Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
polityka gospodarcza to świadome oddziaływanie władz państwowych na gospodarkę narodową, głównie na jej dynamikę, strukturę oraz funkcjonowanie, na stosunki ekonomiczne oraz na ich relacje gospodarcze z zagranica.
(Panasiuk A. 2006, s. 158)
"W polityce gospodarczej nie zawsze uwzględnia się problem ochrony konsumenta i tworzy otoczenie "przyjazne" dla konsumenta, mimo uznania rangi tego zagadnienia. Istnieje zapotrzebowanie na niezależne doradztwo oraz edukację, związki konsumenckie z reguły nie mają na te cele dostatecznych środków."
(Nowakowski M. (red.) 2008, s. 66)
Polityka gospodarcza jest to świadome, czyli zgodne z ustalonymi celami oddziaływanie państwa na rozwój gospodarczy, to znaczy na jego dynamikę strukturę oraz sposóbfunkcjonowania gospodarki narodowej. Natomiast politykę społeczną definiuje się zazwyczaj jako świadome oddziaływanie państwa na sferę warunków pracy i życia społecznego.
(Bywalec C. 2010, s. 102)
Nie ulega jednak wątpliwości i wskazują na to doświadczenia państw o niższym poziomie rozwoju, które przystępowały do Unii Europejskiej w poprzednich rozszerzeniach, że skala korzyści rozwojowych, które akcesja stwarza, będzie uzależniona od polityki gospodarczej. Jeśli polityka makroekonomiczna nie będzie tworzyć stabilnych ram dla działalności gospodarczej, nie będzie sprzyjała promocji oszczędności krajowych i inwestycji, jeśli nie będziemy dążyć do ograniczenia skali fiskalizmu oraz poprawiać funkcjonowania administracji publicznej, potencjał korzyści wzrostowych nie zostanie wykorzystany.
(Hubner D. 2003, s. 10)
Komentarze i źródła pierwotne: Por. m.in. E.Kreier, J. Łuczak, Łatwy i skuteczny sposób uzyskania certyfikatu ISO 9000, Forum 1997 - 2002; J. Russell, The Quality Audit, Gower Publishing Limited, 2000
Bludnik I.,
Neokeynesizm,
Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu, Poznań 2010
Ogólny model insider-outsider oferuje konkretne zalecenia pod adresem polityki gospodarczej skierowanej na redukcję przymusowego bezrobocia. Lindbeck i Snower zaproponowali wprowadzenie w życie reform w obrębie struktury instytucji, prawa i porozumień kontraktowych, wyrównujących szanse podmiotów działających na rynku pracy. W tak określonych ramach można wyróżnić politykę polegającą na: - zmniejszaniu siły przetargowej insiderów, - zwiększaniu uprawnień outsiderów w procesie negocjacji płacowych.
(Bludnik I. 2010, s. 165)
Polityka ekonomiczna (gospodarcza) jest to całokształt (zespół) działań świadomych ( choć czasami w skutkach niezamierzonych) państwa, których celem jest oddziaływanie na gospodarkę (funkcjonowanie, strukturę, dynamikę), na stosunki ekonomiczne (ustrój gospodarczy) i na powiązania gospodarcze z zagranicą. Zadaniem polityki gospodarczej jest praktyczne zastosowanie praw zbadanych przez ekonomie , czyli podejmowanie działań w procesie gospodarczym, które będą przynosić racjonalne i efektywne skutki.
(Włudyka T. 2007, s. 13)
Polityka technologiczna polega na oddziaływaniu państwa na kierunki i tempo postępu technologicznego; jej rezultatem jest różnicowanie tego postępu technologicznego; jej rezultatem jest różnicowanie tego postępu, co oznacza, że w wybranych działach jest on szybszy, w innych zaś wolniejszy. Polityka technologiczna zapobiega więc przypadkowości postępu związanego z podażą pracy. Polityka ta może przybierać różne formy: od wspierania rozwoju badań naukowo - technicznych, począwszy przez import licencji i technologii, rozwój kooperacji naukowo - technicznej z zagranicą, szkolenie specjalistów w różnych krajach, a skończywszy na wspólnych badaniach naukowo - technicznych z zagranicą.
(Bożyk P. 2004, s. 69)
Polityka inwestycyjna polega na oddziaływaniu państwa na rozwój poszczególnych działów gospodarki. Jej efektem Może być przyspieszenie dynamiki rozwoju jednych działów i ograniczenie innych. Dlatego politykę inwestycyjną dzieli się na ofensywną i defensywną. W przypadku polityki ofensywnej mogą być wykorzystywane np., preferencyjne kredyty inwestycyjne, ulgi podatkowe, gwarancje kredytowe. Na efekty polityki defensywnej składają się podwyższone stawki podatkowe, liberalizacja polityki importowej i zwiększenie konkurencji ze strony zagranicznych towarów, wydłużenie okresu amortyzacji, itp.
(Bożyk P. 2004, s. )
Polityka rolna polega na oddziaływaniu państwa na rozwój rolnictwa i jego pozycję konkurencyjną wobec innych działów gospodarki. Efektem tego wpływu może być utrzymanie dotychczasowej pozycji konkurencyjnej rolnictwa bądź też jej poprawa. W pierwszym przypadku chodzi o zachowawczą, w drugim zaś o ekspansywną politykę rolną.
(Bożyk P. 2004, s. 68)
W ujęciu ogólnym pojęcie międzynarodowej integracji gospodarczej rozumie się zespalanie narodów, państwa, potencjałów gospodarczych, rynków i w ostatecznym efekcie pojedynczych osób różnej narodowości i przynależności państwowej.
(Bożyk P. 2004, s. 158)
Przez pojęcie środków międzynarodowej polityki ekonomicznej rozumie się ujęte rzeczowo lub wartościowo zasoby towarów lub czynników produkcji służące do osiągania celów tej polityki. Środki te są tworzone z funduszy krajów prowadzących międzynarodową politykę ekonomiczną.
(Bożyk P. 2004, s. 124)
Przez pojęcie zagranicznej polityki usługowej rozumie się oddziaływanie państwa na handel w relacji kraj - zagranica. Odbywa się ono bezpośrednio bądź pośrednio; część handlu usługami należy wyłącznie do kompetencji państwa, na część handlu usługami państwo może oddziaływać wyłącznie pośrednio, ustalając przepisy prawne regulujące ten handel, wpływając na rozwój łączności technicznej czy tworzenie filii zagranicznych producentów bądź konsumentów usług.
(Bożyk P. 2004, s. 19)
System kursów sztywnych, który można podzielić na system kursów od czasu do czasu korygowanych i kursów pełzających, dopuszcza możliwość dewaluacji bądź rewaluacji bez naruszana parytetu. Tym różni się od systemu kursów stałych obowiązujących w warunkach systemu waluty złotej, sztabowo-złotej i dewizowo-złotej, kiedy zmiana kursu walutowego wymagała zmiany parytetu pieniądza.
(Bożyk P. 2004, s. 51)
Przez pojęcie polityki makroekonomicznej rozumie się oddziaływanie państwa na gospodarkę jako całość, w tym zwłaszcza na dochód narodowy, konsumpcję, inwestycje, oszczędności, dochody i wydatki budżetu państwa, bilans handlowy i płatniczy, popyt na pieniądz i podaż pieniądza, zatrudnienie i bezrobocie. Polityka makroekonomiczna obejmuje w tym rozumieniu politykę dochodową, cenową pieniężną, fiskalną, kredytową i inne.
(Bożyk P. 2004, s. 43)
Przez pojęcie narzędzi zagranicznej polityki ekonomicznej rozumie się nośniki informacji przekazywanych przez państwo podmiotom uczestniczącym w stosunkach gospodarczych z zagranicą ze względu na osiąganie celów tej polityki. Nośnikami tymi są elementy mechanizmu ekonomicznego funkcjonującego w danym kraju, będącego pochodną systemu społeczno - gospodarczego; nośniki te muszą być dostosowane do panujących w tym kraju stosunków własnościowych, charakteru podmiotów gospodarczych podejmujących decyzje produkcyjne, inwestycyjne, eksportowe i importowe.
(Bożyk P. 2004, s. 41)
Przez pojęcie zagranicznej polityki technologicznej rozumie się oddziaływanie państwa na przekazywanie dorobku intelektualnego powstałego w trakcie badań podstawowych i stosowanych oraz doświadczeń nabytych w toku procesów produkcyjnych w relacji kraj - zagranica.
(Bożyk P. 2004, s. 18)
Przez pojęcie celów międzynarodowej polityki ekonomicznej rozumie się priorytety w stosunkach gospodarczych z zagranicą w skali grupy krajów, regionu bądź w skali lokalnej. Priorytety te mogą być zbliżone lub wspólne dla pewnej grupy krajów (np. dla członków ugrupowania integracyjnego, państw zlokalizowanych na jednym terytorium, krajów reprezentujących podobny poziom wzrostu gospodarczego).
(Bożyk P. 2004, s. 122)
Obok środków do osiągnięcia międzynarodowej polityki ekonomicznej są również potrzebne narzędzia tej polityki (zwane też niekiedy instrumentami), rozumiane jako skoordynowane w skali grupy krajów, regionu bądź globalnie narzędzia zagranicznej, a często także wewnętrznej polityki ekonomicznej. Do narzędzi takich należy przede wszystkim zaliczyć ceny międzynarodowe (np. ropy naftowej określane przez kraje OPEC), pieniądz międzynarodowy (np. SDR-y, euro) kreowany przez organizacje międzynarodowe, maksymalne bądź minimalne poziomy ograniczeń taryfowych, para- bądź pozataryfowych dozwolonych w handlu międzynarodowym zakazy eksportu bądź importu.
(Bożyk P. 2004, s. 125)
W zakres polityki eksportowej wchodzi oddziaływanie państwa na wymiary eksportu, jego strukturę i opłacalność.
(Bożyk P. 2004, s. 15)
Państwo prowadzi zagraniczną politykę ekonomiczną przy pomocy dwu rodzajów instytucji i organizacji: ogólnych (systemowych) i specjalnie powoływanych na potrzeby zagranicznej polityki ekonomicznej. Do pierwszej grupy należą: prezydent, parlament, rząd oraz inne podmioty gospodarcze (np. przedsiębiorstwa), do drugiej - urzędy celne, instytucje ubezpieczające działalność gospodarczą z zagranicą, baki finansujące eksport, itp.
(Bożyk P. 2004, s. 13)