Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(cytat, str. 32) "W Unii Europejskiej 91% liczby wszystkich przedsiębiorstw to jednostki należące do MSP, z czego 91% to mikroprzedsiębiorstwa, 7% to przedsiębiorstwa małe, zaledwie 1% - średnie i podobnie tylko 1% przedsiębiorstw to przedsiębiorstwa w rozumieniu prawa unijnego - duże."
(cytat, str. 40) "Unia Europejska w swojej drodze rozwoju biznesu musi uwzględniać dwojakiego rodzaju procesy: z jednej strony włączenie się w proces globalizacji, będący pochodną ekonomicznej integracji świata biznesowego, z drugiej zaś narodową chłonność i wrażliwość. Ten pierwszy proces wywołuje konieczność rozwoju ekonomii skali w biznesie, uwypuklenia tzw. Strategii wrtości dodanej w zarządzaniu, panowania nad zyskami i koordynowania geograficznego rozproszenia firmy."
(cytat, str. 22) Do najważniejszych przesłanek racjonalizacji zarządzania eurologistycznego w obrębie zarządzania międzynarodowego w firmach UE można zaliczyć:
wpływ udziału w instytucjach UE na rolę Polski w międzynarodowych organizacjach gospodarczych,
wpływ członkostwa w UE na proces podejmowania decyzji w sferze polityki handlowej,
skutki przyjęcia przez Polskę wspólnotowych środków polityki eksportowej,
skutki przyjęcia przez Polskę wspólnej taryfy celnej.
(cytat, str. 212) Zasady funkcjonowania samorządu terytorialnego w krajach Unii Europejskiej zawarto w Europejskiej Karcie Samorządu Terytorialnego, która została opracowana w Strasburgu w 1990r. W 1993 r. Polska podpisała i ratyfikowała Europejską Kartę Samorządu Terytorialnego.
(cytat, str. 78) Zasada integracji wymaga ścisłego przestrzegania przyjętej w państwach UE polityki proekologicznej i jej konsekwentnej realizacji we wszystkich trzech sektorach gospodarki - w rolnictwie, przemyśle i usługach. Oznacza więc konieczność prowadzenia spójnej polityki proekologicznej w tych trzech obszarach. Jednocześnie krajowe programy ekologiczne w UE powinny być zawsze, w związku z tą zasadą, skoordynowane z długoterminowymi programami Wspólnoty.
(cytat, str. 193) System euro jest systemem, w którego skład wchodzą EBC o banki centralne wszystkich 12 krajów tworzących Europejską Unię Gospodarczą i Walutową.
(parafraza, str. 70 - 71) Rada Ogólna EBC składa się z: - prezesa i wiceprezesa EBC - prezesów krajowych banków centralnych 27 państw członkowskich UE. Do kompetencji Rady Ogólnej należy udział w: - działaniach doradczych EBC; - zbieraniu informacji statystycznych; - sporządzaniu raportów rocznych EBC; - ustalaniu zasad koniecznych do normalizacji procedur rachunkowych i sprawozdawczych stosowanych przez krajowe banki centralne; - podejmowaniu wszelkich działań (innych niż określone w Traktacie) związanych z określeniem klucza subskrypcji kapitału EBC; - ustalaniu warunków zatrudnienia personelu EBC; - przygotowaniach niezbędnych do nieodwołalnego ustalenia kursów walut państw członkowskich objętych derogacją wobec euro.
(cytat, str. 75) Polityka pieniężną (monetarną) nazywamy działalność banku centralnego prowadzoną w imieniu państwa, a polegającą na wyborze pieniężnych celów makroekonomicznych i ich realizacji przez regulowanie podaży pieniądza i popytu na pieniądz za pomocą wybranych instrumentów.
(cytat, str. 59) Europejski Bank Centralny (EBC) jest bankiem centralnym Unii Europejskiej (UE) z siedzibą we Frankfurcie nad Menem. Jest instytucją odpowiedzialną za realizację polityki pieniężnej w strefie euro. Stąd też podstawowym zadaniem EBC jest utrzymanie stabilnej waluty europejskiej (euro). Cel ten osiągany jest poprzez współpracę EBC z bankami narodowymi poszczególnych członków UE skupionych w Europejskim Systemie Banków Centralnych (ESBC).
(cytat, str. 49) Tożsamość europejska tworzona jest stopniowo poprzez wprowadzanie pewnych wyznacznikow, punktów odniesienia, którymi są: przjęcie hymnu i flagi, wprowadzenie obywatelstwa europejskiego i wspólnej waluty, a przez to swobody przemieszczania się w obrębie Unii oraz głosowania i kandydowania do Parlamentu Europejskiego i w wyborach samorządowych w kraju członkowskim stanowiącym obecnie miejsce zamieszkania, przygotowanie dokumentu wspólnych wartości, istnienie instytucji europejskich i wspólnego rynku
(cytat, str. 27 - 28) Rada Europejska jest organem o charakterze politycznym, spotykającym się przynajmniej dwa razy w roku. W jej skład wchodzą szefowie państw i rządów oraz Przewodniczący Komisji. Podejmuje ona strategiczne decyzje, tzn. dostarcza Unii niezbędnych do jej rozwoju impulsów oraz określa ogólne polityczne kierunki rozwoju. Rada Unii Europejskiej jest organem reprezentującym interesy poszczególnych państw członkowskich na szczeblu wspólnotowym. Spełnia ona przede wszystkim funkcje legislacyjne i odgrywa główną rolę w przyjmowaniu prawa wspólnotowego. W ciągu roku tworzy kilkaset aktów prawnych. Niezależnie od tego Rada może wystąpić z inicjatywą przygotowania aktu prawnego przez Komisję. Poza tym Rada pełni funkcje kontrolne oraz nominacyjne. Ważną rolę w działalności Rady pełni Komitet Stałych Przedstawicieli (Comite des representants permanentes, COREPER), składający się z ambasadorów krajów członkowskich. Dokonuje on wstępnej analizy problemów, by do Rady trafiały jedynie najtrudniejsze sprawy - takie, w których potrzebny jest kompromis na wyższym szczeblu.
(cytat, str. 90) Operacje strukturalne (structural operations) prowadzi się (regularnie lub nieregularnie), gdy EBC zamierza skorygować pozycję strukturalną Eurosystemu wobec sektora finansowego w formie emisji certyfikatów dłużnych, transakcji odwracalnych i transakcji bezwarunkowych.
(cytat, str. 23) Kompetencje wyłączne: państwa członkowskie na poziomie narodowym wykonują jedynie ustalenia zapadające na szczeblu wspólnotowym dotyczące unii celnej, polityki pieniężnej (dla strefy euro), ustanawiania reguł konkurencji niezbędnych do funkcjonowania rynku wewnętrznego, zachowania morskich zasobów biologicznych w ramach wspólnej polityki rybołówstwa, wspólnej polityki handlowej
(cytat, str. 10) Poszerzenie integracji może mieć aspekt terytorialny i wiąże się wtedy z przyjmowaniem nowych członków. Dotychczas w Unii Europejskiej doszło do sześciu poszerzeń: w 1973, 1981, 1986, 1995, 2004 i 2007, przy czym każde rozszerzenie różniło się pod względem liczby przyjmowanych członków. Największą akcesją pod względem liczby przyjmowanych nie rozszerzenie, kiedy przyjęto dziesięć nowych państw, głównie Europy Środkowo-Wschodniej.
(parafraza, str. 14) Cztery podstawowe (klasyczne) teorie realizacji idei integracji europejskiej: - funkcjonalizm, - neofunkcjonalizm, - federalizm, - konfederalizm.
(cytat, str. 70 - 71) Rada Ogólna Europejskiego Banku Centralnego w jej skład wchodzą prezes i wiceprezes EBC oraz prezesi wszystkich krajowych banków centralnych należących do ESBC (a więc banków wszystkich państw należących do Unii Europejskiej). Jej istnienie i funkcjonowanie ma charakter przejściowy i uwarunkowane jest obecnością państw członkowskich z derogacją. Jej podstawowe obowiązki wiążą się z zatem z przygotowywaniami do wejścia tych państw do strefy euro. Dlatego Rada Ogólna opiniuje stan tych przygotowań przedstawiony w raportach konwergencji oraz funkcjonowanie systemu ERM II. Rada uczestniczy w działaniach związanych z funkcjami doradczymi i konsultacyjnymi EBC oraz z gromadzeniem przez EBC danych statystycznych. Opiniuje również zmiany zasad rachunkowości i sprawozdawczości finansowej oraz sposób określania klucza subskrypcji kapitału EBC. Rada Ogólna może również zdecydować (kwalifikowaną wielkością głosów) o konieczności wpłacenia przez państwa z derogacją minimalnego procentu przypadającego na nie kapitału EBC, co stanowi wkład tych krajów w finansowanie kosztów operacyjnych EBC.
(cytat, str. 9) Jednolity rynek (single market) oznacza unię celną, w której wyeliminowano wszelkie bariery przepływu towarów (np. formalności celne, kontrole graniczne czy odmienne standardy krajów członkowskich).
(cytat, str. 90) Operacje dostrajające (fine-turning operations) są przeprowadzane doraźnie, w celu zarządzania płynnością na rynku oraz sterowania stopami procentowymi, w szczególności dla złagodzenia wpływu niespodziewanych wahań płynności na rynku na stopy procentowe. Operacje dostrajające mogą być przeprowadzane w ostatnim dniu utrzymania rezerwy w celu przeciwdziałania nierównowadze płynności, gdyby nierównowaga taka narosła od czasu rozstrzygnięcia ostatniej podstawowej operacji refinansującej. Operacje dostrajające są przede wszystkim realizowane jako transakcje odwracalne, ale mogą tez przyjąć formę transakcji bezwarunkowych, swapów walutowych i przyjmowania depozytów terminowych. Instrumenty i procedury stosowane w takich operacjach są dostosowane do rodzajów transakcji i konkretnych celów, którym służą te operacje. Operacje dostrajające prowadzone są zazwyczaj przez krajowe banki centralne w formie przetargów szybkich lub procedur bilateralnych. W wyjątkowych okolicznościach Rada Prezesów EBC może także zdecydować o przeprowadzeniu dostrajających operacji bilateralnych bezpośrednio przez EBC.