Encyklopedia Zarządzania :: struktura organizacyjna
Przeglądanie katalogu (kliknij)
Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(cytat, str. 50) Do podstawowych struktur organizacyjnych stosowanych w praktyce podczas realizacji projektów zaliczyć można: - strukturę liniową, - strukturę liniowo-sztabową, - strukturę macierzową (w kilku odmianach), - typową organizację projektową, - osobny podmiot prawny, - zewnętrzną organizację projektu (podwykonawcy).
Słowa kluczowe:struktura organizacyjna Komentarze i źródła pierwotne: B.W. Ciesielski, Ekonomika i zarządzanie przedsiębiorstwem turystycznym, Wydawnictwo Politechniki Koszalińskiej, Koszalin 2000, s.40-44
(cytat, str. 19) W przedsiębiorstwach zarządzanych przez projekty dominującym typem struktury organizacyjnej jest struktura macierzowa.
Słowa kluczowe:struktura organizacyjna Komentarze i źródła pierwotne: T.Ansell,Managing for Quality in the Financial Services Industry,Chapman&Hall, London 1993, s.40
(cytat, str. 117) W ujęciu ramowym do zakresu badań nad strukturami organizacyjnymi należeć będą:
1. stanowiska i jednostki organizacyjne (komórki, zespoły, grupy), 2. konfiguracja zależności organizacyjnych (funkcjonalnych i hierarchicznych), 3. pragmatyka zarządzania.
(cytat, str. 53) Badanie czynników determinujących struktury organizacyjne stanowi jedno z najistotniejszych zagadnień w badaniach strukturalnych w nauce zarządzania. Czynniki te można zdefiniować jako składniki szeroko rozumianego otoczenia struktury organizacyjnej, wpływające na sposób zorganizowania systemu i z tego względu wymagające uwzględnienia w procesie doboru jego rozwiązania strukturalnego.
(cytat, str. 687) Wypracowanie struktury organizacyjnej polega na: 1. Określeniu obszaru działania przedsiębiorstwa. 2. Rozdziale uprawnień do podejmowania decyzji w ramach firmy. 3. Wprowadzeniu mechanizmów monitorowania i nagradzania menedżerów oraz pozostałych pracowników przedsiębiorstwa( w tym procedury zatrudniania, awansowania i wynagradzania)
(cytat, str. 689) W optymalnej strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa uprawnienia decyzyjne powinny zostać przyznane tym menedżerom, którzy dysponują najlepszą informacją warunkującą podejmowanie danych działań.
(parafraza, str. 256 - 257) Główne etapy tworzenia prostej struktury organizacyjnej i decyzyjnej: 1. Analiza wszystkich funkcji realizowanych w przedsiębiorstwie. 2. Stworzenie działów odpowiedzialnych za realizowane funkcje, przypisanie funkcji do tych działów, a w kolejnym kroku konkretnych stanowisk. 3. Ponowna weryfikacja - zastanowienie się czy jakiś dział nie jest zbędny lub nadmiernie rozbudowany w stosunku do realizowanych funkcji. 4. Jasne i jednoznaczne określenie, kto za co odpowiada, jakie decyzje podejmuje, kto komu podlega i kim zarządza. 5. Przygotowana struktura, podział zadań, podział odpowiedzialności i decyzyjności musi spełniać jeszcze jedno kryterium: podporządkowanie strategii. Jest to działanie kontrolne, które można wprowadzać już na etapie konstruowania struktury.
(cytat, str. 69) Biorąc pod uwagę porządkowanie struktury organizacyjnej realizowanym w przedsiębiorstwach procesom, Boston Consulting Group wyróżnia cztery grupy firm: - Wertykalną organizację funkcjonalną, - Organizację funkcjonalną z wyodrębnionymi procesami - Organizację procesową z zachowanym układem funkcjonalnym - Horyzontalną organizację procesową.
(cytat, str. 54) Globalna struktura produktowa W strukturze produktowej podstawowe jednostki w zakresie różnorodnych funkcji (np. finansowych i administracyjnych) wspierane są przez centralne komórki funkcjonalne. Podstawowe jednostki stają się odpowiedzialne za własne wyroby i usługi na całym świecie, łącznie z odpowiedzialnością funkcjonalną i geograficzną. Struktura ta jest szczególnie odpowiednia w przedsiębiorstwach, w których: - zakres międzynarodowej działalności jest duży, - dominuje (w kraju i zagranicą) ujednolicony program produktowy wymagający znacznego potencjału technologicznego, - występuje zróżnicowany asortyment produktów skierowanych do różnorodnych grup klientów, - oferowane produkty podlegają szybkim zmianom. Do zalet struktury produktowej można zaliczyć: - korzyści skali dzięki koordynacji i integracji produkcji w różnych krajach, - dysfunkcje w funkcjonowaniu poszczególnych jednostek nie mają wpływu na funkcjonowanie innych oraz wywierają ograniczony wpływ na funkcjonowanie całego przedsiębiorstwa, - szybkość reakcji na działania podejmowane przez konkurentów. Wady: - integracja produktowa może doprowadzić do nadmiernej autonomii jednostek organizacyjnych skła- dających się na organizacyjną całość, - integracja produktowa utrudnia transfer technologii między jednostkami organizacyjnymi i wzmacnia tendencje do niepełnego wykorzystywania możliwości organizacyjnego uczenia się, - kierownictwo jednostek produktowych posiada wiedzę fachową w zakresie produktów i ograniczoną wiedzę na temat międzynarodowych rynków, co może prowadzić do preferowania rynków krajowych kosztem rynków zagranicznych, - dominująca orientacja produktowa w ograniczonym zakresie uwzględnia specyfikę regionalną - brak wiedzy międzynarodowej może utrudnić trafną ocenę zmian w warunkach otoczenia (np. sytuacji politycznej), prowadząc do niewykorzystania pojawiających się szans.
(cytat, str. 55) Globalna struktura regionalna W strukturze regionalnej wyodrębnienie podstawowych jednostek organizacyjnych odbywa się na podstawie regionów, których granice obejmująokreślony obszar geograficzny (np. część państwa, jedno państwo, zbiór państw, kontynent, itd.). Struktura ta pozwala na rozwiązanie problemów związanych ze zróżnicowaniem produktów i funkcji. Wtej strukturze jednostki organizacyjne bezpośrednio podlegają kierownikom przedsiębiorstwa odpowiedzialnym za konkretny obszar geograficzny. Każda jednostka organizacyjna funkcjonująca na danym obszarze ponosi pełną odpowiedzialność produktowąjak i funkcjonalną za wszelkie działania tam podejmowane. Globalna struktura regionalna jest szczególnie odpowiednia dla przedsiębiorstw: - w których udział działalności międzynarodowej jest relatywnie wysoki, - gdy rynek zagraniczny postrzega się nie tylko jako obszar zbytu produktów lecz także jako potencjalne miejsce prowadzenia działalności produkcyjnej, - oferujących ograniczony asortyment produktów lecz o geograficznie rozproszonej działalności. Zaletami struktury regionalnej są: ■ koordynacja i integracja działań w granicach konkretnych regionów, ■ większa zdolność reagowania na warunki panujące na rynku regionalnym, ■ większe możliwości wykorzystania lokalnego know - how , ■ lepsza komunikacja między jednostką macierzystą i jednostkami zależnymi, ■ koncentracja wiedzy o konkretnych regionach w osobnej jednostce może stworzyć możliwości dalszego rozwoju działalności przedsiębiorstwa na tym obszarze. Do słabości struktur regionalnych należy zaliczyć: ■ konflikty między jednostkami organizacyjnymi odpowiedzialnymi za regiony - mogą być następstwem dbałości o własne interesy oraz brakiem integracji linii produktów, ■ trudności w jednoznacznym określeniu granic regionów, ■ dublowanie działań podejmowanych przez specjalistów funkcjonalnych i specjalistów od produktów w każdej jednostce regionalnej,
koncentracja działalności na poszczególnych regionach (poprzez uwzględnianie ich specyfiki) może utrudnić wykorzystanie szans będących następstwem procesu globalizacji, ■ transfer wiedzy, doświadczenia i umiejętności miedzy jednostkami przedsiębiorstwa uaktywnia Not - Invented - Here - Syndroms.
(cytat, str. 53) Globalna struktura funkcjonalna Globalna struktura funkcjonalna jest szczególnie użytecznym narzędziem kierowania w przedsiębiorstwach, w których: - działalność międzynarodowa ma ograniczone znaczenie, - przewagę konkurencyjną buduje się na lepszej technologii, praktykach marketingowych, obsłudze posprzedażnej czy wiedzy pracowników, - stopień standaryzacji i formalizacji jest wysoki, - liczba zagranicznych jednostek organizacyjnych jest niewielka, - działalność międzynarodową można przyporządkować jednej funkcji (np. jednostki prowadzące działalność produkcyjną funkcji produkcji). Zalety: - wykorzystanie korzyści będących następstwem specjalizacji, efektów uczenia się i doświadczenia pracowników, - integracja funkcjonalna ułatwia rozwiązywanie problemów, które są w niewielkim stopniu specyficzne, np. ze względu na region geograficzny, - ze względu na konieczność współdziałania jednostek funkcjonalnych osłabiane są tendencje do ich autonomizacji. Do najważniejszych wad zaliczać można: - centralizację decyzji w jednostkach macierzystych, co ogranicza autonomię decyzyjną jednostek zagranicznych i wpływa negatywnie na zachodzące w nich procesy innowacyjne i motywację pracowników, - koncentrację kierownictwa naczelnego na działaniach operacyjnych, co może doprowadzić do „defi- cytu działań strategicznych, -wysoki stopień standaryzacji procesów i formalizacji struktury, który wpływa na zmniejszenie jej elastyczności, co wydłuża czas reakcji na zmiany zachodzące w turbulentnym i niepewnym otoczeniu, - fragmentaryzację działań składających się na całościowe procesy, co przyczynia się do rozdzielenia np. produkcji i marketingu oraz osłabienia orientacji na klienta (szczególnie w obszarach funkcjonalnych niezwiązanych z funkcją sprzedaży), - zależne jednostki organizacyjne mogą być podległe kilku centralnym jednostkom organizacyjnym, co przyczynia się do dublowania działań oraz skomplikowania sieci komunikacyjnej.
(parafraza, str. 42 - 48) Na tych stronach jest przedstawiona struktura organizacji pracy- WBS. Opisane są jej formy, takie jak plan w postaci punktów, drzewko lub diagram. WBS jest również podzielona na odrębne funkcje.
Słowa kluczowe:struktura organizacyjna, wbs Komentarze i źródła pierwotne: M. Ciesielski, Rynek usług logistycznych, Difin, Warszawa 2005
(cytat, str. 81) Kompleksowa diagnoza struktury organizacyjnej przebiega w czterech etapach: 1)Określenie konstrukcji organizacyjnej firmy, 2)Stworzenie procesu oceny, 3)Zapewnienie przywództwa w celu udoskonalenia działań, 4)Ustalenie priorytetów.
(cytat, str. 42) Proces ustalania priorytetów działu personalnego nazywamy diagnozą struktury organizacyjnej, w której ramach przedsiębiorstwo poddawane jest pod kątem atutów i słabości.