Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(cytat, str. 96) "Uzgodnienie racjonalnej metody wyjścia z impasu. Racjonalna metoda często jest równie skuteczna jak racjonalne argumenty. Oto kilka przykładów takich rozwiązań; - Arbitraż. Orzeczenie arbitra może mieć charakter wiążący lub opiniodawczy. Wyróżniamy przy tym dwa rodzaje rozstrzygnięć: nieograniczone i dwubiegunowe. W tym drugim przypadku arbiter musi w pełni opowiedzieć się po jednej stronie. - Jeden dzieli, drugi wybiera. - Raz proponuje coś jeden, raz drugi. - Rzut monetą. - Podzielenie różnicy."
Słowa kluczowe:impas, arbitraż Komentarze i źródła pierwotne: *www.mgx.com.pl z dn. 10.10.08.
(cytat, str. 150) Arbitraż, stara metoda rozstrzygania sporów, spotykany jest w różnych kulturach. Ogólnie, jest to wszczęte za zgodą stron postępowanie rozjemcze, w którym sprawy sporne rozstrzyga niezależna osoba trzecia (arbiter). Współcześnie większość międzynarodowych kontraktów zawiera klauzulę ustalającą, że z chwilą wystąpienia sporów między stronami nie będą one kierować spraw do sądu, lecz przekażą do rozpoznania i podjęcia decyzji arbitrowi lub arbitrom zazwyczaj w kraju trzecim.
(parafraza, str. 231 - 242) Spór zbiorowy jest przede wszystkim przejawem impasu w negocjacjach, kiedy to żadna ze stron nie chce odstąpić od swego stanowiska. W przełamywaniu impasu pomagają specjalne procedury i techniki, ustalane przez strony sporu lub przez legislację. Ich stosowanie jest związane z włączeniem w pokonywanie impasu strony trzeciej, neutralnej. Do procedur miękkich stosowanych do przełamywania impasu należą:
admonicja - czyli wyrażanie niezadowolenia przez organ naczelnej władzy w państwie (np. prezydenta, premiera) w chwili zagrożenia interesu publicznego, jakie powstało na skutek impasu. W ten sposób wywiera się presję na opinię publiczną , przekonując ją, że pokojowe rozwiązanie problemu jest możliwe i zależy tylko od dobrej woli stron
koncyliacja- najczęściej stosowana przy rozwiązywaniu sporów indywidualnych, jest postępowaniem pojednawczym, w którym uczestniczy osoba trzecia, bezstronna, zachęcająca strony do rozmów i dążąca do polubownego rozwiązania kwestii spornych.
mediacja- jedną z najczęściej stosowanych technik, bardziej aktywna niż koncyliacja, świadczona przez osobę trzecią mediatora. Strony same wyznaczają mediatora, gdy mediacja jest dobrowolna, a spór ma charakter lokalny, rząd natomiast wtedy, gdy mediacja jest obligatoryjna, a spór zagraża interesowi publicznemu. Rola mediatora polega na identyfikacji nie tylko różnic między stronami, lecz także przyczyn tych różnic, Mediator pomaga określić plan spotkań negocjacyjnych. Jest interpretatorem faktów i postulatów stron, próbuje nie dopuścić do zerwania rozmów, pośredniczy między stronami przenosząc informacje i sugestie rozwiązań od jednej do drugiej. Może wnosić o sporządzenie potrzebnych ekspertyz, a także przesunięcia terminu zapowiadanego strajku. Mediator posługuje się perswazją. Mediacja może być prowadzona na każdym szczeblu i w każdej fazie negocjacji.
ustalanie faktów- najczęściej stosowane, polega na tym, iż strona trzecia (może to być grupa) gromadzi i analizuje fakty, na podstawie których sporządza raport oraz opracowuje rekomendacje, stanowiące podstawę do zawarcia UZP.
Jeżeli różnice interesów oraz stanowisk stron są bardzo ostre, to należy zastosować procedury twarde. Zalicza się do nich:
nakaz sądowy- jego działanie ma charakter doraźny, krótkookresowy, faworyzuje jedną ze stron kosztem drugiej, dążącej do zmiany sytuacji,
przejęcie ustawowe przez rząd firmy czy gałęzi zagrożonej lub objętej strajkiem,
przesłuchanie przez komisję parlamentarną- występuje w USA (przez Kongres),
arbitraż- polega na włączeniu strony trzeciej, która przesłuchuje obie strony i podejmuje decyzję wiążącą dla stron. Istnieją dwie formy arbitrażu; arbitraż interesów (ma charakter dobrowolny i opiera się na konsensusie) i arbitraż sądowy (służy do rozwiązywania sporu zbiorowego zanim dojdzie do strajku lub zwolnień grupowych, ma charakter obligatoryjny).
Słowa kluczowe:arbitraż, mediator, negocjacje zbiorowe, koncyliacja Komentarze i źródła pierwotne: Etapy postępowania organizatorskiego w podejściu funkcjonalno wzorującym wg różnych autorów i instytucji zawiera tablica 2 s. 28.
(cytat, str. 383) Arbitraż zyskał popularność dzięki dynamicznej globalizacji rynków finansowych, co związane jest bezpośrednio z międzynarodową, a wręcz światową aktywnością instytucji finansowych. Jego podstawowym celem jest zarabianie na różnicy cen tych samych aktywów w różnych punktach geograficznych świata.
(cytat, str. 226) Podstawowe strategie arbitrażu. Arbitraż może być definiowany dwojako. Szersza definicja zalicza do niego wszelkie strategie i techniki, które nie mogą inwestorowi przynieść straty, a mogą przynieść zysk. Zgodnie z węższą definicją arbitraż powinien przynosić inwestorowi zysk w wysokości znanej z góry. W niniejszej pracy stosowane jest szersze znaczenie tej kategorii. Podstawowe strategie arbitrażu na rynku opcji na akcje to: — konwersja (ang. conversion) i odwrócona konwersja (ang. reverse conversion, często stosowana jest nazwa reversal), — pudełka (ang. boxes), — Jelly Rolls (określane też krótko jako rolls), — arbitraż z wykorzystaniem wartości teoretycznych opcji.
(parafraza, str. 230) Jelly Rolls (rolls)141 są strategią arbitrażu, w której wykorzystano opcje różniące się terminem wygaśnięcia. Można też określić je jako połączenia konwersji i odwróconych konwersji o identycznych cenach bazowych, lecz różnych terminach wygaśnięcia opcji, przy czym pozycje akcyjne związane z konwersją i odwróconą konwersją wzajemnie się znoszą. Precyzyjnie Jelly Rolls można określić jako połączenie zakupu akcji syn-tetycznej na jeden termin oraz krótkiej sprzedaży akcji syntetycznej na inny termin, przy czym ceny bazowe wszystkich opcji są identyczne. Przykładem takiej operacji jest jednoczesne: — nabycie opcji kupna z terminem wygaśnięcia w marcu, — wystawienie opcji sprzedaży z terminem wygaśnięcia w marcu — nabycie opcji sprzedaży z terminem wygaśnięcia w czerwcu, — wystawienie opcji kupna z terminem wygaśnięcia w czerwcu.
(cytat, str. 149) Arbitraż społeczny - rozstrzygnięcie sporu między stronami stosunków pracy przez przedstawicieli administracji państwowej lub ekspertów; postępowanie rozjemcze, polubowne
(cytat, str. 172) Arbitraż jest najczęstszą formą rozwiązywania sporów za pomocą trzeciej strony. Negocjatorzy zachowują kontrolę nad procesem, ale powołany z zewnątrz arbiter wyznacza wynik. Każda ze stron przedstawia swoją propozycję rozsądzającemu, który następnie wydaje orzeczenie czy to w kwestii jednego problemu, czy też całego ich pakietu. Zależy to od zasad procesu arbitrażowego oraz od konkretnych żądań. Orzeczenie(decyzja) arbitra może być niezobowiązująca lub ostateczna. Zależy to od ustaleń prawnych lub wcześniejszych postanowień stron.
(cytat, str. 20 - 21) Wybór arbitralny (dowolny, samowolny) kieruje się jedynie własną aktualną wygodą lub przekonaniem. Występuje też, gdy przyjęte wcześniej zasady przestają funkcjonować w trakcie losowania .
(cytat, str. 368) Motywem zawierania transakcji, których przedmiotem są instrumenty financial futures jest arbitraż. Jego podstawowym celem jest zarabianie na różnicy cen w różnych punktach geograficznych lub między różnymi rodzajami transakcji futures,
(cytat, str. 466) Arbitrażem nazywa się działanie zmierzające do uzyskiwania nieobciążonego ryzykiem zysku, polegające na jednoczesnym uczestnictwie na dwóch rynkach.
(cytat, str. 21) W ostatnim czasie na rynkach finansowych zaczęła szybko rosnąć rola instytucji zajmujących się krótkoterminową spekulacją, które określa się jako fundusze zabezpieczone (hedge funds). Nazwa bierze się stąd, że stosunkowo często zawierają one przeciwstawne transakcje arbitrażowe, by zmniejszyć ryzyko podejmowanych transakcji spekulacyjnych.
(cytat, str. 72) W języku finansów termin arbitraż odnosi się do operacji polegających na przeprowadzaniu dwóch przeciwstawnych transakcji w celu wyeliminowaniu lub ograniczenia ryzyka. Klasyczny arbitraż, który nie jest spekulacją, polega na wykorzystaniu dysproporcji pomiędzy cenami tego samego dobra na dwóch różnych rynkach.
(cytat, str. 97) Arbitraż cenowy może polegać również na wykorzystaniu różnej wrażliwości cen określonych papierów na zmiany tego samego czynnika. Przykładem może być spekulacja podejmowana w oczekiwaniu na pogorszenie się sytuacji określonej firmy, która wyemitowała akcje i obligacje. Robiły to fundusze arbitrażowe 2 2005 r., gdy sprzedawały akcje amerykańskich koncernów motoryzacyjnych i kupowały emitowane przez nie obligacje. Liczono na to, że ceny akcji spadną bardzie niż ceny obligacji.
(cytat, str. 146) Teoria oczekiwań zakłada, że długoterminowe stopy procentowe odzwierciedlają oczekiwany poziom krótkoterminowych stóp procentowych. Uwypukla ona, że głównym czynnikiem dostosowującym wysokość długoterminowych stóp procentowych do oczekiwań dotyczących przyszłego poziomu krótkoterminowych stóp procentowych jest spekulacja o charakterze stabilizującym (arbitraż).
(cytat, str. 41) "Sytuacja arbitrażu przypomina trochę proces sądowy, w którym rolę sędziego odgrywa arbiter. Często właśnie dlatego korzysta się z arbitrażu, by uniknąć długiego i kosztownego procesu sądowego, jeśli strony nie mogą dojść do porozumienia. Jest to niewątpliwie tańszy i szybszy sposób załatwienia kwestii spornych."
Słowa kluczowe:arbitraż Komentarze i źródła pierwotne: B.B.Flynn,R.G.Schroeder,S.Sakakibara, A framework of Quality Management Researcg and an Associated Measuring, Journal of Operations Management 1994, nr 11.