Szyjewski Z., Metodyki zarządzania projektami informatycznymi, Placet, Warszawa 2004, ISBN: 83-85428-84-4

Cytaty i parafrazy (0 - 20 z 104)

• Pod pojęciem projekt możemy rozumieć tworzenie nowych obiektów, wprowadzanie zmian organizacyjnych, modernizację istniejących obiektów, czy też programowanie nowej usługi czy projektu.
  ( , s. 11)

• Działania procesowe mogą sprzyjać stabilizacji, natomiast właściwością projektu jest ukierunkowanie na zmiany. Wprowadzenie nowości, zmiana stanu obecnego na nowy jest podstawową cechą każdego projektu.
  ( , s. 12)

• Inaczej projekt można zdefiniować jako niepowtarzający się, nierutynowy proces realizacji określonych celów, w określonym czasie za pomocą określonych środków. Każdy projekt jest, więc zdefiniowany przez:
  - produkt końcowy (zakres),
  - czas realizacji (terminy),
  - koszty realizacji (budżet).
  ( , s. 14)

• W informatyce, opracowanie systemu informatycznego jest projektem, ale jego eksploatacja ma cechy procesu. Rozróżnienie fazy projektowej od fazy procesowej jest istotne z punktu widzenia organizacji prac i innych charakterystyk działania.
  ( , s. 17)

• Korzystnie na minimalizację niepewności wpływa też podzielenie projektu na fazy, co pozwala lepiej zarządzać procesem wykonawczym i lepiej dopasować nowy produkt do potrzeb organizacji. Całość tych działań, wszystkie fazy, na jakie został projekt podzielony, nazywamy cyklem życia projektu.
  ( , s. 18)

• Projekty informatyczne są szczególnie złożone i trudne w realizacji. Trudności wynikają z natury oprogramowania komputerów, które jest abstrakcyjne i o niewidzialnych skutkach na etapie realizacji, złożone i skomplikowane w porównaniu z innymi projektami dotyczącymi budowy obiektów fizycznych.
  ( , s. 20-21)

• Podział faz życia projektu wg Morrisa. Wyróżnia on fazy:
  1. studium wykonywalności projektu (feasibility study),
  2. planowanie i projektowanie (planning and design),
  3. wykonywanie (production),
  4. wdrożenie (turnover and startup).
  ( , s. 20)

• Przy budowaniu systemów informatycznych, wraz ze wzrostem wielkości projektu, koszt jednostkowy nie maleje, nie można, więc mówić o "ekonomii skali".
  ( , s. 21)

• Inżynierię oprogramowania można określić jako wiedzę techniczną, dotyczącą wszystkich faz cyklu życia oprogramowania, której celem jest uzyskanie wysokiej jakości produktu, czyli oprogramowania.
  ( , s. 24)

• Inżynieria oprogramowania obejmuje, między innymi, następujące zagadnienia:
  - sposoby prowadzenia przedsięwzięć informatycznych,
  - techniki planowania, szacowania kosztów, harmonogramowania i monitorowania przedsięwzięć programistycznych,
  - metody analizy i projektowania systemów informatycznych,
  - techniki zwiększania niezawodności oprogramowania,
  - sposoby testowania systemów i szacowania niezawodności,
  - sposoby przygotowania dokumentacji technicznej i użytkowej,
  - procedury kontroli jakości,
  - metody redukcji kosztów pielęgnacji oprogramowania,
  - techniki pracy zespołowej i czynniki psychologiczne wpływające na efektywność pracy.
  ( , s. 28-29)

• Nowym podejściem do procesu wytwarzania oprogramowania jest programowanie ekstremalne (Extreme programming). Łączy ono rozwiązania organizacyjne z metodami spiralnego podejścia do programowania. Dużą wagę przykłada się tu do pracy zespołowej w małych zespołach programistycznych. Minimalizowana jest rola dokumentacji wytwarzanej w trakcie prac realizacyjnych, co może stanowić problem w czasie eksploatacji wdrożonego rozwiązania i pielęgnacji systemu informatycznego.
  ( , s. 32)

• Metoda przyrostowa pozwala na lepsze wykorzystanie posiadanych zasobów finansowych oraz zespołów ludzkich wykorzystywanych w pracach projektowych.
  ( , s. 36)

• Model przyrostowy stosowany jest w przypadku projektów obejmujących duży obszar działalności organizacji. Realizacja projektu w całości mogłaby być zbyt dużą inwestycją, nie tylko z powodów finansowych, ale z uwagi na zbyt dużą skalę zmian wprowadzanych przez projekt. W takich przypadkach najczęściej przyjmuje się strategię etapowego dochodzenia do ostatecznej postaci informatyzacji i przyrostowo(incremental develoment) realizuje się kolejne etapy projektu informatycznego.
  ( , s. 36)

• Model spiralny łączy najlepsze cechy kaskadowego cyklu życia projektu i metody prototypowania. Dodana jest nowa funkcja, która nie występuje jawnie w innych podejściach a jest to analiza ryzyka. Model spiralny definiuje cztery główne czynności podejmowane w trakcie tworzenia systemu:
  1. planowanie,
  2. analiza ryzyka,
  3. projektowanie,
  4. ocena wykonywana przez użytkownika.
  ( , s. 41)

• Metody generowania oprogramowania, programy szkieletowe, języki 4GL, czy wreszcie narzędzia programowania obiektowego, to dokonania inżynierii oprogramowania i środowisko pracy programisty stosującego metodykę RAD. Działania te mają na celu sprostanie oczekiwaniom użytkownika i zagwarantowanie wysokiej jakości wytwarzanych systemów informatycznych.
  ( , s. 44)

• Szybkie wytwarzanie aplikacji sprowadza się do wytworzenia prototypu. Można wyróżnić następujące rodzaje prototypów:
  - Prototypy ewolucyjne (evolutionary prototypes),
  - Prototypy eksploracyjne (exploratory prototypes.
  Poza dwoma dominującymi rodzajami, praktycznie stosowanych prorotypów, w literaturze można spotkać jeszcze dwie dodatkowe podgrupy, należące do prototypów eksploracyjnych:
  - Prototypy eksperymentalne (experimental prototypes)
  - prototypy prowizoryczne (throwaway prototypes).
  Innym podziałem prototypów jest ich klasyfikacja ze względu na obszar systemu jaki modelują:
  - Prototypy poziome (horizontal prototypes),
  - Prototypy pionowe (vertical prototypes).
  ( , s. 46-49)

• Założenia programowania ekstremalnego to:
  a) spis wymagań użytkowników,
  b) harmonogram prac,
  c) częstotliwość wdrożeń,
  d) interakcyjność prac,
  e) rotacja pracowników,
  f) programowanie w parach,
  g) kolejność łączenia kodu źródłowego,
  h) komputer przeznaczony do scalania kodu,
  i) wspólnota kodu,
  j) optymalizacja na końcu,
  k) praca bez nadgodzin,
  l) testy modułów,
  m) testy poprawności wyników,
  n) prostota rozwiązań,
  o) uaktualnianie rozwiązań,
  p) użytkownik jako członek zespołu projektowego.
  ( , s. 52-58)

• Planowanie prac projektowych, w kaskadowym cyklu życia wyróżnia się siedem faz:
  - Faza definicji - problem jest określany w dokumentacji wymagań użytkownika. Budynek powinien mieć ogrzewanie, kanalizację oświetlenie, określoną powierzchnię mieszkaniową i magazynową.
  - Faza analizy - wykonywana jest specyfikacja funkcjonalna budynku w której opisuje się lokalizację, sposób ogrzewania, wymagania dotyczące klimatyzacji, połączeń telefonicznych itp.
  - Faza projektowania - formułuje się propozycję rozwiązania problemu. System dzieli się na komponenty i określa się zasady ich współdziałania. Zawarte są projekty pomieszczeń, wentylacji, kabli, rur itp.
  - Faza programowania - odpowiada fazie budowania domu.
  - Faza testowania - polega na sprawdzaniu działania elektryczności, kanalizacji, przewodników kominowych itp.
  - Faza akceptacji - klient sprawdza, czy dom został zbudowany zgodnie z założeniami, odbiera go i płaci. Mogą tutaj powstać poważne problemy wynikające z niedomówień - na przykład, gdy klient życzył sobie dwa kominy, a wykonawca zbudował jeden.
  - Faza operacyjna - klient przeprowadza się do nowego domu.
  ( , s. 59-60)

• Plan jest, więc zbiorem dokumentów, które opisują ustalenia dotyczące sposobu wykonywania wszystkich prac projektowych. w szczególności plan powinien zawierać:
  - streszczenie,
  - opis celu projektu,
  - główne założenia rozwiązania,
  - założenia kontraktu,
  - listę zadań,
  - wyszczególnienie zasobów,
  - charakterystykę personelu,
  - metody oceny,
  - opis potencjalnych problemów.
  ( , s. 63-65)

• Misja projektu to określenie podstawowych oczekiwań użytkownika i opis modelu sytuacji, która ma być rezultatem prac projektowych. Ważne jest dogłębne zrozumienie problemu klienta. W przypadku projektu informatycznego bardzo często jest to niezbyt precyzyjna wizja stanu przedsiębiorstwa za kilka lat.
  ( , s. 67)