Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(parafraza, str. 102 - 103) Fazy reengineeringu: 1.doskonalenie działań- polega na określaniu nieefektywnych procesów i opracowaniu lepszych metod świadczenia usług, 2.analiza kwestii tworzenia wartości przez dział personalny.
(parafraza, str. 69 - 70) Do cyklu życia klubu sportowego zaliczamy trzy fazy: - fazę rozwoju społecznego, - fazę rozwoju publicznego, - fazę rozwoju rynkowego. Faza rozwoju społecznego zaczyna się w chwili utworzenia klubu sportowego. Początkowo klub rozwija się w sposób niesformalizowany aczkolwiek po pewnym czasie następuje jego formalizacja co w znacznym stopniu ułatwia pozyskanie dotacji od instytucji publicznych. W tej fazie klub sportowy ma charakter lokalny, cechują go spontaniczne formy działania a osoby wspierające wykonują w nim prace w czasie wolnym od pracy zawodowej. Wraz z momentem uzyskania stałych dotacji od instytucji publicznych klub wkracza w fazę rozwoju publicznego. Wśród celów jego działalności wyróżnia się: integrację środowiska lokalnego, realizację sportowych zainteresowań uczestników, wzmocnienie pozycji klubu w lokalnej klasyfikacji a także promocję środowiska i zawodników. W tej fazie rozwoju klub sportowy działa na zasadzie stowarzyszenia. Gdy zauważalne są oddziaływania rynkowe na klub sportowy, jest to znak, że dany klub znalazł się w fazie rozwoju rynkowego. Za główne cele w tej fazie rozwoju uważa się: awans w globalnej rywalizacji, kształtowanie i sprzedaż widowiska sportowego jako produktu, promocja i transfer zawodowców a także szkolenie uzdolnionej młodzieży. Klub sportowy przestaje być organizacją non profit i przekształca się w przedsiębiorstwo, które powinno generować znaczne dochody.
(parafraza, str. 12 - 13) Planowanie - w tej fazie znajdują się efekty analiz marketingowych, są one jedną z podstaw określenia wielkości produkcji, ustalenia skali i struktury zakupów środków produkcji, zadań logistycznych a także zarządzania zasobami ludzkimi.
Podejmowanie decyzji - ostateczne ustalenia operacyjne i strategiczne przedsiębiorstwa dotyczące jego działalności produkcyjnej bądź handlowej. Określenie pozycji na danym rynku.
Organizowanie - ustalenie i wprowadzenie odpowiednich form dystrybucji, wybór form i zakresu promocji, organizacja zakupów i sprzedaży, gospodarowanie zapasami i transportem. A także tworzenie, emitowanie i organizacja przepływu informacji - informatyzacja zarządzania.
Motywowanie i przewodzenie - konieczność motywacji zespołu pracowniczego, pracownicy muszą identyfikować się z firmą i jej celem, powinni odczuwać satysfakcję z jej sukcesów i otrzymywać materialne i niematerialne dowody uznania ich wkładu w rozwój firmy.
Kontrola realizacji zdań marketingowych i logistycznych - kontrola sprawności realizacji i skuteczności kampanii promocyjnych, realizacji umów zakupów i sprzedaży, punktualności, sprawności transportu i spedycji, sprawności serwisu naprawczego (w przypadku reklamacji ilościowych bądź jakościowych).
(cytat, str. 333) Ostatnia faza realizowana w jednym cyklu wykonawczym, ma na celu stabilizację wytworzonego produktu, czyli wytworzenie oprogramowania, które może być udostępnione użytkownikowi. Składają się na to według nazewnictwa MSF: - wersja "beta", - wersja "zero-błędów", - wersja "kandydat", - wersja "złota".
Słowa kluczowe:MSF, faza Komentarze i źródła pierwotne: rysunek 21.2 str. 268
(cytat, str. 255) Zamknięcie(zakończenie)projektu jest ostatnia fazą i zarazem ostatnim etapem realizacji projektu. Chociaż zasadnicze działanie projektu są prowadzone we wcześniejszych fazach, tj. planowania, organizowania i wykonawstwa, uporządkowane zamknięcie projektu jest równie istotne jak jego uporządkowane otwarcie.
(cytat, str. 266 - 267) Na etapie programowania przedinwestycyjnego, w szczególności występują następujące fazy. 1.Studium możliwości (opportunity study) stanowi pierwszą fazę prze-dinwestycyjnych prac studialnych. Jego celem jest wstępna identyfikacja możliwości inwestycyjnych i sformułowanie ogólnego wniosku dotyczącego: -kontynuowania dalszych prac studialnych, -konieczności dokonania istotnych poprawek i, np. odroczenia terminu rozpoczęcia dalszych prac nad projektem, -braku celowości prowadzenia dalszych prac nad projektem.
2.Studium przedrealizacyjne (pre-feasibility study) jest konkretyzacją założeń projektowych i analizą służącą weryfikacji możliwych wariantów realizacji projektu. Jego celem jest przedstawienie konkretnej propozycji zalecanego do wyboru wariantu projektu oraz wskazówek odnoszących się do wykonania badań związanych z realizacją kolejnej fazy prac studialnych.
3.Studium wykonalności (feasibility study) dotyczy dalszej konkretyzacji założeń projektowych. Celem tego studium jest przedstawienie ostatecznej wersji projektu i dokumentacji inwestycji, która powinna prowadzić do: -sprawnego rozpoczęcia realizacji (wdrożenia) projektu, -skutecznego zarządzania ryzykiem realizacji projektu, -sformułowania konkretnych założeń i wytycznych dotyczących wdrożenia projektu, -analizy efektywności ekonomicznej i wykonalności finansowej projektu.
4.Ocena ex-ante projektu i podjęcie decyzji o wdrożeniu projektu.
(cytat, str. 195) W fazie ożywienia zaczynają rosnąć wszystkie wskaźniki aktywność gospodarczej: produkcja i konsumpcja, zatrudnienie, płace i ceny. Przedsiębiorcy którzy przetrwali kryzys, zwiększają wydatki na dobra inwestycyjne, rośnie zatrudnienie, a w ślad za tym rośnie popyt na dobra konsumpcyjne.
(cytat, str. 17) - chroni przed zbędnymi napięciami między stronami, - pozwala wyjaśnić powstałe niedomówienia, - pomaga ustalić już na początku interesy obu stron, - powstrzymuje strony przed przedwczesnym zgłaszaniem rozwiązań konfliktu, - umożliwia ustalenie spraw proceduralnych, tak by obie strony znały cel spotkania, tematykę rozmów, agendę spotkań, uprawnienia decyzyjne, rolę członków zespołu.
(cytat, str. 285 - 286) Kolejne fazy modelowania są następujące: 1.Wyodrębnienie zmiennych decyzyjnych zewnętrznych i wewnętrznych, które mają wpływ na sytuację majątkową i finansową firmy. Do zmiennych decyzyjnych zewnętrznych należą dane dotyczące poziomu inflacji, średniej stopy oprocentowania kredytów bankowych i rachunków bieżących, stopy podatku dochodowego. Zmienne decyzyjne wewnętrzne obejmują informacje, prezentujące przeciętną liczbę i wartość zawieranych umów, przeciętny czas trwania zawieranych kontraktów, przeciętną wielkość miesięcznych rat leasingowych, średnią wielkość prowizji i opłat, strukturę rzeczową majątku oddawanego w leasing, przyjęte średnie stopy amortyzacyjne poszczególnych środków trwałych oraz politykę dywidendy. 2.Przygotowanie danych empirycznych, czyli bilanse i rachunki wyników za wszystkie miesiące dotychczasowej działalności wraz ze szczegółowym opisem wszystkich ważniejszych pozycji syntetycznych. 3.Wyznaczenie zależności między zmiennymi decyzyjnymi i pozycjami wyjściowymi na podstawie danych empirycznych. 4.Prognoza przyszłych wartości wyznaczonych zmiennych decyzyjnych. 5.Modelowanie poszczególnych pozycji rachunku wyników. 6.Modelowanie poszczególnych pozycji bilansu.
(cytat, str. 24) Badanie ankietowe Badanie oparte na tej technice zdobywania informacji dają możliwość przebadania stosunkowo licznej grupy respondentów przy stosunkowo niskich kosztach. Samo badanie opiera się n pośrednim kontakcie z respondentem i ma charakter wywiadu pisemnego. Kluczowe fazy badania ankietowego to: 1) opracowywanie kwestionariusza ankiety, 2) dostarczanie ankiety właściwej grupie badanych i uzyskanie jej z powrotem w formie wypełnionej, 3) przeprowadzenie analizy liczbowej na podstawie procedury analiz statystycznych oraz analizy i interpretacji wyników.
(parafraza, str. 146 - 147) bSTRATEGIE W RÓŻNYCH FAZACH ROZWOJOWYCH RYNKU/buFazy rozwojowe rynku:/u - fazę tworzenia (eksperymentalną), - fazę ekspansji, - fazę dojrzałości, - fazę depresji. bFaza tworzenia (eksperymentalna)/b jest związana z procesem tworzenia nowego rynku za pomocą nowego rodzaju produktu lub usługi. Wprowadzenie nowego produktu na rynek kończy długi okres przygotowawczy (rozwojowy). Dlatego też koszty rozwoju oraz komercjalizacji produktu są wysokie, natomiast sprzedaż niewielka i często trudna do przewidzenia. Znacząca część nowych produktów okazuje się nietrafiona już na początku swojej drogi rynkowej. Jeśli jednak wprowadzenie nowego produktu udaje się, to zaczyna się wyłaniać nowy rynek. W fazie tej trudno się doszukać wyraźnych segmentów rynku oraz występowania zjawiska lojalności konsumentów. Ewentualne sukcesy produktu są bacznie obserwowane przez potencjalnych konkurentów i jeśli rzeczywiście występują, to można się spodziewać rychłego pojawienia się na rynku wielu podobnych produktów. bFazę ekspansji/b charakteryzuje szybki wzrost liczby konkurentów. Ich pojawienie się wcale nie musi jednak oznaczać występowania ostrej walki konkurencyjnej. Jeśli rynek jest chłonny, a popyt znaczny, to każdy Z konkurentów może znaleźć miejsce dla siebie bez wyniszczającej walki. Bardzo ważną rzeczą w fazie wzrostu jest inwestowanie. Rynek szybko wzrastał ponieważ inni inwestują. Tylko ci, którzy podejmują ryzyko inwestowania w nowy produkt, mają szansę korzystać w późniejszych fazach rozwoju z wypracowanej przez siebie pozycji. Sprzedaż produktów znajdujących się w bfazie dojrzałości/b rynku na ogół się stabilizuje. W takiej sytuacji konkurencja jest bardzo silna. W praktyce działania szczególnego znaczenia nabierają koncepcje segmentacji rynku oraz plasowania. obie koncepcje są związane z wyróżnieniem się na rynku i skoncentrowaniem działalności na rzecz określonych grup nabywców. Dzięki odróżnieniu własnego produktu od produktów konkurentów możliwe jest uzyskiwanie wyższych cen. Jeśli tego nie uczyniono (m.in. zaniechano inwestowania W fazie ekspansji), to jedynym rozwiązaniem jest poddanie się wyniszczającej wszystkich konkurencji (a niekiedy wręcz wojnie) cenowej. Na rynkach znajdujących się w bfazie depresji/b pojawia się problem tempa oraz sposobu wycofania się z rynku. Jeśli problem ten narasta, to decyzje w tym zakresie wymagają należytej rozwagi. Jednak istnieją również inne rozwiązania niż wycofanie się. Firmy w fazie depresji rynku podejmują niekiedy wysiłki polegające na: usprawnianiu produktu i wydłużaniu jego życia przez zmianę nazwy, opakowania czy niektórych elementów lub cech produktu (re- styling); podjęciu wysiłków zmierzających do częstszych zakupów produktu przez dotychczasowych klientów oraz znalezieniu nowych rynków zbytu (nowych segmentów) dla produktu.
(parafraza, str. 225 - 230) STRATEGIE KOMUNIKACJI MARKETINGOWEJ UWARUNKOWANE FAZĄ CYKLU ŻYCIA PRODUKCJI 1. Strategie komunikacji marketingowej stosowane w procesie wprowadzenia produktów na rynek. Główna cecha: budowanie świadomości istnienia produkcji i informowanie o korzyściach z jego nabycia. Trzy rodzaje strategii stosowanych przy wprowadzaniu produktów na rynek: o informacyjne. o aktywizujące, o wizerunkowe. 2. Strategie komunikacji marketingowej stosowane w fazie wzrostu sprzedaży. Cel: zdobycie nowych klientów oraz zatrzymanie dotychczasowych. 3. Strategie komunikacji marketingowej stosowane w fazie dojrzałości produktu. Cel: stabilizacja wielkości sprzedaży produktu. Specyficzne dla fazy dojrzałości strategie komunikacji marketingowej to strategie: o aktywizujące; o przekonujące: o budujące więź. 4. Strategie komunikacji marketingowej stosowane w fazie spadku sprzedaży produktu.
(cytat, str. 97 - 98) FMEA- Analiza rodzajów i skutków możliwych rodzajów błędów. Jest to metoda wykorzystywana przy zapobieganiu i niwelowaniu skutków wad, jakie mogą wystąpić w procesach konstrukcyjnych i wytwórczych. Metoda ta umożliwia wykorzystanie doświadczenia i wiedzy pracowników z działu marketingu, projektowania, technologii produkcji, zaopatrzenia, dystrybucji i serwisu w celu zidentyfikowania obszarów występowania potencjalnych problemów i błędów oraz w celu stymulowania działań redukujących te problemy. Istota metody FMEA sprowadza się do następujących kroków: - zidentyfikowanie wszystkich elementów wyrobu, - sporządzenia listy możliwych błędów, - sporządzenie listy prawdopodobnych skutków tych błędów, - sporządzenie listy przyczyn możliwych błędów, - przyporządkowanie możliwym błędom wartości ryzyka, - obliczenie wskaźnika oceny i uporządkowanie możliwych błędów wg ich rangi, - wskazanie działań naprawczych. Fazy metody FMEA: 1) Planowania i przygotowania- wdrożenie metody FMEA poprzedzone jest szkoleniem prowadzonym dla zespołu mającego zając się analizą możliwych do wystąpienia błędów, do prac przygotowawczych należy także opracowanie planu działań oraz sposobu i metod ich realizacji. 2) Analiza potencjalnych błędów- elementami pełnej analizy są możliwe błędy, skutki błędów, przyczyny błędów. 3) Określenie ryzyka związanego z błędami- dla każdego błędu, jego przyczyny i skutku określa się punktując w skali 1-10 prawdopodobieństwo wystąpienia tego błędu, znaczenie tego błędu dla odbiorcy oraz prawdopodobieństwo wykrycia błędu przez dostawcę, producenta. 4) Planowanie działań zapobiegawczych- działania prewencyjne i korygujące powinny być wdrożone po przeprowadzeniu dodatkowych badań i testów, które sprecyzują skuteczność tych działań.
(cytat, str. 29) "Działalność ludzka jest kształtowana przez system potrzeb, celów i wartości oraz charakteryzuje się występowaniem faz: przygotowawczej i wykonawczej. W fazie przygotowawczej (preparacyjnej) tworzone są jakości wzorcowe, będące układami odniesienia (celami jakościowymi) dla fazy wykonawczej, w której realnie osiąga się określone rezultaty. Zatem, cechy oraz ich stany postulowane w fazie przygotowawczej są wzorcami, a po ukończeniu fazy wykonawczej - rezultatami. Przykładem wykorzystującym omawiany podział są kategorie jakości projektowej i jakości rzeczywistej (wykonania) produktu."
(cytat, str. 28) Podział projektu na fazy (phasing) to w gruncie rzeczy podział wszystkich czynności projektu na pewną liczbę dających się opanować etapów. Podjęcie projektu wymusza przeznaczenie pewnej kwoty pieniędzy w związku z oczekiwanym zyskiem - inwestycja jakiej często muszą dokonywać gracze giełdowi. Dzięki podziałowi na etapy (fazy) zmniejsza się ryzyko inwestora (...).