Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(cytat, str. 80) Misji przypisuje się potencjalne funkcje, które ona wypełnia wśród ludzi z wewnątrz i zewnątrz przedsiębiorstw. Wyraża się to tym, że: - kształtuje wizerunek przedsiębiorstwa w otoczeniu, - stwarza przesłanki identyfikacji przedsiębiorstwa przez interesariuszy (klientów, dostawców, kooperantów, a także konkurentów), - stanowi legitymizację przedsiębiorstwa w otoczeniu, - wyznacza możliwość wyboru postępowań przez członków przedsiębiorstwa, - określa zasady etyczne obowiązujące w przedsiębiorstwie, - określa poziom zaangażowania kapitału ludzkiego w przedsiębiorstwie.
Słowa kluczowe:misja Komentarze i źródła pierwotne: Rue L., Holland P., Strategic Management, McGraw-Hill Pub., New York, 1989, s. 229.
(cytat, str. 82) Budowanie wartości przedsiębiorstwa na podstawie wykorzystania wartości niematerialnych (model mapy strategicznej) przewiduje określone etapy: - identyfikacja przez interesariuszy wpływu sfery B+R na wzrost wartości przedsiębiorstwa, - ocena przyczynowo-skutkowa mapy strategicznej, która wyznacza logikę transferu niematerialnych rezultatów osiągniętych w sferze B+R na kształtowanie trwałych osiągnięć podmiotu, w tym również w aspekcie finansowym, - główne obszary tworzenia wartości oraz podejmowanych projektów wymagają określenia budżetu dla działu B+R, - zbudowanie mapy strategicznej, która precyzuje priorytety w dziedzinie B+R oraz źródła wartości, - dążenie do tego, aby mapa strategiczna pozwalała uzyskać równowagę między realizowanymi alternatywami, jak również określała ryzyko i wyznaczała sposób komunikacji wśród składowych strategii.
(parafraza, str. 86 - 88) W każdym przedsiębiorstwie można wyróżnić wiele różnych obszarów działania, czyli segmentów działalności. Dotyczy to w szczególności przedsiębiorstw dużych, zdywersyfikowanych, w których można najczęściej rozróżnić: - strategię globalną - obejmuje całość podmiotu gospodarującego, dotyczy głównie wyboru - dziedzin (rodzaju) działalności gospodarczej, w których chce działać lub będzie się rozwijać podmiot. - strategie poszczególnych obszarów działalności - autonomicznych jednostek gospodarczych - czyli strategia biznesu, określa zakres danego obszaru działalności, wybór postulowanej przewagi konkurencyjnej w określonym segmencie rynku, a także sposób, w jaki będą prowadzone określone rodzaje działalności. - strategię na poziomie funkcjonalnym - polega na określeniu, w jaki sposób realizuje się poszczególne funkcje (produkcja, finanse, marketing, badania i rozwój, kadry itp.).
(cytat, str. 90) Na poziomie przedsiębiorstwa strategia obejmuje określony zakres decyzji: - wytyczenia strategicznej orientacji podmiotu, - określenie polityki rozwojowej przedsiębiorstwa, - podjęcie decyzji odnoszącej się do kompetencji jako odzwierciedlenia zasobu wiedzy, - działań w zakresie B+R, będących źródłem wiedzy i alternatywnych rozwiązań produktowych, konstrukcyjnych, technologicznych, organizacyjnych i innych, - przedsięwzięć w dziedzinie absorpcji technik i technologii wytwarzania wyrobów (usług) jako segmentu bezpośredniego odniesienia rynkowego w stosunku do konkurentów.
(cytat, str. 95) Strategi na poziomie organizacji (przedsiębiorstwa) ma charakter ogólny (globalny) i stanowi całościową koncepcję jej rozwoju. Jest ona nakierowana na wybór efektywnych dziedzin rozwoju (domen, biznesów, kierunków, sposobów finansowania), a także wytycza charakter i zakres zmian w działalności wewnętrznej podmiotu. Ze strategii wynika, czy przedsiębiorstwo będzie zajmować się jednym biznesem (wyspecjalizowana), czy dwoma lub więcej biznesami (podmiot zdywersyfikowany).
(parafraza, str. 100 - 102) Nasileniu walki konkurencyjnej na rynku i odpowiadających im pozycji konkurencyjnych towarzysz pięć podstawowych strategii cenowych. Są nimi: - strategia dumpingu - sprowadza się do akceptowania, w początkowym okresie, strat w celu wprowadzenia produktu substytucyjnego na rynek. - strategia dominacji - polega na odzwierciedleniu kosztów w cenach. Sprowadza się do jednoczesnego obniżania ceny zgodnie ze spadkiem kosztów produkcji. - strategia parasola - wyraża się w utrzymywaniu poziomu ceny w celu zwiększenia marży zysku, tworząc w ten sposób w pierwszym okresie swoisty parasol cenowy. - strategia przechwycenia - rozumiana jest jako rodzaj polityki cenowej umożliwiającej przyjęcie na rynku. - strategia porzucenia - dotyczy przedsiębiorstw, które nie osiągnąwszy wystarczająco korzystnej pozycji konkurencyjnej, zamierzają w pewnym momencie stopniowo wycofać się z rynku.
(cytat, str. 112) Przyjmuje się, że integracja pionowa może prowadzić do uzyskania określonych korzyści, jak: - większe możliwości różnicowania wyrobu, - korzystniejszy dostęp do kanałów dystrybucji, - większe możliwości dostępu do informacji o rynku, - zmniejszenie kosztów wynikających z połączenia produkcji, sprzedaży i kontroli, - dostęp do procesów technologicznych i patentów przejmowanych podmiotów, - zapewnienie dostaw w okresie trudności oraz zbytu w przypadku obniżonego popytu.
Słowa kluczowe:integracja pionowa Komentarze i źródła pierwotne: Pierścionek Z., Strategie rozwoju firmy, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 1996 i 1998, s. 219-220.
(cytat, str. 114) Strategia dywersyfikacji, najogólniej mówiąc, polega na poszerzeniu zakresu działalności przedsiębiorstwa i przeistoczenia z podmiotu jednobiznesowego w wielobiznesowy pod wspólnym zarządem. Przedsiębiorstwa rozważają możliwość dywersyfikacji w przypadkach, kiedy: - występuje stagnacja na rynku, - pojawia się presja ze strony konkurencji na tradycyjny obszar działania, - występuje przestarzałość portfela produkcyjnego, - ma miejsce zmniejszający się popyt, - dysponowana wielkość kapitału przewyższa zapotrzebowanie ekspansji w dotychczasowym obszarze działania, - podmiot działania nie jest w stanie uzyskać dodatkowej wartości na drodze ekspansji na dotychczasowym obszarze działania, - spodziewana przyszłość jest bardziej interesująca w innych obszarach rynkowych, - postrzega się konieczność rozproszenia ryzyka przez wybór działania w innych działach, klasach i grupach przedsiębiorstw.
(cytat, str. 114) Strategia dywersyfikacji może się odbywać w różny sposób, w zależności od przyjętej metody dywersyfikacji. W praktyce działalności gospodarczej wyróżnia się dwa sposoby dywersyfikujące działalność: - dywersyfikacja koncentryczna, - dywersyfikacja konglemeratowa.
(cytat, str. 134) Ryzyko i niepewność mają istotny wpływ na organizację, gdyż wymagają ponoszenia kosztów, powszechnie nazywanych kosztami ryzyka. Pojęcie to jest przedmiotem wielu dyskusji wśród praktyków i teoretyków.Zgodność podglądów jest w jednym - ryzyko nakłada na organizacje koszty, których nie poniosłaby w świecie pewności.Najbardziej oczywistym kosztem jest koszt strat, to znaczy, że jedną z konsekwencji ryzyka i niepewności jest powstanie strat, na przykład zniszczenie mienia, wypadek, utrata płynności finansowej. Drugim kosztem ryzyka jest koszt własny niepewności. Nawet jeśli nie dochodzi do powstania strat, to samo ryzyko i niepewność mogą generować koszty.
(cytat, str. 141) Eliminacja zagrożeń zawiera się w trzech podstawowych kategoriach: - unikanie - eliminacja specyficznego zagrożenia, zwykle poprzez eliminację przyczyny. Nie można wyeliminować całości ryzyka, ale szczególne wydarzenia powodujące ryzyko często można wyeliminować, - łagodzenie - po pierwsze, obniżenie oczekiwanej wartości monetarnej poprzez redukcję prawdopodobieństwa wystąpienia, po drugie obniżając wartość wydarzenia powodującego ryzyko (np. ubezpieczenie), lub zastosowanie pierwszego i drugiego wariantu, - akceptacja - może być aktywna (stworzenie planu zabezpieczenia na wypadek wystąpienia wydarzenia powodującego ryzyko) lub pasywna (poprzez akceptację niższego ryzyka, jeśli czas trwania pewnych działań zostanie przekroczony).
Słowa kluczowe:ryzyko Komentarze i źródła pierwotne: Krawiec F., Zarządzanie projektem innowacyjnym produktu i usługi, Difin, Warszawa, 2000, s. 147.
(cytat, str. 144) Metoda wartości zaktualizowanej netto NPV (net present value) jest ogólną formułą szacowania skumulowanej korzyści netto przedsięwzięcia. Jej szczegółowe algorytmy matematyczne zależą od sposobu zdefiniowania korzyści netto danego przedsięwzięcia. Metoda ta pozwala na określenie różnicy między wartościami zaktualizowanymi wpływów i wydatków pieniężnych, przez cały okres istnienia obiektu, drogą dyskontowania przy żądanej stopie dyskontowej. Różnica jest zdyskontowana dla wybranego, zerowego punktu czasowego.
(cytat, str. 145) Metoda wewnętrznej stopy procentowej IRR (internal rate of return) to stopa dyskontowa, która zrównuje wartość zdyskontowanych wpływów z wartością zdyskontowanych nakładów inwestycyjnych. Inaczej mówiąc, jest to stopa, przy której wartość zaktualizowanych efektów jest zrównana z wartością zaktualizowanych nakładów kapitałowych, a NPV jest równa zeru. Metodę tę stosuje się przede wszystkim wtedy, gdy stopa dyskontowa nie jest znana.
(cytat, str. 152 - 153) Współczesne otoczenie uznaje się za turbulentne (burzliwe), co przejawia się m.in. następującymi cechami: - złożonością otoczenia, oznaczającą wzrost liczby jego elementów i powiązań miedzy nimi, - szybkością zmian otoczenia, które powoduje większa liczba wprowadzanych innowacji produktowych, procesowych czy organizacyjnych, - intensywnością otoczenia, która powoduje coraz większy stopień uzależnienia przedsiębiorstwa od otoczenia, - trudnościami w przewidywaniu stanów i determinant otoczenia, - wysokim stopniem ryzyka zachodzących procesów.
(cytat, str. 154) Metodami stosowanymi w analizie sa przede wszytskim: - PEST, - SLEPT, - STEEPLE, - PRESTCOM. Metoda PEST, której nazwa jest akronimem czterech angielskich wyrażeń (political factors, economical factors, socio-cultural factors, technological factors) obejmuje badaniem cztery segmenty makrootoczenia: polityczno-prawny (P),ekonomiczny (E), społeczno-kulturowy (S) oraz technologiczny (T). W analizie SLEPT dodatkowo uwzględnia się czynniki prawne(L- Legal factors), oprócz badań otoczenia ekonomicznego, społeczno-kulturowego, politycznego oraz technologicznego. W praktyce funkcjonuje jeszcze analiza STEEPLE, która zakłada diagnozę otoczenia uwzględniającą - oprócz czterech podstawowych wymiarów - otoczenie naturalne,prawne i etyczne. Natomiast analiza makrootoczenia metodą PRESTCOM obejmuje ocenę otoczenia politycznego, regulacyjnego, ekonomicznego, technologicznego, konkurencyjnego, organizacyjnego i rynkowego.
Słowa kluczowe:segmentacja, metody Komentarze i źródła pierwotne: Urbanowska-Sojkin E. (red.), Praktyka zarządzania strategicznego. Studia polskich przypadków, PWE, Warszawa, 2008, s. 50-51.
(cytat, str. 155) Do czynników ekonomicznych, oddziałujących na organizację, należą przede wszystkim: - stopa wzrostu gospodarczego, jej wzrost powoduje wzrost wydatków konsumentów, co wpływa na rozwój organizacji; w sytuacji odwrotnej mamy do czynienia z recesją, - stopa inflacji - wzrost inflacji obniża skłonność do inwestowania, a zwiększa jego ryzyko, - stopy procentowe - ich wysokość determinuje poziom popytu na produkty, wzrost stóp procentowych obniża skłonność do zadłużania się (gospodarstw domowych i przedsiębiorców), - stopa bezrobocia - wzrost stopy bezrobocia powoduje powstanie rynku pracodawcy, który może narzucać swoje warunki płacowe, jednocześnie spada siła nabywcza konsumentów, - kursy walut - wahania kursów walut mogą spowodować trudno przewidywalne zdarzenia, - stabilność waluty, - model gospodarki rynkowej - wpływ na działalność firmy ma wybór modelu (regulowana lub samoregulująca się gospodarka rynkowa).
(parafraza, str. 158 - 159) Koncepcja bezscenariuszowa (wielorakich możliwości) oparta jest na jednej wersji strategii rozwoju. Przyjmuje się, że można przewidzieć przyszłość i dostosować do niej działalność firmy. Wśród metod bezscenariuszowych wyróżnia się: - metodę delficką - jest to metoda heurystyczna, którą stosuje się do przewidywania przyszłości, określenia prawdopodobieństwa zaistnienia zdarzeń oraz wyznaczenia szacunkowych wartości niektórych wielkości. - metodę ekstrapolacji trendów - jest sposobem na przewidywanie zdarzeń w przyszłości oraz wyznaczanie niektórych przyszłych wielkości. - analizę luki strategicznej - opiera się na określeniu różnic (luki), jaka występuje między istniejącą strategią firmy a zmianami w otoczeniu.
(parafraza, str. 161 - 163) Metody scenariuszowe można podzielić na cztery grupy: 1. Scenariusze możliwych zdarzeń - opierają się na wydarzeniach możliwych w przyszłości, które wpłyną na organizację. Istotą jest stworzenie list wydarzeń możliwych w przyszłości, ważnych dla organizacji, możliwych kierunków ewolucji, sił i charakteru oddziaływań na organizację oraz określenie zdolności organizacji do dostosowania się do nowych zjawisk. 2. Scenariusze symulacyjne - służą do oceny poszczególnych decyzji strategicznych w zależności od przyszłej sytuacji w otoczeniu firmy. 3. Scenariusze stanów otoczenia - są tworzone na podstawie wiedzy twórców, którzy określają potencjalną siłę wpływu poszczególnych elementów z otoczenia oraz szacują prawdopodobieństwo wystąpienia tych procesów w przyszłości. 4. Scenariusze procesów w otoczeniu - koncentrują się one na procesach najbardziej istotnych, o potencjalnie dużej sile wpływu na organizację.
(cytat, str. 171) Otoczenie konkurencyjne przedsiębiorstwa, określane także jako bliższe, sektorowe, technologiczne, przemysłowe, mikrootoczenie, jest to ogół instytucji, podmiotów i warunków, które wpływają na przedsiębiorstwo i na które przedsiębiorstwo może wpływać.
(cytat, str. 172) Konkurenci są elementem otoczenia sektorowego, wobec których przedsiębiorstwo stara się wyróżnić za pomocą swojej oferty, konkurując z nimi o zasoby i klientów.