych form jest zadaniem państwa. Następuje to z reguły poprzez wydanie ustawy przewidującej możliwość powoływania do życia instytucji określonego typu. Państwo tworzy wachlarz instytucji publicznych i prywatnych, służących do realizacji celów podejmowanych przez grupy ludzi. (…) Brak odpowiednich form instytucjonalnych hamuje rozwój, uniemożliwia podejmowanie inicjatyw i osłabia efektywność systemu społeczno-gospodarczego.
  ( , s. 85)
Komentarze i źródła pierwotne: W rozdziale napisanym przez Stanisława Piątka.