Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(cytat, str. 31) Pojęciem bliskoznacznym mediacji jest pojęcie koncyliacji. Łaciński źródłosłów: conciliato - porozumienie; conciliare - jednoczyć, pojednać; concilium - zebranie, zawiera w sobie idee pojednania bez arbitralnego rozstrzygania sporu; tak też koncyliacja jest rozumiana współcześnie.
(cytat, str. 76) Koncyliacja- jest słabszą formą interwencji trzeciej strony w porównaniu z mediacją czy arbitrażem. Zadaniem koncylianta jest ułatwienie komunikowania się stron i obniżenie pozimu emocjonalnego.
(parafraza, str. 231 - 242) Spór zbiorowy jest przede wszystkim przejawem impasu w negocjacjach, kiedy to żadna ze stron nie chce odstąpić od swego stanowiska. W przełamywaniu impasu pomagają specjalne procedury i techniki, ustalane przez strony sporu lub przez legislację. Ich stosowanie jest związane z włączeniem w pokonywanie impasu strony trzeciej, neutralnej. Do procedur miękkich stosowanych do przełamywania impasu należą:
admonicja - czyli wyrażanie niezadowolenia przez organ naczelnej władzy w państwie (np. prezydenta, premiera) w chwili zagrożenia interesu publicznego, jakie powstało na skutek impasu. W ten sposób wywiera się presję na opinię publiczną , przekonując ją, że pokojowe rozwiązanie problemu jest możliwe i zależy tylko od dobrej woli stron
koncyliacja- najczęściej stosowana przy rozwiązywaniu sporów indywidualnych, jest postępowaniem pojednawczym, w którym uczestniczy osoba trzecia, bezstronna, zachęcająca strony do rozmów i dążąca do polubownego rozwiązania kwestii spornych.
mediacja- jedną z najczęściej stosowanych technik, bardziej aktywna niż koncyliacja, świadczona przez osobę trzecią mediatora. Strony same wyznaczają mediatora, gdy mediacja jest dobrowolna, a spór ma charakter lokalny, rząd natomiast wtedy, gdy mediacja jest obligatoryjna, a spór zagraża interesowi publicznemu. Rola mediatora polega na identyfikacji nie tylko różnic między stronami, lecz także przyczyn tych różnic, Mediator pomaga określić plan spotkań negocjacyjnych. Jest interpretatorem faktów i postulatów stron, próbuje nie dopuścić do zerwania rozmów, pośredniczy między stronami przenosząc informacje i sugestie rozwiązań od jednej do drugiej. Może wnosić o sporządzenie potrzebnych ekspertyz, a także przesunięcia terminu zapowiadanego strajku. Mediator posługuje się perswazją. Mediacja może być prowadzona na każdym szczeblu i w każdej fazie negocjacji.
ustalanie faktów- najczęściej stosowane, polega na tym, iż strona trzecia (może to być grupa) gromadzi i analizuje fakty, na podstawie których sporządza raport oraz opracowuje rekomendacje, stanowiące podstawę do zawarcia UZP.
Jeżeli różnice interesów oraz stanowisk stron są bardzo ostre, to należy zastosować procedury twarde. Zalicza się do nich:
nakaz sądowy- jego działanie ma charakter doraźny, krótkookresowy, faworyzuje jedną ze stron kosztem drugiej, dążącej do zmiany sytuacji,
przejęcie ustawowe przez rząd firmy czy gałęzi zagrożonej lub objętej strajkiem,
przesłuchanie przez komisję parlamentarną- występuje w USA (przez Kongres),
arbitraż- polega na włączeniu strony trzeciej, która przesłuchuje obie strony i podejmuje decyzję wiążącą dla stron. Istnieją dwie formy arbitrażu; arbitraż interesów (ma charakter dobrowolny i opiera się na konsensusie) i arbitraż sądowy (służy do rozwiązywania sporu zbiorowego zanim dojdzie do strajku lub zwolnień grupowych, ma charakter obligatoryjny).
Słowa kluczowe:arbitraż, mediator, negocjacje zbiorowe, koncyliacja Komentarze i źródła pierwotne: Etapy postępowania organizatorskiego w podejściu funkcjonalno wzorującym wg różnych autorów i instytucji zawiera tablica 2 s. 28.