Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(cytat, str. 20) Z punktu widzenia nauk zarządzania szczególnie ważne miejsce zajmuje rewolucja przemysłowa. Obejmuje ona całokształt przemian technicznych, ekonomicznych i społecznych związanych z powstawaniem wielkiego przemysłu fabrycznego i nowoczesnej cywilizacji przemysłowej. ()Jak wiadomo, wielki przemysł stworzył potrzebę praktyki i nauki zarządzania oraz konieczność zatrudnienia nowej warstwy kierowniczej - menedżerów w gospodarce.
(cytat, str. 89 - 90) W latach dwudziestych naszego wieku wykrystalizowała się struktura organizacyjna dużego przedsiębiorstwa przemysłowego w USA. Formalnie zawierała ona cztery szczeble: - Naczelne kierownictwo, obejmujące radę dyrektorów (w Europie radę nadzorczą), prezydenta raz kliku wiceprezydentów stojących na czele pionów grupujących niezbędnych specjalistów w centrali korporacji. - Kierownictwo autonomiczne jednostki biznesu(division), na której czele stoi kierownik(general manager) dysponujący skromnym sztabem doradczym. Jest to średni szczebel zarządzania(middle management). - Kierownik fabryki, zakładu(plant manager) z minimalnym aparatem pomocniczym. Jest to niższy szczebel zarządzania(lower management). - Mistrz(foreman) nadzorujący robotników, nie zawsze traktowany jako szczebel zarządzania.
(cytat, str. 91) Lata sześćdziesiąte, a szczególnie druga ich połowa, to okres ekspansji planowania strategicznego. Co więcej plany strategiczne nie ograniczały się do ustalania celów i środków, lecz coraz bardziej wchodziły w obszar innych dziedzin zarządzania, zwłaszcza organizowania i motywowania. W praktyce więc przechodzono stopniowo do zarządzania strategicznego.
(cytat, str. 95) Strategie gospodarczą można by zdefiniować jako najważniejsze elementy programu działań długookresowych niezbędnych do utrzymania się na rynku i rozwoju firmy lub jej samodzielnych części.
(cytat, str. 96) Griffin, podobnie jak większość autorów amerykańskich, przywiązuje znaczenie do poziomów strategii i wyróżnia: - strategie całej korporacji, - strategie branży/biznesu wewnątrz firmy(w dużych korporacjach występuje z reguły wiele branż), - strategie pionów/obszarów funkcjonalnych w firmie.
(cytat, str. 97) Strategia to wzór lub plan, który integruje w organizacji główne cele, obowiązujące polityki i logiki postępowania w zwartą całość. Dobrze sformułowana strategia pozwala nakierować i uplasować zasoby organizacji w unikalny i trwały układ oparty na własnych kompetencjach organizacji, uwzględniający jej słabe strony, antycypujący zmiany w otoczeniu i sytuacyjne posunięcia inteligentnych oponentów.
(cytat, str. 97) Strategia odnosi się do planów naczelnego kierownictwa, zapewniających wyniki zgodne z misją i celami organizacji, w strategii wyróżniamy trzy stadia: 1)formułowanie strategii, 2)wdrażanie strategii, 3)kontrolę strategiczną(modyfikującą strategię lub sposób jej wdrażania, aby osiągnąć pożądane wyniki).
(cytat, str. 99) Strategiczne zarządzanie to proces zarządzania nastawiony na formułowanie i wdrażanie strategii, które zapewniają doskonałe dostosowanie organizacji do otoczenia i osiąganie jej strategicznych celów.
(cytat, str. 101) Strategiczne zarządzanie stanowi strumień decyzji i działań prowadzących do rozwoju efektywnych strategii, aby zapewnić osiągnięcie celów korporacji. Proces strategicznego zarządzania jest sposobem, w jaki stratedzy określają cele i podejmują decyzje strategiczne.
(cytat, str. 113) Zarządzanie strategiczne jest zarządzaniem skoncentrowanym na sprawach najważniejszych dla przetrwania i rozwoju firmy. Podejście strategiczne jest stosowane do wszystkich funkcji zarządzania.
(cytat, str. 113) U większości autorów strategia oznacza rodzaj lub fragment planu. Mintzberg fascynuje czytelnika pomysłem pięciu P. Strategia może być: - planem (plan), - spiskiem (ploy), - wzorem (pattern), - pozycją (position), - perspektywą (perspective).
(cytat, str. 115) Konkurencją i konkurentami, najtrudniejszym elementem w otoczeniu organizacji gospodarczych, przez dziesięciolecia zajmowały się prawie wyłącznie nauki ekonomiczne. Tym naukom przypisujemy, podając w dużym skrócie, zróżnicowanie konkurencji na: - doskonałą, kiedy na rynku występuje nie ograniczona liczba producentów, - oligopol, kiedy rynek jest zdominowany przez kilku wielkich wytwórców, - monopol, kiedy występuje jeden producent, co uznawane jest raczej za stan niekorzystny i niepożądany.
(cytat, str. 116) Zasługą kierunku strategic management jest zwrócenie uwagi na całe otoczenie przedsiębiorstwa, a nie tylko na konkurentów i klientów. Warto jednak odnotować, że z dostępnej nam literatury najbogatszej prezentacji otoczenia dokonał R.W.Griffin, specjalizujący się od lat w dziedzinie podstaw zarządzania(management). Do bliskiego otoczenia zaliczył on: - konkurentów, - klientów, - dostawców, - administrację finansową i lokalną (regulators), - związki zawodowe, - właścicieli, - sojuszników strategicznych.
(cytat, str. 117 - 118) Bliskie otoczenie Griffin nazywa task environment, co w języku polskim brzmiałoby "zadaniowe otoczenie", chociaż w task zawiera się także odcień zobowiązania. Inni amerykańscy autorzy używają nazwy industry environment, co można by tłumaczyć jako "przemysłowe" lub "branżowe otoczenie". Obie przedstawione nazwy zarówno w wersji angielskiej, jak i polskiej są zbyt wąskie. Sądzimy, że najbardziej adekwatne byłoby określenie "bliskie otoczenie" z dopiskiem więzi i interesy, co stosunkowo ściśle odpowiada rzeczywistości, bo współzależności są bardzo różne.
(cytat, str. 118) Griffin nazywa dalsze otoczenie general(ogólne), a łącznie dla obu rodzajów otoczenia stosuje nazwę - external(zewnętrzne). W podręczniku Ch.W.L. Hilla i G.R. Jonesa z kolei dla otoczenia ogólnego przyjmuje się nazwę macro-environment i, naszym zdaniem, dobrze przystaje ona do rzeczywistości, a także brzmi po polsku - makrootoczenie.
(cytat, str. 118) Poza otoczeniem bliskim, istnieje otoczenie dalsze. Griffin zalicza do niego wymiary i czynniki: - ekonomiczne, - technologiczne, - socjokulturowe, - polityczno-prawne, - międzynarodowe.
(cytat, str. 122) W sferze konkurencji najwięcej szans stwarza wykorzystanie zróżnicowania i segmentacji rynku. Marzeniem wielu producentów jest znalezienie tzw. niszy rynkowej, tzn. stosunkowo odrębnej części rynku z różnych względów nie dostrzeżonej przez konkurencję. Należy tylko zadbać o jak najlepsze dostosowanie się do potrzeb, wymagań i gustów klientów pasującego nam segmentu.
(cytat, str. 124) Według J.D. Thompsona "otoczenie organizacji można opisać na podstawie dwóch wymiarów: stopnia zmienności i stopnia złożoności. W pierwszym kryterium wyróżnia się zmiany od stabilnych do dynamicznych, w drugim - od prostych do kompleksowych. W zależności od układu natężenia zmian można wyróżnić trzy stany niepewności w organizacji: małą, umiarkowaną i dużą.
(cytat, str. 126) Idea pięciu sił konkurencyjnych według M. Portera: 1."Zagrożenia ze strony nowych wejść. Chodzi o nowych konkurentów wchodzących na rynek lub segment rynku. 2.Próby zaostrzania walki, wymanewrowania przez firmy silniejsze innych uczestników rynku, dotychczasowych rywali w branży/sektorze. 3.Zagrożenia ze strony substytutów produktów bądź usług oferowanych przez branżę, które mogą zaspokoić tę samą potrzebę w tańszy lub/i wygodniejszy sposób, a pochodzą z innej nie konkurencyjnej branży. 4.Siłę przetargową nabywców. Chodzi o sytuację, kiedy nabywcy produktów lub usług branży mogą wpływać na producenta i trzeba się z tym liczyć. 5.Siłę przetargową dostawców; sytuacja analogiczna, jak w przypadku siły przetargowej nabywców."