Ekonomika Turystyki – Cytaty – Encyklopedia Zarządzania

(cytat, str. 13) Ekonomia jest samodzielną nauką, obejmującą zespół zasad, praw i prawidłowości odnoszących się do procesu produkcji, podziału, wymiany i konsumpcji towarów i usług.

Słowa kluczowe:

(cytat, str. 13) Proces wyodrębnienia się ekonomiki turystyki jako szczegółowej dyscypliny ekonomicznej zaczął się kształtować w połownie XX wieku. Podstawową przyczyną tego procesu była obserwacja praktycznych uwarunkowań rozwoju turystyki, która w latach 50. XX wieku zaczęła rozwijać się w sposób masowy (żywiołowy).

Słowa kluczowe:

(cytat, str. 13) Ujęcie sektorowe natomiast odpowiada poszczególnym dziedzinom gospodarowania, w których ogólne zasady, prawa i prawidłowości ekonomiczne adaptowane są do procesów zachodzacych w konkretnym sektorze gospodarki, poprzez uwzględnienie specyfiki jego funkcjonowania w warunkach rynkowych

Słowa kluczowe:

(cytat, str. 13) Badania naukowe w dziedzinie nauk ekonomicznych prowadzone są zarówno w ujęciu funkcjonalnym, jak i sektorowym (branżowym).

Słowa kluczowe:

badanie naukowe

(cytat, str. 13) Jak podaje R. Łazarek, za twórcę podstaw ekonomiki turystyki uznaje się włoskiego ekonomistę M. Troisiego, który w 1955 roku opublikował książkę dotyczącą problematyki ekonomicznej teorii turystyki, w tym renty turystycznej.

Słowa kluczowe:

Komentarze i źródła pierwotne:

(cytat, str. 14) Z pragmatycznego punktu widzenia ujęcie megaekonomiczne odnosi się do wskazania w globalnych procesach gospodarowania miejsca turystyki,m.in. poprzez światowe przychody z turystykimiędzynarodowej, podział na kraje recepcji i emsji turystycznej, monokultury turystyczne.

Słowa kluczowe:

(cytat, str. 14) W odniesieniu do poziomu makroekonomicznego miejsce turystyki obrazowne jest udziałem sektora turystycznego w tworzeniu produktu krajowego brutto oraz wielkością (lub odsetkiem) zatrudnienia w sektorze turystycznym. Wskazuje się tym samym na miejsce turystyki jako dziedziny w całej gospodarce narodowej kraju.

Słowa kluczowe:

(cytat, str. 14 - 15) Na szczeblu mezoekonomicznym (pośrednim) badania teoretyczne prowadzone są za pośrednictwem ekonomiki turystyki jako subdyscypliny ekonomii. Zakres pragmatyki tego poziomu wyznacza istota gospodarki turystycznej, jako istotnej części gospodarki narodowej, związanej przede wszystkim z sektorem usług. Gospodarka turystyczna jest dziedziną gospodarowania o określonym systemie organizacyjnym i działalności produkcyjnej (w tym usługowej) mającej na celu zaspokajanie potrzeb związanych z turystyczną ruchliwością społeczeństw i potrzeb wynikających z niej.

Słowa kluczowe:

Komentarze i źródła pierwotne:

(cytat, str. 15) Najniższym z wymienionych szczebli badań ekonomicznych jest tzw. szczebel mikromikroekonomiczny. Zakres badawczy, mający głównie wymiar empiryczny, odniesiony jest do konkretnego przedsiębiorstwa turystycznego lub ewentualnej grupy przedsiębiorstw działających pod jednym kierownictwem lub bedących jednym systemem obsługi klientów (np. sieci hotelowe).

Słowa kluczowe:

(cytat, str. 15) Na kolejnym szczeblu badawczym - mikroekonomicznym - w ujęciu teoretycznym należy wyodrębnić tzw. ekonomiki funkcjonalne lub inaczej subekonomiki turystyki, stanowiące uszczegółowienie badań teoretycznych w odniesieniu do poszczególnych elementów składowych rynku turystycznego.

Słowa kluczowe:

(cytat, str. 17) Jest to dyscyplina badawcza ekonomii, zajmująca się badaniem przejawiania się zjawisk, praw i prawidłowości ekonomicznych zachodzących na rynku usług turystycznych.

Słowa kluczowe:

(cytat, str. 20) Można zatem jednoznacznie stwierdzić, że ekonomika turystyki nie jest nauką, ale jak już wskazano w definicji, jest to dyscyplina badawcza ekonomii.

Słowa kluczowe:

(cytat, str. 22) Definicja A.S. Kornaka określająca turystykę jako zespół stosunków i zjawisk społeczno-gospodarczych, które wynikają z podróży i pobytu osób przyjezdnych, jeśli nie występuje w związku z tym osiedlenie i podjęcie pracy zarobkowej.

Słowa kluczowe:

Komentarze i źródła pierwotne:

(cytat, str. 22) Zgodnie z definicją turystyki, zaproponowaną przez W. Hunzikera i obecnie uważaną za klasyczną, turystyka jest to zespół stosunków i zjawisk, które wynikają z podróży i pobytu osób przyjezdnych, jeśli nie występuje w związku z tym osiedlenie i podjęcie pracy zarobkowej.

Słowa kluczowe:

Komentarze i źródła pierwotne:

(cytat, str. 23) Natomiast M. Boyer zdecydowanie zalicza turystykę do typu aktywności czasu wolnego - loisir. Twierdzi, że "turystyka to aktywność czasu wolnego zakładająca zmianę miejsca pobytu, i dodaje, że ruch, poruszanie się jest tym, co czyni turystę".

Słowa kluczowe:

Komentarze i źródła pierwotne:

(cytat, str. 23) L. Nettekoven stwierdza, że "turystyka masowa stanowi całość zjawisk społecznych i gospodarczych, wynikających z dobrowolnej i czasowo ograniczonej zmiany miejsca pobytu, która podejmowana jest przez obcych dla zaspokojenia potrzeb niematerialnych, przy czym użytkuje się przede wszystkim urządzenia przeznaczone dla dużej liczby ludzi".

Słowa kluczowe:

Komentarze i źródła pierwotne:

(cytat, str. 23) Na uwagę zasługuje również definicja turystyki autorstwa K. Przecławskiego, zwracająca szczególna uwagę na aspekt społeczny, psychologiczny i kulturowy turystyki, określająca turystykę jako całokształt zjawisk ruchliwości przestrzennej, związanych z dobrowolną, czasowa zmianą pobytu, rytmu i środowiska życia oraz wejściem w styczność osobistą ze środowiskiem odwiedzanym (przyrodniczym, kulturowym bądź społecznym).

Słowa kluczowe:

(cytat, str. 24) Według WTO turystyka obejmuje ogół czynności osób, które podróżują i przebywają w celach wypoczynkowych, służbowych lub innych nie dłużej niż rok bez przerwy poza swoim codziennym otoczeniem.

Słowa kluczowe: