Zasępa P., Zarządzanie ryzykiem portfela przez fundusze venture capital oraz private equity, CeDeWu.pl, Warszawa 2013, ISBN: 978-83-7556-519-5

Cytaty i parafrazy (0 - 20 z 53)

• Fundusze venture capital oraz private equity na przestrzeni ostatnich trzech dekad przekształciły się w ważną klasę aktywów i często stanowią bardzo ważną część portfela inwestycyjnego wielu instytucji finansowych oraz inwestorów prywatnych na całym świecie. Dynamiczny rozwój funduszy oraz wielkość pozyskanych przez nie kapitałów sprawił, iż ich inwestycje osiągnęły światowy zasięg oraz zanotowały szybki przyrost wartości aktywów będących pod ich zarządem.
  ( , s. 9)

• Inwestycje funduszy VC oraz PE różnią się od innych funduszy inwestycyjnych – szczególnie hedgingowych. Podstawową różnicą jest brak chęci spekulacji na zakupionych akcjach czy udziałach w przedsiębiorstwach. Kolejną ważną ich cechą jest to, iż fundusze private equity oraz venture capital nie dokonują i nie stosują krótkiej sprzedaży akcji.
  ( , s. 13)

• Fundusze venture capital (VC) oraz private equity (PE) inwestują w prywatne ( nienotowane na giełdach papierów wartościowych) przedsiębiorstwa, które to inwestycje charakteryzują się stosunkowo niską płynnością.
  ( , s. 13)

• Na rynek private equity składa się kilka wyspecjalizowanych segmentów, takich jak: venture capital, buy out capital ( finansowanie wykupów menedżerskich), mezzanine capital czy specyficzne fundusze nieruchomości. Inwestycje venture capital można określić jako inwestycje udziałowe w niepubliczne przedsiębiorstwa znajdujące się w najwcześniejszych fazach rozwoju, które otrzymują wsparcie w działalności operacyjnej ze strony funduszu w postaci osoby zarządzającego.
  ( , s. 13)

• Fundusze venture capital szczególnie w okresach dużej niepewności, braku dostępu do tradycyjnych źródeł finansowania i niskich wycen przedsiębiorstw mogą stanowić część rozwiązania problemów związanych z wieloma wyzwaniami ekonomicznymi.
  ( , s. 13-14)

• Fundamentalną zasadą funduszu jest zrównoważenie ryzyka i korzyści osiąganych z inwestycji dla całego łańcucha osób zaangażowanych w inwestycje, od inwestorów poczynając, poprzez menedżerów funduszu oraz ich członków zarządu, kończąc na spółkach portfelowych oraz ich kredytodawcach.
  ( , s. 15)

• Podstawową strategią funduszu jest dostarczenie zwrotu z zaangażowanego kapitału swoim inwestorom. Zysk ten jest zależny od efektywności zarządzania portfelem przedsiębiorstw wspomaganych przez fundusz.
  ( , s. 15)

• Fundusze oraz ich inwestorzy są najczęściej narażeni na następujące rodzaje ryzyka: ryzyko rynkowe, ryzyko kredytowe, ryzyko kontrahenta, ryzyko operacyjne, ryzyko płynności, ryzyko powiernicze oraz ryzyko prawne i regulacyjne związane z przepisami prawa dotyczącymi działalności VC w poszczególnych krajach.
  ( , s. 15)

• Fundusze VC najczęściej prowadzą 20-40 inwestycji w okresie pierwszych pięciu lat funkcjonowania funduszu.
  ( , s. 16)

• Cechą charakterystyczną dla funduszy venture capital jest możliwość wystąpienia kilku rund finansowania spółki portfelowej pod warunkiem osiągnięcia zakładanych celów rynkowych. Dlatego inwestorzy mogą być zobowiązani do dostarczenia dodatkowych środków po osiągnięciu wymienionych w umowie efektów ekonomicznych przedsiębiorstwa.
  ( , s. 17)

• Fundusze venture capital najczęściej nie wykorzystują kapitałów obcych w swoich inwestycjach portfelowych. Dlatego też ryzyko kredytodawców w stosunku do VC nie występuje.
  ( , s. 19)

• Celem funduszy jest wzrost wartości przedsiębiorstwa, który osiągają oni poprzez stabilizację pozycji spółki oraz jej wzrost w kontekście sumy bilansowej, udziału w rynku, przepływów pieniężnych lub wypracowanie zysku.
  ( , s. 22)

• Fundusze venture capital są wehikułem inwestycyjnym, który otrzymuje kapitały oraz inwestuje je w globalnym systemie finansowym. Niezależnie od charakteru funduszu ( inwestycje w fazy początkowe rozwoju przedsiębiorstwa poprzez fundusze wzrostu na funduszach specjalizujących się w wykupach kończąc) otrzymują one środki finansowe od niewielkiej liczny wyspecjalizowanych inwestorów, które często mają prawne ograniczenia w poziomach zaangażowania swoich funduszy w inwestycje typu venture capital. Są to jedyne źródła kapitałów dla funduszy – fundusze z reguły nie zaciągają zobowiązań dłużnych.
  ( , s. 23)

• Z racji tego, iż fundusze venture capital nie dokonują wielu transakcji na rynkach publicznych ich wpływ na jego działanie jest niewielki, tak samo rzadkie i mało prawdopodobne jest zdarzenie niedotrzymania umowy i pokrycia wszelkich zobowiązań przez inwestorów funduszu. Model funkcjonowania funduszy venture capital pozwala stwierdzić, iż są one stosunkowo bezpieczną klasą aktywów w stosunku do innych funduszy inwestycyjnych, a w szczególności funduszy hedgingowych, które ogłaszając niewypłacalność mogą pozostawić wiele nierozliczonych transakcji oraz zobowiązań, wpływających na rozliczenia innych stron transakcji.
  ( , s. 25)

• Bardzo ważnym czynnikiem charakteryzującym działalność VC jest to, iż wypłaty dla inwestorów są dokonywane ze zrealizowanych inwestycji, a nie na podstawie aktualnej wyceny aktywów będących pod zarządem funduszu.
  ( , s. 26)

• Charakterystyką działalności funduszy PE oraz VC jest przeprowadzenie procesu akwizycji kapitałów od wyselekcjonowanych kapitałodawców, którzy zobowiązują się do dostarczenia określonych środków w wyznaczonym momencie. Tym samym tworzą oni wspólny portfel aktywów w formie funduszu w celu wyszukania i zasilenia potencjalnych celów inwestycyjnych.
  ( , s. 28)

• Struktura wypłaty wynagrodzenia w przypadku funduszy venture capital jest tak skonstruowana, że wyrównuje partykularne interesy interesariuszy. W sytuacji, kiedy zarządzający inwestują własne kapitały w działalność funduszu i żaden z nich nie otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenia do momentu kiedy fundusz nie osiągnie poziomu zakładanej stopy zwrotów z zainwestowanych kapitałów ( hurdle rate najczęściej ustalany na poziomie 8% lub uzależniony jest od poziomu rentowności określonych instrumentów dłużnych), to są oni automatycznie skoncentrowani na zarządzaniu portfelem oraz na osiągnięciu jak najwyższych stóp zwrotu w długim okresie.
  ( , s. 28)

• Inwestorzy oraz partnerzy generalni GP zawiązują wspólnie spółkę (LP – Limited Partners) przez podpisanie wspólnej umowy Limited Partners Agreement (LPA). Jest to dokument, który wskazuje podstawy powołania spółki, określa podział praw i obowiązków uczestników, wskazuje na sposób wnoszenia kapitałów oraz podział wypracowanych zysków, a także wskazuje ważniejsze terminy podejmowania kluczowych decyzji dla funduszu. Menadżerowie funduszu będą zobowiązani na podstawie zapisów umowy podejmować wszelkie działania związane z dokonywanymi inwestycjami portfelowymi. Bardzo ważnymi punktami umowy dla inwestorów jest określenie wysokości opłat za zarządzanie funduszem, terminy inwestycyjne, określenie podziału wypracowanych zysków pomiędzy inwestorami a funduszem, warunki, jakie muszą zostać spełnione, aby możliwe było usunięcie zarządzającego oraz zakończenia inwestycji. Umowa powinna również określić konsekwencje dla zarządzających decydujących się na rozwiązanie umowy o zarządzanie z funduszem. Dodatkowo, każdy z inwestorów może negocjować warunki umowy oraz wprowadzić do niej zapisy, które są jego specjalnymi wymaganiami, np. dotyczące etycznych restrykcji, co do charakteru dokonywanych inwestycji. Umowa nakazuje najczęściej ujawniać takie informacje pozostałym inwestorom funduszu.
  ( , s. 29)

• Podstawowym celem funduszu VC jest dostarczenie swoim inwestorom ponadprzeciętnej stopy zwrotu z zainwestowanych kapitałów, który jest realizowany poprzez zwiększenie wartości spółek portfelowych. W przypadku funduszy VC spółkami tymi są przedsiębiorstwa prywatne nienotowane na giełdach papierów wartościowych. Fundusze inwestują w przedsiębiorstwa, które najczęściej są mało płynne, nie mogą być szybko zbyte oraz ich udziały nie są notowane na rynkach publicznych. Dlatego fundusz wiąże się z przedsiębiorstwem udziałowym na średni lub długi okres, który obecnie może wahać się między 3 a 10 lat.
  ( , s. 32)

• Rodzaje ryzyka specyficznego i ich charakterystyka, którą można wskazać w funkcjonowaniu VC:
  
• Ryzyko rynkowe (market risk).
  
• Ryzyko kredytowe (credit risk).
  
• Ryzyko kontrahenta (counteerparty risk).
  
• Ryzyko operacyjne (operational risk).
  
• Ryzyko finansowe oraz ryzyko płynności (financial and liquidlity risk).
  
• Ryzyko grup (group risk).
  
• Ryzyko powiernicze oraz ryzyko konfliktu interesów (fiduciary risk, agency risk, conflict of interests).
  
• Ryzyko nadużyć rynkowych (market abuse risk).
  
• Ryzyko przestępstw finansowych (financial crime risk).
  
• Ryzyko prawne oraz braku zgodności – compliance (legal and regulatory risk).
  ( , s. 37)
Komentarze i źródła pierwotne: O charakterystyce każdego z ryzyk można przeczytać na stronie 37.