Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(cytat, str. 21) Teoria systemów jest jedną z teorii cybernetycznych, toteż przeciwstawianie jej cybernetyce ma tyleż sensu, ile miałoby np. przeciwstawianie teorii kwantół fizyce.
(cytat, str. 13) System jest to zbiór określonych elementów oraz relacji pomiędzy nimi. Szczegółowymi własnościami systemów zajmują się dyscypliny zwane teorią systemów oraz cybernetyką.
(cytat, str. 257) Wiener wywiódł swój neologizm z greckiego słowa kubernetes czyli sternik. Ogłosił, że powinno być możliwe stworzenie jednej wszechogarniającej teorii, która mogłaby wyjasnić działanie nie tylko maszyn, lecz również wszystkich zjawisk biologicznych, od organizmów jednokomórkowych, aż do gospodarki państw narodowych.
(cytat, str. 116) Istota cybernetyki, czyli sterowanie, polega na wyznaczaniu wartości normy sterowania (pożądanego stanu układu), a następnie korygowaniu wszelkich od niej odchyleń na drodze regulacji.
(cytat, str. 96) "Cybernetyka prowadzi więc do teorii komunikowania i uczenia się, kładąc nacisk na cztery podstawowe zasady. Po pierwsze, systemy musza mieć zdolność odczuwania, dokładnego bieżącego śledzenia i badania istotnych aspektów swojego otoczenia. Po drugie, muszą być zdolne do powiązania tych informacji z normami operacyjnymi, które kierują zachowaniem systemu. Po trzecie, muszą mieć zdolność wykrywania istotnych odchyleń od tych norm. Po czwarte, muszą potrafić zainicjować działanie korygujące, kiedy zostaną odkryte sprzeczności".
(cytat, str. 46) Teorię systemów często utożsania się również z cybernetyką i teorią sterowania. To także jest niesłuszne. Cybernetyka jako teoria mechanizmów sterowania w technice i przyrodzie, oparta na zasadach informacji i sprzężenia zwrotnego, jest zaledwie częścią oglnej teorii systemów; systemy cybernetyczne są wprawdzie ważnym, ale tylko szczególnym przypadkiem systemów wykazujacych samoregulację.
(cytat, str. 32) W cybernetyce obok analogii w strukturze rozważa się rónież analogie w zakresie dynamiki, to znaczy w zakresie funkcji i działania systemów poddanych wymuszeniom i zakłoceniom. Zamknięte układy sterowania zarówno w technice, jak i w przyrodzie, ze względu na swą strukturę odznaczają się potencjalną skłonnością do oscylacji.
(cytat, str. 12) Układy, którymi zajmuje się cybernetyka, są to zbiory elementów powiązanych ze sobą łańcuchem oddziaływań przyczynowo-skutkowych. Takie powiązanie elementów układów nosi nazwę sprzężenia. W związku z tym można określić cybernetykę jako naukę o funkcjonowaniu układów działań sprzężonych.
(cytat, str. 15) Cybernetykę określiliśmy jako ogólną naukę o sterowaniu i regulowaniu układów sprzężonych działań. Zajmuje się ona badaniem ogólnych prawidłowości i zasad, którym podlegają wszystkie takie układy bez względu na ich charakter przedmiotowy. Stwierdzenie istnienia wspólnych zasad działania układów technicznych, biologicznych, ekonomicznych itp. stanowi główne odkrycie cybernetyki.
(cytat, str. 33) Regulacja polega na zapewnieniu takiego działania układu, że wszelkie odchylenia stanu wyjścia układu od jego wartości zadanej, czyli normy, zostają wyrównane. Wymaga to, jak widzieliśmy, odpowiedniego doboru albo wielkości nastawczej (zasilenia) układu regulowanego albo przepustowości regulatora.
(cytat, str. ) Takie układy, w których dokonuje się tylko transformacja określona przez elementarny operator lub transformację względem niej odwrotną nazywamy układami elementarnymi lub elementami.
(cytat, str. 100) Okazuje się, że za pomocą metod matematycznych podobnych do tych, które są stosowane w teorii regulacji, można rozwiązać pewne zadania dotyczące reakcji organizmów żywych (zwierząt i ludzi) na bodźce zewnętrzne. Zagadnienia tego rodzaju mają praktyczne znaczenie nie tylko w psychologii, lecz również w rachunku ekonomicznym.
(cytat, str. 158) Ze szczególną wyrazistością omawiana "zasada konstrukcyjna" występuje przy analizie procesów gospodarczych i kierowaniu nimi. Proces produkcji przechodzący przez różne stadia od surowca do półfabrykatów o rozmaitym stopniu wykończenia aż do gotowego produktu końcowego i odbywający się w rozmaitych zakładach produkcyjnych, jest typowym przykładem układu szeregowego sprzężonych elementów. Elementami są poszczególne zakłady lub ich części, sprzężenie jest kooperacja zakładów oraz oddziałów w zakładach, które przekazują sobie produkty odpowiadające poszczególnym stadiom procesu.