Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(cytat, str. 12) Rola rynków finansowych w przepływie kapitału polega na tym, że inwestorzy instytucjonalni (towarzystwa ubezpieczeniowe, fundusze emerytalne i fundusze inwestycyjne) wykorzystują lokowane w nich oszczędności gospodarstw domowych (w postaci składek i udziałów kapitałowych) jako źródło finansowania zakupu akcji i obligacji emitowanych przez przedsiębiorstwa.
(cytat, str. 14) Rynek pieniężny umożliwia zarządzanie płynnością, czyli stałe dostosowywanie posiadanego przez daną instytucję zapasu środków płatniczych do dokonywanych przez nią bieżących płatności. Rynek instrumentów pochodnych pozwala na zarządzanie ryzykiem.
(cytat, str. 15) Zasadniczym celem zarządzania finansowego jest, aby dana instytucja zachowała krótkookresową i długookresową zdolność do wywiązywania się z jej zobowiązań płatniczych. W pierwszym przypadku chodzi o zachowanie płynności, jak w języku finansów określa się zdolność do pokrywania bieżących płatności. W drugim przypadku chodzi o zachowanie wypłacalności, co oznacza długookresową zdolność do osiągania zysków i uniknięcia bankructwa. Z punktu widzenia udziałowców danej instytucji najważniejszym celem zarządzania finansowego jest wzrost kursu emitowanych przez nią akcji.
(cytat, str. 16) Wraz z rozwojem rynków finansowych coraz większą rolę z zarządzaniu płynnością zaczyna jednak odgrywać rynek repo (repurchase agreement), na którym można zaciągać krótkoterminowe pożyczki i dokonywać krótkoterminowych lokat, przeprowadzając jednocześnie dwie przeciwstawne transakcje zakupu i sprzedaży obligacji. Jedna z nich jest dokonywana na rynku kasowym, na którym zawierane są transakcje z natychmiastową datą realizacji, a druga na rynku terminowym, na którym realizacja transakcji jest odsunięta w czasie.
(cytat, str. 16) Rynek pieniężny umożliwia zarządzanie płynnością, czyli dostosowywanie posiadanego przez daną instytucję zapasu gotówki do jej bieżących potrzeb płatniczych.
(cytat, str. 17) Rynek kapitałowy oferuje instrumenty umożliwiające lokowanie i pozyskiwanie kapitału. Przedsiębiorstwa zdobywają kapitał, emitując akcje i obligacje. Papiery te są kupowane przez instytucje, odgrywające na rynku rolę długoterminowych inwestorów.
(cytat, str. 17) Akcje są papierami wartościowymi, których nabywcy stają się udziałowcami emitujących je spółek. Akcje dają prawo do udziału w zyskach oraz prawo do głosowania na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy.
(cytat, str. 18) Instrumenty pochodne umożliwiają zabezpieczenie się przed ryzykiem niedostosowania uzyskiwanych i dokonywanych przez daną instytucję strumieni płatności w wyniku niekorzystnych zmian cen papierów wartościowych i kursów walut. Instrumenty pochodne można podzielić na dwie podstawowe grupy. Jedną grupę stanowią kontrakty terminowe i transakcje zamiany (swapy). Drugą grupę stanowią opcje.
(cytat, str. 18) Transakcje terminowe i swapy umożliwiają zakładanie się o to, w którą stronę zmieni się cena akcji, kurs walutowy lub stopa procentowa (podrozdział 4.1). By zabezpieczyć się przed ryzykiem, trzeba założyć się, że cena zmieni się dla nas niekorzystnie. Wówczas wygrana z zakładu zrekompensuje nam straty, jakie poniesiemy, jeśli niekorzystna dla nas zmiana ceny rzeczywiście nastąpi.
Słowa kluczowe:swapy, transakcje terminowe Komentarze i źródła pierwotne: rozwinięcie w podrozdziale 4.1
(cytat, str. 18) Obligacje są papierami dłużnymi. Emitent obligacji pożycza pieniądze na rynku finansowym. Emitentami obligacji są najczęściej rządy, przedsiębiorstwa i władze lokalne.
(cytat, str. 19) Opcje, z kolei, są podobne do polis ubezpieczeniowych. Kupując opcję, nabywamy prawo do uzyskania odszkodowania za straty, jakie poniesiemy w przypadku niekorzystnej zmiany ceny. Jeśli kupimy opcję sprzedaży, uzyskamy prawo do otrzymania rekompensaty za spadek ceny dobra bazowego, na jakie opiewa opcja, poniżej ustalonego w umowie poziomu. Jeśli kupimy opcję kupna, uzyskamy prawo do otrzymania rekompensaty za wzrost ceny dobra bazowego powyżej ustalonego w umowie poziomu.
(cytat, str. 21) Specjalnością banków inwestycyjnych jest oferowanie złożonych instrumentów pochodnych, dostosowanych do zindywidualizowanych potrzeb klientów, którymi z reguły są duże firmy oraz różnorodne fundusze inwestycyjne. Sprzedając złożone produkty finansowe, banki inwestycyjne mogą liczyć na relatywnie duże marże.
(cytat, str. 21) W ostatnim czasie na rynkach finansowych zaczęła szybko rosnąć rola instytucji zajmujących się krótkoterminową spekulacją, które określa się jako fundusze zabezpieczone (hedge funds). Nazwa bierze się stąd, że stosunkowo często zawierają one przeciwstawne transakcje arbitrażowe, by zmniejszyć ryzyko podejmowanych transakcji spekulacyjnych.
Słowa kluczowe:arbitraż, hedging Komentarze i źródła pierwotne: rozwinięcie w podrozdziale 5.5
(cytat, str. 22) W języku finansów płynność rynku oznacza przede wszystkim łatwość zawierania transakcji, która jest konsekwencją dużej skali obrotów. Płynne rynki finansowe to rynki względnie bezpieczne, ponieważ łatwość zawierania transakcji stwarza możliwość szybkiego dostosowywania bilansów przedsiębiorstw i instytucji finansowych do zmian sytuacji w gospodarce i na rynkach papierów wartościowych.
(cytat, str. 29) Krótkoterminowe wahania cen na rynkach finansowych mają charakter losowy. Zjawisko to wyjaśnia hipoteza efektywności rynków finansowych. Zakłada ona, że ceny na rynkach finansowych odzwierciedlają oczekiwania inwestorów, dotyczące przyszłego kształtowania się wszystkich czynników, jakie wpływają na wartość papierów wartościowych. W takiej sytuacji zmiany cen papierów wartościowych dokonują się pod wpływem czynników wcześniej nieoczekiwanych, co sprawia, że są nieprzewidywalne.
(cytat, str. 30) Obligacja jest pożyczką zaciągniętą prze jej emitenta. Kupując obligację, nabywamy przyszłe strumienie płatności związane ze zwrotem pożyczki. Cena obligacji odzwierciedla zdyskontowaną wartość tych płatności; a więc ich wartość nominalną pomniejszoną o wielkość dochodów alternatywnych oraz premię za ryzyko.
(cytat, str. 32) Akcje reprezentują udziały kapitałowe w spółce. Kupując akcje, płacimy cenę, która odzwierciedla dzisiejszą (zdyskontowaną) wartość oczekiwanych dywidend.
(cytat, str. 33) Stopę zwrotu z określonego papieru określa relacja zysku do zaangażowanego kapitału. Wielkość zaangażowanego kapitału to cena, po której dany papier jest kupowany. Inwestorzy starają się wyszukiwać na rynku papiery, z których stopy zwrotu są relatywnie wysokie albo relatywnie niskie w stosunku do ryzyka (wynikającego ze zmienności stóp zwrotu).
(cytat, str. 33) Portfelem rynkowym jest portfel akcji, którego struktura odzwierciedla relacje podaży poszczególnych papierów na danym rynku. Portfel rynkowy charakteryzuje optymalna relacja oczekiwanej (najbardziej prawdopodobnej) stopy zwrotu do ryzyka.
(cytat, str. 34) Graficznym odzwierciedleniem tej prawidłowości jest linia instrumentów rynku kapitałowego (rysunek 2.2). Reprezentuje ją prosta, przedstawiająca relację, jaka występuje w przypadku różnych papierów, pomiędzy poziomem ryzyka i wielkością stopy zwrotu.
Słowa kluczowe:rynek kapitałowy, instrumenty Komentarze i źródła pierwotne: rozwinięcie na rysunku 2.2 na str. 34