Bożyk P., Zagraniczna i międzynarodowa polityka ekonomiczna, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2004, ISBN: 83-208-1505-3

Cytaty i parafrazy (0 - 20 z 48)

• Polityka inwestycyjna polega na oddziaływaniu państwa na rozwój poszczególnych działów gospodarki. Jej efektem Może być przyspieszenie dynamiki rozwoju jednych działów i ograniczenie innych. Dlatego politykę inwestycyjną dzieli się na ofensywną i defensywną. W przypadku polityki ofensywnej mogą być wykorzystywane np., preferencyjne kredyty inwestycyjne, ulgi podatkowe, gwarancje kredytowe. Na efekty polityki defensywnej składają się podwyższone stawki podatkowe, liberalizacja polityki importowej i zwiększenie konkurencji ze strony zagranicznych towarów, wydłużenie okresu amortyzacji, itp.
  ( , s. )

• Przez pojęcie zagranicznej polityki ekonomicznej rozumie się oddziaływanie państwa na stosunki gospodarcze z zagranicą, w tym zwłaszcza na obrót towarowy i usługowy oraz przepływ czynników produkcji (pracy, kapitału, technologii i zasobów bogactw naturalnych) między krajem a zagranicą.
  ( , s. 11)

• Państwo prowadzi zagraniczną politykę ekonomiczną przy pomocy dwu rodzajów instytucji i organizacji: ogólnych (systemowych) i specjalnie powoływanych na potrzeby zagranicznej polityki ekonomicznej. Do pierwszej grupy należą: prezydent, parlament, rząd oraz inne podmioty gospodarcze (np. przedsiębiorstwa), do drugiej - urzędy celne, instytucje ubezpieczające działalność gospodarczą z zagranicą, baki finansujące eksport, itp.
  ( , s. 13)

• Z zakres polityki importowej wchodzi oddziaływanie państwa na rozmiary, strukturę i opłacalność przywożonych do kraju wyrobów.
  ( , s. 15)

• W zakres polityki eksportowej wchodzi oddziaływanie państwa na wymiary eksportu, jego strukturę i opłacalność.
  ( , s. 15)

• Pojęcie zagranicznej polityki kapitałowej oznacza kształtowanie przez państwo ruchów kapitału w relacji kraj - zagranica. Polityka ta składa się z polityki kredytowej, polityki dotyczącej bezpośrednich inwestycji kapitałowych i polityki odnoszącej się do inwestycji portfelowych.
  ( , s. 16)

• Zagraniczna polityka kapitałowa składa się z polityki zaciągania kredytów za granicą i polityki udzielania kredytów zagranicy.
  ( , s. 16)

• Przez pojęcie polityki migracyjnej rozumie się oddziaływanie państwa na przepływ ludności w relacji kraj - zagranica; w przypadku gdy polityka ta dotyczy odpływu ludności - mamy do czynienia z polityką emigracyjną, polityka kształtująca przepływ ludności do danego kraju nosi nazwę polityki imigracyjnej.
  ( , s. 17)

• Przez pojęcie zagranicznej polityki technologicznej rozumie się oddziaływanie państwa na przekazywanie dorobku intelektualnego powstałego w trakcie badań podstawowych i stosowanych oraz doświadczeń nabytych w toku procesów produkcyjnych w relacji kraj - zagranica.
  ( , s. 18)

• Przez pojęcie zagranicznej polityki usługowej rozumie się oddziaływanie państwa na handel w relacji kraj - zagranica. Odbywa się ono bezpośrednio bądź pośrednio; część handlu usługami należy wyłącznie do kompetencji państwa, na część handlu usługami państwo może oddziaływać wyłącznie pośrednio, ustalając przepisy prawne regulujące ten handel, wpływając na rozwój łączności technicznej czy tworzenie filii zagranicznych producentów bądź konsumentów usług.
  ( , s. 19)

• Współczesna teoria wolnego handlu podtrzymuje prawie w całości argumentację klasyków. W jej rozumieniu wolny handel pozwala na uniknięcie strat w efektywności gospodarowania, wiążących się z protekcjonizmem.
  ( , s. 21)
Komentarze i źródła pierwotne: źródło pierwotne: P.R. Krugman, M. Obstfeld, Międzynarodowe stosunki gospodarcze, tłum i adept. S. Łaydka, t. 1, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 199, s. 145

• Jako uzasadniony wyjątek od polityki wolnego handlu traktuje się także przeciwdziałanie nierzetelnej konkurencji (non-fair competition). Jest to możliwe wtedy, kiedy za granicą stosuje się różne formy oddziaływania na produkcję eksport prowadzące do nieuzasadnionego wzrostu konkurencji oferowanych wyrobów.
  ( , s. 27)

• Do celów ogólnych zagranicznej polityki ekonomicznej należy zaliczyć przede wszystkim wybór rodzaju polityki: wolnego handlu czy protekcyjnej, autonomicznej czy umownej. Wybór ten nie jest przy tym dowolny, determinują go bowiem czynniki wewnętrzne i zewnętrzne w większości niezależne od rządu prowadzącego politykę.
  ( , s. 36)

• Do celów specyficznych zagranicznej polityki ekonomicznej należą cele ilościowe i jakościowe. Celem ilościowym zagranicznej polityki ekonomicznej może być np., zwiększenie rozmiarów eksportu bądź importu, uzyskanie określonego salda bilansu handlowego, bilansu obrotów bieżących czy też bilansu płatniczego, zwiększenie rozmiarów bezpośrednich inwestycji zagranicznych w kraju bądź też własnych za granicą. Celem jakościowym zagranicznej polityki ekonomicznej może być poprawa terms of trade, tzn. uzyskanie korzystniejszych (wyższych) cen w eksporcie i (niższych) cen w imporcie, ożywienie gospodarki, a więc przyspieszenie tempa jej rozwoju poprzez zwiększenie eksportu. Do tej samej grupy celów należy zaliczyć podniesienie jakości i nowoczesności produkcji poprzez import technologii, know-how, licencji, itp.
  ( , s. 37)

• Przez pojęcie narzędzi zagranicznej polityki ekonomicznej rozumie się nośniki informacji przekazywanych przez państwo podmiotom uczestniczącym w stosunkach gospodarczych z zagranicą ze względu na osiąganie celów tej polityki. Nośnikami tymi są elementy mechanizmu ekonomicznego funkcjonującego w danym kraju, będącego pochodną systemu społeczno - gospodarczego; nośniki te muszą być dostosowane do panujących w tym kraju stosunków własnościowych, charakteru podmiotów gospodarczych podejmujących decyzje produkcyjne, inwestycyjne, eksportowe i importowe.
  ( , s. 41)

• Przez pojęcie polityki makroekonomicznej rozumie się oddziaływanie państwa na gospodarkę jako całość, w tym zwłaszcza na dochód narodowy, konsumpcję, inwestycje, oszczędności, dochody i wydatki budżetu państwa, bilans handlowy i płatniczy, popyt na pieniądz i podaż pieniądza, zatrudnienie i bezrobocie. Polityka makroekonomiczna obejmuje w tym rozumieniu politykę dochodową, cenową pieniężną, fiskalną, kredytową i inne.
  ( , s. 43)

• O wpływie dewaluacji na bilans handlowy decyduje kształtowanie się nominalnych (cenowych) terms of trade i realnych (wolumenowych) terms of trade.
  ( , s. 47)

• System kursów sztywnych, który można podzielić na system kursów od czasu do czasu korygowanych i kursów pełzających, dopuszcza możliwość dewaluacji bądź rewaluacji bez naruszana parytetu. Tym różni się od systemu kursów stałych obowiązujących w warunkach systemu waluty złotej, sztabowo-złotej i dewizowo-złotej, kiedy zmiana kursu walutowego wymagała zmiany parytetu pieniądza.
  ( , s. 51)

• Na stopę procentową należy patrzeć z dwu stron: pożyczkodawcy i pożyczkobiorcy. Dla pożyczkodawcy stopa procentowa jest miarą dochodowości udostępnienia kapitału; dlatego jest on zainteresowany jak najwyższym poziomem tej stopy. Pożyczkobiorca znajduje się w całkowicie przeciwnej sytuacji; poszukując kapitału finansowego jest on zainteresowany jak najniższym poziomem stopy procentowej.
  ( , s. 54)

• Przez pojęcie stopy procentowej należy rozumieć relację należności, którą płaci się za użytkowanie kapitału pieniężnego lub też uzyskuje się z udostępnienia kapitału (na ogół w ciągu jednego roku), do wielkości tego kapitału.
  ( , s. 54)