Encyklopedia Zarządzania :: Strategiczny system zarz������dzania
Przeglądanie katalogu (kliknij)
Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(cytat, str. 38) Rozwiązywanie problemu wymaga więc różnego zakresu przedsięwzięć związanych z wyszukaniem i wdrożeniem działań prowadzących do poprawy niezadowalającej sytuacji, a także różnego zaangażowania wysiłku menedżera oraz nakładów osobowych, rzeczowych i finansowych.
(cytat, str. 39) W przedsiębiorstwie rozwiązywanie każdego problemu wymaga indywidualnego podejścia menedżera, zaangażowania jego wiedzy i wyobraźni, doświadczenia i intuicji.
(cytat, str. 42) Organizowanie jest to działanie kierownicze polegające na definiowaniu czynności, porządkowaniu ich i grupowaniu w większe sekwencje oraz przydzielaniu do wykonania pracownikom, a także łączeniu różnych elementów składowych na zasadzie harmonizacji i współprzyczyniania się części do powodzenia całości, jak również zapewnieniu obsady kadrowej niezbędnej do wykonania pracy. Celem organizowania jest więc określenie najlepszego sposobu grupowania działań i zasobów organizacji.
Słowa kluczowe:organizowanie Komentarze i źródła pierwotne: Por.: B. R. Kuc, Zarządzanie doskonałe, Wydawnictwo Menedżerskie PTM, Warszawa 2000, s. 172-173.
(cytat, str. 49) Pobudzanie motywacji to proces złożony, wieloaspektowy. Wynika on z faktu, że każdy człowiek ma swój system wartości zawierający zarówno wartości uniwersalne - ogólnoludzkie, jak i jednostkowe - osobiste, zależne od jego indywidualności, odczuwalnych potrzeb i aspiracji życiowych.
(cytat, str. 50) Celowo tworzony w przedsiębiorstwie układ, będący kompozycją różnych narzędzi pobudzania, nazywa się systemem motywacji. Stanowi on zespół bodźców, środków i warunków, które mają zachęcić pracowników do angażowania się w swoją pracę i obowiązki służbowe, w sposób możliwie najkorzystniejszy dla przedsiębiorstwa i dający im satysfakcję osobistą.
(parafraza, str. 50) Procesu pobudzania motywacji powinien obejmować takie wartości jak: - rozpoznanie kwalifikacji, predyspozycji, zamiłowań, potrzeb i aspiracji pracowników - wyznaczanie bądź uzgadnianie zadań - pomiar i rejestracja efektów pracy - ustalenie płac podstawowych oraz ruchomej części płacy - uruchamianie nagród - okresowe oceny pracowników - włączenie pracowników do współzarządzania organizacją
(cytat, str. 53) Kontrola w zarządzaniu - stwierdza Lester Bittel - jest systematycznym wysiłkiem podjętym w celu ustanowienia norm działania, porównywania ich z czynionymi postępami oraz podejmowania działań korekcyjnych, gdy jest to potrzebne, by zbliżyć wyniki do planów i oczekiwań.
Słowa kluczowe:kontrola Komentarze i źródła pierwotne: L. R. Bitter, Krótki kurs zarządzania, PWN, Warszawa 1994, s. 182
(cytat, str. 53) Kontrolowanie: obserwowanie i ocena działań. Kontrolowanie jest końcową fazą procesu zarządzania. Oznacza ono obserwowanie postępów w realizacji celów organizacji, czyli proces, przez który kierownicy zapewniają, by rzeczywiste działania były zgodne z działaniami planowanymi.
(parafraza, str. 54) Ze względu na rodzaj prowadzonej kontroli rozróżnia się: - kontrolę wstępną - kontrolę sterującą - kontrolę selekcyjną - kontrolę końcową
Słowa kluczowe:kontrola Komentarze i źródła pierwotne: Rozwinięte na str. 54-55.
(cytat, str. 54) Kontrola finansowa obejmuje nie tylko zasoby finansowe i przepływ gotówki, ale sięga do wszystkich rodzajów zasobów i dotyczy całokształtu działania organizacji. Odgrywa ona centralną rolę w procesie kontrolowania w każdej organizacji, zarówno ze względu na jej znaczenie jak i na powiązania z innymi obszarami.
(cytat, str. 55) Kontrola operacyjna dotyczy problemów realizacyjnych w organizacji. W przeciwieństwie do kontroli strategicznej kontrola operacyjna służy przede wszystkim wspieraniu sprawności organizacji w realizacji podstawowych celów, a nie weryfikacji samych celów.
(cytat, str. 55) Zadaniem kontroli strategicznej jest weryfikacja strategii, którą organizacja realizuje dla lepszego dopasowania tej strategii do ciągle zmieniającego się otoczenia.
(parafraza, str. 64 - 66) Badania przeprowadzone przez Thomasa Petersa i Roberta Watermana w 43 wzorowo zarządzanych firmach amerykańskich pozwoliły na sformułowanie następujących czynników sukcesu: - skłonność do działania - bliski i bezpośredni kontakt z klientami - autonomia i przedsiębiorczość - wydajność i efektywność przez ludzi - koncentracja na wartościach - trzymanie się swojej specjalności - niewielki sztab o prostej strukturze - współdziałanie w jednej strukturze luźnych i sztywnych norm organizacyjnych
Słowa kluczowe:czynniki sukcesu Komentarze i źródła pierwotne: T. J. Peters, R. H. Waterman, In Search of Excellence. Lessons from America's Best-Run Companies, Harper Collins, New York 1992, s. 8-19. Rozwinięte na str. 64-66.
(cytat, str. 66) Z różnych badań wynika, że istnieje wiele źródeł sukcesu firmy, które można uznać za tzw. czynniki kluczowe. Tak na przykład według badań ekspertów z MIT (Massachusetts Institute of Technology) do takich czynników można zaliczyć: - Poprawę jakości wyrobów, zapewnianie przystępnych cen i przyspieszanie wprowadzenia nowych wyrobów - wszystko to równocześnie. - Partnerskie stosunki z klientami i dostawcami. - Pracę zespołową, systematyczne szkolenia i uczenie się całego przedsiębiorstwa. - Rozszerzenie zakresów odpowiedzialności każdego pracownika i zmniejszanie liczby szczebli hierarchicznych.
Słowa kluczowe:czynniki sukcesu Komentarze i źródła pierwotne: U. Finkenzeller, Przyspieszanie i usprawnianie procesów, Zarządzanie na Świecie 1997, nr 5, s.35.
(cytat, str. 68) Badania niemieckie pozwoliły z kolei wyodrębnić sześć ogólnych czynników sukcesu: - wypracowywanie oraz urzeczywistnianie strategii; - organizowanie procesów biznesu w całym łańcuchu tworzenia wartości; - planowanie i rozwój personelu; - metody kierowania ludźmi; - orientacja przedsiębiorstwa na potrzeby klientów; - struktura systemu informacyjnego i metody korzystania z informacji.
(cytat, str. 71) Wyznacznikami konkurencyjności przedsiębiorstw na rynku są kluczowe czynniki sukcesu. Na podstawie przeprowadzonych badań do najbardziej istotnych zalicza się następujące: - poziom technologiczny i jakościowy pierwszego produktu badanego przedsiębiorstwa; - poziom technologiczny i jakościowy drugiego produktu badanego przedsiębiorstwa; - kompetencje kadry inżyniersko-technicznej; - kompetencje kadry marketingowej; - poziom technologii i parku maszynowego; - proporcja w jakiej nadwyżki finansowe i kredyty przeznaczane są na zwiększenie możliwości technologicznych i marketingowych przedsiębiorstwa.
(cytat, str. 71) W rankingu międzynarodowym nasz kraj (system zarządzania) otrzymał w 1994 roku 41 miejsce (na ponad 50 badanych krajów), a w 1998 roku spadł na 44 miejsce. Oceny konkurencyjności dokonał World Economic Forum, przyjmując za kryterium osiem grup czynników: makroekonomiczne wskaźniki rozwoju gospodarczego, otwartość gospodarki, polityka rządu, finanse danego kraju, technologia, zarządzanie, zasoby pracy, instytucje.
(cytat, str. 72) Zgodnie z wyróżnieniem trzech modeli kapitalizmu (wolnokonkurencyjny kapitalizm amerykański, europejski model społecznej gospodarki rynkowej i kapitalizm azjatycki) wyróżnia się też trzy style zarządzania: europejski, amerykański i japoński. Style te różnią się od siebie dość zasadniczo, tak jak różnią się od siebie poszczególne modele kapitalizmu, mimo wspólnych cech składających się na tzw. złoty standard. Te różne style wynikają z przyjęcia różnych orientacji w zarządzaniu, które opierają się na własnym systemie wartości, własnych zasadach i regułach działania.
Słowa kluczowe:styl zarządzania Komentarze i źródła pierwotne: Rozwinięte na rysunku na str. 73.
(parafraza, str. 74 - 79) Europejski model zarządzania, ajki się obecnie kształtuje, zasadza się na dziesięciu elementach (filarach): 1. Integracja różnorodności w zarządzaniu. 2. Odpowiedzialność społeczna. 3. Wewnętrzne negocjacje. 4. Nastawienie na ludzi. 5. Ograniczanie stopnia formalizacji. 6. Wrażliwość na zmiany. 7. Orientacja produktowa i marketingowa. 8. Więcej przywództwa w zarządzaniu. 9. Rozumienie kraju i rynku. 10. Poszanowanie wartości środowiska.
Słowa kluczowe:model zarządzania Komentarze i źródła pierwotne: Rozwinięte na str 74-79.
(cytat, str. 79) To przystosowanie (adaptacja) powinno rozwijać się w pięciu płaszczyznach: 1. Czuwanie - obserwacja zaburzeń i ujawnianie okazji do zmian. 2. Reakcja - dostosowanie krótkoterminowe do znaczących odchyleń od równowagi. Podjęcie nadarzających się korzystnych okazji. 3. Wyprzedzenie - ustalenie prawdopodobnych przebiegów zdarzeń oraz identyfikacja pierwszych sygnałów zapowiadających je, przygotowanie riposty. 4. Poszukiwanie - systematyczne badanie obszarów wysokiej szansy. 5. Kreatywność - zdolność stawiania czoła wydarzeniom wyjątkowym i zaskakującym; generowanie nowatorskich rozwiązań.