Przeglądaj katalog alfabetyczny według autorów, tytułów lub słów kluczowych. Kliknij odpowiedni przycisk poniżej, a następnie wybierz pierwszą literę nazwiska, tytułu czy słowa kluczowego.
(cytat, str. 74) Spekulacja jest to działanie polegajace na ocenie i formułowaniu oczekiwań odnośnie do przyszłości rynku finansowego, co prowadzi do dokonania odpowiednich transakcji na rynku. Za podstawowy cel spekulant przyjmuje uzyskanie ponadprzeciętnych zysków.
(cytat, str. 382) Spekulacja jest dla większości inwestorów podstawowym celem towarzyszącym podejmowaniu decyzji inwestycyjnej w zakresie rynku kapitałowego, a w szczególności inwestycji w akcje spółek.
(cytat, str. 143) Gra na różnicę pionową oraz różnicę poziomą Inwestorzy stosujący na rynku opcji proste techniki spekulacji narażeni są na wysokie ryzyko. Nabywcy opcji mogą stracić cały zainwestowany kapitał, gdy zmiany cen akcji nie będą korzystne i kupione opcje zostaną odrzucone. Jednak szczególnie dużo ryzykują wystawcy niezabezpieczonych opcji. Ich potencjalne straty, zwłaszcza w przypadku opcji kupna, nie są niczym ograniczone. Konieczność redukcji ryzyka rynkowego spowodowała, że opracowano szereg złożonych metod spekulacji opcjami, określanych jako strategie spekulacji rozpiętościowej (lub. od nazwy w jęz. angielskim, metody spreadowe). Spośród nich najczęściej wykorzystywane są: 1) gra na różnicę pionową, czyli spread pionowy (ang. vertical spread), 2) gra na różnicę poziomą, określana też jako gra na różnicę czasu, gra na kalendarz lub spread poziomy (ang. horizontal spread, calendar spread). Gra na różnicę pionową (spread pionowy) polega na jednoczesnym nabyciu i wystawieniu opcji tego samego typu (albo opcji kupna albo opcji sprzedaży)
(cytat, str. 160) Kombinacje — straddle i strangle Straddle (stelaż; stosowane jest też polskie, dosłowne tłumaczenie: „siadanie okrakiem, ale trudno określenie to uznać za właściwe) jest metodą spekulacji o ograniczonym ryzyku opartą o równą liczbę opcji obu typów (opcji kupna oraz opcji sprzedaży), o identycznych: cenie bazowej i terminie wygaśnięcia. W ramach tej metody możliwe są dwie odmienne techniki: — nabycie straddle, — sprzedaż (wystawienie) straddle. Nabycie straddle (ang. long straddle) polega na równoczesnym zakupie jednakowej liczby opcji kupna i opcji sprzedaży opiewających na akcje danej spółki, przy czym wszystkie opcje cechują jednakowa cena bazowa oraz identyczny termin wygaśnięcia. Najczęściej nabywane są opcje po cenie. Nabycie straddle wykorzystywane jest przez inwestorów którzy zakładają, że notowania akcji mogą się w najbliższym czasie lub w ciągu kilku miesięcy znacznie zmienić, ale nie wiedzą, jaki będzie kierunek tych zmian. Zwłaszcza w okresie przedłużającej się hossy (dynamicznego wzrostu cen na giełdzie akcji) można oczekiwać zarówno kontynuacji trendu wzrostowego, jak i gwałtownego załamania notowań, przy czym bardzo trudno ocenić, który z tych scenariuszy jest bardziej prawdopodobny. Także w okresie, gdy na giełdzie ceny akcji są stabilne (tzw. trend horyzontalny) często wykorzystywane jest nabycie staddle. Zastosowaniu tej techniki sprzyjają wówczas względnie niskie premie opcyjne (wynikające ze stosunkowo niskiej zmienności uwzględnianej w kalkulacjach).
(parafraza, str. 126 - 127) Najprostsze techniki spekulacji na wzrost cen akcji Znaczna część uczestników rynku opcji na akcje stosuje najprostsze techniki gry na wzrost lub spadek cen akcji bazowych. Podstawowe metody spekulacji
Gra na wzrost cen akcji może polegać przede wszystkim na:
nabyciu opcji kupna,
wystawieniu opcji sprzedaży,
podprowadzaniu opcji kupna, będącym rozwiniętą formą spekulacji pole-gającej na nabywaniu opcji kupna. Nabycie opcji kupna jest najczęściej stosowaną, a zarazem mającą najdłuższe tradycje, techniką gry na giełdowym rynku opcji na akcje. Inwestor oczekujący wzrostu kursów akcji może, zamiast zakupu akcji (lub kupna kontraktów terminowych futures), zdecydować się na nabycie opcji kupna. Gdy wzrost notowań akcji rzeczywiście nastąpi to, zwłaszcza wtedy, gdy będzie to wzrost znaczny, podrożeją także opcje. Inwestor będzie mógł wówczas: — sprzedać opcje; różnica premii otrzymanej przy odsprzedaży i zapłaconej wcześniej za opcje będzie stanowić dochód inwestora, — zrealizować opcje, jeżeli będą one w cenie (ang. in-the-money), czyli gdy rynkowa cena akcji będzie wyższa od ceny realizacji (wykonania, bazo¬wej) opcji; inwestor osiągnie dochód, jeżeli różnica rynkowej ceny akcji i ceny bazowej będzie wyższa od zapłaconej premii (przypadającej na jedną akcję), czyli wówczas, gdy rynkowa cena akcji będzie wyższa od sumy ceny bazowej i przypadającej na 1 akcję premii (ilustruje to wykres 1).
(parafraza, str. 172 - 173) Inne strategie spekulacji Część inwestorów wykorzystuje bardziej złożone formy spekulacji, pole-gające na łączeniu większej, niż w przypadku prostych spreadów i kombinacji, liczby opcji różnych serii lub o innych proporcjach między opcjami. Najbardziej znane z nich to:
motyle (ang. butterflies, butterfly spreads),
żelazne motyle (ang. iron butterflies),
kondory (ang. condors),
blaty (ang. table tops),
paski (ang. strips) i uchwyty (ang. straps). Należy zaznaczyć, że możliwość tworzenia tych i innych, jeszcze bardziej złożonych form spekulacji opcjami jest prawie nieograniczona. Każdy inwestor, nawet wysokiej klasy profesjonalista, powinien jednak pamiętać, że komplikacja pozycji oznacza najczęściej również ponoszenie wyższych kosztów transakcyjnych. Mogą one pochłonąć większą część zysków lub nawet przekształcić zyski w straty. Ilustruje to fakt, że nie przypadkiem formy bardzo złożone, w których koszty transakcyjne ponoszone przez inwestora są zbliżone do możliwych teoretycznie zysków (przed odjęciem prowizji), są przez doświadczonych inwestorów rynku opcji określane jako „strategie-aligatory. Wymienione wcześniej formy spekulacji opcjami zostaną przedstawione w postaci skróconej, ograniczonej do zdefiniowania danej techniki i schematycznej prezentacji wyniku finansowego inwestora w terminie wygaśnięcia opcji w zależności od rynkowej ceny akcji. Równolegle należy zaznaczyć, że analiza dochodów i ryzyka dla opcji rodzaju amerykańskiego, które mogą być zrealizowane przed terminem wygaśnięcia, jest bardziej złożona od przedstawionej. Motyl (określany też jako spread motyl, ang. butterfly spread) w najprostszej formie polega na zajęciu pozycji opcyjnej opartej o opcje o identycznym terminie wygasania, ale o trzech różnych cenach bazowych. Wystawienie motyla, czyli krótka pozycja motyla (ang. short butterfly, dosłowne tłumaczenie: „krótki motyl) to wystawienie opcji o niższej (X1) i wyższej (X3) cenach bazowych przy równoczesnym nabyciu dwóch opcji o przeciętnej (X2) cenie bazowej. Działanie przeciwne określane jest jako kupno motyla (ang. long butterfly, dosłowne tłumaczenie: „długi motyl). Polega ono na nabyciu po jednej opcji o niskiej i wysokiej cenie bazowej przy jednoczesnym wystawieniu dwóch opcji o przeciętnej cenie bazowej. Tak określony motyl jest zarazem połączeniem dwóch różnych spreadów pionowych opartych o opcje tego samego typu. Wyniki finansowe osiągnięte przez inwestora, który zdecydował się na motylą spekulację przedstawiono na wykresach 14 i 15.
(cytat, str. 370) Podstawowym celem operacji spekulacyjnych przeprowadzanych z wykorzystaniem instrumentów pochodnych jest zyskanie na różnicy pomiędzy ceną kontraktu futures a jego ceną na rynku kasowym w dniu wykonania kontraktu lub pomiędzy ceną w kontrakcie a ceną na rynku wtórnym w przypadku likwidacji kontraktu przed dniem wykonania.
(cytat, str. 93) Strategie alternatywne stosują tzw. fundusze zabezpieczone (hedge fund). Ich nazwa bierze się stąd, że przeprowadzają one stosunkowo często operacje przeciwstawne (arbitrażowe), by zabezpieczyć się przed ryzykiem rynkowym. Przykładem strategii alternatywnej jest spekulacja, której celem jest osiągnięcie zysku wówczas, gdy nastąpi przewidywana zmiana relacji cen dwóch papierów wartościowych. Jeśli oczekiwania osoby przeprowadzającej taką transakcję (dotyczące zmiany relacji cen dwóch papierów) okażą się trafne, to osiągnie ona zysk niezależnie od tego, czy ogólny poziom cen na danym rynku wzrośnie czy spadnie.
(cytat, str. 239) Spekulacja jest drugim podstawowym motywem działania inwestorów. Ze swojej istoty jest ona przeciwstawna do hedgingu. Spekulacja jest to działanie polegające na ocenie i formułowaniu oczekiwań odnośnie do przyszłości rynku finansowego, co prowadzi do dokonania odpowiedniej transakcji na tym rynku. Celem spekulacji jest dążenie do osiągnięcia zysku z absolutnych lub względnych zmian cen instrumentów bazowych. Inwestor stosujący strategie spekulacyjne zakłada, że jego prognozy przyszłych zmian są lepsze niż innych inwestorów i umożliwiają mu zajęcie na rynku tylko pozornie gorszych pozycji. Za podstawowy cel spekulant przyjmuje uzyskanie ponadprzeciętnych zysków. Chcąc zrealizować ten cel, godzi się na poniesienie dużego ryzyka. Można powiedzieć, że na rynku spekulant prognozuje ceny instrumentów finansowych, ale nie jest w stanie wpływać na te ceny. Takie działanie inwestora jest oceniane pozytywnie, ponieważ wpływa korzystnie na efektywność rynku. Spekulant przyjmuje na siebie ryzyko, którego większość inwestorów chce uniknąć, zabezpieczając się przed nim na przykład za pomocą hedgingu. Stąd mówiąc o spekulacji, określamy to jako „kupowanie ryzyka na rynku.
(cytat, str. 240) Elementarna spekulacja na rynku kontraktów futures polega na zakupie lub sprzedaży tych kontraktów i oczekiwaniu na korzystne zmiany cen, pozwalające przed wyznaczonym terminem wykonać transakcję i zyskownie zlikwidować otwartą pozycję futures. Strategia działania spekulantów jest zależna od kierunku zmian cen i może to być gra obliczona zarówno na spadek, jak i na wzrost cen instrumentów finansowych.