Cytaty i parafrazy dla: ubezpieczenie (0 - 20 z 20)
Zawiła-Niedźwiecki J.,
Rostek K.,
Gąsiorkiewicz A. (red.),
Informatyka gospodarcza 4,
Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2010
- Zasadniczymi aktami prawnymi, które regulują sprzedaż ubezpieczeń przez Internet, są: Kodeks Cywilny, Ustawa o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny, Ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych oraz Dyrektywa 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 23 września 2002 r. dotycząca sprzedaży konsumentom usług finansowych na odległość.
(Zawiła-Niedźwiecki J., Rostek K., Gąsiorkiewicz A. (red.) 2010, s. 159)
- Zakup ubezpieczenia jest procesem i się z kilku etapów: identyfikacji problemu, poszukiwania informacji, oceny alternatyw, zakupu oraz zachowania po dokonaniu zakupu. Internet jest narzędziem, które może być wykorzystywane do realizacji przez klienta wszystkich etapów lub tylko niektórych z nich.
(Zawiła-Niedźwiecki J., Rostek K., Gąsiorkiewicz A. (red.) 2010, s. 162)
Trzaskalik T. (red.),
Modelowanie preferencji a ryzyko,
Akademia Ekonomiczna im. Karola Adamieckiego, Katowice 1998
- Ubezpieczenie, jest to mechanizm, który pozwala przenieść ryzyko z jednego na inny przedmiot, który specjalizuje się w gospodarce ryzykiem. Taki podmiot to przedsiębiorstwo ubezpieczeniowe.
(Trzaskalik T. (red.) 1998, s. 241)
Owsiak S.,
Podstawy nauki finansów,
Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2002
- podstawowym rodzajem pozabankowych instytucji finansowych są towarzystwa ubezpieczeniowe
(Owsiak S. 2002, s. 358)
- sektor ubezpieczeniowy należy do najbardziej atrakcyjnych obszarów aktywności gospodarczej, a działające w nim towarzystwa dążą do szybkich i wysokich zysków, często osiąganych kosztem ubezpieczonych
(Owsiak S. 2002, s. 366)
Nowak E.,
Rachunek opłacalności inwestowania,
Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 1999
- Ubezpieczenie jest dla ubezpieczającego się odpłatnym przeniesieniem na inną osobę określonego ryzyka, dla towarzystwa ubezpieczeniowego przejęcia tego ryzyka w zamian za odpowiednie wynagrodzenie.
(Nowak E. 1999, s. 195)
Kaczmarek T.,
Ryzyko i zarządzanie ryzykiem,
Difin, Warszawa 2005
- W literaturze przedmiotu można spotkać definicje ryzyka ubezpieczeniowego, które uwzględniają następujące aspekty:
- ryzyko jako możliwość wystąpienia straty,
- ryzyko jako stan, w którym istnieje możliwość straty,
- ryzyko jako dyspersja rezultatów rzeczywistych i oczekiwanych,
- ryzyko jako prawdopodobieństwo wyniku innego niż oczekiwany,
- ryzyko jako niepewność,
- ryzyko jako niebezpieczeństwo,
- ryzyko jako przedmiot ubezpieczenia.
(Kaczmarek T. 2005, s. 57-58)
- W ubezpieczeniach ryzyko odnosi się do nieokreśloności przyszłych sytuacji i zdarzeń, które mogą doprowadzić do powstania strat.
(Kaczmarek T. 2005, s. 56)
Marcinek K.,
Ryzyko projektów inwestycyjnych,
Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej, Katowice 2001
- W fazie eksploatacji projektu do obszarów zagrożeń, które można objąć ubezpieczeniem należą m. in. :
- szkody materialne
- przerwy w działalności
- wady ukryte
- roszczenia sporne osób trzecich ( również publiczne)
- roszczenia pracownicze
- straty poniesione we własnych lub dzierżawionych dla potrzeb projektu środkach transportu oraz szkody wyrządzone przez te środki
- ubezpieczenie kadry kierowniczej projektu od ryzyka niewykonania bądź nieprawidłowego wykonania projektu,
- inne przedmioty ubezpieczenia wynikające ze specyfikacji projektu
(Marcinek K. 2001, s. 191-192)
Jajuga K. (red.),
Zarządzanie ryzykiem,
Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009
- Można stwierdzić, że ryzyko w ubezpieczeniach na życie, z wyjątkiem ubezpieczeń terminowych, zrealizuje się zawsze, nieznany jest jedynie termin jego realizacji.
(Jajuga K. (red.) 2009, s. 336)
- Przez ryzyko zakładu ubezpieczeń będziemy rozumieć takie zdarzenia, które mogą ale nie muszą wystąpić w przyszłości, jednak jeśli się zrealizują, to wygenerują straty finansowe lub wyniki inne, niż oczekiwano.
(Jajuga K. (red.) 2009, s. 293)
Ronki-Chmielowiec W. (red.),
Zarządzanie ryzykiem w ubezpieczeniach,
Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, Wrocław 2000
- Idea ubezpieczeń powstała w wyniku dążenia do ograniczenia lub wyłączenia zdarzeń losowych występujących w postaci niszczącego oddziaływania sił przyrody lub będących skutkiem działalności ludzi.
(Ronki-Chmielowiec W. (red.) 2000, s. 11)
- W procesie zarządzania ryzykiem ubezpieczeniowym można wyróżnić następujące etapy:
- identyfikacja ryzyka ubezpieczeniowego,
- ocena i pomiar ryzyka ubezpieczeniowego,
- transfer ryzyka i ubezpieczenie,
- kontrola ryzyka ubezpieczeniowego.
(Ronki-Chmielowiec W. (red.) 2000, s. 26)
- W zagadnieniach aktuarialnych niezmiernie ważnym problemem jest określenie wysokości składki (ang. premium). Jest to sprawa ważna z punktu widzenia zarówno ubezpieczyciela, jak i klienta firmy ubezpieczeniowej czy reasekuranta.
(Ronki-Chmielowiec W. (red.) 2000, s. 93)
- Instytucje ubezpieczeniowe prowadzące działalność ubezpieczeniową i reasekuracyjną z uwagi na swój charakter najwyższego zaufania społecznego muszą szczególnie wyróżniać się dużym bezpieczeństwem i niezawodnością funkcjonowania.
(Ronki-Chmielowiec W. (red.) 2000, s. 148)
- Ryzyko firmy ubezpieczeniowej związane jest przede wszystkim z jej bankructwem.
(Ronki-Chmielowiec W. (red.) 2000, s. 158)
- Rating ubezpieczeniowy jest wynikiem jakości zakładów ubezpieczeń i produktów oferowanych przez te zakłady.
(Ronki-Chmielowiec W. (red.) 2000, s. 213)
- Na ocenę towarzystwa ubezpieczeniowego wpływ wiele czynników ilościowych i jakościowych. Ocena ratingowa powinna dotyczyć czterech podstawowych obszarów:
- bezpieczeństwa,
- zdolności do generowania odpowiedniego wyniku finansowego,
- dynamiki wzrostu,
- użyteczności i jakości produktów.
(Ronki-Chmielowiec W. (red.) 2000, s. 215)
- Uchwalanie ustawy o działalności ubezpieczeniowej w roku 1990 dało początek rozwojowi nowego rynku ubezpieczeniowego. Przede wszystkim nastąpiło rozdzielenie działalności pomiędzy zakłady ubezpieczeń prowadzące ubezpieczenia na życie i pozostałe ubezpieczenia majątkowe i osobowe.
(Ronki-Chmielowiec W. (red.) 2000, s. 234)
- Uwzględniając fakt, że polisy ubezpieczeniowe są dziedziczne, można się spodziewać, że w warunkach spokoju społecznego ich trwanie może być dłuższe od 100 lat. Takie systemu i takie polisy ubezpieczeniowe nazywamy ubezpieczeniami sekularnymi.
(Ronki-Chmielowiec W. (red.) 2000, s. 268)