Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(cytat, str. 24 - 25) (Stachowicz) Wiedza rozumiana jest jako pojęcie związane z ludzkim doświadczeniem i wiedzą ukrytą. Wiedza organizacyjna jest wiedzą podzielaną przez członków organizacji, co pozwala na dokonywanie wspólnych rozróżnień. Rozróżnienia te sa efektem codziennych konwersacji pomięðzy członkami organizacji. Przepływy wiedzy w ramach tej sieci relacji i skuteczne podzielanie wiedzy warunkowane jest tymi trzema jakościami relacji: wzajemnym zaufaniem, obustronną pomocą, empatią i konsekwencją.
(cytat, str. 174) 1. Rzeczywiste cechy i stany przedmiotu, wypowiedzi lub zachowania -> -> relacja poznawcza - > 2. Wiedza i przekonania mówiącego o przedmiocie wypowiedzi -> -> relacja ekspresyjna -> 3. Oryginalna treść wypowiedzi -> -> relacja komunikacyjna -> 4. Treść wypowiedzi odebrana i zrozumiana przez badacza
(cytat, str. 278) Proces poznania, i to zarówno poznania naukowego, jak i poznania w toku naszych codziennych kontaktów z otaczającym nas światem, jest procesem czynnym, polegającym na selekcji i organizacji zjawisk obserwowanych i ich interpretacji.
(cytat, str. 13) TEoria Flecka stawia pod znakiem zapytania epistemologiczną wartość pojęcia rzeczywistości obiektywnej, niezależnej od doświadczenia; podobnie i fakt naukowy traktowany jest przez nią nie jako obiektywne zdarzenie czy obiektywny stan rzeczy, ale raczej jako konstrukt działań poznawczych socjopsychologicznie uwarunkowanych.
(cytat, str. 71) Dobrze zorganizowany kolektyw jest nosicielem wiedzy, która dalego przekracza zdolności jednostki.
... Poznawanie jest najsilniej uwarunkowaną społecznie działalnością człowiekal jest ona przede wszystkim tworem spolecznym. Już w strukturze języka zawara jest zniewalająca wspólnotę filozofia, już w pojedynczym słowie dane są zawiłe teorie.
(cytat, str. 72) ... bez społęcznego uwarunkowania poznanie byłoby wogóle niemożliwe ... ... słowo "poznanie" zachowuje znaczenie jedynie w związku z pewnym kolektywem myślowym...
(cytat, str. 75 - 76) Największym błędem indywidualistycznej psychologii jest akceptacja tezy, że CZÅOWIEK myśli. Z tego błedu wynika potem ciągłe szukanie źródeł myślenia jednostki i przyczyn, dlaczego myśli ona tak, a nie inaczej. Filozofowie i teologowie wysuwają stąd różne wnioski, a nawet udzielają rad, jak człowiek powinien myśleć. Jest to łańcuch pomyłek. Po pierwsze to, co w człowieku myśli, to wcale nie jest on sam - ale jego społeczna wspólnota. Źródłem jego myślenia nie jest on sam, ale jego społeczne otoczenie, w którym życje, społeczna atmosfera w której oddycha, nie może myśleć inaczej niż to wypływa nieodzownie z koncentrujących się w jego mózgu wpływów otaczającego go społecznego środowiska.
(cytat, str. 180) Poznanie oznacza wszystkie procesy, dzięki którym wejście sensoryczne jest przekształćane, redukowane, ptrzetwarzane, magazynowane, odtwarzane i wykrozystywane. Odnosi się ono do tych procesów, nawet wtedy, gdy przebiegają one pod nieobezność właściwych (odbieranych z zewnątrz) bodźców, jak w przypadku wyobrażeń i halucynacji.
(cytat, str. 176) Każda wiedza ma własny styl myślowy wraz z jego specyficzną tradycją i wychowaniem. Wśród niemal nieskończonego bogactwa możliwości każda wiedza wybiera inne pytania, łączy je według innych reguł i w innych celach. Członkowie różnych wspólnot wiedzy żyją we własnej naukowej lub również zawodowej rzeczywistości.
Poznanie nie jest bowiem ani pasywną kontemplacją, ani nabyciem jedynie możliwego pojmowania o tym, co dane jest jako gotowe. Poznawanie jest czynnym, żywym nawiązywaniem relacji, przeformowywaniem i byciem przeformowywanym, krótko - tworzeniem.
Każda egzystencja opiera się na wzajemnym oddziaływaniu i jest relatywna.
(cytat, str. 183) Dążenie do poznania absolutu opiera się na osobliwym nieporozumieniu: czyż to nie tak samo, jakby chciało się spenetrować dziewiczą dżunglę, nie naruszając jej dziewiczego stanu?
(cytat, str. 250) Poznawanie jest czynnością zbiorową, bo możliwe jest tylko na podłożu pewnego zasobu wiedzy nabytego od innych ludzi i dającego dopiero ogólne tło, od którego jakaś postać postrzegana lub pojmowana może odbijać.
(cytat, str. 262) Niemożliwe jest ahistoryczne, oderwane od historii poznwawanie, podobnie jak niemożliwe jest poznawanie osojalne, dokonywane przez izolowanego badacza. "Umysł pusty" nie postrzega, nie porównuje, nie uzupełnia, nie pogłębia: nie myśli. Każdy badacz musi przejść przeszkolenie, które jest nawiązywaniem do tradycji i musi uznawać podział pracy badawczej: oba te momenty stwarzają automatycznie kwestie socjalną i nadają bieg siłom socjalnym i historyczny, Teoria poznania, która tego nie uwzględnia, jest zabawą.
(cytat, str. 263) Pojęcie prawdy w klasycznym znaczeniu, jako wartości niezależnej od poznającego i od sił społecznych, zmusza do przyjęcie, że prawda jest nieosiągalnym ideałem, a historia nauk poucza ponadto, że do tego ideału nie zbliżamy się nawet asymptotycznie, bo rozwój nauki nie jest jednokierunkowy i nie polega tylko na przybywaniu nowych wiadomości, lecz także na obalaniu starych. Klasyczne teorie poznania muszą więc odróżniać: 1) prawdę idealną, nieosiągalną, 2) "prawdy" oficjalne, które jakość "powinny" zbliżać do niej, 3) złudzenia i pomyłki. Przy tym muszą przyznać, że nie ma ogólnego kryterium prawdy.
(cytat, str. 204) Samopoznanie zawsze odgrywało pewną rolę w kształtowaniu tożsamości. Prawdziwa istotą człowieka jest zdolnośc do samorefleksji i samozrozumienia. Dlatego tożsamość jednostki zawsze była zakorzeniona w wiedzy o samym sobie.