Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(cytat, str. 29) Depozyty na żądanie charakteryzują się dwoma podstawowymi cechami: zdeponowane fundusze nabywcze są wykorzystywane do regulowania płatności bieżących oraz są one relatywnie niżej oprocentowane. Z charakteru agregatu M1 wynikają funkcje, jakie pieniądz pełni w gospodarce. Zapotrzebowanie na płynne fundusze nabywcze wiąże się z koniecznością posiadania zasobów pieniężnych, niezbędnych do zaspokojenia potrzeb konsumpcyjnych gospodarstw domowych. W teorii ekonomii wskazuje się na motyw transakcyjny, przezornościowy i portfelowy (spekulacyjny) utrzymania zasobów pieniężnych przez podmioty sfery realnej. Wielkość zasobów transakcyjnych pozostaje pod wpływem czynników technicznych, tj. częśtotliwości dokonywanych wypłat, różnicy między okresem otrzymania dochodów i okresem ich wydatkowania, zastosowanymi formami dokonywania płatności.
(cytat, str. 29) Depozyty terminowe odzwierciedlają oszczędności (związane z motywem przezornościowym i spekulacyjnym), wynikające z czasowej rezygnacji z konsumpcji bądź z inwestycji bieżących na rzecz konsumpcji, bądź inwestycji przyszłych. Dla funkcjonowania rynku depozytowego (złotowego) istotne jest zaufanie do stabilności pieniądza krajowego. Należy przypomnieć, że w końcu lat 80. XX wieku funkcjonował dwuwalutowy system pieniężny. Oprócz pieniądza krajowego dość powszechnym średkiem płatniczym były waluty obce, a szczególnie stały się one pieniężną formą gromadzenia majątku.
(cytat, str. 42) System depozytów zabezpieczających. Giełdy organizujące obrót instrumentami pochodnymi ustalają minimalną wysokość depozytu, który musi być utrzymywany na rachunku inwestora. Przed zawarciem transakcji inwestor musi złożyć depozyt początkowy, choć nie wystąpiły żadne straty (w rzeczywistości nie posiada on jeszcze niczego). Depozyt początkowy jest wykorzystywany do pokrycia strat, które mogą wystąpić na rachunku. Jeżeli wielkość depozytu spadnie do oznaczonego poziomu, makler ma obowiązek wezwać inwestora do jego uzupelnienia. Makler z pewnością o tym nie zapomni, ponieważ jest finansowo odpowiedzialny przed giełdą za wszelkie niespłacone straty inwestorów.
(cytat, str. 79) Transakcje kredytowo-depozytowe polegają na umożliwieniu bankom komercyjnym zaciągnięcie kredytu lub złożenie depozytu w banku centralnym. Są to zazwyczaj transakcje krótkookresowe, często jednodniowe. W przeciwieństwie do operacji otwartego rynku, przeprowadzanych z inicjatywy banku centralnego, stroną aktywną transakcji depozytowo-kredytowych są banki komercyjne, które mogą zawierać je z bankiem centralnym w ramach limitów i na warunkach określonych przez bank centralny. Szczególnie istotne są transakcje kredytowe, które minimalizują ryzyko utraty płynności przez banki komercyjne. W wielu krajach instrumentem tego typu, umożliwiającym dostęp do refinansowania, jest kredyt lombardowy, tzn. krótkoterminowy kredyt udzielany bankom komercyjnym przez bank centralny pod zastaw odpowiednich papierów wartościowych. Jego pierwotną rolą było zapewnienie płynności systemu bankowego, jednak jeśli jest on nielimitowany, to oprocentowanie tego kredytu, ustalane przez bank centralny, staje się ważnym instrumentem polityki pieniężnej. Wyznacza on górny pułap wahań krótkoterminowych stóp procentowych na rynku międzybankowym. Oprocentowanie transakcji depozytowych wyznacza natomiast dolną granicę zmienności krótkoterminowych stóp procentowych.
(cytat, str. 92) Istnieje bardzo wiele możliwości inwestowania w lokaty o stałym oprocentowaniu, począwszy od depozytów bankowych, a skończywszy na obligacjach rządowych.
(cytat, str. 70) System deopozytów zabezpieczających, jak zaznaczono wcześniej, jest zbudowany dwuszczeblowo. Codziennie, po zakończeniu obrotu, izba rozrachunkowa określa pozycje poszczególnych członków i ich zmiany. Proces ten jest oparty na cenach zamknięcia i określany jako „ocena na tle rynku (ang. mark-to-market). Pozwala to na wyznaczenie depozytów (ang clearing margins), jakie powinny być zdeponowane przez poszczególnych członków izby rozrachunkowej, oraz określenie o ile one wzrosły lub spadły w porównaniu z poprzednim rozliczeniem. Niedobory muszą być przez członków izby natychmiast uzupełnione, natomiast nadwyżki mogą zostać wycofane. Izba może także zażądać natychmiastowego, dodatkowego, uzupełniającego depozytu w trakcie dnia giełdowego61. Należy podkreślić, że tylko w stosunku do depozytów zabezpieczających wnoszonych przez członków izby obowiązują ściśle zasady wyznaczania określone przez izbę rozrachunkową.