Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
Wyszukiwarka pełnotekstowa (kliknij)
Nalepka A., Struktura organizacyjna,
Antykwa, Kraków 2001, ISBN: 83-87493-61-9
Treść pojęcia "struktura organizacyjna" obejmuje całokształt zagadnień związanych ze strukturą i realizacją procesu zarządzania w systemie wytwórczym. Struktura organizacyjna określa podział pracy w systemie i ustanawia niezbędne powiązania pomiędzy różnymi funkcjami i czynnościami, kształtuje podział władzy i podporządkowuje hierarchicznie składniki systemu oraz ustanawia układ odpowiedzialności.
( , s. 17)
Struktura organizacyjna to ogół zależności funkcjonalnych i hierarchicznych pomiędzy elementami systemy wytwórczego, zgrupowanymi w komórki i jednostki organizacyjne, umożliwiających kierowanie funkcjonowaniem systemu.
( , s. 18)
Kształtowanie struktury organizacyjnej podporządkowane jest zabezpieczaniu spełniania przez nią funkcji, jakie winna spełniać względem systemu, który kreuje.
( , s. 23)
Struktura organizacyjna, jako przedmiot badania diagnostycznego, jest opisywana przy pomocy określonego zbioru cech (charakterystyk), które określają ilościowo lub jakościowo cechy rozwiązania strukturalnego systemu. Pozwalają one określać typy i rodzaje struktur organizacyjnych.
( , s. 29)
Charakterystyki struktury organizacyjnej określonych części systemu ("K6") powstają albo poprzez rozłożenie niektórych wymiarów ogólnych ("K3") albo poprzez ich pomiar na poziomie danego podsystemu.
( , s. 35)
Każdy system- jako układ otwarty- istnieje i funkcjonuje w określonym otoczeniu, formułującym pewne żądania, które winny znaleźć wyraz w jego celach. Niezaspokojenie oczekiwać otoczenia sprawia, że poszczególne składniki otoczenia nie są zainteresowane funkcjonowaniem systemu i nie realizują niezbędnych zasileń.
( , s. 44)
Stopień autonomii funkcjonalnej jest miarą intensywności powiązań podsystemów tego samego poziomu hierarchii. Do pomiaru stopnia autonomii funkcjonalnej można zastosować skalę porządkową, odzwierciedlającą empirycznie postrzeganą intensywność przepływów między podsystemami.
( , s. 47)
Autonomia funkcjonalna wyraża względną niezależność danego stanowiska, komórki lub jednostki organizacyjnej od innych i polega na: - samodzielnym spełnianiu zadań i samowystarczalności, - samodzielnym dysponowaniu środkami w ramach przypisywanych funkcji, - swobodzie wyboru metod działania.
( , s. 47)
Standaryzacja oznacza powtarzalność typowych przebiegów organizacyjnych według takich samych reguł oraz trwałość tych reguł. Poziom standaryzacji zależności funkcjonalnych zależy od formy zaprogramowania i wynikających stąd liczby możliwych i dozwolonych sposobów postępowania przy realizacji określonego przebiegu.
( , s. 49)
Struktura liniowa może występować w czystej formie albo ze stanowiskami sztabowymi. Stanowiska sztabowe nie posiadają kompetencji decyzyjno - rozkazodawczych, jednak wspomagają kierowników w realizacji zadań koordynacji i nadzoru.
( , s. 51)
Istota delegowania uprawnień sprowadza się do przekazywania zadań kierowniczych i związanych z nimi uprawnień na najniższe stanowiska w hierarchii, które są jeszcze zdolne prawidłowo je wypełniać.
( , s. 54)
Stopień delegowanie uprawnień jest miarą pionowego rozdziału kompetencji (decydowania i współudziału) i przez to określa autonomię decyzyjną w systemie. Wysoki (niski) stopień delegacji oznacza wysoką (ograniczoną) niezależność podległych danemu członowi kierowniczemu jednostek, komórek lub stanowisk organizacyjnych.
( , s. 54)
Partycypacja oznacza udział pracowników w szeroko rozumianym podejmowaniu decyzji przez instancję bezpośrednio nadrzędną. Stopień partycypacji może być wstępnie ustalony na podstawie stosowanego stylu kierowania a dalej uszczegóławiany przez podejście strukturalne.
( , s. 55)
Celem formalizacji jest: - wydzielenie systemu z otoczenia, - nadanie organizacji systemu cech trwałości, - ustalenie wzorców zachowań pożądanych z punktu widzenia realizacji celu.
( , s. 58)
Dokumentacja organizacyjna jest wynikiem formalizacji systemu i polega na ujmowaniu celów i struktury organizacyjnej na przy pomocy określonego zbioru dokumentów organizacyjnych.
( , s. 58)
Dla struktury liniowej charakterystyczne jest istnienie dwóch rodzajów stanowisk organizacyjnych: kierowniczych i wykonawczych (robotniczych).
( , s. 66)
W strukturze liniowej więzi funkcjonalne pokrywają się z więziami strukturalnymi, co sprawia, że każdy kierownik - jako przełożony służbowy - jest jednocześnie organem doradczym (funkcjonalnym).
( , s. 69)
Koncepcja specjalizacji pracy kierowniczej opierała się na wyznaczeniu ośmiu mistrzów jako "" kierowników funkcjonalnych", wyspecjalizowanych w różnych dziedzinach i zobowiązanych do nadzorowania pracy robotników (z prawem wydawania poleceń) w ramach przypisanego im zakresu działania.
( , s. 70)
Departamentyzacja, zwana również "funkcjonalizacją" oznacza tworzenie struktury organizacyjnej, którą cechą charakterystyczną jest specjalizacja członów organizacyjnych ze względu na rodzaje realizowanych funkcji (działań).
( , s. 74)
Kryterium tworzenia jednostek organizacyjnych na drugim szczeblu hierarchii jest rodzaj czynności (funkcje), to znaczy grupowanie zadań jednego rodzaju w kompleksy zadań jednostek organizacyjnych zwanych "pionami organizacyjnymi" (np. zarządzanie zakupami, zarządzanie produkcją, zarządzanie zbytem, prowadzenie księgowości , finansów).
( , s. 78)