Encyklopedia Zarządzania :: Badania Operacyjne w planowaniu projekt��w
Przeglądanie katalogu (kliknij)
Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(cytat, str. ) Układ zdarzeń na wykresie przedstawiany jest najczęściej w wersji planowanej przed rozpoczęciem działania oraz rzeczywistej, nanoszonej na wykres wraz z upływem czas.
(cytat, str. 10) Projekt będzie dla nas zbiorem pewnych zadań, jakie należy wykonać w celu zrealizowania określonego celu. Projekt będzie miał swój jasno określony początek a jego koniec nastąpi w momencie zrealizowania celu (bądź decyzji o przerwaniu projektu []). Dodatkowo projekt będzie dla nas zawsze przedsięwzięciem w pewnym stopniu innowacyjnym, unikatowym, wykonywanym po raz pierwszy, charakteryzującym się znacznym poziomem ryzyka i niepewności.
(cytat, str. 13) Należy rozróżnić dwa główne typy planowania: 1) proaktywne - czyli planowanie projektu przed jego rozpoczęciem 2) reaktywne - czyli modyfikacja planu niezrealizowanej części projektu podczas jego realizacji, wynikająca ze zmian w stosunku do planu w zrealizowanej części projektu i/lub w warunkach określających realizację jeszcze niezrealizowanej części projektu.
(cytat, str. 16) Plan odporny harmonogramowo, jeśli wartości i będą jak najbliższe wartościom odpowiednio START(i,1) i CZAS_REALIZACJI(1). Zważywszy na zazwyczaj nieuniknione korekty planu, również z pośrednimi planami wiążemy pojęcie odporności. Plan pośredni wyznaczony w momencie p (p=2,3,,P) jest planem odpoprnym jakościowo, jeśli CZAS_REALIZACJI(p) różni się niewiele od CZASU_REALIZACJI(p-1), oraz planem odpornym harmonogramowo, jeśli wartość START(i,p) i CZAS_REALIZACJI(p) różnią się niewiele od wartości START(i,p-1) i CZAS_REALIZACJI(p-1). Odporność planów pośrednich nie jest ani warunkiem wystarczającym, ani koniecznym dla odporności planu pierwotnego, niemniej jednak często te odporności będą ze sobą ściśle powiązane.
(cytat, str. 17) Do uzyskania odporności jakościowej pierwotnego i pośrednich planów projektu dąży metoda łańcucha krytycznego. Metoda ta może być stosowana w przypadku, gdy najważniejszym parametrem jest CZAS_REALIZACJI oraz (). zespół projektowy jest i może być elastyczny i nie powoduje to wysokich dodatkowych kosztów.
(cytat, str. 22) Metoda łańcucha krytycznego ma na celu zapewnienie wyłącznie odporności jakościowej, ochronę wyłącznie podanego klientowi CZASU_REALIZACJI, i to przy ograniczeniu kontroli realizacji wyłącznie do kontroli zużycia buforów.
(cytat, str. 72) "Stąd też w najczęstszym przypadku, gdy w projekcie dąży się jednocześnie do jak najszybszego zakończenia realizacji oraz minimalzacji kosztów, mamy doczynienia z konfliktem kryteriów. Ten rodzaj problemu decyzyjnego, definiowany w literaturze anglojęzycznej time-cost trade-off problem, po raz pierwszy został opisany niemal jednocześnie przez Fulkersona 7 and Kelley’a 15 we wczesnych latach 60."
"Problem czasowo-kosztowy formułowany bywa na podstawie różnych relacji pomiędzy czasem a kosztem realizacji, które mogą mieć powstać funkcji liniowych lub nieliniowych, wypukłych lub wklęsłych, bądź postaci hybrydowe."
(cytat, str. 73) "Najogólniejszymi miarami powodzenia realizacji projektu w punktach kontrolnych planu lub też po jego zakończeniu są odchylenia od planowanego harmonogramu lub też budżetu. Niepewność i ryzyko, którymi w różnym stopniu obarcozne są wszystkie prognozy i założenia dotyczące stanu systemu i jego otoczenia w przyszłości, powodują konieczność badania wrażliwości systemu i planowania zabezpieczeń w razie wystąpienia wrunków niekorzystnych."
"Wariant decyzyjny to dopuszczalne rozwiązanie problemu decyzyjnego odmienne od pozostałych rozwiązań dopuszczalnych, mogące jednakże stanowić ich odmianę lub modyfikację. Wariantami decyzyjnymi w procesach planowania projektu nazywamy zazwyczaj wzajemnie wykluczające się rozwiązania projektowe, charakteryzujące się specyficznymi wektorami ocen kryteriów. Warianty rozwiązań projektowych mogą stanowić zarówno powielenie zastosowanych w przeszłości rozwiązań i ich dostosowanie do potrzeb bieżącego problemu, jak również być rezultatem twórczych działań członków zespołu projektowego. Generowanie nowych wariantów projektowych jest podstawowym problemem planowania projektów o dużym stopniu innowacji."
(cytat, str. 75) "Przyjęli oniKeeney i Raiff 14, że zbiór kryteriów spełnia warunek dekompozycyjności, co oznacz, że ocena wariantu ze względu na cały zbiór kryteriów może być przeprowadzona za pomocą procedury, której pierwszy etap polega na ocenie wariantów ze względu na każde z kryteriów oddzielnie."
(cytat, str. 76) "Procedura proponowana w niniejszej pracyzbudowania funkcji użyteczności wykorzystuje podejście oparte na regułach dominacji stochastycznej. Huang i inni 13 pokazali, że jeżeli spełniony jest warunek addytywnej niezależności kryteriów, to warunkiem koniecznym dla zachodzenia relacji wieloatrybutowej dominacji stochastycznej jest, by zachodziła relacja dominacji stochastycznej ze względu na każde z kryteriów z osobna. W praktyce reguła ta spełniona jest stosunkowo rzadko. Zaraś i martel 24 zaproponowali osłabienie warunku jednomyślności oraz zaakceptowanie warunku większościowego. () Podejście to oparte jest na obserwacji, że decydenci starają się uprościć problem wilokryterialny przez uwzględnieni jedynie najważniejszych kryteriów. Procedura, którą zaproponowali składa się z dwóch kroków. Najpierw oceniane są relacje zachodzące między rozkładami ocen wariantów decyzyjnych względem każdego z kryteriów z osobna, a następnie wykorzystywana jest procedura agregacji oparta na podejściu znanym z metody ELECTRE-I."
"Podejście interaktywne zakłada, że decydent jest w stanie dostarczyć informacji odnoszącej się do jednego lub kilku rozwiązań (lokalnej informacji preferencyjnej). Istotną zaletą metod interaktywnych jest stosunkowo niewielka ilość wiedzy, jaka musi być pozyskana od decydenta. Jest on proszony o podanie tylko takich informacji, które są niezbędne do wykonania obliczeń w aktualej fazie rozwiązywania problemu. Co ważne decydent aktywnie uczestniczy w całym procesie rozwiązywania problemu. Bezpośrednia obserwacja konsekwencji ujawnianych informacji pozwala mu na poszerzenie jego wiedzy na temat istoty rozwiązywanego problemu oraz zwiększa jego zaufanie do wyznaczonego rozwiązania."
(cytat, str. 77) "Zaczynamy od wyznaczenia rozkładów ocen wariantów decyzyjnych względem kryteriów. Następnie porównujemy warianty względem kryteriów i wyznaczamy zbiór wariantów sprawnych. W kroku ostatnim wyznaczamy rozwiązanie końcowe problemu korzystając z interaktywnej procedury wielokryterialnej INSDECM."
(cytat, str. 79) "Wariant a_i uznajemy za sprawny, jeżeli nie istnieje wariant a_j oceniany jako co najmniej równie dobry ze wzglęgu an wszystkie kryteria, a ze względu na przynajmniej jedno krytetrium oceniany lepiej."
(cytat, str. 81) "Korzystamy z interaktywnej procedury wspomagania decyzji INSDECM. Każda iteracja składa się z następujących faz: - przedstawienia wyników pośrednich decydentowi, - poproszenia decydenta o ocenę przedstawionych wyników i ewentualne sformułowanie dodatkowych warunków, które spełniać powinno rozwiązanie, by mogło być przez niego zaakceptowane, - wyznaczenia wariantów prezentowanych w fazie dialogu określany jest przez decydenta."
() "Decydentowi przedstawiane są najlepsze i najgorsze wartości wybranych przez niego parametrów uzyskiwane dla wariantów decyzyjnych rozważanych w danym momencie. Zapoznając się z przedsrawianymi wartościami decydent może formułować dodatkowe warunki określając maksymalne lub minimalne wartości wybranych parametrów rozkładów."
(cytat, str. 82) "W metodzie INSDECM przyjmuje się, że w przypadku wystąpienia niespójności decydent jest o niej informowany. Dodatkowo, proponowane są mu takie sposoby zmiany sformułowania warunku, które pozwolą na uniknięcie niespójności."
(cytat, str. 118) głównym celem realizacji jest określenie konsekwencji finansowych fazy realizacji, w celu zapewnienia dostatecznych środków finansowych na realizację projektu.
Harmonogram rozplanowuje przebieg czynności w czasie i zależnie od zapotrzebowania Może wskazywać tylko następstwo (kolejność czynności), zawierać informacje o przewidywanym (bądź oczekiwanym) czasie trwania lub o wymaganych (wyliczonych) terminach (datach, godzinach) początku i końca czynności.
(cytat, str. 118) Zarządzanie projektem , według George Pitagorsky’ego , nazywamy zastosowanie szerokiej gamy umiejętności do prawidłowego zainicjowania, zaplanowania, realizacji, kontrolowania i zamknięcia projektu. Podstawowe umiejętności to definiowanie zakresu(tzn. opisywanie i uzgadnianie celów i wymagań projektu), tworzenie harmonogramu i szacowanie. Do tego dochodzi radzenie sobie z ryzykiem i niepewnością zarządzanie jakością, komunikacja, zarządzanie własnym czasem i współpracą z innymi, w tym z dostawcami towarów i usług oraz każdą inną osobą biorącą udział w projekcie.
Zarządzanie fazą realizacji projektu, obejmującą okres od daty powstania pomysłu do rozpoczęcia inwestycji, przeprowadzone we właściwy sposób pozwala poradzić sobie z realizacją etapów () w sposób najbardziej efektywny z możliwych. Jeśli faza realizacji jest zaplanowana w niewłaściwy sposób, może zagrozić postawionym celom projektu.
(cytat, str. 119) Struktura podziału pracy, określana mianem hierarchicznej struktury działań prowadzących do uzyskania określonych produktów. Po wyróżnieniu najważniejszych grup zadań dekomponuje się je na zadania bardziej szczegółowe , aż do uzyskania potrzebnego poziomu szczegółowości. Diagram powinien koniecznie uwzględniać wszystkie czynności ryzykowne, niosące zagrożenia projektu, jak też związane z wykonawcami zewnętrznymi (np. poddostawcami, użytkownikiem).
() Stroną ujemną struktury jest pewien brak możliwości wskazania sekwencyjności zadań.
(cytat, str. 120) Planowanie sieciowe opiera się na założeniu, według którego każdy projekt można dekomponować na skończony zbiór czynności - zadań, które przedstawione za pomocą odcinków/punktów następnie łączone są w sieć.() Kolejność wykonania oraz hierarchia zadań wynikają z określenia kierunku odcinka poprzez oznaczenie na nim znaku strzałki.
(cytat, str. 120) Tworzenie projektu z wykorzystaniem programu MS Project rozpoczyna się od fazy planowania projektu - definiowania celów, założeń i ograniczeń projektu, która obejmuje znaczącą długość czasu projektu oraz wymaga zaangażowania wielu osób. Następuje wprowadzenie pojedynczych zadań, zadań zbiorczych oraz zadań cyklicznych oraz ich hierarchizowanie, szacowanie czasu trwania i porządkowanie pozwalające w przyszłości na przeprowadzenie symulacji dekompozycji struktury zadaniowej projektu. Na podstawie wprowadzonych informacji program tworzy harmonogram projektu.