Cytaty i parafrazy dla: private equity (0 - 14 z 14)

• Termin private equality najczęściej definiowany jest jako kapitał wysokiego ryzyka.
  (Mikołajczyk B. 2006, s. 182)

• Termin Private equity używany jest często zmiennie z terminem venture capital. Pojęcie private equity jest jednak ogólniejsze i obejmuje wszelkie inwestycje na niepublicznym rynku kapitałowym, w celu osiągnięcia średnio- i długoterminowych zysków z przyrostu wartości kapitału.
  (Porada-Rochoń M. (red.) 2009, s. 134)

• Fundusze venture capital oraz private equity na przestrzeni ostatnich trzech dekad przekształciły się w ważną klasę aktywów i często stanowią bardzo ważną część portfela inwestycyjnego wielu instytucji finansowych oraz inwestorów prywatnych na całym świecie. Dynamiczny rozwój funduszy oraz wielkość pozyskanych przez nie kapitałów sprawił, iż ich inwestycje osiągnęły światowy zasięg oraz zanotowały szybki przyrost wartości aktywów będących pod ich zarządem.
  (Zasępa P. 2013, s. 9)

• Fundusze venture capital (VC) oraz private equity (PE) inwestują w prywatne ( nienotowane na giełdach papierów wartościowych) przedsiębiorstwa, które to inwestycje charakteryzują się stosunkowo niską płynnością.
  (Zasępa P. 2013, s. 13)

• Na rynek private equity składa się kilka wyspecjalizowanych segmentów, takich jak: venture capital, buy out capital ( finansowanie wykupów menedżerskich), mezzanine capital czy specyficzne fundusze nieruchomości. Inwestycje venture capital można określić jako inwestycje udziałowe w niepubliczne przedsiębiorstwa znajdujące się w najwcześniejszych fazach rozwoju, które otrzymują wsparcie w działalności operacyjnej ze strony funduszu w postaci osoby zarządzającego.
  (Zasępa P. 2013, s. 13)

• Inwestycje funduszy VC oraz PE różnią się od innych funduszy inwestycyjnych – szczególnie hedgingowych. Podstawową różnicą jest brak chęci spekulacji na zakupionych akcjach czy udziałach w przedsiębiorstwach. Kolejną ważną ich cechą jest to, iż fundusze private equity oraz venture capital nie dokonują i nie stosują krótkiej sprzedaży akcji.
  (Zasępa P. 2013, s. 13)

• Charakterystyką działalności funduszy PE oraz VC jest przeprowadzenie procesu akwizycji kapitałów od wyselekcjonowanych kapitałodawców, którzy zobowiązują się do dostarczenia określonych środków w wyznaczonym momencie. Tym samym tworzą oni wspólny portfel aktywów w formie funduszu w celu wyszukania i zasilenia potencjalnych celów inwestycyjnych.
  (Zasępa P. 2013, s. 28)

• Wycena spółek portfelowych funduszu nie wynika również bezpośrednio z prawa popytu i podaży obserwowanych na rynkach regulowanych. Dlatego też wycena spółki portfelowej może być znana jedynie w kilku specyficznych dla cyklu inwestycyjnego funduszu momentach:
  
• kiedy przedsiębiorstwo pozostaje nadal prywatne: jeśli przedsiębiorstwo zostaje nabyte przez inny fundusz venture capital lub private equity (secoundary market), lub odprzedane dotychczasowemu właścicielowi,
  
• kiedy wychodzi z prywatnego sektora: w chwili dokonywania transakcji fuzji lub przejęcia, lub przeprowadzania pierwszej oferty publicznej.
  (Zasępa P. 2013, s. 67)

• Stopa zwrotu IRR jest najczęściej stosowanym miernikiem wyników funduszy private equity. W badaniach rynku często stosowana jest zagregowana wewnętrzna stopa zwrotu – pooled IRR. Jest to stopa zwrotu obliczana dla wszystkich funduszy objętych badaniem. Dla obliczania jej wyniku używa się wartości rezydualnej z każdego pojedynczego funduszu i agreguje stopę wspólnie tak, jakby to był jeden fundusz. Przepływy pieniężne, jak i wartości aktywów są sumowane, jakby dotyczyły jednego wspólnego funduszu. Stopa pooled IRR daje nam obraz całego rynku funduszy private equity oraz venture capital. Nie jest to średnia arytmetyczna wszystkich stóp osiągniętych przez fundusze, nieuwzględniająca w swojej wartości takich czynników, jak zmiany aktywów funduszy oraz tego, że inwestycje nie są dokonywane przez fundusze w jednym momencie.
  (Zasępa P. 2013, s. 79)

• Efekt krzywej J to normalne zjawisko charakteryzujące branżę venture capital oraz private equity. Powstanie funduszu, wyselekcjonowanie spółek i przeprowadzenie inwestycji obciążają aktywa funduszu w początkowej fazie jego życia, zanim pojawią się zyski. Presja na minimalizowanie efektu krzywej J może prowadzić do niepożądanych konsekwencji dla inwestorów funduszu w postaci:
  
• manipulacji wycenami spółek portfelowych poprzez opóźnianie tworzenia rezerw lub odpisywanie złych inwestycji w straty,
  
• manipulacji sposobami dokonywania wycen i prezentowania rezultatów w bardziej korzystnym świetle,
  
• lokowania dodatkowych środków kapitało dawców w złe inwestycje celem uniknięcia odpisania strat,
  
• realizacji inwestycji oferujących szybszy zwrot zainwestowanych środków finansowych i bieżące przepływy finansowe zamiast lokowania środków w bardziej zyskowne inwestycje długoterminowe,
  
• przyspieszanie momentu dezinwestycji poprzez poprzez przedwczesne oferty publiczne lub sprzedaż udziałów inwestorom strategicznym, co często koliduje z możliwością uzyskania wzrostu wartości portfela w dłuższym okresie.
  (Zasępa P. 2013, s. 151)

• Dystrybucja środków przez fundusze venture capital wskazuje na to, jak będą one podzielone pomiędzy interesariuszy oraz, jaki jest priorytet wypłat z funduszu. Określenie czasu oraz sposobu rozdysponowania środków jest najczęściej zawarte w umowie inwestycyjnej. Najważniejsze z terminów jakie są stosowane w przypadku funduszy, to: opłaty za sukces (carried interest), minimalna stopa zwrotu (hurdle rate), oraz klauzula zwrotu funduszy (claw back clause). Fundusze są zorganizowane w taki sposób, aby środki pochodzące od dostarczycieli kapitału były przekazywane w momencie inwestycji funduszu. W trakcie zawiązania funduszu każdy inwestor zobowiązuje się do wniesienia odpowiedniej kwoty w określonym czasie na żądanie zarządzającego, często tuż po decyzji komitetu inwestycyjnego, określającej cel inwestycyjny. Wnoszenie środków w terminologii private equity określone jest mianem drawdown. Inwestorzy nie muszą wpłacać całego kapitału do funduszu w chwili jego utworzenia i mogą nadal inwestować swoje środki do momentu, gdy zapada termin płatności. Fundusz nie musi wtedy zarządzać swoją nadpłynnością, co często wiąże się z kosztami. Ponadto, każdy zarządzający jest wynagradzany poprzez pobieranie opłaty za zarządzanie (management fee) oraz opłaty za sukces (carried interest lub success fee).
  (Zasępa P. 2013, s. 157)

• Miara ryzyka stosowana w przypadku funduszy private equity oraz venture capital jest zbliżona do długoterminowej historycznej miary Value at Risk (historical VaR) stosowanej na rynkach publicznych i zawiera w sobie cechy charakterystyczne dla funkcjonowania funduszy venture capital. Miara ryzyka w tym przypadku opiera się na kwocie środków jakie inwestor może utracić – iCaR (Invested Capital at Risk). Venture capital to niepłynna klasa aktywów i dlatego wycena rynkowa nie jest regularnie dostępna, dlatego cały cykl życia funduszu jest brany pod uwagę jako funkcja czasu i funkcja gęstości prawdopodobieństwa w celu kalkulacji różnych poziomów zwrotu funduszy.
  (Zasępa P. 2013, s. 169)

• Główną zaletą inwestycji w fundusz funduszy jest możliwość inwestycji na rynku private equity za pomocą profesjonalnego outsourcingu selekcji funduszu, wysokiej jakości usług oraz dywersyfikacji, jaki one zapewniają. Za pomocą funduszu funduszy inwestorzy oszczędzają czas niezbędny na analizę poszczególnych funduszy venture capital, ich monitorowania oraz analizy ich raportów.
  (Zasępa P. 2013, s. 242)

• Transakcje wtórne na rynku VC oraz PE, ich wycena i procedury podobne są do inwestycji pierwotnych i opierają się na podobnych procedurach:
  
• Due diligence.
  
• Poufności.
  
• Struktura transakcji.
  (Zasępa P. 2013, s. 255)