Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(parafraza, str. 9) Metody statystyczne w systemach zarządzania służą przede wszystkim do minimalizowania ryzyka podejmowania decyzji na podstawie niepełnych informacji liczbowych. Potrzeba minimalizacji ryzyka jest wymogiem każdego systemu zarządzania bez względu na stopień jego dojrzałości technicznej czy organizacyjnej. Potrzeba taka może pojawiać się z większą lub mniejszą ostrością, zależnie od uwarunkowań zewnętrznych (prawnych, ekonomicznych, społecznych itp.) w otoczeniu organizacji. Nie można jednak jednoznacznie przesądzić, że im ostrość ta jest większa, tym wyższa jest skłonność organizacji do stosowania metod statystycznych. Minimalizację ryzyka można bowiem również osiągnąć, co najmniej dwoma innymi sposobami:
przez rozszerzenie zasobów informacji liczbowych niezbędnych do podjęcia decyzji,
przez ograniczenie obszaru podejmowania decyzji obarczonej ryzykiem.
(parafraza, str. 10) W strategiach aktywnych, zwłaszcza ofensywnych, nastawionych na wytwarzanie wyrobów i świadczenie usług wyprzedzających generacji, rola ryzyka urasta do rangi istotnego czynnika będącego przedmiotem kalkulacji efektywności programu produkcyjnego czy świadczenia usługi. Weryfikacja hipotez na wszystkich poziomach organizacji i we wszystkich fazach tworzenia produktu jest dokonywana klasycznymi metodami statystyki matematycznej, często przy pomocy specjalnie angażowanych do tej weryfikacji matematyków. Wyjątek stanowią takie obszary, dla których zostały opracowane normy i procedury statystyczne związane z minimalizacją ryzyka, przeznaczone do stosowania na ogół przez personel, który nie posiada specjalnej wiedzy i kwalifikacji w dziedzinie matematyki, jak na przykład:
techniki badań rynkowych,
techniki analizy czynnikowej stosowanej do minimalizacji nakładu na gromadzenie informacji w toku prac eksperymentalnych,
procedury badań niezawodności obiektów,
procedury odbiorcze,
procedury kontroli bieżącej w procesach technologicznych.
(parafraza, str. 10) Ograniczenie obszaru (zakresu) podejmowania decyzji prowadzi do stosowania przez organizację strategii podporządkowania, charakteryzującej się ograniczeniem do minimum swobody organizacji w podejmowaniu decyzji związanych z ryzykiem technicznym lub ekonomicznym na rzecz realizacji określonych zamówień dla odbiorcy.
(cytat, str. 13) Przez podejście procesowe należy rozumieć identyfikację wszystkich procesów realizowanych w danej organizacji, określenie wzajemnych związków pomiędzy tymi procesami i zarządzanie nimi. Podstawowe korzyści z tytułu takiego podejścia to zdolność do generowania niższych kosztów i krótszych czasów cyklu dzięki efektywnemu korzystaniu z zasobów, lepsze, stałe i dające się przewidzieć wyniki, zdolność do efektywniejszego procesu doskonalenia.
(cytat, str. 13) Warunkiem efektywnego i skutecznego doskonalenia systemu zarządzania jest: Po pierwsze, określenie dla organizacji polityki i celów jakości adekwatnych do potrzeb i oczekiwań rynku, uwarunkowań w otoczeniu organizacji, w tym działań konkurentów oraz posiadanych zasobów ludzkich, finansowych, technologicznych, informatycznych itp. Po drugie, przełożenie polityki i celów organizacji na poziom procesów, komórek organizacyjnych oraz stanowisk pracy, w formie konkretnych, zwymiarowanych działań i zadań, określonych przez cele, czas osiągnięcia tych celów oraz mierniki umożliwiające ocenę efektywności i skuteczności osiągania celów. Po trzecie, prowadzenie stałego monitorowania realizacji ustalonych celów procesów i podnoszenie ich na wyższy - racjonalny z punktu widzenia zasobów organizacji - poziom.
(cytat, str. 14) Doskonalenie procesu ma swój bezpośredni wyraz w stawianiu dla niego coraz wyższych i ambitniejszych celów. Określenie tych celów powinno wynikać z permanentnie prowadzonej analizy procesów, co zresztą w systemie zarządzania jest obowiązkiem właścicieli procesów. Analiza procesu to przede wszystkim:
Ocena skuteczności przepływu informacji w procesie, realizacji uprawnień i odpowiedzialności, ocena skuteczności spełniania wymagań i oczekiwań klientów procesu (wewnętrznych i zewnętrznych) oraz ocena skuteczności i efektywności realizacji przyjętego dla procesu celu.
Ocena efektywności wykorzystania środków i zasobów, ocena kosztów przebiegu procesu, w tym kosztów jakości, ocena czasu realizacji i przepływów.
Ocena zdolności przystosowania się do zmian w otoczeniu procesu.
(cytat, str. 14) Przewaga podejścia procesowego charakteryzuje się przede wszystkim:
znacznym zmniejszeniem oporu pracowników przy wprowadzaniu, utrzymywaniu i doskonaleniu systemu - pracownik mający większy zakres swobody decyzyjnej i większy udział w doskonaleniu systemu (współudział w opracowaniu dokumentów, takich jak: procedury, instrukcje, formularze itp.) czuje się bardziej związany z organizacją i utożsamia się z jej polityką i celami,
bardziej elastycznym systemem zarządzania - system jest mniej czuły na różnego rodzaju zmiany np. organizacyjne,
znacznie krótszym czasem wprowadzenia,
znacznie niższymi kosztami wprowadzenia,
zmniejszoną ilością dokumentów,
zaspokajaniem wymagań klientów przy minimalnych kosztach.
(cytat, str. 19 - 20) Coraz powszechniejsza jest świadomość wśród menadżerów, że wdrożenie systemu wg ISO 9001 to zaledwie pierwszy krok na drodze doskonalenia zarządzania organizacją, co oczywiście nie przekreśla ogromnych korzyści, jakie uzyskały organizacje z tytułu ich wdrożenia. Z podstawowych korzyści można wymienić: 1. Korzyści wewnętrzne:
większe zaangażowanie pracowników w podnoszenie jakości działań, na wszystkich poziomach zarządzania,
uporządkowanie podstawowych obszarów działalności organizacji, takich jak: planowanie, realizacja produktu lub usługi, zakupy, sprzedaż itd.,
usprawnienie systemu decyzyjnego oraz przepływu informacji, zarówno pomiędzy organizacją i klientem (innymi podmiotami, z którymi organizacja współpracuje), jak i wewnątrz organizacji pomiędzy kierownictwem i pracownikami oraz poziomo pomiędzy pracownikami,
obniżenie kosztów działalności poprzez monitorowanie i zarządzanie procesami w organizacji oraz szybkie reagowanie na wszelkie zakłócenia w procesach,
skrócenie przebiegów procesów, co obniża ich koszty oraz umożliwia skrócenie czasu wykonania wyrobu lub usługi,
zapewnienie stabilnych, powtarzalnych wyrobów i usług, co zmniejsza potencjalną ilość reklamacji i skarg klientów,
zwiększenie wydajności pracy, co zapewnia bardziej konkurencyjną pozycję na rynku,
przejrzysty podział uprawnień i odpowiedzialności, co eliminuje możliwości dublowania działań oraz redukuje groźbę konfliktów pomiędzy komórkami organizacyjnymi i pracownikami,
kształtowanie projakościowej kultury organizacji oraz właściwej komunikacji wewnętrznej.
2. Korzyści zewnętrzne:
poprawa wizerunku organizacji, przy dużej randze certyfikatu systemu na rynkach europejskich,
większa wiarygodność w oczach klientów, co ma szczególne znaczenie przy pozyskiwaniu klientów zagranicznych, często jeszcze nieufnych w stosunku do organizacji polskich, zwłaszcza w sferze usług,
wzrost wrażliwości organizacji na zachowania klientów i konkurentów,
poprawa konkurencyjności na rynku,
łatwiejszy dostęp do rynków międzynarodowych,
ułatwienie kontaktów z bankami, łatwiejszy dostęp do kredytów krajowych i zagranicznych,
łatwiejszy dostęp do różnych funduszy, np. funduszy unijnych,
zwiększone zaufanie towarzystw ubezpieczeniowych - możliwość uzyskania zniżek,
ograniczenie - w przypadku produktów materialnych - kontroli tych produktów przez odbiorców, często zrezygnowanie przez nich z kontroli, co zdecydowanie wpływa na obniżenie kosztów produkcji.
(cytat, str. 26) Innowacja jest to praktyczna transformacja idei w nowe wyroby, usługi, procesy, systemy i społeczne interakcje. Kreuje nowe strumienie wartości satysfakcjonujące interesariuszy i napędzające trwały rozwój. Tworzy miejsca pracy, podwyższa jakość życia i sprzyja trwałości społeczeństwa. Innowacja nie odnosi się tylko do "wysokiej technologii". Kwitnie we wszystkich obszarach gospodarki i społeczeństwa. Innowacyjność oznacza dużo więcej niż zmianę techniczną czy technologiczną. Oznacza ona również:
nowe sposoby egzystowania w dzisiejszym świecie,
nowe sposoby obsługi klientów,
nowe sposoby oferowania wartości klientom,
nowe sposoby pracy,
nowe sposoby otrzymania wartości dodanej, zbudowane na aliansach, zasobach, kompetencjach itp.
(cytat, str. 29) TQM (Total Quality Management) - system zarządzania przez jakość, rozumiany jest jako zbiorowy wysiłek wszystkich pracowników organizacji zorientowany na ustawiczne jej doskonalenie we wszystkich aspektach, sferach i efektach jej działalności.
(cytat, str. 31 - 32) Zarządzanie przez jakość - TQM - opiera się na kilku założeniach:
Zaangażowanie każdego w doskonalenie najdrobniejszych aspektów jego działalności. Doskonalenie to odbywa się poprzez częste drobne usprawnienia, a nie wielkie. Przyczyną takiego podejścia jest rachunek - inwestycja wiąże się z nakładami, a zatem wyższa, większa czy niższe okupione są wcześniejszymi wydatkami. Prawdziwy wzrost efektywności występuje, gdy ten efekt powodują setki drobnych, tanich zmian.
Optymalizowanie. Wykorzystanie prostych i uniwersalnych narzędzi oraz maszyn, które można łatwo i szybko przezbroić, maksymalizuje czas pracy poszczególnych stanowisk - pozwala minimalizować koszty. Wykonanie zadań dobrze za pierwszym razem sprawia, że praca nie jest destabilizowana przez ciągłe poprawki.
Przyczyną przeważającej większości problemów jakościowych jest niewłaściwe zarządzanie firmą, organizacja pracy, motywacja. Zaledwie kilka procent błędów powodowanych jest przez pracowników przy linii produkcyjnej.
Sukces stosowania zarządzania przez jakość jest oddalony w czasie, ponieważ dopiero długotrwałe stosowanie metod powoduje uzyskanie. Sukces musi przekładać się jednak nie tylko na działalność organizacji, ale także na korzyści dla społeczeństwa, środowiska naturalnego itp., ponieważ przedsiębiorstwo musi brać na siebie społeczną odpowiedzialność.
(cytat, str. 62 - 63) W kierunkach rozwoju turystyki przyjęto cztery obszary priorytetowe, a mianowicie: 1) Produkt turystyczny o wysokiej konkurencyjności:
rozwijanie dotychczasowych produktów turystycznych o korzystnych perspektywach,
kreowanie nowych produktów turystycznych,
stałe doskonalenie produktów turystycznych i wzmacnianie ich jakości,
integrowanie produktów w kompleksową, zdywersyfikowaną, a jednocześnie synergiczną ofertę m.in. poprzez integrowanie przestrzenne oferty, polegające na eliminowaniu zbędnej konkurencji pomiędzy różnymi obszarami kraju oraz na tworzeniu urozmaiconych produktów wykorzystujących specyfikę lokalną i regionalną,
badanie i monitorowanie rynku oraz dostosowywanie oferty do oczekiwań odbiorców,
monitorowanie ekologicznych skutków tworzenia produktów.
Z podstawowych mankamentów obecnej sytuacji w dziedzinie usług turystycznych można przykładowo wymienić: mało regionalnych produktów turystycznych, niewystarczającą, mało urozmaiconą, ofertę turystyczną, mało produktów turystycznych o wysokiej jakości, niekorzystne relacje pomiędzy ceną a jakością produktów. W efekcie polski produkt turystyczny nie jest wystarczająco konkurencyjny na rynkach europejskim czy światowym. 2) Rozwój zasobów ludzkich na rzecz rozwoju turystyki (przygotowanie kadr, poszerzenie edukacji turystycznej, monitorowanie potrzeb). Generalnym mankamentem jest stosunkowo niski poziom kwalifikacji pracowników organizacji turystycznych. Wynika to z dwóch podstawowych przesłanek. Po pierwsze, z nieprzywiązywania w przeszłości odpowiedniej wagi do kształcenia kadr w dziedzinie turystyki. Po drugie, z dużej ilości pojawiających się na rynku różnych firm oferujących usługi turystyczne, nastawionych na szybkie, doraźne efekty ekonomiczne, zatrudniających zdecydowanie przypadkowych pracowników mających nikłe pojęcie o turystyce. 3) Wsparcie marketingowe (usprawnienie systemu informacji turystycznej, zwiększenie efektywności działań marketingowych w turystyce, zwłaszcza promocji). Należy podkreślić, że działania marketingowe na rynku usług turystycznych w ostatnim czasie bardzo się nasiliły. Inną sprawą jest, czy marketingi promocja form jest w zgodzie z oferowanymi przez nie produktami. Doświadczenia w tej materii wskazują na istnienie nieraz bardzo poważnych rozbieżności. 4) Kształtowanie przestrzeni turystycznej Należy podkreślić, że w kierunkach rozwoju turystyki w kraju wiele uwagi poświęcono potrzebie wzrostu poziomu jakości usług turystycznych, badaniu potrzeb i oczekiwań potencjalnych odbiorców oraz rozszerzaniu oferty, z wykorzystaniem walorów regionalnych.
(parafraza, str. 78) Podstawowe elementy marketingu partnerskiego to:
ustalenie potrzeb klienta (gusty, oczekiwania, dostępność, solidność, cena itp.),
wyspecyfikowanie potrzeb klienta w zakresie usług uzupełniających,
przegląd i analizy wymagań klientów, zgromadzone dane na temat usługi oraz informacje dotyczące kontraktu (umowy),
konsultacje wewnętrzne w celu potwierdzenia zobowiązań i możliwości spełnienia wymagań (ocena cech produktu lub usługi),
nieustanne badanie w celu sprawdzenia zmieniających się potrzeb rynku, motywów zakupu (tzw. czynniki podejmowania decyzji zakupowych), nowych technologii oraz nacisku konkurentów,
(cytat, str. 89 - 90) Istotny wkład w stworzenie zasad etyki działania w branży turystycznej wniosła Światowa Organizacja Turystyczna (WTO), która opracowała Turystyczny Kodeks Etyczny. Nie ma on, co prawda mocy prawnej, ale stosowanie ujętych w nim zasad postępowania, powinno stać się elementem oceny organizacji turystycznej. Wydaje się również, że Kodeks ten powinien dotrzeć do świadomości potencjalnych klientów organizacji turystycznych. Kodeks postępowania etycznego został zawarty w 10 artykułach: 1. Szacunek dla goszczącej społeczności - zrozumienie i respekt dla różnorodnych wartości kulturowych i religijnych. 2. Wartości humanistyczne i turystyczne - upowszechnienie praw człowieka, szczególnie grup indywidualnych, najbardziej podatnych na zranienie, zwłaszcza kobiet, dzieci, ludzi w podeszłym wieku i upośledzonych. Negacja podstawowych praw turystyki. 3. Ochrona środowiska naturalnego - projektowanie infrastruktury i aktywności turystycznej pod kątem wspomagania ochrony ekosystemu i różnorodności biologicznej. 4. Ochrona kultury - prowadzenie polityki i aktywności turystycznej z poszanowaniem artystycznego, kulturowego i historycznego dziedzictwa krajów, które należy poznawać, chronić i przekazywać przyszłym pokoleniom, aby produkty naturalnej kultury, rzemiosła i folkloru nie uległy degradacji. 5. Zapewnienie korzyści lokalnym społeczeństwom - lokalne społeczności towarzysząc aktywności turystycznej przyjezdnych, powinny uczestniczyć w korzyściach ekonomicznych, socjalnych i kulturowych, jakie stąd wynikają, a polityka turystyczna powinna przyczynić się do poprawy standardu życia społeczności odwiedzanych regionów. 6. Prawa konsumentów - rzetelne informowanie turystów o miejscu przeznaczenia, warunkach podróży itp., zapewnienie pełnego bezpieczeństwa. 7. Prawa pracowników - zapewnienie podstawowych praw etatowym i dorywczym pracownikom turystyki, w tym zdobywania odpowiedniej wiedzy i jej pogłębiania. 8. Turystyka dla wszystkich - powszechne prawo do turystyki. 9. Wolność przemieszczania się - turyści i pracownicy zatrudnieni w turystyce powinni mieć swobodę poruszania się po swoim kraju i między państwami, zgodnie ze światową deklaracją praw człowieka. 10. Wprowadzanie i umacnianie zasad - organizacje turystyczne powinny współpracować przy wprowadzaniu ujętych w Kodeksie zasad i monitorować ich właściwe stosowanie. Powinny one poznać rolę międzynarodowych instytucji i organizacji pozarządowych, których działalność jest związana z turystyką, prawami człowieka i ochroną środowiska.
(cytat, str. 91 - 92) Jakość oczekiwana powstaje w umyśle potencjalnego klienta pod wpływem wielu różnorodnych czynników, wśród których najważniejszymi są:
potrzeby osobiste klienta,
dotychczasowe doświadczenia z zakupami podobnego rodzaju usług,
kompetencja i ogólna wiedza klienta na temat kupowanej usługi,
komunikacja rynkowa, w tym reklama, public relations, czyli grupa form komunikowania pozostająca pod pewnym wpływem przedsiębiorstwa turystycznego,
wizerunek i opinie innych nabywców danej usługi, na które firma ma już tylko wpływ pośredni,
dotrzymanie obietnicy rezerwacji (szczególnie w przypadku usług turystycznych),
zdolność nabywcy do uczestniczenia w konsumpcji usług określonego rodzaju,
(cytat, str. 109) Zarządzanie ryzykiem jest coraz powszechniej stosowanym narzędziem doskonalenia zarządzania organizacją. Generalnie biorąc zarządzanie ryzykiem polega na identyfikowaniu i analizowaniu różnego rodzaju zdarzeń, które potencjalnie mogą wywołać niepożądane (lub pożądane) zmiany w procesie lub w wyrobie, oraz na opracowaniu odpowiedzi na wypadek wystąpienia ryzyka. Ryzyko można scharakteryzować jako dające się zidentyfikować zdarzenie z określonym prawdopodobieństwem jego wystąpienia oraz przewidywanym skutkiem wystąpienia.