Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
Wyszukiwarka pełnotekstowa (kliknij)
Cytaty i parafrazy dla: keynesizm (0 - 18 z 18)
David Begg,
Makroekonomia. ,
Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 1992, ISBN: 978-83-208-1644-0 (166+0)
(cytat, str. 403) Nowi keynesiści dostarczają makroekonomii keynesowskiej podstaw makroekonomicznych. Koszty zmienianych jadłospisów mogą stanowić wyjaśnienie sztywności wielkości nominalnych. Tę ostatnią można z kolei wyjaśnić sztywnością zmiennych realnych na rynku pracy. Nowi keynesiści przedstawiają wiele kanałów oddziaływania histerezy.
(cytat, str. 403) Skrajni keynesiści są przekonani, że odchylenia od stanu pełnego zatrudnienia mogą mieć nawet jeszcze dłuższy żywot. Keynesowskie bezrobocie nie prowadzi do spadku płacy realnej i może nawet nie zapewnić obniżenia inflacji. Jeżeli nawet to nastąpi, popyt globalny może nie zareagować na obniżkę stóp procentowych: pesymistyczne oczekiwania mogą być wystarczającą przeszkodą w uzyskaniu znaczącego ożywienia globalnego popytu. W tych warunkach podstawowym zadaniem rządu nie jest polityka podażowa, zmierzająca do wzrostu produkcji potencjalnej, lecz doprowadzenie gospodarki do poziomu produkcji potencjalnej za pomocą ekspansywnej polityki fiskalnej i pieniężnej.
(cytat, str. 403) Umiarkowani keynesiści uważają, że automatyczny powrót do stanu pełnego zatrudnienia może potrwać wiele lat, ostatecznie jednak stan ten można osiągnąć. Mimo że polityka zarządzania popytem ma swoje ograniczenia, jeżeli chodzi o skalę wzrostu produkcji i zatrudnienia, to warto podejmować aktywną politykę stabilizacyjna w celu złagodzenia nadmiernych wahań koniunktury i skrócenia faz cyklu. Prowadzeniu polityki stabilizacyjnej sprzyja długość trwania tych faz; pozwala to względnie łatwo diagnozować przebieg cyklu koniunkturalnego. W długim okresie polityka podażowa ma nadal istotne znaczenie; równie ważne staję się też zapobieganie głębokiej recesji, jeżeli zjawisko histerezy prowadzi do trwałych zmian położenia punktu równowagi długookresowej.
(cytat, str. 341) Neokeynesizm narodził się w reakcji na kryzys paradygmatu keynesowskiego wywołany krytyką najpierw monetarystów, a następnie nowoklasyków. Renesans ten polegał na przywróceniu tradycyjnego keynesowskiego poglądu, zgodnie z którym gospodarka nie jest doskonała i okresowo może wykazywać poważne fluktuacje wielkości realnych, ale w ramach nowej wizji funkcjonowania gospodarki, wykreowanej przez nurt neoliberalny.
(cytat, str. 31) Ekonomia neykeynesowska próbuje zrozumieć i wyjaśnić przyczyny niedoskonałości na rynku dóbr, pracy i kapitału oraz pokazać, w jaki sposób defekty te wywierają makroekonomiczne konsekwencje.
(cytat, str. 30) Benassi, Chirco i Colombo terminem nowa ekonomia keynesowska określili badania ukierunkowane na mikroekonomiczne usprawiedliwienie dwóch następujących wniosków: - przymusowe bezrobocie może się pojawić w równowadze, - polityka kierowana popytem jest nieefektywna.
(cytat, str. 27) Dla Mankiwa i Romera neokeynesizm należy utożsamiać z tą szkołą makroekonomiczną, która ( jako jedyna) udziela twierdzących odpowiedzi równocześnie na dwa pytania: -czy teoria kwestionuje klasyczną dychotomię? -czy niedoskonałości realne są kluczowe dla wyjaśnienia wahań gospodarczych?
(cytat, str. 24) Pojęcie nowej teorii keynesowskiej (new Keynesian theory) pojawiło się po raz pierwszy w opracowaniu Parkina (1984) który użył go na określenie teorii zagregowanej podaży, różniącej się od teorii nowoklasycznej w sposób subtelny, acz istotny (s. 365). Różnica ta polega na wprowadzeniu do analizy kontraktów płacowych, przeczących ortodoksyjnemu założeniu doskonałej elastyczności wynagrodzeń, zapewniającej natychmiastową i ciągłą równowagę na rynku pracy.
(cytat, str. 18) Nadinterpretacje teorii Keynesa oraz nadmierne obciążenie lewicową ideologią legły u podstaw kryzysu teoretycznego i empirycznego, któremu keynesizm musiał stawić czoło w latach sześćdziesiątych.
(cytat, str. 17) W pobudzeniu strony popytowej czynny udział powinno wziąć państwo, mające do dyspozycji narzędzia z zakresu polityki monetarnej (podaż pieniądza, operacje otwartego rynku) i fiskalnej (roboty publiczne, progresywne opodatkowanie, transfery socjalne).
(cytat, str. 200) Ważnym elementem teorii J.M. Keynesa jest tzw. mnożnik inwestycyjny, który pokazuje, w jaki sposób wzrost nakładów inwestycyjnych powoduje zwielokrotniony przyrost zatrudnienia, dochodu i konsumpcji (inwestycje dokonujące się w jednej gałęzi produkcji, wywołują łańcuchowe reakcje w innych, związanych z nią gałęziach).
(cytat, str. 199) Keynesowska koncepcja wyjaśnienia przyczyn kryzysów odnosi się tylko do krajów rozwiniętych, w których istnieje stan niepełnego wykorzystania czynników produkcji. Przyczyną kryzysów według J.M. Keynesa jest podkonsumpcja - rozumiana jako brak dostatecznych rozmiarów efektywnego popytu w stosunku do globalnej podaży dóbr, co stanowi analogię do założeń analizy marksistowskiej.
(cytat, str. 145) Teoria keynesowska utrzymuje, że przyczyną braku równowagi na rynku siły roboczej i wysokiego poziomu bezrobocia jest niedostateczny globalny popyt (konsumpcyjny i inwestycyjny. Brak popytu związany jest z niedostateczną liczbą miejsc pracy w stosunku do szybszego przyrostu wielkości zasobów siły roboczej i rosnącej stopy aktywności zawodowej ludności.
(cytat, str. 113) Analiza IS-LM prezentuje więc prostą geometryczną metodę uchwycenia współzależności między sektorem realnym i nominalnym. Łączy analizę rynku pieniężnego Keynesa z jego analizą rynku dóbr i pokazuje proces dochodzenia do równowagi pod wpływem działania czynników obecnych na tych dwu rynkach.
(cytat, str. 112) Zasadne wydaje się przypomnienie, że prosty model równowagi Keynesa charakteryzuje się dwoma istotnymi założeniami. Po pierwsze, ceny i płace są stałe, po drugie, gospodarka dysponuje niewykorzystanymi zasobami. W takich warunkach faktyczne rozmiary produkcji zdeterminowane są wyłącznie przez popyt, gdyż nie ma przeszkód w zwiększaniu produkcji.
(cytat, str. 90) Uwzględnienie w popytowym modelu gospodarki J.M. Keynesa państwa jako trzeciego podmiotu ekonomicznego oznacza uzupełnienie popytu globalnego o kolejny składnik, jakim są wydatki tegoż państwa (rządu).
(cytat, str. 41) Fundamentem syntezy neoklasycznej był skonstruowany przez J. Hicksa model IS-LM (omówiony w rozdz. 6), dzięki któremu próbowano interpretować tezy Keynesa w kategoriach szczególnego przypadku teorii neoklasycznej.
(cytat, str. 35) Keynes stoi na stanowisku, że podstawowe wielkości makroekonomiczne powiązane są związkami, które można nazwać przyczynowo-skutkowymi.