Encyklopedia Zarządzania :: Zachowania ludzi w organizacji
Przeglądanie katalogu (kliknij)
Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(cytat, str. 22) Im większa zależność organizacji od otoczenia, tym mniejsza kontrola z jej strony nad zasobami w otoczeniu. Oznacza to konieczność częstego i szybkiego reagowania na zmiany w otoczeniu, co wymaga wysokiej zdolności przystosowawczej. Sytuacja taka jest przyczyną częstych zakłóceń w funkcjonowaniu organizacji. Nic więc dziwnego, że naturalną tendencją są wysiłki zmierzające do zmniejszenia stopnia zależności organizacji od jej środowiska. Wysiłki te polegają na poszerzeniu sfery kontroli organizacji nad potrzebnymi jej zasobami znajdującymi się w otoczeniu. Jeśli warunki są sprzyjające, pozwala to na zdobycie pozycji uprzywilejowanej, dzięki której organizacja nie dopuszcza do niekorzystnych dla niej zmian w otoczeniu, dyktując własne warunki.
(cytat, str. 23) Im większa jest zależność organizacji od otoczenia, tym słabsze jest nasilenie przebiegu zasileń i informacji wewnątrz systemu organizacyjnego. Inaczej mówiąc: im bardziej organizacja jest "otwarta" tym bardziej jej poszczególne części muszą współpracować z otoczeniem, a jej strategia musi być ukierunkowana na reagowanie tych części na to, co dzieje się w otoczeniu; im bardziej natomiast organizacja jest "zamknięta", tym bardziej jej części nastawione są na wzajemną współpracę,a strategia konceptuje się na wewnętrznych problemach funkcjonowania organizacji.
(cytat, str. 24) Cele strategiczne wynikają z dokładnego rozpoznania wystęujących w otoczeniu zjawisk i procesów. Pewne i szczegółowe informacje na temat ich przyczyn, uwarunkowań i tendencji rozwojowych stanowią w tym wypadku podstawę podejmowania decyzji o zasadniczych kierunkach i sposobach działalności organizacji.
(cytat, str. 25 - 26) Przyczyny globalizacji, zjawiska niewątpliwie najbardziej charakterystycznego dla gospodarki światowej do końca XX wieku, można generalnie podzielić na trzy rodzaje. Są to: osiągnięty poziom technologii, kokunikacji i procesów integracji politycznej. Podstawowe znaczenie w przypadku dwóch pierwszych przyczyn ma rewolucja informatyczna, spowodowana postępem w dziedzinie układów scalonych.
(cytat, str. 31) Jak bowiem zauważył F.A. Hayek, globalny rynek jest najbardziej skomplikowanym zjawiskiem na ziemi, a przeto - całkowiceie nieprzewidywalnym.
Słowa kluczowe:rynek, rynek globalny Komentarze i źródła pierwotne: F.A. Hayek: The Fatal Conceit: The Errors of Socialism. University of Chicago Press, Chicago 1988, s.142
(cytat, str. 31) Z punktu widzenia typu strategii zarządzania można wyróżnić trzy rodzaje procesów globalizacji działalności przedsiębiorstw, często ze sobą powiązanych. Są to: - globalizacja jako kierunek rozwoju korporacji międzynarodowych, - globalizacja jako rezultat fuzji i aliansów strategicznych przedsiębiorstw, - globalizacja jako forma kooperacji.
(cytat, str. 34) W przeciwieństwie do fuzji czy też akwizycji, alianse strategiczne przedsiębiorstw są formą umowy o współpracy. Zawarty alians określa obszary współdziałania, poza którymi przedsiębiorstwa go zawierająmogą być dalej względem siebie konkurencyjne. Alians umożliwia dostęp do sieci handlowej lub ważnych elementów potencjału (inteligentnego, produkcyjnego, marketingowego lub surowcowego) partnerów.
(cytat, str. 38) Do najbardziej typowych zjawisk towarzyszących procesowi globalizacji działalności gospodarczej należy: - przesunięcie głównego źródła wartości dodanej z procesów materialnego wytwarzenia do prac koncepcyjnych, związanych z procesami innowacyjnymi, - malejące znaczenie w ocenie czynników lokowania inwestycji bliskości zasobów surowcowych i rynków w porównaniu z jakością zasobów ludzkich, mierzoną poziomem wiedzy, umiejętności i zaangażowania pracowników, -rozprosznie i anonimowość własności dysponiwanej przeważnie przez wielkich instytucjonalnych inwestorów.
(cytat, str. 41) Globalizacja rynków prowadzi z jednej strony do znacznego poszerzenia pola działalnści przedsiębiorstw, a z drugiej strony do silnego zagęszczenia tego pola, na którym prznikają się wpływy , interesy i formy działalności rozmaitych organizacji. Skutkiem tego jest nieostrość granic systemów organizacyjnych i tymczasowości ich form. W miejsce niepewności w zarządzaniu, generowanej dotychczas głównie przez wewnątrzne procesy pracy w firmie, pojawia się znacznie większa niepewność generowania przez odbiorców, konkurentów oraz procesy gospodarcze i i społeczno kulturalne na rynkach światowych.
(cytat, str. 42) Współczesne przedsiębiorstwo, a tym bardziej przedsiębiorstwo przyszłośći, jawi się jako organizacja poszukująca swojego miejsca na rynku i szans rozwojowych. (...) Charakterystyczną cechą warunków funkcjonowania przedsiębiorstwa jest zatem niepewność, stanowiąca najpoważniejsze wyzwanie dla całego systemu zarządzania. Jest to niepewność generowana przede wszystkim przez otoczenie,a nie tylko przez trudne do przewidzenia zachowania członków organizacji.
(cytat, str. 43) Zmiana jest głównym imperatywem w zarządzaniu współczesnym przedsiębiorstwem. Zwiększenie wydajności drogą stabilizacji działań, tak charakterystyczne dla szczytowego rozwoju cywilizacji przemysłowej, ustąpiło miejsca potrzebie szybkości reagowania za zmiany w otoczeniu przedsiębiorswa. Na globalnym rynku tempto tych zmian staje się coraz szybsze.
(cytat, str. 48) Stosunki między stanowiskami pracy i komórkami organizayjnymi noszą nazwę więzi organizacyjnych. W teorii organizacji wyróżnia się cztery rodzaje więzi organizacyjnych, których typologia jest oparta na kryterium kierunku powiązań między elementami tworzącymi strukturę organizacyjną. Z tego punktu widzenia więzi organizacyjne dzielą się na: - służbowe, inaczej hierarchiczne, - funkcjonalne, - kooperacyjne, inaczej specjalizacyjne lub techniczne, -informacyjne.
(cytat, str. 50) Strukturę organizacyjną należy traktować jako podstawowe narzędzie, za pomocą którego realizowane są funkcje zarządzania. Umiejętność doboru rozwiązań strukturalnych, dostosowanych do celów organizacji oraz zewnętznych i wewnętrznych warunków ich realizacji, jest czynnikiem decydującym o skuteczności zarządzania. Struktura organizacyjna pełni istotne funkcje regulujące, które polegają na kształtowaniu szeroko pojętego ładu wwnętrznego w organizacji. Ów ład polega na określeniu - z jenej strony - miejsca każdego pracownika w systemie organizacyjnym, a z drugiej - wyznaczenia pożądanych sposobów działań indywidualnych i zbiorowych.
(cytat, str. 52) Całkowita decentralizacja ma miejsce wówczas, gdy wszystkie decyzje dotyczące realizacji celu organizacji są podejmowane na najniższym szczeblu w hierarchi zarządzania. W istocie jest to organizacja jednoszczeblowa, w której decyzje zapadają drogą głosowania na zasadzie demokracji bezpośredniej przez samych wykonawców.
(cytat, str. 52) Całkowita centralizacja charakteryzuje się natomiast tym, że wszystkie decyzje zapadają na najwyższym szczeblu w hierarchi zarządzania. W tym wypadku jest to praktycznie organizacja dwuszczeblowa. Większa liczba szczebli przy całkowitej centralizacji oznaczałaby bowiem, że szczeble pośrednie pełnią wyłącznie funkcję przekaźnika decyzji centralnych i - jako takie - byłyby zbędne.
(cytat, str. 53) Na ogół przyjmuje się, że centralizacja sprzyja sprawnej realizacji celów długofalowych , natomiast decentralizacja - celów krótkofalowych.
(cytat, str. 55) Standaryzacja podobnie jak specjalizacja, prowadzi do zmniejszenia kosztów funkcjonowania organizacji poprzez rutynizację działalności opartej na optymalnych i szczegółowo określonych wzorcach.
(cytat, str. 55) Istotą formalizacji jest ograniczanie swobody działań pracowników poprzez stwarzanie obowiązująch wzorców zachowań przyjmujących postać różnego rodzaju ustaleń, instrukcji i regulaminów.
(cytat, str. 56) Stopień sformalizowania działań zależy bezpośrednio od technologii, wynika bowiem z potrzeby większej lub mniejszej precyzji i synchronizacji działań między częściami systemu organizacyjnego w związku z przyjętą procedurą realizacji działań. (...) Stopień sformalizowania działań jest pozytywnie skorelowany ze stopniem specjalizacji. Zależność ta wynika z faktu, że im dalej dalej posunięty jest podział pracy i im większa jest w związku z tym specjalizacja, tym większego znaczenia nabierają czynności koordynacyjne.
(cytat, str. 58) Sktruktura liniowa jest oparta na generalnej zasadzie jedności rozkazodawstwa, sformu;owanej przez H.Fayola. Tak więc każdy z wykonawców podporządkowany jest poleceniom jednego i tylko jednego bezpośredniego przełożonego, znajdującego się na kolejnym, wyższym szczeblu hierarchi. Konsekwentnie, każdy z wykonawców przekazuje sprawozdania i meldunki tylko jednemu kierownikowi, który jest jego bezpośrednim przełożonym. Obowiązuje zatem droga służbowa w kontaktach między szczeblami organizacyjnymi.