Michałowski K., Podstawy zarządzania turystyką, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Białymstoku, Białystok 2008, ISBN: 978-83-87981-82-2

Cytaty i parafrazy (0 - 20 z 21)

• Turystyka obejmuje ogół osób, które podróżują i przebywają w celach wypoczynkowych, służbowych lub innych nie dłużej niż przez rok bez przerwy poza swoim otoczeniem.
  ( , s. 13)
Komentarze i źródła pierwotne: wg WTO

• Wyróżnia się trzy formy turystyki w relacji do kraju:
  - turystyka krajowa - obejmuje podróże mieszkańców po terenie swojego kraju
  - turystyka przyjazdowa - obejmuje przyjazdy do jakiegoś kraju osób na stałe zamieszkujących za granicą
  - turystyka wyjazdowa - obejmuje wyjazdy mieszkańców określonego kraju do innych krajów (za granicę)
  ( , s. 15)

• Przemysł turystyczny obejmuje produkcję dóbr i usług wyłącznie turystycznych, takich jak zakwaterowanie, wyżywienie, usługi rekreacyjne i transport turystów. Pojęcie przemysłu turystycznego odnosi się do przedsiębiorstw i obiektów oferujących urządzenia i usługi dla turystów.
  ( , s. 17)

• Usługi turystyczne są to wszystkie społeczne pożyteczne czynności, służące zaspokojeniu materialnych i niematerialnych (duchowych) potrzeb turystycznych człowieka. Odnoszą się one zarówno do obsługi osoby turysty (potrzeby materialne, np. komunikacyjne, noclegowe), jak jego osobowości (potrzeby duchowe na przykład kulturalno-rozrywkowe).
  ( , s. 19)

• Obecnie pojęciem tym określa się celowo wyodrębnione z otoczenia systemy - podmioty gospodarcze, instytucje - wewnętrznie uporządkowane, z wyodrębnionymi elementami i określonymi powiązaniami (sprzężeniami) wewnętrznymi i zewnętrznymi (z otoczeniem). Każda organizacja musi mieć cel istnienia i funkcjonowania, zasoby ludzkie oraz wyposażenie techniczne.
  ( , s. 25)
Komentarze i źródła pierwotne: Giffin, 1999

• Zarządzanie w turystyce jest to zestaw działań (obejmujących planowanie i podejmowanie decyzji w szeroko rozumianej gospodarce turystycznej, organizowanie, przewodzenie tj. kierowanie ludźmi) skierowanych na zasoby organizacji turystycznych (ludzkie, rzeczowe, finansowe, przyrodnicze, informacyjne) i wykorzystywanych z zamiarem osiągnięcia celów tych organizacji w sposób sprawny i skuteczny.
  ( , s. 28)

• Zarządzanie strategiczne jest to proces zarządzania nastawiony na formułowanie i wdrażanie strategii, które sprzyjają wyższemu stopniowi zgodności organizacji z jej otoczeniem i osiągnięciu celów strategicznych.
  ( , s. 29)

• Zarządzanie strategiczne w turystyce jest to proces zarządzania oparty na formułowaniu i wdrażaniu strategii, które sprzyjają stopniowi zgodności organizacji, instytucji i różnych podmiotów w turystyce z ich otoczeniem i osiągnięciu celów strategicznych.
  ( , s. 29)

• Funkcje kierownicze (planowanie, organizowanie, przewodzenie, motywowanie, kontrolowanie) realizowane są przez wszystkich kierowników niezależnie od tego, w jakiej instytucji pracują, na jakim poziomie decyzyjnym jest usytuowane ich stanowisko, iloma pracownikami kierują.
  ( , s. 36)

• W ujęciu hierarchicznym kierunki zarządzania turystyką przedstawiają się następująco:
  - pośrednie zarządzanie turystyką;
  - strategiczne zarządzanie turystyką;
  - pośrednie kierowanie turystyką;
  - bezpośrednie kierowanie turystyką
  ( , s. 48)

• Zarządzanie obiektami turystycznymi należy do grupy zarządzania organizacjami (podmiotami) turystycznymi w układzie jednostkowo-przestrzennym.
  ( , s. 76)

• Strategiczne planowanie powinno być procesem twórczym, który określa główne obszary problemowe lokalnej wspólnoty samorządowej oraz mobilizuje lokalne władze do efektywnego wykorzystania wszystkich miejscowych potencjałów.
  ( , s. 87)

• Zarządzanie zasobami ludzkimi najogólniej rzecz biorąc polega na przyciąganiu, utrzymaniu, nadzorowaniu, nagradzaniu i kształtowaniu ludzi zatrudnionych w firmie. Najistotniejsza funkcja zarządzania zasobami ludzkimi sprowadza się do motywowania, które związane jest z przewodzeniem, to jest w jednej z czterech funkcji zarządzania organizacją.
  ( , s. 92)

• Polityka turystyczna jest to działalność polegająca na poszukiwaniu optymalnego zaspokajania turystycznych potrzeb społeczeństwa, racjonalnym wykorzystaniu zasobów pracy i kapitału w sferze gospodarki turystycznej (z poszanowaniem środowiska przyrodniczego), kształtowaniu optymalnych, z punktu widzenia turystyki, rozmiarów i struktury ruchu turystycznego, na zastosowaniu praw ekonomicznych w sferze gospodarki turystycznej oraz na koordynowaniu rozwoju turystyki, z uwzględnieniem jej funkcji i różnorodnych związków z innymi sferami życia kraju.
  ( , s. 96)

• Prognozowanie jest to naukowe przewidywanie przyszłości. Podstawą prognozowania jest zawsze poprawnie prowadzona diagnoza badanej rzeczywistości:
  - stwierdzenie aktualnego stanu zjawisk;
  - określenie kierunków i siły oddziaływania czynników wewnętrznych;
  - określenie kierunków i siły oddziaływania czynników zewnętrznych
  ( , s. 106)
Komentarze i źródła pierwotne: Alejziak 1999

• Kompleksowy proces planowania jest sekwencyjny i obejmuje:
  - prognozowanie
  - programowanie
  - tworzenie planu.
  ( , s. 113)

• Strategia w najbardziej ogólnym ujęciu, oznacza sposób osiągania wyznaczonych celów przez sterowanie rozwojem. Zakłada aktywne uczestnictwo wszystkich podmiotów gospodarczych i społecznych w jej formułowaniu i realizacji.
  ( , s. 121)
Komentarze i źródła pierwotne: Jeżak 1990

• Kanały rynkowe są to wzajemnie sprzężone, samodzielne jednostki gospodarcze, które tworzą bezpośrednie i pośrednie drogi wiążące produkcję i sfery zbytu z konsumentami.
  ( , s. 131)

• Promocja sprzedaży w turystyce, w szerszym rozumieniu, jest zespołem instrumentów tworzących składnie służące doskonaleniu kontaktów między sprzedającymi i kupującymi, mającym na celu sprawność działań, które będą służyć ich optymalizacji.
  ( , s. 132)

• Zarządzanie strategiczne w turystyce jest to proces zarządzania oparty na formułowaniu i wdrażaniu strategii, która sprzyja wyższemu stopniowi zgodności organizacji instytucji i różnych podmiotów w turystyce z ich otoczeniem i osiągnięciu celów strategicznych.
  ( , s. 168)