Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(parafraza, str. 72) Wzrost konsumpcji w ujęciu makroekonomicznym jest czynnikiem stymulującym wzrost gospodarczy, ale w warunkach krótkookresowych (i przy niskim wskaźniku inflacji). W długim okresie czynnikami decydującymi o wzroście gospodarczym są nakłady inwestycyjne określane przez podaż oszczędności. Dodatkowo, wzrost spożycia gospodarstw domowych w Polsce jest efektem szybkiego tempa przyrostu kredytów, szybszego niż przyrost depozytów, co notuje się od 1999 roku.
(cytat, str. 141) Jeżeli wzrost gospodarczy jest ujemny, to ani system repartycyjny, ani system oparty na kapitalizacji składek nie jest w stanie zapewnić realności świadczeń ubezpieczeniowych, a tym bardziej ich wzrostu, w stosunku do wnoszonych składek. Źródłem relatywnie większych świadczeń emerytalanych może być - w ujęciu globalnym - tylko wzrost gospodarczy.
(parafraza, str. 18) Dla zapewnienia spójności społecznej i pobudzenia nowych źródeł wzrostu gospodarczego istotne znaczenie mają, tzw. usługi świadczone w interesie ogólnym Komisja Europejska przyjęła w grundniu 2011 roku ramy jakości dotyczące tego rodzaju usług. Składają się na nie trzy komplementarne kierunki działań: - poprawa przejrzystości i pewności prawa w odniesieniu do sposobu, w jaki stosuje się przepisy prawa UE do usług świadczonych w interesie ogólnym, - zapewnienie dostępu do usług podstawowych, propagowanie jakości w dziedzinie usług społecznych.
(cytat, str. 61) Przez wzrost gospodarczy rozumiemy zazwyczaj zmiany wielkości wolumenu produkcji w skali całej gospodarki. Natomiast w analizie rozwoju gospodarczego uwzględnia się, oprócz zmian ilościowych, także zmiany w strukturze produkcji, czyli zmiany jakościowe.
(cytat, str. 127 - 128) W systematyce czynników wzrostu gospodarczego wyróżnia się trzy podstawowe ujęcia: -historyczne, -modelowe, -systemowe. W ujęciu historycznym czynniki wzrostu gospodarczego są sprowadzone do trzech podstawowych czynników produkcji, jakimi są: -praca, -kapitał, -ziemia. Ujęcie modelowe dzieli czynniki wzrostu gospodarczego na: -bezpośrenia, -pośrednie. Do czynników bezpośrednich zalicza się zatrudnienie i wydajność pracy, a do czynników pośrednich majątek produkcyjny i jego efektywność oraz inwestyce i ich efektywność. Zgodnie z ujęciem systemowym czynniki wzrostu gospodarczego dzieli się według różnych kryteriów na: -tradycyjne (zasoby naturalne, kapitałowe, ludzkie), -nowoczesne (postęp naukowo-techniczny, organizacyjny), -postęp w kierowaniu gospodarką (zmiany strukturalne i międzynarodowy podział pracy), -społeczne (infrastruktura społeczna i ekonomiczna), -rynkowe (konkurencja i równowaga), -specjalne (proporcjonalność i dysproporcje rozwoju).
(cytat, str. 113) Wzrost gospodarczy jest rozumiany jako powiększenie się realnej wartości produktu krajowego brutto w gospodarce, najczęściej w okresie roku.
(cytat, str. 30) Podstawowe znaczenie dla przyszłości narodów ma, niedoceniony najczęściej, czynnik demograficzny. Tymczasem to on, wraz ze wzrostem wydajności pracy - opartym na kapitale intelektualnym, najnowszych technologiach, inwencji i przedsiębiorczości oraz czasie pracy - decyduje o tempie wzrostu gospodarczego i poziomie dobrobytu narodów.
(cytat, str. 31) Jednak odzyskany na przełomie 1992 i 1993 roku wzrost gospodarczy nastąpił w wyniku zmiany zachowań głównych podmiotów gospodarczych oraz, w pewnym stopniu, dzięki dokonującym się zmianom struktur i instytucji nowo tworzonego ładu gospodarczego. Tych innowacji jest wiele i można je określić mianem prywatyzacji oraz urynkowienia. Wyzwolona została pewna niezbędna doza przedsiębiorczości, a także dążenie do nowego układu stosunków w trójkącie: państwo, właściciele i pracodawcy oraz zorganizowany świat pracy.
Słowa kluczowe:Komisja Trójstronna, wzrost gospodarczy Komentarze i źródła pierwotne: M. McDonald, t. Dunbar, Segmentacja rynku. Oficyna Ekonomiczna, Kraków 2003, str. 34.
(cytat, str. 208) Nieregularność tempa wzrostu w gospodarce centralnie planowanej wynikała z uwarunkowań systemowych: była zjawiskiem immanentnie związanym z istotą tej gospodarki, sposobu jej funkcjonowania i zarządzania, co powodowało długotrwałe i powszechne naruszenie praw ekonomicznych i istotne błędy w praktyce gospodarczej.
(cytat, str. 20) Za główne czynniki wzrostu gospodarczego uważa się wzrost zatrudnienia i wydajności pracy. Są to czynniki bezpośrednio wpływające na dochód narodowy.
(cytat, str. 262) Podstawą długofalowego wzrostu gospodarczego powinno być dynamizowanie eksportu wyrobów wysoko przetworzonych i technologicznie zaawansowanych.
(cytat, str. 127) Hipoteza racjonalnych oczekiwań wzmacniała wniosek Miltona Friedmana, dotyczący tego, że celem polityki pieniężnej nie powinno być stymulowanie wzrostu gospodarczego, lecz sprzyjanie temu, by pozostawał on na jego potencjalnym poziomie (zależnym od strukturalnych cech danej gospodarki), który nie powoduje ani wzrostu, ani spadku inflacji.
(cytat, str. 132) Ważnym elementem prognozy inflacji jest prognoza luki popytowej, czyli odchylenia tempa wzrostu gospodarczego od tempa potencjalnego. Prognozowanie luki popytowej jest trudne między innymi ze względu na dokonujące się w gospodarce zmiany strukturalne, które powodują trudności oszacowania tempa potencjalnego.
(cytat, str. 44) Istnieją za to przekonujące dowody na to, że wysoka inflacja ma pośredni, negatywny wpływ na wzrost - poprzez oddziaływanie na inwestycje. Podczas gdy analiza bezpośredniego wpływu na wzrost nie prowadziła do jednoznacznych wniosków, analiza wpływu pośredniego nasuwa wniosek, że to raczej stopa inflacji niż jej zmienność ma znaczny i ujemny wpływ na inwestycje. Wynika to prawdopodobnie z tego, że wysoki poziom inflacji prowadzi do zmiany struktury inwestycji - inwestycje są mniej ryzykowne, ale mają też niższą stopę zwrotu.
(cytat, str. 69) Systemy, w których zyski z innowacji są dzielone między pracownikami (np. przez zwiększenie siły negocjacyjnej związków zawodowych lub powiązanie negocjacji płacowych z wynikami finansowymi przedsiębiorstwa), mogą zahamować działalność innowacyjną poprzez zmniejszenie oczekiwanej stopy zysku z innowacji. I odwrotnie, systemy, które zakładają przechwycenie zysków z nowych rozwiązań przez firmy, mogą sprzyjać innowacjom.
(cytat, str. 35) Efekt rozprzestrzeniania technologii. Niektóre z korzystnych efektów postępu technologicznego rozprzestrzeniają się w taki sposób, że trudno je zmierzyć ilościowo - częściowo z powodu ograniczonych danych. Przykładowo, badania finansowane ze środków publicznych mogą stworzyć impuls działalności badawczej mającej bezpośredni wpływ na stopę wzrostu. Efekt rozprzestrzeniania technologii, zwany tez efektem transferu technologii, jest częścią procesu doganiania, który jak się powszechnie sądzi, napędza wzrost gospodarek krajów słabiej rozwiniętych. Efekt rozprzestrzeniania i proces doganiania SA wzmacniane przez inwestycje zagraniczne i inne działania zmierzające do importu lepszych technologii i praktyk zarządzania z krajów bardziej rozwiniętych.
(cytat, str. 26) Podobną rolę jak zmiany nakładu siły roboczej zaangażowanej w procesie produkcyjnym odgrywają zmiany jej jakości, którą odzwierciedlają takie kategorie, jak wykształcenie, doświadczenie i poziom umiejętności, bezsprzecznie mające wpływ na poziom produkcji pracownika. Zmienne te są trudne do zmierzenia, a w rezultacie wpływ zmian kapitału ludzkiego na wzrost gospodarczy jest trudny do wyodrębnienia od wpływu innych czynników.
(cytat, str. 13) Wyniki badań wskazują, że polityka makroekonomiczna zorientowana na stabilność ma dość silny wpływ na wyniki gospodarcze. Ustabilizowanie inflacji ma bezpośredni pozytywny wpływ na wzrost, czego głównym odczuwalnym efektem są inwestycje. Wydaje się też, że poziom podatków i wydatków rządowych wpływa na wzrost gospodarczy pośrednio lub bezpośrednio przez inwestycje.