Encyklopedia Zarządzania :: Wiedza i kompetencje ekologiczne w strategiach rozwoju przedsi��biorstw
Przeglądanie katalogu (kliknij)
Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(cytat, str. 17) Rozwój firmy może mieć charakter innowacyjny lub restrukturyzacyjny. Czasem model innowacyjny określany jest mianem przedsiębiorczego.
(cytat, str. 20) Ocena konkurencyjności przedsiębiorstwa, jak można sądzić, ma kilka charakterystycznych cech, mianowicie: ma charakter względny, bo odnosi się ją z reguły do konkurentów; ocena ta zależy od punktu widzenia akcjonariuszy (takie podejście wiąże się z koncepcją shareholders), ale ważna może być ocena z punktu widzenia wszystkich interesariuszy (koncepcja stakeholders); ta ostatnia bierze pod uwagę oczekiwania zarówno akcjonariuszy jak i pracowników, zarządzających, kooperantów, dystrybutorów, organizacji rządowych i pozarządowych, organizacji otoczenia biznesu, społeczeństwa, organizacji politycznych i środków masowego przekazu.
(cytat, str. 20) Odnosząc się do zarządzania wiedzą, często przyjmuje się choć w pewnym uproszczeniu, że obejmuje ono zarządzanie innowacjami, zarządzanie informacjami i zarządzanie potencjałem ludzkim.
(cytat, str. 21) Konkurencyjność często pojmowana jest jako zdolność do sprawnego realizowania celów, ale mając na uwadze osiągnięcie przewagi na rywalami tak, by była możliwie duża i trwała.
(cytat, str. 25) W teorii rozwoju firm jako najpełniejsze, przyjmuje się propozycje J. Downie, R. Marrisa i E. Penrose. Teoria J. Downie bazując na teorii konkurencyjności odnosi się głównie do współzależności między wzrostem firmy a zyskownością, biorąc pod uwagę ograniczenia popytowe i finansowe. W teorii R. Marrisa, mającej charakter ekonomiczny, rozważa się przede wszystkim zależność między wzrostem przedsiębiorstwa a jego zyskownością, ze zwróceniem uwagi na teorię wyceny wartości akcji. Bazując na behawioralnym podejściu, teoria E. Penrose rozważa cztery podstawowe strategie rozwoju firmy postrzeganej jako organizacja administracyjna i społeczna: wewnętrzna ekspansja, dywersyfikacja, ekspansja przez połączenia i wchłonięcia oraz innowacje.
(cytat, str. 33) Według Z. Pierścionka źródła rynkowej przewagi konkurencyjnej można odnieść do 3 poziomów: - bezpośrednich źródeł rynkowej przewagi konkurencyjnej opartej o procesy i systemy, decydujące o możliwościach rynkowych. Opierają się one zarówno o sferę realną taką jak technologia, wielkość i lokalizacja przedsiębiorstwa, jak i sferę regulacji, odnosząc się do jakości systemów zarządzania, w tym także strategicznego oraz poziomu umiejętności marketingowych. - zewnętrznych źródeł konkurencyjności. - źródeł bazowych przewagi konkurencyjnej opartych o koncpecję kluczowych kompetencji G. Hamela i C. Prahalada, wyróżniających firmę zdolności.
(cytat, str. 35) W literaturze pojawia się pojęcie produktu bogatego w wiedzę, tj. takiego który: - jest projektowany i produkowany ze znaczącym wykorzystaniem wiedzy (m.in z udziałem ekspertów), z obserwowanym pokrywaniem się faz projektowania, marketingu i sprzedaży, - wchodzi w interaktywny kontakt z użytkownikiem (produkty usługowe, "inteligente" produkty przemysłowe).
(cytat, str. 37) Alianse mogą się również opierać o realizację wspólnych celów ekologicznych. Tego typu "zielone alianse", mając na względzie kreowanie proekologicznych produktów i technologii, wiążą z sobą zarówno przedsiębiorstwa jak i organizacje badawcze czy niekomercyjne organizacje ekologiczne.
(cytat, str. 40) Umiejętności (skills), będące specyficzną formą zdolności, odnoszą się do konkretnej sytuacji lub wiążą się z wykorzystaniem konkretnego zasobu.
(cytat, str. 40) Zdolności (capabilities) są często rozumiane jako powtarzające się wzorce działania w wykorzystaniu zasobów dla kreowania, produkowania lub/i oferowania produktów na rynku. Wiąże się je z potencjałem organizacji.
(cytat, str. 40) Kompetencje są często postrzegane jako umiejętności (czasem określane jako zdolności) do skoordynowanego angażowania zasobów dla osiągnięcia celów organizacji.
(cytat, str. 45) Dziesięć trendów w zarządzaniu wiedzą przedstawia się w sposób następujący: -od wymiaru w innych dyscyplinach do rozpoznawalnej dyscypliny z jej własnymi prawami -od strategicznej inicjatywy do rutynowej praktyki, -od skoncentrowanego do wewnątrz dzielenia się wiedzą do zintegrowanego na zewnątrz skoncentrowania się na kreowaniu wartości produktów i usług, - od "najlepszych praktyk" do codziennych praktyk zarządzania wiedzą, - od procesów zarządzania wiedzą do obiektów zarządzanych w oparciu o wiedzę, - od kapitału intelektualnego do kapitału możliwego do sprzedania, - od centrów wiedzy do zazębiających się kręgów i sieci wiedzy, - od map wiedzy do nawigatorów i agentów wiedzy, - od społeczności wiedzy do rynków wiedzy, - od zarządzania wiedzą do zarządzania innowacjami.
Słowa kluczowe:
(cytat, str. 48) Uczenie się organizacji prowadzi do tworzenia wiedzy organizacji, którą autor utożsamia z kapitałem intelektualnym. Jej wykorzystanie wywoływać mogą zmiany strategiczne, podnoszące zdolność organizacji do konkurowania. Wykorzystywanie wiedzy wiąże się z procesem jej zarządzania.
(cytat, str. 53) Plan zarządzania wiedzą służyć powinien efektywnemu i skutecznemu zarządzaniu. Może on być pomocny w przyszłej instytucjonalizacji wiedzy i systemu wiedzy. Opierać się on powinien o możliwości technologiczne, potrzeby strategiczne, w połączeniu z planami związanymi z technologiami informatycznymi.
(cytat, str. 54) Według E. Diakoulakisa i współpracowników ujęcie strategiczne oznacza, że model zarządzania wiedzą powinien uwzględniać zarówno uwarunkowania zewnętrzne, jak i wewnętrzne organizacji.
(cytat, str. 62) Inteligencja ekologiczna będzie opierać się na twórczym wykorzystaniu wiedzy ekologicznej. Uczenie się organizacji może przebiegać w sposób adaptacyjny lub twórczy, który występuje w szczególności w przypadku rozwiązywania zagadnień strategicznych.
(cytat, str. 67) Na efektywność działania zespołu wpływa przy tym: - projektowanie pracy (job), w tym - samo-zarządzanie, partycypacja oraz różnorodność zadań, ich ważność i identyfikacja. - współzależność zadań, celów, sprzężeń zwrotnych, ale i nagradzania. - kompozycja, obejmująca heterogeniczność, elastyczność, uwzględnienie wielkości i preferencji pracy grupowej, - kontekst, odnoszony do treningów, wsparcia menedżerskiego, komunikacji i kooperacji między grupowej. - potencjał, wsparcie społeczne (social support), wkład pracy i komunikacja wewnątrz grup przy realizacji procesów.
(cytat, str. 70) Dokonując krytycznej analizy w ujęciu historycznym wydzielono pięć podstawowych podejść do uczenia się, skupionych na: - zbiorowym i indywidualnym uczeniu się, - procesach i systemach, - kulturze lub metaforach, - ciągłym doskonaleniu, - zarządzaniu wiedzą.
(cytat, str. 99) Ocena kapitału intelektualnego może obejmować zdaniem K. Sveiby cztery grupy metod: - bezpośrednie, realizowane przez sumowanie wartości jego poszczególnych składników, - związane z różnicą między wartością rynkową (kapitalizacja) a kapitałem akcjonariuszy, - związane z wielkością stopy zwrotu z aktywów, metody oparte o karty wyników, wykorzystujące identyfikację poszczególnych składników tego kapitału, ze wskazaniem jego struktury.