Encyklopedia Zarządzania :: Komunikowanie si�� w organizacji
Przeglądanie katalogu (kliknij)
Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(cytat, str. 14 - 15) Zarządzanie ludźmi wymaga kształtowania współpracy członków organizacji tak, by właściwie zagospodarować ich zdolności i umiejętności oraz neutralizować takie zachowania, które obniżają efektywność organizacji. Zarządzanie wymaga komunikowania się członków organizacji między sobą, jak również z otoczeniem. Komunikowanie się w organizacji wiąże się bezpośrednio z podstawowymi funkcjami zarządzania: planowaniem, organizowaniem, motywowaniem i kontrolowaniem.
(cytat, str. 15) Planowanie wymaga umiejętności komunikowania się podczas całego procesu, zarówno w czasie prognozowania jak i w trakcie programowania zmierzającego do ustalenia sformalizowanego opisu celów działalności organizacji oraz kierunków, sposobów i środków ich realizacji, jak również podczas tworzenia planu. Jest to w swej istocie ciąg pytań stawianych przez zarządzających i poszukiwanie odpowiedzi przez komunikowanie się z innymi kierownikami i podwładnymi, a nie tylko ograniczaniem się do owych działań realizowanych przez organizacyjnie wydzielony zespół osób w przedsiębiorstwie.
(cytat, str. 16) Motywowanie pracowników wymaga od menadżerów m. in. zdolności do empatii, czyli wczuwania się w emocje, potrzeby, motywy podwładnych. Wiążę się to z umiejętnością słuchania. Jej przejawianie wobec pracowników ułatwia zrozumienie, a w następstwie zindywidualizowanie oddziaływań poprzez odwoływanie się do takich potrzeb, które są najważniejsze dla danego członka organizacji.
(cytat, str. 16) By kontrolowanie członków organizacji było skuteczne, powinny być m. in. zaprojektowane informacje sprzężenia zwrotne między różnymi komórkami organizacyjnymi, a w ich obrębie - między odpowiednimi kategoriami społeczno-zawodowymi pracowników.
(cytat, str. 20) Komunikowanie się pionowe "w dół" hierarchii organizacyjnej ma miejsce wówczas, gdy informacje są przekazywane od przełożonych do podwładnych. Cele tego typu porozumiewania obejmują: informacje o celach i zasadach organizacji, ocenianie, dostarczanie motywacji, doradzanie, pouczanie, przekazywanie dyrektyw zadaniowych, powiadamianie o procedurach itp.
(cytat, str. 24) Komunikowanie się pionowe "w górę" pojawia się wówczas, gdy informacje są przekazywane od podwładnych do przełożonych. Celem jest informowanie o problemch związanych z wykonywaniem pracy, lukach technicznych czy organizacyjnych itp.
(cytat, str. 25) Komunikowanie się poziome wiąże się z przekazywaniem wiadomości między członkami organizacji funkcjonującymi na równorzędnych stanowiskach, w komórkach organizacyjnych różnych pionów. Cele to: koordynacja działań, dzielenie się informacjami, rozwiązywanie problemów z zakresu współpracy między komórkami organizacyjnymi, rozwiązywanie konfliktów między pracownikami, budowanie więzi między pracownikami.
(cytat, str. 35) Komunikowanie się w organizacji warunkują m. in. następujące czynniki: sposób przekazywania informacji, psychologiczne (motywy pracowników) i sytuacyjne (rodzaj struktury organizacyjnej, kultura organizacyjna, pozycja jaką zajmuje pracownik).
(cytat, str. 50) Komunikowanie się może spełniać różne funkcje: - informacyjną, - rozumienia samego siebie, - wymieniania informacji, - ustalania znaczenia powiązań między ludźmi, - pomagania w badaniu i próbach zmian postaw i zachowań ludzkich, - zaspokajania potrzeb: bezpieczeństwa, dominacji, konformizmu etc, - rozpoznawania, - rozstrzygającą, - pomocniczą.
(cytat, str. 51) Komunikowanie się obejmuje kilka komponentów: ludzie (źródło, nadawca, odbiorca), wiadomość, kanały, szum, sprzężenie zwrotne, kontekst sytuacyjny.
(cytat, str. 52) Wiadomość (informacja) jest to przekazywana treść. Stanowi ona istotę komunikowania się. Wyróżniamy prywatne, służbowe i publiczne wiadomości.
(cytat, str. 54) Szum jest tym komponentem, który na ogół przeszkadza wysyłaniu czy odbieraniu informacji.szumy są istotnymi źródłami niepowodzeń w procesie komunikowania się, obniżają jego sprawny przebieg.
(cytat, str. 55) W trakcie komunikowania się interpersonalnego, grupowego czy publicznego odbieramy informacje zwrotne, werbalne, niewerbalne lub pisemne. Sprzężenia zwrotne informują o tym ,jak traktuje nas druga osoba procesu komunikowania się.
(parafraza, str. 75) Zasady aktywnego i skutecznego słuchania: - koncentrowanie się na osobie, która mówi, - unikanie przerywania nadawcy, - nieprzewidywanie co partner chce powiedzieć na dany temat, - nieocenianie informacji przekazywanej przez nadawcę, - niedawanie rad, - unikanie emocjonalnych reakcji na poglądy nadawcy, - okazywanie przywiązania znaczenia do tego, co partner mówi, - przedstawiani jak rozumiemy nadawce przez powtarzanie własnymi słowami usłyszanych informacji, - unikanie śmiesznych uwag, - pozwolenia partnerowi na posiadanie ostatecznego słowa, - unikanie zadawania zbyt dużej ilości pytań, - okazywanie zainteresowania wypowiedzią partnera, - okazanie cierpliwości, - wczuwanie się w sytuację i punkt widzenia partnera, - unikanie oceniania sposobu wypowiedzi partnera, - kontrola swoich negatywnych emocji, - pomoc nadawcy poprzez wyraźne wyrażanie swych przemyśleń etc.
(cytat, str. 92) Kontakt wzrokowy jest bardzo ważny w komunikacji, ponieważ informuje o reakcji zwrotnej, otwartym kanale komunikowania się, symptomach przynależności lub wykluczenia. W kontakt wzrokowy bardziej angażują się kobiety niż mężczyźni. Jets on na ogół słabszy, gdy wzajemne reakcje między partnerami rozmowy są kłopotliwe czy nieprzyjemne. Bywa on dłuższy w relacjach przyjacielskich niż wrogich. Czas jego trwania jest zharmonizowany z uczuciami wywołanymi interpersonalną atrakcyjnością. Służy do przekazywania ściśle określonych informacji.
(cytat, str. 95) Dystans wiąże się z istnieniem sfery osobistej. Jest ona najbliższym obszarem wokół jednostki, uznawanym przez nią za należący do niej. Jej rozmiar jest uwarunkowany m. in. pochodzeniem kulturowym, statusem społecznym, osobowością, wiekiem, płcią etc.
(cytat, str. 111) Komunikowanie się za pośrednictwem słowa pisanego wymaga użycia słów, które jak wiemy, stanowią około 7- 10% ogółu przekazywanych komunikatów. Jego właściwością jest to, że nie mamy na ogół możliwości bezpośredniego kontaktu i kształtowania sytuacji, w której nasza informacji dotrze do adresata.