Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(cytat, str. 68) Jeżeli organizacje coraz lepiej uświadamiają sobie i akceptują fakt, że ludzie odgrywają kluczową rolę w uzyskaniu przewagi nad konkurencją, to coraz ważniejsze staje się dla nich możliwie jak najlepsze wykorzystanie inwestycji w aktywa ludzkie.
(cytat, str. 164) Organizacje składają się z ludzi, a ludzie opierają się wszelkim próbom zredukowania ich do roli elementów technicznych. Zwiększenie dynamiki jest najskuteczniejszym sposobem na rozwianie ludzkich obaw przed prawdopodobnymi zmianami, a tym samym na przezwyciężenie stawianego im oporu. Jeśli jest możliwe, że zmiany te wpłyną na stanowisko pracy ludzi( a wręcz na to, czy w ogóle będą mieli te stanowiska), to obawy i opór będą silniejsze.
(cytat, str. 87) Gdy kompetencje są uwięzione, ludzie, którzy je posiadają, nie są przypisywanie do ekscytujacych zadąń i możłiwości, a ich umiejętności zanikają.
(cytat, str. 11) Uczestnicy rynku są koniec końców ludźki. Cechują ich więc niewystarczająca zdolność prognozowania, nieprzewidywalne emocje i ograniczona zdolność przetwarzania danych.
(cytat, str. 30) "Przedsiębiorstwo jest specyficzną, synergetyczną całością, w której najbardziej istotny czynnik stanowią ludzie. To od ich wiedzy, umiejętności, a także zaangażowania zależą osiągane wyniki".
(cytat, str. 50) Zarządzanie optymalizujące okazało się o wiele mniej przydatne w zarządzaniu sprawami dotyczącymi ludzi. Przy czym, co jest oczywiste, jest to obszar, w którym ma miejsce szczególnie wiele działań menedżera.
(parafraza, str. 51) Zachowanie się ludzi w organizacji przebiega według pewnych reguł (zasad), przy czym charakter tych reguł może być znacznie zróżnicowany. Jest to generalnie wynikiem wzajemnych oddziaływań jednostki, grupy i środowiska organizacji jako zindywidualizowanego układu, na podstawie którego każdy pracownik buduje cały system swego postępowania.
(cytat, str. 34) Ludzie potrzebują informacji, wiedzy i zrozumienia tego, co się dzieje w biznesie na co dzień. Bez tego ich działania tracą sens i na nic zdają się coraz kosztowniejsze systemy motywacyjne
(cytat, str. 296) Oprócz technologii informacyjnej, procesów i wiedzy równie ważnym filarem masowej indywidualizacji usług jest kapitał ludzki. Ludzie powinni być istotnym elementem decyzji w sprawie alokacji środków finansowych, ponieważ to właśnie oni będą dostarczali część elementów usług i zarządzali procesem komunikowania się z klientem.
(cytat, str. 137) Organizacja może być tylko tak dobra, jak ludzie, którzy wchodzą w jej skład, ponieważ stanowi ich odzwierciedlenie. Dlatego jeśli organizacja ma się rozwijać, musi równocześnie rozwijać wchodzących w jej skład ludzi.
(cytat, str. 21) Sukces, w tym także sukces finansowy, zależy zaledwie w piętnastu procentach od wiedzy i kompetencji, w osiemdziesięciu pięciu procentach zaś od umiejętności obchodzenia się z ludźmi.
(cytat, str. 49) Osobą, która ma przeprowadzić prezentację, czyli prezentera, wybiera się zawsze, mając na uwadze status i pozycję w przedsiębiorstwie ludzi, przed którymi ma on wystąpić.
(cytat, str. 107) Kiedy współpraca dwóch osób nie układa się najlepiej, być może potrzebna jest im trzecia strona (), która wzbudziłaby w nich poczucie wspólnoty.
(cytat, str. 99) Bardzo trudno jest nawiązać z jakąś osobą owocną relację, jeśli wcześniej nie znalazło się u niej nic miłego bądź godnego podziwu. Z reguły najpierw zauważa się wady, które, często uogólnianie, przyczyniają się do powstania uprzedzeń, uniemożliwiających późniejsze rozpoznanie osobistych zalet.
(cytat, str. 78) Najistotniejsza jest zgodność obrazu samego siebie z wizerunkiem prezentowanym na zewnątrz, postrzeganym przez innych, a także obecność strategii służących radzeniu sobie z obszarami, w których występują braki.
(cytat, str. 172) Gdyby ludzie potrafili "nadawać na tej samej długości fal" w odniesieniu do tego, co prawdopodobnie może być ważne i kontrowersyjne, zyskaliby sposób autonomicznego działania w obrębie systemu, którym ostatecznie rządzi zasada konsensusu.