Encyklopedia Zarządzania :: Inteligencja emocjonalna w praktyce
Przeglądanie katalogu (kliknij)
Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(cytat, str. 15) Nowa miara zakłada, że mamy wystarczające zdolności umysłowe i wiedzę fachową, aby wykonywać naszą pracę, a zatem skupia się na cechach osobowościowych, takich jak inicjatywa i współodczuwanie, umiejętność przystosowania się i zdolność przekonywania.
(cytat, str. 16) Jeśli stworzycie odpowiedni klimat, to zmaksymalizujecie zbiorową inteligencję całej organizacji, synergiczne współdziałanie największych talentów wszystkich jej członków.
(cytat, str. 19) Neurologia dowodzi, że emocjonalna część mózgu uczy się inaczej niż jego część myśląca. Spostrzeżenie to stało się osią niniejszej książki. Skłania mnie ono do zakwestionowania znacznej części konwencjonalnych poglądów na szkolenie i dokształcanie kadr różnych firm i instytucji.
(cytat, str. 19) Stare części mózgu będące ośrodkami emocji są również siedliskiem umiejętności potrzebnych do skutecznego kierowania sobą i uzyskania sprawności społecznej. A zatem umiejętności te są solidnie zakotwiczone w zdolnościach do przetrwania i przystosowania się, które otrzymaliśmy w ewolucyjnym spadku.
(cytat, str. 20) Neurologia dowodzi, że emocjonalna część mózgu uczy się inaczej niż jego część myśląca. Spostrzeżenie to stało się osią niniejszej książki. Skłania mnie ono do zakwestionowania znacznej części konwencjonalnych poglądów na szkolenie i dokształcanie kadr różnych firm i instytucji.
(cytat, str. 20) Analiza inteligencji emocjonalnej tysięcy mężczyzn i kobiet wykazała, że przeciętnie biorąc, kobiety są bardziej świadome swoich emocji, charakteryzują się większą empatią i lepiej sobie radzą w stosunkach interpersonalnych. Mężczyźni natomiast są bardziej pewni siebie, bardziej optymistycznie nastawieni, łatwiej się przystosowują i lepiej radzą sobie ze stresem.
(cytat, str. 21) Inteligencja emocjonalna wydaje się w dużej mierze wyuczona i rozwija się przez całe życie w wyniku naszych doświadczeń, a zatem może stale wzrastać.
(cytat, str. 26) Nie ma mowy o tym, żeby zachowując lojalność wobec firmy, spodziewać się, że odpłaci ona tym samym. A więc każdy staje się jednoosobowym zakładem w jej ramach − musisz być członkiem zespołu, ale jednocześnie przygotować się na to, żeby iść dalej i być samowystarczalnym.
(cytat, str. 27) Mamy jednak do czynienia z niebezpiecznym paradoksem − chociaż dzieci uzyskują coraz wyższe wyniki w badaniach ilorazu inteligencji, to ich inteligencja emocjonalna stale się zmniejsza. Chyba najbardziej niepokojących danych dostarczają zakrojone na wielką skalę ankiety przeprowadzone wśród rodziców i nauczycieli, które pokazują, że obecne pokolenie cierpi na większe zaburzenia emocjonalne niż poprzednie. Przeciętnie biorąc, dzieci są bardziej samotne i przygnębione, bardziej skłonne do złości i wybryków, bardziej nerwowe, impulsywne i agresywne, łatwiej poddają się zmartwieniom.
(cytat, str. 34) "Kompetencja" jest w tym ujęciu cechą osobowości albo zbiorem nawyków, które prowadzą do bardziej skutecznego wykonywania danej pracy. Innymi słowy, jest to zdolność, która dodaje oczywistą ekonomiczną wartość do starań osoby zatrudnionej na danym stanowisku.
(cytat, str. 40) To, jak dobrze dajemy sobie radę na co dzień, określają, oprócz ilorazu inteligencji, nasze umiejętności praktyczne wespół z opanowanymi przez nas zdolnościami technicznymi. Bez względu na potencjał intelektualny tym, co sprawia, że jesteśmy wystarczająco dobrzy, aby wykonywać konkretny zawód, jest wiedza fachowa − ogólny zasób informacji z danej specjalności i umiejętności praktycznych.
(cytat, str. 40) Wiedza fachowa jest w dużej części połączeniem zdrowego rozsądku, wiedzy specjalistycznej i umiejętności, które zdobywamy, wykonując jakikolwiek zawód. Bierze się ona z nauki, którą czerpiemy w miejscu pracy, a ujawnia się jako charakterystyczne dla człowieka z grona profesjonalistów wyczucie różnego rodzaju przeszkód i pułapek, w które może wpaść niedoświadczony nowicjusz.
(cytat, str. 44) Niektóre zdolności, takie jak rozumowanie analityczne czy oparte na wiedzy fachowej wnioskowanie, są czysto kognitywne, czyli intelektualne. W innych myśl łączy się z uczuciem; te nazywam "zdolnościami emocjonalnymi".
(cytat, str. 46) Posiadała bardzo ważną umiejętność emocjonalną − zdolność nakłaniania innych do reagowania w pożądany sposób. U podłoża tej umiejętności leżą dwie zdolności: współodczuwanie, na które składa się między innymi odczytywanie uczuć innych osób, oraz umiejętności społeczne, które pozwalają na biegłe kierowanie tymi uczuciami.
(cytat, str. 46) Nasza inteligencja emocjonalna określa nasze potencjalne zdolności uczenia się umiejętności praktycznych, które opierają się na jej pięciu składnikach: samoświadomości, motywacji, kierowaniu samym sobą, empatii i dobrym układaniu stosunków z innymi osobami. Nasza kompetencja emocjonalna pokazuje natomiast, ile z tych potencjalnych zdolności udało się nam zamienić w bardzo przydatne w pracy umiejętności.
(cytat, str. 53) Tam, gdzie kładzie się nacisk na elastyczność, pracę zespołową oraz silne nastawienie na klienta, ten kluczowy zespół umiejętności emocjonalnych staje się coraz ważniejszym czynnikiem umożliwiającym wybitne osiągnięcia. I sprawdza się to w każdym zawodzie i w każdej części świata.
(cytat, str. 56) Kompetencja emocjonalna odrywa szczególnie ważną rolę w przewodzeniu, czyli pełnieniu roli, która polega przede wszystkim na mobilizowaniu innych do skuteczniejszego wywiązywania się z nałożonych zadań. Brak umiejętności interpersonalnych u przywódcy odbija się niekorzystnie na pracy wszystkich jego podwładnych − prowadzi do marnowania czasu, wywołuje gorycz, osłabia motywację i zaangażowanie, budzi złość, wrogość i apatię.
(cytat, str. 57) Musisz mieć takie cechy jak samoświadomość, zdolność patrzenia z pewnej perspektywy i wyczucie sytuacji, a wtedy jesteś tą osobą przy stole rozmów, na której polegają wszyscy.
(cytat, str. 58) Okazało się, że najlepszych szefów odróżnia od przeciętnych zaledwie jedna zdolność umysłowa − rozpoznawanie schematów, czyli myślenie "wielkoobrazkowe", pozwalające przywódcom wyłonić z morza docierających do nich informacji te, które świadczą o znaczących trendach, i opracować strategiczny i dalekosiężny plan przyszłych posunięć.