Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(cytat, str. 143 - 144) Marka pozwala na zidentyfikowanie organizacji sportowej i w odróżnieniu od strategii marketingowych producentów różnych towarów, w sporcie nie ma sensu tzw. strategia bez-markowa. Marka jest niezbędnym elementem prowadzenia działań marketingowych organizacji sportowych. Marka jest więc pewnym złożonym symbolem, który może mieć sześć poziomów znaczeniowych: - cechy - marka kojarzy się z określonymi cechami organizacji, która tę markę nadaje lub z innymi produktami oznakowanymi taką marką; - korzyści - cechy marki powinny się odzwierciedlać w korzyściach użytkowych i emocjonalnych; - wartość - marka mówi o wartościach organizatora turnieju i stanowi o jego prestiżu; - kultura - marka jest odzwierciedleniem pewnej kultury; - osobowość - marka kojarzy się z osobowością; - użytkownik - marka kojarzy się z określonym typem klienta, użytkownika.
(parafraza, str. 190 - 191) Public relations i programy społecznego zaangażowania. Jesteśmy w stanie wyodrębnić następujące formy PR: - kształtowanie wizerunku organizacji wśród opinii publicznej - przedsięwzięcia mające na celu kształtowanie obrazu organizacji (ukazywanie tradycji klubowych, działania na rzecz ochrony środowiska) - właściwa współpraca z przedstawicielami środków masowego komunikowania - kształtuje wizerunek organizacji, istotne jest stałe utrzymywanie kontaktów z dziennikarzami ponieważ oni są liderami opinii i są w stanie kształtować opinie pozostałych, - komunikowania się z inwestorami, - zarządzanie sytuacją kryzysową - takie działania mają na celu zapobieganie i redukowanie niekorzystnych opinii i pogarszaniu się wizerunku organizacji, - public relations wewnątrz organizacji - działania prowadzone wśród pracowników organizacji, zachęcanie do realizacji misji organizacji i osiągania założonych celów, aspekt ten szczególnie istotny jest w firmach działających w sferze usług, gdzie pracownicy mają bezpośredni kontakt z klientem i od ich postawy w dużej mierze zależy to jak dana firma jest postrzegana przez potencjalnych nabywców. - lobbing - działania mające na celu pozyskanie dla firmy opiniotwórczych osób i organizacji kształtujących warunku jej funkcjonowania.
(parafraza, str. 69 - 70) Do cyklu życia klubu sportowego zaliczamy trzy fazy: - fazę rozwoju społecznego, - fazę rozwoju publicznego, - fazę rozwoju rynkowego. Faza rozwoju społecznego zaczyna się w chwili utworzenia klubu sportowego. Początkowo klub rozwija się w sposób niesformalizowany aczkolwiek po pewnym czasie następuje jego formalizacja co w znacznym stopniu ułatwia pozyskanie dotacji od instytucji publicznych. W tej fazie klub sportowy ma charakter lokalny, cechują go spontaniczne formy działania a osoby wspierające wykonują w nim prace w czasie wolnym od pracy zawodowej. Wraz z momentem uzyskania stałych dotacji od instytucji publicznych klub wkracza w fazę rozwoju publicznego. Wśród celów jego działalności wyróżnia się: integrację środowiska lokalnego, realizację sportowych zainteresowań uczestników, wzmocnienie pozycji klubu w lokalnej klasyfikacji a także promocję środowiska i zawodników. W tej fazie rozwoju klub sportowy działa na zasadzie stowarzyszenia. Gdy zauważalne są oddziaływania rynkowe na klub sportowy, jest to znak, że dany klub znalazł się w fazie rozwoju rynkowego. Za główne cele w tej fazie rozwoju uważa się: awans w globalnej rywalizacji, kształtowanie i sprzedaż widowiska sportowego jako produktu, promocja i transfer zawodowców a także szkolenie uzdolnionej młodzieży. Klub sportowy przestaje być organizacją non profit i przekształca się w przedsiębiorstwo, które powinno generować znaczne dochody.
(cytat, str. 255 - 256) Chcąc uzyskać zamierzone efekty sponsoringu, firmy powinny uwzględniać zasady i sposób działania, które były przedstawione przy charakterystyce procesu podejmowania decyzji dotyczących sponsoringu. Nie zawsze jednak udaje się postępować zgodnie z tymi zasadami, najczęściej popełniane błędy to: - nieprecyzyjnie ustalony cel sponsoringu; - krótki horyzont planowania i cel krótkookresowy; - niewystarczające zasoby finansowe; - niedostateczna integracja sponsoringu z innymi formami promocji; - brak precyzyjnego ustalenia praw partnerów; - brak zrozumienia faktu, że sponsoring musi być prowadzony z uwzględnieniem punktu widzenia nabywców produktów sponsora; - zbyt duże rozproszenia sponsora i współpraca z wieloma sponsorami.
(cytat, str. 228 - 229) Różnorodność rodzajów i form sponsoringu zależy od liczby kryteriów podziałów. (...) Podstawowym kryterium jest wyróżnienie sponsoringu ze względu na cel, jaki sponsor zamierza osiągnąć dzięki wspieraniu innych. Celem może być: - osiągnięcie rozgłosu - poinformowanie opinii publicznej o firmie sponsora lub też jakimś wydarzeniu z nią związanym czy też zwiększenie stopnia znajomości marki - dobór form działania jest taki, aby osiągnąć duży zasięg oddziaływania i intensywności; nie musi być powiązania pomiędzy dziedziną działalności sponsora i strefy, w jakiej funkcjonuje sponsorowany, wybór sponsorowanego mus być podporządkowany celowi, jakim jest możliwie duży zasięg oddziaływania dzięki funkcjonowaniu sponsorowanego w opinii publicznej (...) - stworzenie właściwego wizerunku przedsiębiorstwa i/lub marek jego produktów dzięki możliwości przeniesienia image z przedmiotu sponsorowanego, którego image odpowiada pożądanemu wizerunkowi sponsora (...)
W sponsoringu sportu mogą być różne podmioty, których działalność jest w ten sposób wspierana. Tak więc można mówić o sponsoringu: - osobowym - sponsorowana jest osoba pojedyncza - sportowiec lub grupa osób; - instytucjonalnym - sponsorowanie dotyczy organizacji np: klubu sportowego; - projektowym - przedmiotem sponsorowania jest projekt danego przedsięwzięcia, który przez jego organizatora będzie dopiero zrealizowany dzięki funduszom zewnętrznym, czyli przyszłego sponsora, mogą być to zawody sportowe.
(cytat, str. 216) Znana międzynarodowa firma zajmująca się sponsoringiem, Internetional Events Group, określa te działania jako przekazywanie kwoty finansowej lub dobra rzeczowego organizacji w zamian za dostęp do komercyjnych możliwości i zasobów, związanych z tą organizacją.
A zatem nie należy utożsamiać sponsoringu z: - wszelkim finansowaniem osób i organizacji, - mecenatem, - inwestowaniem w sport i inne dziedziny w celu uzyskania przychodów z takich działań gospodarczych.
(cytat, str. 216) W. Lagae określa sponsoring jako porozumienie biznesowe między dwiema stornami. Sponsor przekazuje swojemu partnerowi pieniądze, produkty, świadczy na jego rzecz usługi lub tez udostępnia mu know-how. W zamian za to sponsorowany, oferuje mu swoje prawa i możliwości utożsamiania się z nim, które sponsor może wykorzystać w celach komercyjnych.
(cytat, str. 215 - 216) Według M.Bruhna, sponsoring to planowanie, organizowanie, realizacja i kontrola wszelkich działań polegających na świadczeniu różnych środków na rzecz organizacji sportu, kultury i strefy socjalnej, w celu osiągnięcia efektu biznesowego i promocyjnego.
(cytat, str. 215) Jedną z pierwszych definicji jest określenie brytyjskich organizacji UK Sports Council, według której sponsoring to przekazanie daru lub kwoty finansowej w zamian za efekt w postaci publicity na rzecz donatora. W tym przypadku nazwanie świadczenia sponsora darem nie jest najbardziej zręczne, skoro się mówi o świadczeniu wzajemnym w formie publicity co z resztą jest zbyt wąskim określeniem efektu sponsoringu. T. Meenaghan określa sponsoring jako świadczenie pomocy finansowej lub rzeczowej przez organizacje komercyjną w celu uzyskania komercyjnych efektów. Warto zauważyć, że nie tylko organizacje komercyjne czy biznesowe mogą być i są sponsorami.
(cytat, str. 176 - 177) Szczególnie istotną strategią cenową jest strategia ze względu na cel działania przedsiębiorstwa, zasady kształtowania i zmian cen oraz ich poziom. Z tego punktu widzenia wyróżnia się: - strategię penetracji cen, - strategię selektywną cen. Podstawą wyboru tych strategii jest wyróżnienie segmentów rynku różniących się między sobą poziomem dochodów nabywców oraz unikatowość oferowanych produktów. Strategia penetracji polega na stosowaniu niskich cen, aby dotrzeć do nabywców o średnim lub niskim poziomie dochodów. Wykorzystuje się ją wówczas, gdy oferowany produkt nie ma cech nowości czy unikatowości. Strategia selektywna wiąże się z ustalaniem cen na wysokim poziomie i stosowana jest wtedy gdy produkty są unikatowe i ich nabywcami są osoby o wysokich dochodach. Oba rodzaje strategii mogą być stosowane przez organizacje sportowe. Są one realizowane w odniesieniu do różnych imprez sportowych. Kiedy zainteresowanie imprezą sportową widzów o dużej cenowej elastyczności popytu jest umiarkowane, a organizatorom zależy na licznej widowni, wtedy stosuje się strategię penetracji aby sprzedaż biletów była możliwie duża. Gdy są to unikatowe imprezy sportowe, o szczególnej atrakcyjności wówczas stosuje się strategię selektywną.
(cytat, str. 13) Jedną z istotnych tendencji w konsumpcji we współczesnych czasach jest tzw. serwicyzacja konsumpcji, czyli wzrost znaczenia usług. Jest to obiektywna prawidłowość wynikająca z rozwoju cywilizacyjnego społeczeństw. Spożycie usług zyskuje coraz większy udział w konsumpcji ogółem. Dotyczy to zarówno usług podstawowych związanych z gospodarstwem domowym, jak i usług umożliwiających samorealizację przez zaspokojenie potrzeb poznawczych i emocjonalnych. Do tych ostatnich z pewnością można zaliczyć uczestnictwo w różnego rodzaju imprezach sportowych.
(cytat, str. 128) Przy wyborze stacji telewizyjnej, której zostaną sprzedane prawa do transmisji, bierze się pod uwagę różne czynniki, a najważniejsze z nich to: - przychody, - pozycja finansowa stacji telewizyjnej i jej płynność finansowa, - zasięg oferowany przez stację telewizyjna i stopień jej specjalizacji, - możliwości techniczne i redakcyjne zapewniające właściwy przekaz, - możliwości wspólnej promocji stacji telewizyjnej i organizacji sportowej, - szansa na długookresowa współpracę.
(cytat, str. 126) Podstawowym motywem scentralizowanego systemu sprzedaży praw telewizyjnych jest dążenie do zachowania pełnej równowagi w przychodach klubów i zmniejszenie przewagi konkurencyjnej czołowych klubów. Jeśli najlepsze kluby będą za bardzo dominować w rozgrywkach, spowoduje to spadek zainteresowania meczami i całą ligą sportową jako produktem kolektywnym. W literaturze sportowej to zjawisko nazywane jest paradoksem Louisa-Schellinga.
(cytat, str. 113 - 116) Jest oczywiste, że w marketingu sportu niezwykle ważną rolę odgrywa infrastruktura, czyli jakość obiektów sportowych i ich wyposażenie. Można wyróżnić następujące elementy infrastruktury sportowej - obiektów, na których odbywają się zawody sportowe: - stadion i jego wyposażenie, - usytuowanie stadionu i dojazd do niego, - parkingi, - otoczenie stadionu,
Jeśli chodzi o wyposażenie stadionu, to z punktu widzenia jego cech, jako elementów produktu, szczególne znaczenie mają: - łatwość i wygoda dojścia do miejsc dla kibiców - ważne jest zminimalizowanie czasu oczekiwania kibiców w kolejkach, - wyposażenie stadionu w punkty gastronomiczne, kawiarnie i bary, jak też inne punkty usługowe, - stanowiska do regulacji szybkiego przemieszczania się dużych grup ludzi, - możliwość dostosowania obiektów do organizowania na nich imprez sportowych w różnych dyscyplinach sportu. (...) Można stwierdzić, że obecnie obowiązuje zasada, iż stadiony sportowe muszą być zorientowane marketingowo, czyli przy planowaniu, realizacji i eksploatacji takich obiektów uwzględnia się cele marketingowe. Stadiony traktuje się jako produkty, które muszą generować zyski.
(cytat, str. 106) Produkty oferowane przez organizacje sportowe są różnorodne, mogą to być produkty sprzedawane przez poszczególne kluby, jak też organizatorów rozgrywek ligowych. Nazywa się je zwykle produktami sprzedawanymi w sposób scentralizowany i zdecentralizowany. Zależy od tego, kto dysponuje prawem własności - kluby czy związki sportowe.
(cytat, str. 103 - 104) Interesującą definicję usługi przedstawił Ph. Kotler. Usługą jest każda czynność lub korzyść zasadniczo niematerialna, oferowana przez jedną stronę innej, która w jej efekcie nie staje się właścicielem niczego. Również w najnowszej publikacji Ph. Kotler definiuje usługi bardzo podobnie: Usługa to każda czynność lub działanie, które jedna strona może wykonać na rzecz drugiej i które jest niematerialne oraz nie prowadzi do przejęcia czy przekazania własności. To wykonanie niekoniecznie musi się wiązać z obiektem materialnym.
I w tej definicji zawierają się produkty organizacji sportowych, które mają następujące cechy podstawowe: - niematerialność, - jednoczesność procesu ich świadczenia i konsumpcji, - niejednolitość, czyli trudność ich wystandaryzowania, - nietrwałość, - brak możliwości nabycia ich na własność.
(cytat, str. 102) Matthew D. Shank definiuje produkt sportu jako dobro rzeczowe, usługę lub kombinację tych elementów, przeznaczone do zaspokojenia potrzeby widzów imprez sportowych, ich uczestników lub sponsorów.
(cytat, str. 96 - 97) Zarządzanie przez organizacje sportowe relacjami z klientami wymaga gromadzenia danych na temat poszczególnych kibiców, np. dotyczących stosunku kibiców do sportu i ich udziału w imprezach sportowych. Nawiązuje się w ten sposób do segmentacji rynku. John Beech i Simon Chadwick stworzyli koncepcję tzw. drabiny lojalności, która pokazuje różne grupy klientów organizacji sportowych od najmniej ważnych do najważniejszych. W odniesieniu do tych grup stosuje się inne działania marketingowe.
(cytat, str. 61) Rynek sportu różni się od rynku na którym sprzedawane są inne produkty - dobra rzeczowe czy usługi. Tę swoistość można przedstawić w następujący sposób: - organizacja sportowe jako podmioty działające na rynku sportu po stronie podaży są silnie zróżnicowane, - cele organizacji sportowych są bardziej zróżnicowane niż cele przedsiębiorstw działających w innych branżach, - decyzje menadżerów organizacji sportowych są bardzo szybko komentowane zarówno przez kibiców jak i media, - profesjonalne kluby sportowe, z jednej strony, silnie ze sobą konkurują, a z drugiej są od siebie zależne, - rynek sportu jest rynkiem regulowanym, - rynek sportu jest rynkiem podwójnie dualnym, - produkty oferowane przez organizacje sportowe są zróżnicowane w zależności, czy są kierowane do konsumentów czy też nabywców instytucjonalnych, - kibice sportowi jako nabywcy mają swoje specyficzne cechy - są przywiązani i lojalni wobec klubu i zwykle chcą mieć wpływ na jego funkcjonowanie.
(cytat, str. 16) Wyróżnia się cztery modele współczesnego sportu, różnicując je w zależności od znaczenia czynnika ekonomicznego w aktywności sportowej zawodników: - model sportu w pełni amatorskiego - model sportu nie w pełni amatorskiego - model sportu nie w pełni zawodowego - model sportu w pełni zawodowego