Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
Media stanowią integralną część współczesnej rzeczywistości. Dzięki nim świat jest zupełnie inny niż ten, w którym żyły poprzednie pokolenia. Media są przecież tworem człowieka. Nie tylko usprawniają jego pracę, ale również zwrotnie oddziałują na niego i wpływają na postrzeganie przez niego rzeczywistości. Konsekwencje tych wpływów są widoczne we wszystkich sferach życia: ekonomicznej, społecznej i politycznej. Media mają coraz silniejszy wpływ na systemy wychowania i systemy edukacyjne. Ze względu na ich wszechobecność oraz wzrastającą siłę oddziaływań człowiek szybko może poddać się ich wpływom, a często nawet ulec uzależnieniu. Dlatego media mogą stać się naszym sprzymierzeńcem lub wrogiem w procesie edukacji, w zależności od tego, jak jesteśmy przygotowani do komunikowania się z nimi.
(Juszczyk S. 2000, s. 38)
Dzisiaj, gdy kreowana przez media elektroniczne, a najbardziej przez telewizję i internet, sztuczna rzeczywistość ogarnia cały świat, media zaczęły dominować nad rzeczywistością realną i wysunęły się na pierwszy plan. Chcą nawet sterować działaniami polityków i sędziów. W takiej sytuacji możemy być świadkami manipulowania informacjami.
(Juszczyk S. 2000, s. 65)
Media często zabierają czas wolny odbiorcom, który mogliby przeznaczyć na sprawy rodzinne, wypoczynek, relaks lub korzystanie z innych form kontaktu z kulturą (na przykład teatrem, operą, baletem). Odbiorcy masowi przyswajają sobie treści kultury masowej związanej na przykład z modą obyczajową lub odzieżową, szerzącą się szczególnie wyraźnie po nadaniu popularnych seriali.
(Juszczyk S. 2000, s. 56)
Edukacja medialna jest traktowana jako element kształcenia ogólnego dzieci i młodzieży, a także nauczycieli i całego społeczeństwa. Celem edukacji medialnej powinno być przygotowanie do właściwego odbioru komunikatów medialnych, a także do posługiwania się mediami jako narzędziami komunikowania, uczenia się, zdobywania, gromadzenia i przetwarzania informacji. Edukacja medialna obejmuje swym zasięgiem również technologię informacyjną. W jej ramach opisujemy, analizujemy i upowszechniamy zastosowania edukacyjne mediów w różnych dziedzinach, przedmiotach i formach kształcenia szkolnego, ustawicznego i zdalnego. W nowoczesnej pracy edukacyjnej należy wykorzystywać kompleksowe instrumentarium medialne, takie jak: prasa, radio, telewizja, wideo, komputery, multimedia i sieci informacyjne.
(Juszczyk S. 2000, s. 51)
Rynkiem mediów rządzą te same prawa co rynkiem towarów konsumpcyjnych. To, co media oferują, traktowane jest jak towar, którego cenę wyznacza popyt. Tandeta jest powszechnie dostępna i niedroga. Za dobry towar należy płacić. Jego nabycie daje nie tylko satysfakcję, ale stanowi także znak prestiżu, przynależności do grupy wyższej: zamożniejszych, lepiej wykształconych i wybredniejszych.
(Juszczyk S. 2000, s. 40)
Umiejętność dokonywania trafnego wyboru treści upowszechnianych przez środki masowej komunikacji pozwala na aktywne uczestniczenie w życiu społecznym i kulturalnym. Wybór programów telewizyjnych, filmów wideo lub gier komputerowych nie może więc być przypadkowy, zawsze należy brać pod uwagę z jednej strony charakter i treść programu, a z drugiej - możliwości percepcyjne dziecka, jego wiek i rozwój psychiczny. Niezbędny jest więc proces przygotowujący do racjonalnego korzystania z mediów.
(Juszczyk S. 2000, s. 203)
Coraz powszechniejsze staje się lenistwo umysłowe, indyferentyzm, kult ignorancji, wszechobecny banał - to nie jedyne skutki wpływu źle wykorzystywanych mediów.
(Juszczyk S. 2000, s. 99)
Stwierdzamy, że podstawowym mankamentem polskiego systemu prawnego jest brak wyraźnych i jednoznacznych norm łagodzących postanowienia u.o.d.o. w odniesieniu do działalności mediów.
(Jabłoński M. 2002, s. 306)
Komentarze i źródła pierwotne: Za:C.J. Fombrun, V.Rindova, Who's Tops and Who Decides? The Social Construction of Corporate Reputations, New York University, Stern School of Business, Working Paper, 1996. Definicje reputacji z perspektywy teorii gier, zarządzania i socjologii można znaleźć w: T.J. Dąbrowski, Reputacja Przedsiębiorstwa, Oficyna a Wolters Kluwers business, Kraków 2010 s. 74-75.
"W dzisiejszych czasach młodzi ludzie nie chcą mieć za autorytet wyimaginowanego bożka, który mówi im, co jest dla nich ważne. Nie chcą być kontrolowani przez media, a odwrotnie - sami chcą je kontrolować"
(Anderson C. 2008, s. 61)
wszystkie programy z czołówki oglądalności, poza jednym, pochodzą z II połowy lat 70' lub początku 80'. Tym wyjątkiem były Zimowe Igrzyska Olimpijskie i 1994 roku, a więc też dość dawno.
(Anderson C. 2008, s. 62)
W straszliwej historii głodu na świecie poważny problem tego typu nigdy nie wystąpił w niezależnym i demokratycznym kraju z relatywnie wolnymi mediami. Nie ma odstępstw od tej reguły, niezależnie od tego, gdzie byśmy ich szukali.
(Greenspan A. 2008, s. 286)
W polskich mediach reklama stała się codziennością. Jest powszechną i istotną częścią kultury masowej, czerpie pełnymi garściami z wszelkich wzorców, skojarzeń, archetypów, jakie funkcjonują w świadomości społecznej.
(Ostrowicki M. (red.) 2002, s. 319)
Telewizja, radio i prasa to media monologu, a więc komunikacji jednokierunkowej, w której aktywny nadawca nie dyskutuje z biernym odbiorcą, a tylko "komunikuje" mu rzeczywistość w formie dogmatu.
(Karciarz M. 2010, s. 31)
"Paradoksem jednak jest to, że odizolowany fizycznie od innych ludzi użytkownik komputera w tym samym czasie integruje się komunikacyjnie z oddalonymi od niego użytkownikami określonych technologii informatycznych. Czyli pewne media komunikacyjne w intelektualnej wymianie informacji i wiedzy społecznie nas integrują, przy jednoczesnej fizycznej i przestrzennej izolacji."
(Juszczyk S. 1998, s. 172-173)
"Media proste są stosowane bez udziału urządzeń i energii elektrycznej, należą do nich: układanki, plansze, mapy, tablice, naturalne okazy, podręczniki drukowane, materiały kserograficzne, kredki, farby, etc. Media złożone, czyli techniczne, tworzą dwa elementy: urządzenia i materiały dydaktyczne, np. projektoskopy i foliogramy, magnetofony i nagrania audio, magnetowidy i kasety wideo, komputery i ich oprogramowanie. Klasyfikacją mediów nawiązującą do poprzedniej jest ich podział na media drukowane (papierowe) i elektroniczne (ekranowe)."
(Juszczyk S. 1998, s. 18-19)
Środki przekazu zmieniają nasze związki w społeczeństwie i świecie oraz nasze rozumienie tego kim jesteśmy.
(Jakubowska U. (red.) 2007, s. 241)
Pokonywanie przeciążenia informacjami wymaga ustalenia priorytetów dotyczących korzystania z mediów stosownie do czyjejś wrażliwości medialnej.
(Jakubowska U. (red.) 2007, s. 265)
Aspekty kontekstów, które tworzą ramy komunikacji, to kultura, czas, związek, sytuacja i funkcja.
(Jakubowska U. (red.) 2007, s. 265)
Czasami medium jest wiadomością lub przynajmniej znaczną częścią wiadomości.
(Jakubowska U. (red.) 2007, s. 259)
"W ramach funkcji rozgłosu do podstawowych zadań mediów należą: -tworzenie przez dane medium tła dla przekazu reklamowego, -tworzenie klimatu sprzyjającego percepcji reklamy, -przenoszenie wizerunku danego medium na wizerunek reklamowanego produktu czy firmy. W ramach funkcji transmisji podstawowe zadania mediów są związane z: -ciągłością dotarcia do danej grupy adresatów, -zapewnieniem właściwej częstotliwości, -selektywnością przekazu."
(Mruk H. (red.) 2004, s. 24)
Komentarze i źródła pierwotne: prof. dr hab. Leszek Żabiński - Akademia Ekonomiczna w Katowicach, Katedra Polityki Rynkowej i Zarządzania Marketingowego