Kostera M., Postmodernizm w zarządzaniu, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 1996, ISBN: 83-208-10117-5

Cytaty i parafrazy (0 - 20 z 56)

• Zasadniczym przedmiotem zainteresowań postmodernistów jest interpretacja przez uczestników organizacji sytuacji społecznych, w których odgrywają swoje role organizacyjne, oraz wynikające z niej wartościowania, emocje i postawy. Mają one zasadnicze znaczenie dla zachowań organizacyjnych oraz dla potencjału społecznego organizacji.
  ( , s. 9)

• Zygmunt Bauman, jeden z czołowych przedstawicieli światowego postmodernizmu, tak charakteryzuje fundamentalizm: Ponieważ życie ponowoczesne jest bardzo chybotliwe, bardzo bez fundamentów, wytwarza się zapotrzebowanie na formuły, na pewność, a przede wszystkim na uproszczenia. Wyrazem tak rozumianego fundamentalizmu w naukach zarządzania jest nieustanne poszukiwanie magicznych formuł sukcesu i lansowanie takich chwytliwych haseł, jak: „continuous improvement”, „reengineering”, „benchmarkig”, „best practices”.
  ( , s. 10)
Komentarze i źródła pierwotne: Bauman Zygmunt, Socjologia i ponowożytność. W: H. Kozakiewicz, E. Mokrzycki, M. Siemek (red), Racjonalność współczesności: Między filozofią a socjologią, Warszawa Polskie Wydawnictwo Naukowe 1992r.

• Konstruktywizm to zgoła odmienna propozycja. Można ją sprowadzić do postulatu komplikowania świata przez tworzenie z elementów rzeczywistości własnych konstrukcji, umożliwiających na pewien czas zrozumienie pewnego fragmentu otaczającej nas siatki powiązań i poruszania się w niej. Znajduje to wyraz w coraz to nowych metaforycznych opisach świata organizacji – organizacja jako teatr, organizacja jako gra, jako kultura itd.
  ( , s. 10)

• Anglosaska orientacja (…) w teorii organizacji, jest ukierunkowana praktycznie, a nawet, powiedziałabym, użytkowo, a przy tym oparta jest przede wszystkim na danych ilościowych.
  ( , s. 11)

• Kontynentalna europejska teoria organizacji jest w znacznie większym stopniu zorientowana na poznawanie.
  ( , s. 12)

• Uniwersum archetypów jest uwarunkowanym historycznie (czas) i geograficznie (przestrzeń) zbiorem elementów czy też ciągów elementów możliwych do wykorzystania przy konstrukcji aktualnej rzeczywistości organizacyjnej.
  ( , s. 15)

• Gospodarka postkomunistyczna:
  - Koniec monopolu partii (komunistycznej) w sferze polityki, ekonomii, prawodawstwa itd., czyli koniec systemu komunistycznego.
  - Zmiana roli przedsiębiorstwa i prywatyzacja przedsiębiorstw państwowych.
  - Redefinicja efektywności w skali globalnej i na poziomie przedsiębiorstw.
  - Tworzenie podstawowych mechanizmów rynkowych.
  - Stopniowe otwieranie gospodarki.
  ( , s. 21-22)

• Gospodarka postkapitalistyczna:
  - Zmiana struktury własności.
  - Zmiana społecznej odpowiedzialności korporacji.
  - Konieczność redefinicji zysku jako głównej miary efektywności.
  - Rosnący udział usług w wytwarzaniu dochodu narodowego.
  - Zmiana roli państwa.
  - Globalizacja.
  ( , s. 23-25)

• Paradygmat funkcjonalistyczny oparty jest na założeniu, że społeczeństwo istnieje obiektywnie jako byt konkretny i realny. Funkcjonaliści rozpatrują zjawiska społeczne przez pryzmat ich konsekwencji dla funkcjonowania innych obszarów aktywności społecznej, instytucji lub społeczeństwa jako całości.
  ( , s. 33)

• Paradygmat interpretatywny oparty jest na założeniu o nie stabilności (nie istnieje trwale) i względności (nie jest absolutna) rzeczywistości społecznej. Rzeczywistość społeczna nie ma charakteru konkretnego, nie istnieje w sposób obiektywny, lecz jest intersubiektywnym tworem uczestników, czyli ludzi żyjących w świecie społecznym.
  ( , s. 34)

• Paradygmat radykalnego strukturalizmu, podobnie jak funkcjonalizm zakłada istnienie konkretnej (materialnej) rzeczywistości społecznej, którą można zbadać i opisać. Jednakże, podobnie jak radykalny humanizm, oparty jest na założeniu, że rola nauki polega na walce za zniewoleniem ludzi przez społeczeństwo.
  ( , s. 34)

• Paradygmat radykalnego humanizmu, podobnie jak paradygmat interpretatywny, oparty jest na przekonaniu, że społeczeństwo nie jest konkretnym bytem. Odmiennie jednak widzi rolę nauki. Rzeczywistość społeczna jest tworzona społecznie, ale dzieje się to kosztem ludzi, którzy wzrastają „uwięzieni” w nierealnym, acz uznawanym za koniczny, świecie.
  ( , s. 34)

• Konstruktywizm społeczny. Świat jest konstruowany i dekonstruowany społecznie przez używanie symboli, za pomocą których ludzie tworzą sens i znaczenie (Berger i Luckmann, 1966/1983). Etykiety, które przydajemy zjawiskom, same w sobie nie istnieją i nic nie znaczą. Konstruktywiści/symboliści interesują się zatem szczególnie procesami, sposobem, w jaki ludzie tworzą i nadają sens swoim działaniom.
  ( , s. 43)
Komentarze i źródła pierwotne: Berger P.L. i Luckmann T. (1966/1983), Społeczne tworzenie rzeczywistości, Warszawa, PIW.

• Organizacje, twory społeczne, bada się tłumacząc je, znajdując i objaśniając sposoby, w jaki są tworzone (Czarniawski-Joerges, 1992d). Pomocą w osiągnięciu tego celu jest antropologiczne nastawienie badacza (Czarniawski-Joerges, 1992c), szczególna gotowość umysłu i serca. Z jednej strony, oznacza to otwartość na rzeczywistości i znaczenia, a z drugiej – ciągłą potrzebę problematyzowania, odmowa przyjmowania czegokolwiek za pewnik, rzecz oczywistą i znajomą.
  ( , s. 46)
Komentarze i źródła pierwotne: Czarniawski-Joerges B. (1992d), Nice Worki in Strange Worlds: Anthropological Inspiration for Organization Theory. W: T. Polesie i I.L Johansson, Responsibility and Accouting: The Organizational Regulation of Boundary Conditions, Lund, Studentlitterature.
Czarniawski-Joerges B. (1992c), Exploring Complex Organizations: A Cultural Perspective, Newbury Park-Londyn-New Delphi, Sage.

• Studium retrospektywne nie polega na poszukiwaniu prawdy o przeszłości, bada się przeszłość z punktu widzenia teraźniejszości, a więc dokonuje się reinterpretacji.
  ( , s. 46-47)

• Interpretatywne badanie organizacji przyjmują najczęściej metodologiczną postać studium przypadku (case study), studium wycinkowego, czyli „widoku z okna” (window study) (Czarniawski-Joerges, 1992b) lub też krytycznej analizy kulturowej (Denzin, 1992).
  ( , s. 46)
Komentarze i źródła pierwotne: Czarniawski-Joerges B. (1992b), Doing Interpretive Studies of Organizations, materiały powielone 8, Lund, Lund Universitet, Instituted fÖr Ekonomisk Forskning.
Denzin N.K. (1992), Symbolic Interactions and Cultural Studies: The Politics of Interpretation, Oxford-Cambridge USA, Blackwell.

• Studium prospektywne zakotwiczone jest w przeszłości. W przeciwieństwie do studium retrospektywnego gdzie koncentrujemy się na zdarzeniach, procesach, które miały miejsce kiedyś, główną uwagę poświęca się bieżącym procesom.
  ( , s. 47)

• Studium wycinkowe polega na otwarciu przez badacza arbitralnego okna i opisie tego, co można przez nie zobaczyć.
  ( , s. 47)

• Krytyczna analiza kulturowa obejmuje zazwyczaj badania środków masowego przekazu (teksty wtórne), a więc audycji telewizyjnych lub radiowych, filmów, prasy itd.
  ( , s. 48)

• Postmodernizm jest nazwą pewnego myślenia o świecie. Oddziaływanie tego myślenia nie ogranicza się do wewnętrznych problemów filozofii. Obejmuje sztukę (według niektórych wszystko zaczęło się od architektury) i naukę; jako dynamiczny zespół określonych pojęć i wartości opisuje nie tylko profesjonalne i elitarne zarazem opiniotwórcze sfery kultury współczesnej, lecz chce być również perspektywą pozwalającą wyjaśnić to wszystko, co składa się na tak zwaną kulturę masową. Postmodernizm oznacza więc z jednej strony specyficzną, nie pozbawioną ambicji eksplanacyjnych, refleksję nad współczesnością, z drugiej strony natomiast – wyraża charakterystyczne rysy postawy wobec świata zajmowanej przez człowieka końca wieku dwudziestego (Kubicki, 1993, s.155).
  ( , s. 57)
Komentarze i źródła pierwotne: Kubicki R. (1993), Postmodernistyczny etos świata?, Kultura współczesna nr 2, s. 155-162.