Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(cytat, str. 13) Obiekty są rozumiane w sensie zarówno dosłownym, jak i przenośnym. Obiektem jest więc w badaniach określona rzecz, osoba, kategoria abstrakcyjna lub zdarzenie. Konkretnymi przykładami obiektów są: konsument X, produkt Y, marka samochodu S, pacjent P, gmina G, przedsiębiorstwo F, rzeka R rynek testowy T, hipermarket H, rynek zbytu Z, gospodarstwo domowe D, idea filozoficzna I, uniwersytet U. Zbiór obiektów będzie oznaczany przez A, do którego należeć będą poszczególne obiekty An, n=1,2,...m. Zmienna w statystycznej analizie wielowymiarowej jest charakterystyką opisującą zbiorowość obiektów.
(parafraza, str. 17 - 18) Najważniejsze elementy macierzy procesu zarządzania: 1. Globalizacja - konieczność sformułowania globalnej misji i celów; 2. Analiza globalnych zasobów, kompetencji i działań w celu osiągnięcia wartości dodanej; 3. Analiza otoczenia działalności globalnej; 4. Rozwój kompetencji i strategii globalnych i transnarodowych.
(cytat, str. 16 - 17) Macierz procesu zarządzania Proces globalnego zarządzania strategicznego można najlepiej zilustrować za pomocą wielu pętli uczenia się, które powtarzają się w sposób ciągły. Funkcją owych pętli uczenia się jest wspomaganie uczenia się organizacji, by stale się rozwijała i usprawniała swoją transnarodową strategię. Proces strategiczny, zarówno formalny, jak i nieformalny, jest planowany i ewolucyjny. Proces ma charakter wewnętrzno-zerwnętrzny, a także zewnętrzno-wewnętrzny, gdyż strategia musi być kształtowana zarówno przez otoczenie, jak i zasoby, kompetencje i możliwości danej organizacji.
(cytat, str. 401) Struktura występowania-niewystępowania, stworzona przez Knepnera-Tregoe identyfikuje, gdzie należy rozpocząć poszukiwanie przyczyn danego zjawiska. Poprzez identyfikację zdarzenia pod kątem: kto?, co?, kiedy? i gdzie?, zawęża poszukiwanie przyczyn danego zdarzenia do tych, które faktycznie mają na nie istotny wpływ, eliminując jednocześnie czynniki nieistotne.
(cytat, str. 155) Struktura efektywne-osiągalne umożliwia usystematyzowanie możliwych rozwiązań z większego zbioru rozwiązań. Dzięki zastosowaniu maceirzy można w łatwy sposób określić, które z rozwiązań są najbardziej efektywne, oraz poznać ich stopień osiągalności.
(parafraza, str. 85 - 86) Metoda opisu macierzowego Celem metody jest krytyczna analiza i ocena systemu informacyjnego oraz sformułowanie kierunków jego modernizacji. Zasadniczym środkiem organizacyjno-technicznym, wykorzystywanym w badaniach , są macierze: zero-jedynkowa, macierz wyjściowa, punktowa macierz wag charakterystyk i współczynnikowa macierz wynikowa. W metodzie tej wyróżnia się 5 faz: Faza analizy zbiorów informacji, najbardziej rozbudowana i pracochłonna, obejmuje analizę funkcji zbioru informacji, czynności przetwarzania i transformacji oraz powiązań nośników informacyjnych. Następna faza to analiza kanałów, nadawców i odbiorców informacji. Kolejna faza obejmuje analizę środków technicznych przesyłania i przetwarzania informacji. Czwarta faza to analiza jednostek funkcjonalnych. Ostatnia faza to synteza uzyskanych wyników, w której przeprowadza się ocenę sprawności zarządzana informacją.
(parafraza, str. 182 - 183) Na stronach 182-183 znajduję się rysunek przedstawiający macierz normatywnych strategii działania, które zostały również opisane i podzielone na opcje strategiczne: Strategia agresywna (maxi-maxi), Strategia konserwatywna (maxi-mini), Strategia konkurencyjna (mini-maxi), Strategia defensywna (mini-mini).
(parafraza, str. 273 - 283) Na stronach 273-283 zostały przedstawione i opisane macierze: Boston Consulting Group, General Electric, Arthura D. Little'a, Marakon Associates.
(cytat, str. 225) Bardziej rozwiniętą formę macierzy McKinsey stanowi opracowana przez Charlesa Hofera macierz portfolio bazująca na rozwoju przemysłu. Zakłada ona, że poszczególne przemysły, czy branże, podobnie jak produkty, mają określony cykl życia, przy czym wyróżnia się pięć faz tego cyklu: początek działalności (narodziny), okrzepnięcie (wynurzenie się), rozwinięcie możliwości, dojrzałość i starzenie się.
(cytat, str. 63) Macierz Ansoffa jako narzędzie porządkujące wiedzę o strategiach kształtowania pola rynkowego posiada walory, ale i słabości. Apologeci uzasadniający tezę o doskonałości tego narzędzi klasyfikacyjnego używają co najmniej dwóch argumentów: 1) wymiary macierzy Ansoffa są identyczne z wymiarami pola rynkowego, a więc w macierzy Ansoffa łatwo identyfikować pola rynkowe, 2) macierz Ansoffa ułatwia (podnosi skuteczność i efektywność) poszukiwanie strategii, poprzez specyficzne uporządkowanie procesu wyboru. Skłania do rozpoczęcia procesu analizy poszukiwanych pól (zasad i reguł) od tych, których opanowanie jest względnie tanie i pewne, do pól, których opanowanie łączy się z dużymi nakładami, o dużym stopniu ryzyka.
(cytat, str. 88) gwiazdy - pracownicy obecnie najlepsi i przyszłościowi, którzy mają wysoki potencjał rozwojowy, i uzyskują wyniki wykraczające poza przeciętność
(cytat, str. 88) znaki zapytania - pracownicy problematyczni o niepewnej przyszłości w organizacji z uwagi na niskie w danej chwili efekty pracy, przy jednoczesnym wysokim potencjale rozwojowym
(cytat, str. 262) Macierzowa analiza danych - technika analizy i przedstawienia w prostej formie danych uzyskanych w trakcie sporządzania diagramu macierzowego. Jest to technika wykorzystująca liczby i formuły matematyczne, chociaż prezentacja danych za jej pomocą odbywa się w formie graficznej
(cytat, str. 49) Powstała najprawdopodobniej w czasie II wojny światowej, kiedy to decyzje dowództwa wojsk alianckich miały mieć decydujący wpływ na dalsze losy konfliktu. Teoria ta jest ewolucją metody ABC i tworzy matryce zarządzania czasem lub kwadrat Eisenhowera. Eisenhower zaproponował, aby podzielić zadania, które mamy wykonać na cztery kategorie. Kryterium podziału stanowi kategoryzacja zadań według ważności oraz pilności. Jak każda amerykańska teoria zarządzania zawiera on niezwykle prostą metodę realizacji. Należy zwykła kartkę papieru podzielić na cztery równe części (tworząc kwadrat, matrycę). Należy zapisać na niej określone zadania, według odpowiednich kategorii: bardzo pilne – mniej pilne, bardzo ważne – mniej ważne. Zapisując kartkę zadaniami, powstaną w ten sposób cztery ćwiartki. Pierwsza zawiera zadani bardzo ważne i pilne, które menadżer powinien realizować w pierwszej kolejności. Druga ćwiartka to rzeczy ważne ale ni pilne. Trzecia ćwiartka to sprawy pilne, lecz mniej ważne, czyli zabierające mnóstwo czasu rzeczy bieżące. Ostatnia ćwiartka obejmuje rzeczy nieważne i niepilne, które nic nie dają, a tylko wypełniają czas. Podział taki pozwala n bardziej realne zaplanowanie swoich działań.
(cytat, str. 112) Macierz reakcji łańcucha dostaw, zwana także mapą czasu, ułatwia podjęcie właściwych kroków w celu kompresji czasu przepływu i składowania zapasów. Odwzorowując na układzie współrzędnych proporcję między średnią wielkością składowanych zapasów liczoną czasem ich dostępności a czasem ich przepływu na kolejnych etapach łańcucha, można określić skumulowany czas jego reakcji.
(parafraza, str. 68 - 69) Modelem wspomagającym dostosowanie poziomu rozwoju indywidualnych dostawców do osiągniętego poziomu ich koordynacji zewnętrznej jest tzw. macierz pozycjonowania rozwoju dostawców. Autorzy tej macierzy założyli, że zarówno proces rozwoju indywidualnych dostawców, jak i procesy koordynacji ich działań można podzielić na cztery poziomy i odpowiadające im strategie. Rozwój indywidualnego dostawcy: Poziom I: zewnętrzna akredytacja – Dostarczanie produktów, których nie wytwarza klient Poziom II: Reaktywne rozwiązywanie problemów – Dostarczanie produktów, których nie chce wytwarzać klient Poziom III: Systematyczny program rozwoju – Ciągłe poprawianie przewagi technicznej i (lub) konkurencyjnej Poziom IV: Rozwój sieci – Osiąganie wspólnej przewagi konkurencyjnej
Koordynacja dostawców: Poziom I: Brak spójnej strategii - Dostarczanie produktów, których nie wytwarza klient Poziom II: Fragmentaryczna koordynacja – Dostarczanie produktów w sposób efektywny Poziom III: Systematyczna koordynacja – Dostarczanie produktów z wykorzystaniem procedur klientów Poziom IV: Koordynacja sieci – Dostarczanie produktów przy wykorzystaniu procedur maksymalizujących korzyści sieci